Morgunblaðið - 28.09.1997, Blaðsíða 8

I
8 B SUNNUDAGUR 28. SEPTEMBER1997
MORGUNBLAÐIÐ
i
Helmingur fólks hjá
því opinbera
það sé að færa sig til innan þess
geira. Petta á m.a. við um lækna og
kennara."
Helst ykkur þá illa á þessu fólki?
„Nei, í sjálfu sér hefur okkur ekki
haldist illa á því. En það er ýmislegt
sem kemur uppá. Fólk fer í fram-
haldsmenntun, hækkar í stöðu eða
eitthvað slíkt. Að öðru leyti helst
okkur vel á þessu fólki, ekki síst
læknum. Þeir hafa verið nokkuð
stöðugh\“
Hvernig atvinnulíf er hér á Egils-
stöðum?
„Nú, eins og ég
sagði áðan, þá bygg-
ist það fyrst og
fremst á opinberum
stofnunum. Hér er
sjúkrahús, grunn-
skóli og menntaskóli
og Skógrækt rflris-
ins. Það var öllu
mannlífi hér á Héraði mikil lyfti-
stöng, þegar Skógræktin fluttist
hingað. Svo má hvorki gleyma litl-
um fyrirtækjum, sem iðnaðarmenn
reka, né versluninni, sem hér er þó
nokkur. Auk þess eru hér nokkur
fyrirtæki, sem háskólagengið fólk
rekur á sínu sviði, s.s. lögmanns-
stofa og verkfræðistofa. Allt eru
þetta fyrirtæki, sem ganga mjög
vel.“
Þú nefndir menntaskólann; nú
fara stúdentarnir væntanlega suður
í framhaldsnám og jafnvel út fyrir
landsteinana. Snúa þeir aftur heim?
„Sumir koma aftur já. Það er hér
þó nokkuð um háskólamenntað fólk,
sem hefur tekið stúdentspróf héðan,
farið því næst til framhaldsnáms og
komið aftur. En kannske eigum við
ekki alveg nógu mörg störf fyrir
þetta fólk. Það mætti svo líka gjarn-
an vera duglegra við að búa sér
sjálft til störf. Þetta er svo sem
skiljanlegt, mönnum fínnst örugg-
ara að vera í vinnu hjá öðrum, sem
það og er. Það er erfitt að vera
sjálfs sín herra. En sem sagt, þau
fyrirtæki, sem menntafólk hefur
byggt hér upp, ganga mjög vel.“
Á Austfjörðum er næg stóriðja
Hefur fjarlægðin frá Reykjavík
mikil áhrif á mannlífið hér?
„Það er nú bæði og. Sko, við erum
mjög stutt frá Reykjavík, að okkur
finnst, vegna þess að við höfum
flugið, eins þótt við séu tíu tíma að
keyra suður, ef við förum landveg-
inn. En þetta á við um ferðir fólks.
Ef við hins vegar erum að tala um
flutningaleið fram-
leiðslu, þá horfir
málið öðruvísi við.
Það er m.ö.o. stutt að
fara til Reykjavíkur,
en langt á markað.“
Þú nefndir áðan
ýmsa atvinnustarf-
semi sem hér er, en
er einhver atvinna sérstaklega
bundin við Egilsstaði og Fljótsdals-
hérað?
„Þessi mikla skógrækt og það
stóra átak sem er í gangi í því sam-
bandi, er sérstæð fyrir héraðið. Þó
eru ýmis tækifæri í sambandi við
skógrækt, sem liggja ónýtt, eins og
t.d. víngerðin. Gróðasjónarmiðanna
vegna vilja menn sjá hana í of mikl-
um mæli. Þegar ég kom fram með þá
hugmynd, að gera vín úr birkisafa,
hugsaði ég þetta staðbundið. Ég vil
að vínið sé selt hér íýrir austan, bæði
í Á.T.V.R., þaðan sem menn geta svo
sem pantað það hvert á land sem
vera skal, en ekki síður á veitinga-
og gistihúsum hér á Héraði. En það
má nýta skóginn til fleiri hluta, s.s.
til lyfja og olíugerðar. Þessu finnst
mér hafa verið of lítill gaumur gef-
inn. Auðvitað yi’ðu það h'til fyrirtæki,
sem af slíku gætu sprottið og þau
mundu ekki hafa marga i vinnu,
hvert um sig. En þau mundu auka
fjölbreytni atvinnulífsins og þannig
styrkja byggðina. Það eru einmitt
Með auknu
frelsi mun land-
búnaðurinn rísa
til fyrri vegs.
Þig bar hingað að Egilsstöðum
frá Eskifirði. Er mikill munur á
þessum stöðum? spyr undirritaður,
að fengnum þessum ánægjulegu
upplýsingum um flótta hunda úr
höfuðborginni.
„Já, það er mikill munur", svarar
Edda. „Þetta eru tveir ólflrir heim-
ar. Annars vegar er það gamla góða
sjávarplássið, þar sem lífið snýst
um sjávarútveg með öllum þeim
sveiflum, sem honum fylgja, þótt
vissulega hafi dregið úr þeim síðan í
síldarævintýrinu. Hér uppi á Héraði
snýst allt hins vegar um þjónustu
við aðra. Ætli helmingur vinnu-
færra manna hér starfi ekki á opin-
berum stofnunum. Atvinnulífið er
því stöðugt og laust við skorpurnar
sem fylgja sjávarútveginum. Svo er
hér mikil þjónusta við bændur. Sú
atvinna, sem henni fylgir, er einnig
nokkuð stöðug. En vitanlega er hún
háð því, að landbúnaðurinn verði
ekki drepinn niður. Menn gera sér
oft ekki grein fyrir því, að minnsta
kosti ekki fyrir sunnan, að Island er
harðbýlt land og landbúnaður því
nokkuð dýr. En þótt það geti fljótt á
litið verið ódýrara að flytja inn allar
landbúnaðarafurðir, þá lifir engin
sú þjóð til lengdar, sem ekki getur
framfleytt sér á eigin fæðu. Það er
sem sagt óhætt að segja, að Eski-
fjörður og Egilsstaðir séu mjög
ólflrir staðir. En þótt meiri stöðu-
leiki sé hér, þá á það þó ekki við að
öllu leyti. Hér er meira um að fólk
sé að koma og fara. Þetta á við um
fólkið sem starfar hér á ríkisstofn-
unum. Það er alltaf nokkuð um, að
EDDA K. Björnsdóttir.
Morgunblaðið/Golli
EGIÐU“ er sagt höst-
um rómi, þegar und-
irritaður knýr dyra
að Miðhúsum á
Egilsstöðum og kall-
ar auk þess inn um
opnar dyrnar þá frómu spurn, hvort
einhver sé heima. Erindið er að
ræða við húsmóðurina á bænum,
Eddu K. Björnsdóttur. Komumaður
verður nokkuð hvumsa yfir þessum
óvæntu móttökum, en veitir þá at-
hygli hundspotti einu við fætur sér.
í því kemur Edda hæjandi til dyra.
Segir hún hvutta hafa þann leiða
vana, að taka gestum með gelti og
hávaða, og þótt hann hafi að þessu
sinni brugðið út af þeirri venju,
taldi hún vissara, að gera honum
ljóst, hvað til hans friðar heyrði,
þegar hún varð gestakomu vör. Er
ekki að orðlengja það, að undirrit-
aður hefur ekki heyrt bofs í Depli,
en svo kallast hundurinn, og telur
húsmóður hans því hafa hann fyrir
rangri sök.“ Já, segir Edda, eigin-
lega er þetta grey flóttahundur úr
Reykjavík. Hann kom hingað sem
hvolpur fyrir tólf árum. Hvert ár í
lífi hunda jafngildir sjö árum í lífi
manna, þannig að þetta er eftir-
launahundur."
✓
I Miðhúsum á Egilsstöðum býr Edda K.
Björnsdóttir skógarbóndi ásamt manni sín-
um og saman reka þau að auki litla tré-
smiðju og litla verslun með munum unnum
úr viði. Pjetur Hafstein Lárusson heim-
sótti Eddu og komst að því að þar fer kona
sem liggur ekki á skoðunum sínum.
/
Eg er eins
og refurinn,
fer mínar
eigin leiðir
i

\
)
>
>
\
\
L