Morgunblaðið - 17.04.1993, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. APRÍL 1993
t
Ástkær eiginkona mín,
JÓHANNA GRÓA INGIMUNDARDÓTTIR,
Sólheimum 23,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi fimmtudaginn 15. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Björn Sigurðsson.
Faðir okkar,
GÚSTAF ADOLF GESTSSON
múrari,
Ferjubakka 6,
lést 15. apríl.
Fríða Gestrún Gústafsdóttir,
Þóra Ásgerður Gústafsdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
AUÐUR HARALDSDÓTTIR,
Grettisgötu 90,
sem lést þann 10. apríl, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
mánudaginn 19. apríl kl. 10.30.
Ari Pálsson,
Mildríður H. Kay, Tryggvi Eirfksson,
Haraldur Arason, Jenný B. Sigmundsdóttir,
Halldóra Aradóttir
og barnabörn.
t
Ástkær sonur okkar og bróðir minn,
EGGERT FREYR KRISTJÁNSSON,
Básahrauni 7,
Þorlákshöfn,
sem lést þann 11. apríl, verður jarðsunginn frá Þorlákskirkju í
dag, laugardaginn 17. apríl, kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á að láta Slysavarnafélag
(slands njóta þess.
Kristján Friðgeirsson, Guðrún Eggertsdóttir,
Jórunn Kristjánsdóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og langalangamma,
INGIBJÖRG GUÐFINNA MAGNÚSDÓTTIR,
Mýrargötu 16,
Reykjavik,
lést 7. apríl síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Theodóra Ólafsdóttir, Gunnar Matthíasson,
Jón Þór Ólafsson, Sigriður Antoníusdóttir,
Magnús Ólafsson, Margrét Þorvaldsdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín og móðir,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Suðurgötu 85,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju mánudaginn 19. apríl
kl. 13.30.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast
hinnar látnu, er bent á Styrktarsjóð unglingaheimilis Vegarins
k.s., Smiðjuvegi 5, Kópavogi.
Árni Helcjason,
Ragnar Arnason.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, er sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför föður okkar, tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR SIGFÚSSONAR
frá Eiriksstöðum.
Vandamenn.
t
Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför bróður okkar og föðurbróður,
HELGA ÞORKELSSONAR
húsasmiðameistara,
Bólstaðarhlið 39,
Reykjavik.
Ingvar Þorkelsson, Guðmundur Þorkelsson,
Þorkell Þorkelsson, Helgi Gunnar Þorkelsson,
Jóhann Þorsteinsson, Gunnar Þorsteinsson,
Sigríður Helga Þorsteinsdóttir.
Eggert Freyr Krist-
jánsson - Minning
Fæddur 13. júní 1975
Dáinn 11. april 1993
Kveðja frá Menntaskólanum
í Reykjavík
Eitt sinn skal hver deyja. Dauð-
inn er óumflýjanleg örlög alls, sem
lifir, en vissulega er hinn útmældi
tími mislangur, og það er yfirþyrm-
andi sorglegt að horfa á bak ungum
manni, sem fór heim í páskafrí, en
átti ekki afturkvæmt í skólann að
hátíðinni lokinni.
Eggert Freyr Kristjánsson var
nemandi í stærðfræðideild fjórða
bekkjar Menntaskólans í Reykjavík
og var að ljúka öðru námsári sínu
í skólanum, þegar hans útmældi
tími var úti. Glaðlegur og geðprúð-
ur drengur, sem vann sín verk
samvizkusamlega og ók hvem dag
Þrengslaveginn til og frá heimili
sínu í Þorlákshöfn, kemur ekki aft-
ur, og hans er sárt saknað af nem-
endum og kennurum.
Fjölskyldu hans sendi ég innileg-
ustu samúðarkveðjur frá nemend-
um og starfsliði Menntaskólans í
Reykjavík, þar sem við minnumst
öll góðs drengs.
Guðni Guðmundsson.
Nú er ástkær vinur okkar, Egg-
ert Freyr, fallinn frá. Fráfall hans
var okkur mikið áfall því síst hefð-
um við búist við að missa einn úr
vinahópnum svona snemma á lífs-
leiðinni.
Kynni okkar af Eggerti hófust
við upphaf náms í MR og þrátt
fyrir að kynnin hafi orðið stutt þá
eigum við margar góðar minningar
tengdar honum því bæði var hann
mjög mannblendinn og góður við-
ræðufélagi. Og þrátt fyrir að hann
byggi í nokkurri fjarlægð hindraði
það ekki mikil samskipti okkar í
milli og alltaf var hann reiðubúinn
að koma í bæinn ef hans þurfti við.
Aldrei átti hann heldur í erfiðleikum
með námið og kunni svör við flest-
um spumingum.
Þrátt fyrir mikinn missi lifir
minningin hans meðal okkar og er
við vottum fjölskyldu hans okkar
dýpstu samúð viljum við riíj'a upp
eftirfarandi orð úr hávamálum:
Deyr fé
deyjar frændur
deyr sjálfur hið sama.
En orðstír
deyr aldregi
þeim er sér góðan getur.
Sævar Már Sveinsson
Karl Jóakim Rosdahl
Páll Árnason
yiggó Karl Jóhannsson
Ólafur Þórðarson.
Þung og helköld var höndin sem
sló. Ungur maður skyndilega hrif-
inn á brott. Eftir stöndum við og
reynum að skilja lífsins órannsak-
anlegu vegi. Spyijum um tilgang,
ástæður. Fátt er um svör. Um síðir
lútum við höfði. Hið óafturkallan-
lega hefur gerst. Dauðinn kom og
dauðinn tók. Við skynjum náið sam-
spil gleði og sorgar. Án sorgar
væri engin gleði, án gleði engin
sorg. Við hér á Sunnuvegi 13 eigum
eftir að sakna félaga sonar okkar.
Sakna hressilega viðmótsins hans.
Einlægra brosanna. Léttrar kímn-
innar sem fauk á milli á svo alvöru-
lausan hátt. Við erum þakklát fyrir
að hafa kynnst honum. Þakklát þó
þau kynni hafi verið fremur stutt.
Góð kynni verða varla metin í tíma-
lengd eða fjölda samverustunda.
Þau einfaldlega eru. Við erum þakk-
lát fyrir þá vináttu sem piltarnir
áttu. Við munum geyma bjartar og
fallegar minningar um elskulegan
og góðan dreng.
Eins og lítið gras,
sem lifír í skauti þínu
nokkra sólheita
sumardaga,
og fellur að nýju
í faðm þinn
á hinum fyrsta
frostdegi haustsins,
þannig mun ég einnig
á mínum haustdegi
falla í þinn eilífa faðm.
(Steinn Steinarr)
Foreldrum, systur og öðrum
vandamönnum sendum við innileg-
ar samúðarkveðjur.
Fjölskyldan Sunnuvegi 13,
Reykjavík.
Ég veit um systkin
svo sæl og góð
og syngja vil um þau
lítinn óð
en ekkert þeklqast þau þó
Um húmið hún leikur sér
út og inn
hann einnig sér leikur
um himininn
Drengurinn litli sem dó
Er stúlkan flýgur í faðm
hennar inn
þá felur hún líka þar
drenginn sinn.
Með sorgblíðri saknaðar ró
Hve ljúft hann klappaði
um bijóst hennar og kinn
hve brosið var indælt
og svipurinn
á litla drengnum sem dó
Við vottum foreldrum Eggerts
og bekkjarfélögum dýpstu samúð
okkar.
Megi Guð styrkja þau í sorg sinni.
4.Z.
Eggert Freyr Kristjánsson, sem
í dag er jarðsunginn frá Þorláks-
kirkju í Þorlákshöfn, lét líf sitt að-
faranótt páskadags. Foreldrar hans
eru Kristján Friðgeirsson og Guð-
rún Eggertsdóttir, búsett í Þorláks-
höfn, hann ættaður vestan úr Ör-
lygshöfn, hún frá Selfossi, bróður-
dóttir mín. Dóttir þeirra er Jórunn,
15 ára gömul. Að þessu góða fólki
er þungur harmur kveðinn og öllum
þess ættingjum. Hér reyni ég að
tjá þeim samúð mína heilshugar að
hefðbundnum hætti.
Um dauðann tala skáldin oft sem
bróður svefnsins. Öll vitum við
hversu vel sú samlíking á við, þeg-
ar háaldrað fólk kveður, svipt heilsu
og jafnvel rænu, þegar fólk kveður
eftir heilsufarslegan og félagslegan
aðdraganda. Þá er ekki erfitt að
segja: „Dauði... kom þú sæll, þá
þú vilt“. En þegar hann knýr nú
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
ÞÓRUNNAR R.
NORDGULEN.
Lúðvik Sig. Nordgulen, Sigríður Einarsdóttir,
Ásta Hallý Nordgulen,
barnabörn og barnabarnabörn.
dyra, þessi félagi okkar allra, sem
gægist okkur ævinlega yfír öxlina,
er það ekki til að gefa grið. Þegar
elding dauðans lýstur 17 ára pilt,
sem fyrir sitt leyti er einn eldstólpi
af ástríðuþrungnu hömluleysi æsk-
unnar, ófarvarandis með öllu, er
okkur ekki svefn eða ró í hug. Við
missum hvors tveggja, við erum
höggdofa, magnlaus, grátstokkin,
skilningsvana. Sorg og söknuður
er það eina sem hinn óboðni
gestu lætur okkur eftir. Framtíð
æskunnar, sem foreldrar, afar
og ömmur lifðu fyrir og helguðu
sig, sem var kjami þeirra tilveru
eins og hún er undirstaða alls
mannkyns, þessi framtíð var rétt
að byija. Svo margt stóð til, svo
margt var eftir.
Hinn miskunnsami tími mun
draga úr sársaukanum, minningin
um góðan og efnilega dreng mun
lifa. Það verður okkur huggun, eins
og jafnan. Ekki mun þetta dauðs-
fall, fremur en önnur ótímabær,
draga úr okkur allan mátt, ekki fær
það okkur til að kveða þann söng
að mannleg viðleitni sé bara eftir-
sókn eftir vindi. Fjarri fer því, við
munum sinna áfram ástvinum okk-
ar, skyldustörfín munu hjálpa okkur
áfram. Því miður munum við hugsa
meira um heimspeki, um tilganginn
sem að baki býr, án þess að fá
skýr svör. í vanmáttugri leit okkar
að hinum hinstu rökum leita ósjálf-
rátt á hugann þessi orð, sem skáld-
ið frá Rauðsgili hafði eftir indversk-
um spekingum grárrar forneskju:
Einungis einn, sá er horfir hátt yfir geiminn
úr himnesku Ijósi og skoðar hans Qölgreind-
ar álfur,
sem skapaðan lét eða skapaðan ekki lét
heiminn,
fær skýrt þessi rök - ef hann fínnur þá botn
í þeim sjálfur.
Drottinn veiti dánum ró,. hinum
líkn er lifa.
Þór Vigfússon.
Okkar kæri bekkjarfélagi, Egg-
ert Freyr Kristjánsson, er látinn.
Hann skilur eftir sig tóm í bekkn-
um og í hjörtum okkar. Þar sem
áður var hress og félagslyndur
drengur er nú aðeins minningin ein.
Nálægð dauðans er fólki sjaldan
ofarlega í huga í erli dagsins. Á
stundu sem þessari leita því margar
hugsanir á okkur sem ekki er auð-
velt að koma á blað, en Eggerts
verður sárt saknað og við munum
ætíð minnast hans sem góðs félaga
og vinar.
Við vottum fjölskyldu Eggerts
okkar dýpstu samúð.
Bekkjarsystkin í 4. T.
Scifræðingar
í lílómaskrcytingnm
við öll tækilæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090