Morgunblaðið - 31.05.1988, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 31. MAÍ 1988
Boðskapur
frá himnum
Prestar hlýða á skríftir.
Medjugorje:
eftir séra Frans
von Hooff
Pjórum sinnum hef ég notið
þeirra forréttinda að heimsækja
Medjugorje, sem er smábær í Júgó-
slavíu, þar sem María Mey hefur
birst daglega frá 24. júní 1981 og
þar til nú, fyrst sex unglingum,
síðan fímm og núfjórum.
Aldrei fyrr hef ég séð jafnmikinn
mannfjölda biðjast fyrir svo inni-
lega. Daglega kom margt fólk til
að skrifta.
Einu sinni stóð ég við altarið
ásamt sextíu prestum.
Ég gisti hjá sex bama fjölskyldu.
Það elsta var gift. Þar var sjón-
varp, en sjaldan kveikt á því. Sam-
eiginlega baðst fjölskyldan fyrir á
o»4iveijum morgni í hálfa klukku-
stund. Þau fóru með rósakransbæn
og fleiri bænir á króatísku, sem
Drottinn skildi betur en ég. Á kvöld-
in voru sumir úr þessari íjölskyldu
nokkra klukkutíma í kirkjunni. Þau
gáfu guði tíma. Ef aliar fjölskyldur
hefðu þvílíkt bænalíf, þá væri heim-
inum bjargað.
Ég heyrði að 16. maí hefði María
grátið vegna þess að fólk hefði
ekki nóg beðið fyrir syndum heims-
ins.
Guðsmóðir hvetur okkur aftur
og aftur til að biðja, sérstaklega
innan fjölskyldunnar. Hvar mundu
böm læra frekar að biðja en innan
Qölskyldunnar?
- Hvar mundu þau finna kærleika,
ef ekki fyrst frá foreldrum? Kær-
leikur vex með því að biðja saman.
Medjugoije er paradfs friðar og
bæna. Einnig úti í náttúrunni ríkir
þar friður og kyrrð. Þar heyrist í
gaukum og froskum. Þar sjást
hænur með unga sína og geit tjóðr-
uð að narta í Iauf af iimgerði. Göm-
ul kona röltir á eftir kindahóp með
talnaband í hönd. Fólk vinnur hörð-
um höndum á smáökrum þar sem
vex tóbak eða vínber.
Einu sinni sá ég á fjalli birting-
^nna eitursnák, og mér datt í hug:
„Djöfullinn, María mun kremja
höfuð þitt. Þú ert héma á hættuleg-
um stað.“
Hvað gerðist í Medjugoije?
Þann 24. júní 1981 birtist vor
blessaða móðir sex ungmennum og
hefur gert daglega upp frá því. Ef
þú trúir því ekki þegar í stað ertu
skynsamur, því til eru falssýnir, og
um raunverulegar sýnir eru oft
gefnar rangar upplýsingar. María
varar sjálf við því í Medjugoije. En
ef boðskapurinn frá Medjugoije er
sannur er mikilvægi hans ómetan-
•egt.
Þijár stúlkur, Vicka Ivankovic
(16 ára), Miijana Dragiéevié (16
ára) og Ivanka Ivankovic (15 ára)
sáu móður Guðs á fjallinu Cmica.
Vicka varð svo hrædd að hún hljóp
í burtu en kom aftur eftir nokkrar
mínútur. Hún hugsaði með sér: „Ef
þetta er Gospa, þá hef ég ekkert
að óttast." (Gospa þýðir kona í bók-
staflegri merkingu, en Júgóslavar
nota það aðeins um Guðsmóður).
Ivan Dragiéevié (16 ára) kom nú
að með eplapoka í höndum. Stúlk-
umar bentu á sýnina. Er hann sá
hana, fölnaði hann, missti eplin og
hljóp í burtu.
Þegar stúlkumar komu heim
gátu þær ekki falið geðshræringu
sína, en allir hlógu að frásögn
þeirra. Kvöldið eftir fóru Jakov
Colo (10 ára) og Marija Pavlovic
(16 ára) einnig með þeim. Þau voru
hin einu sem höfðu trúað þeim. Er
þau sáu Gospu féllu þau á kné og
báðust fyrir. Móðir ívönku hafði
dáið nokkmm mánuðum áður.
Ivanka spurði því Gospu hvemig
móður sinni liði. Gospa svaraði:
„Hafðu ekki áhyggjur af henni. Hún
er nú einn af englum mínum á
himnum." Þau spurðu Gospu hvort
hún kæmi aftur daginn eftir. Hún
játti því. Þriðja daginn stökkti
Vicka vígðu vatni á sýnina og
sagði: „í nafni Föðurins og Sonarins
og hins Heilaga anda. Ef þú ert
móðir Guðs þá vertu kyrr. Ef ekki,
þá farðu burt." Gospa brosti að-
eins. ívanka spurði aftur um móður
sína. Gospa svaraði að henni liði
vel. „Bað hún þig að skila nokkm
til mín?“ „Hún bað þig að hlýða
ömmu þinni og hjálpa henni, af því
að hún er orðin svo gömul.“ „Af
hverju kemurðu aðeins til okkar?
Við emm eins og allir aðrir, ekkert
sérstök." „Ég leita ekki þeirra
bestu. Ég kem til að vera á meðal
fólksins." Síðan snéri hún sér að
þeim, horfði á hvert þeirra og sagði:
„Ég vil að fólk bæti ráð sitt, meðan
enn er tími til.“ Bömin sögðu
seinna: „Gospa var með útréttar
hendur. Hún talaði króatísku, fagra
Ivanka: Ein af sjáendunum. Hún
giftist 28. desember 1986 og
eignaðist dóttur í nóvember
1987.
króatísku (tungumál Madjugoije).
Rödd hennar var sem tónlist eða
söngur eða klukknahljómur, ólýsan-
leg.“
Fleiri og fleiri komu til að verða
vitni að sýnunum.
Sýnimar hófust fyrst á fjallinu
Cmica, síðan í kirkjunni og mörgum
öðmm stöðum, jafnvel heima hjá
sjáendunum, því að öll vildu þau fá
Maríu í heimsókn. Frá 14. janúar
1982 til apríl ’85 birtist María í
„kapellu birtinganna", sem er lítið
herbergi til hægri handar altarís í
kirkjunni, Frá apríl ’85 til septem-
ber ’87 á sönglofti kirkjunnar, eða
þar sem sjáendumir em.
Kirkjan er troðfull hvert einasta
kvöld. Fólk biður rósakransinn og
sækir heilaga messu. Fjöldi fólks
sem kom til skrifta, messu og altar-
isgöngu fór vaxandi dag frá degi.
Margir sem höfðu ekki skriftað í
mörg ár, komu nú til þess. Ungt
fólk kom gangandi úr 60 til 80 km
Qarlægð. A fyrstu fimm mánuðun-
um komu fleiri en hálf milljón
pflagríma. A.m.k. eitt hundrað þús-
und skriftuðu hjá prestum sem sátu
í kringum kirkjuna undir bemm
himni í hita og kulda, marga
klukkutíma á dag. Oft var kirkjan
svo troðfull að varla var hægt að
hreyfa sig. Úti var mannfjöldinn
jafnvel meiri.
Hin guðlausu yfirvöld ollu sjá-
endunum miklum vandræðum.
Þeim var hótað lögreglu og íþjmgt
með bölvunum og svívirðilegum
skömmum. Heila nótt urðu þau að
dúsa í einangmnarklefa, og öðm
sinni vom þau lokuð inni á geð-
veikrahæli. Þar vom þau færð til
lækna og sálfræðinga sem úrskurð-
uðu þau alveg eðlileg og ekki í
neinni þörf fyrir læknismeðferð.
Sóknarpresturinn var handtekinn
og sakaður um að skálda alla sög-
una. En það var útilokað vegna
þess að hann hafði aðeins þjónað
skamman tíma í sókninni, þekkti
engan sjáendanna og hafði aldrei
haft neinn þeirra í trúarfræðslu.
Fyrstu fímm daga sýnanna var
hann á stað fjarri Medjugoije og
stjómaði þar kyrrðardögum. Hann
kom ekki til baka fyrr en nokkmm
dögum seinna. Hann fékk þriggja
ára fangelsisdóm. Nokkrir aðrir
prestar höfðu gefið út upplýsingar
um sýnimar. Þeir fengu jafnvel
harðari dóm, fímm til átta ár.
Síðan ’85 hafa yfirvöld verið
miklu mildari, því að þeir sáu að
hinn mikli fjöldi pflagríma var þeim
sem hæna er verpir gulleggjum.
Gospa endurtók mjög oft kall
sitt um afturhvarf, á meðan enn
væri tími til. Miijana gefur Gospu
orðið: „Segðu öllum að ég þurfí
bænir allrar þjóðarinnar til að færa
Guði til málamiðlunar. Þið verðið
að biðja og gera yfírbót eins oft og
mögulegt er, vegna þess að svo
margir kristnir menn lifa sem
heiðnir væru. Það eru ennþá allt
of fáir raunverulega trúaðir."
Hún nefnir sig Friðardrottning-
una; og segir að fólk verði að sætt-
ast á öllum sviðum. Einstaklingar
og fjölskyldur, þjóðfélög og ríki.
í júlíbyijun 1981 sáu margiríbú-
ar Medjugoije, sóknarpresturinn
einnig, að yfír hinum 12 m háa
krossi sem stendur á fjallinu
Krizevaé (Fjalli krossins) var orðið
„MIR“ skrifað með eldi (mir = fríð-
ur). Nokkrum sinnum sagði Gospa
bömunum að veröldin væri á barmi
mikilla hamfara.
Þann 8. desember bjuggust böm-
in við hátíðargleði, en Gospa fór
öðmvísi að. Hún kraup niður og
bað með útréttum örmum: „Elsku
sonur minn, ég bið þig að fyrirgefa
heiminum hinar alvarlegu sjmdir
hans, en með þeim misgjörir hann
þér.“ Síðan bað hún með bömunum,
og sagðist biðja daglega þessa sömu
bæn framan við krossinn á íjallinu
Krizevaé.
Hundmð eða þúsundir hafa séð
stórkostleg tákn á þessu ijalli.
Krossinn hverfur og stórt ljós kem-
ur í stað hans og Gospa birtist.
Eitt sinn gat að líta mikinn eld úr
Qarska. Slökkviliðið og lögregia
komu á vettvang en gátu ekki séð
nein merki um eld er þangað kom.
Táknin era á ýmsa vegu, en þau
sýna að boðskapurinn er ætlaður
öllum heimi, fólki af öllum trúar-
brögðum. Gospa hefur átalið
kristna menn fyrir að mismuna fólki
af öðmm trúarbrögðum, en tekur
skýrt fram að Jesús Kristur sé hinn
eini meðalgangari hjá Föðumum.
Gospa kennir bömunum að biðja.
Stundum syngja þau. Þau spyija
einnig spuminga fyrir sig sjálf og
spuminga sem aðrir hafa beðið þau
að spyija. Gospa svarar þeim öllum.
Hún er þeim sem allra besta móðir
í friðsamri fjölskyldu, sem kennir
bömum sínum allt sem þau þarfn-
ast í lífinu. Einu sinni bað Gospa
Vicku og Jakov að fasta í heila viku
uppá vatn og brauð. Bæði lofuðu
því og hún kyssti þau fyrir.
Gospa leyfði sjáendunum sex að
sjá Himnaríki. Ivanka þekkti þar
móður sína og annan látinn. Aðeins
ijögur þeirra sáu helvíti. Tvö þeirra
vom ekki í Medjugoije á þeim tíma.
Seinna spurði Gospa hvort þau
vildu sjá helvíti, en þau vildu það
ekki. Hún sagði þá: „Ég sýni ykkur
það svo þið megið vita hvaða laun
bíða þeirra er gjöra vilja Guðs, og
refsinguna sem þeir fá er vilja ekki
hlýða honum."
Sumarið 1981 sá Marija Gospu
óvænt við gluggann sinn. Hún kall-
aði á Vicku sem var nærstödd.
Gospa spurði hvort þær myndu vilja
ganga í klaustur. Þær yrðu ekki
að gera það, en það myndi gleðja
hana. Áttu þær að hugleiða þetta
mjög vel, því þetta yrði fyrir lífstíð.
Seinna ákváðu báðar að verða við
ósk hennar.
í upphafí skólaársins fóru sjáend-
umir hver í sína áttina: ívan fór í
prestaskóla, Mirijana f framhalds-
skóla í Sarajevo, Maríja í skóla í
Mostar að læra hárgreiðslu og
ívanka í framhaldsskóla í Mostar.
Aðeins Vicka og Jakov vom eftir í
Medjugoije. Sýnimar héldu áfram
hjá hveijum þeirra á meðan á kvöld-
bænum stóð.
Á heimili Miijönu í Sarajevo vom
oft ýmsir viðstaddir sýnimar. Er
Miijana hafði lokið við heimaverk-
efni sín kraup hún niður og bað og
hin himneska móðir kom. Allir þeir
er séð hafa segja að Miijana hafí
verið eins einlæg og væri þetta í
fyrsta sinn. Eitt sinn bað Gospa
Miijönu að fara til Jakovs frænda
síns í Medjugoije, vegna þess að
hann vildi ekki fara oftar í skólann.
Hann sagði: „Gospa er mér alveg
nóg.“ Miijana varð að sannfæra
hann um að hann ætti að halda
áfram í skólanum.
Vicka var í textflskóla. Hún bar
ávallt lítinn kross um hálsinn. Einn
kennaranna sagðist ekki lejrfa henni
að taka próf ef hún tæki ekki niður
krossinn, og þá félli hún. Vicka
neitaði að taka niður krossinn og
hætti í skólanum. Gospa sagði að
henni væri í mun að einn hinna
eldri sjáenda dveldi í Medjugoije.
Vicka bauð sig fram. Stundum
skelltu þau uppúr meðan á sýnunum
stóð vegna spurninga og svara
Jakovs, sem er aðeins bam. Gospa
hafði einnig gaman að. Eitt sinn
sgði hún við Jakov: „Þér verður að
ljmda betur við skólafélaga þína.
Þú verður að bera kærleik til þeirra
allra." „Ég geri það,“ svaraði hann,
„en þeir era bara svo leiðinlegir."
„Þá verður þú að líta á það sem
fóm.“ „Gospa mín ég iofa því, en
segðu ekki mömmu frá því, gerðu
það.“ Öðm sinni spurði Jakov:
„Verður Dinamo (hið fræga fót-
boltalið) sigurvegarinn?" Gospa
brosti aðeins.
Sýnimar veita sjáendunum
ómælda gleði en fara fram á þung-
ar fómir líka. Þau em útkejrrð eft-
ir þúsundir spuminga frá pflagrím-
um, jrfirheyrslur lögreglunnar
o.s.frv.
Forvitnir pflagrímar þyrpast í
kringum þau, og sjáendumir svara
öllum spumingunum af þolinmæði,
hógværð og stundum með hnjdtn-
um húmor.
í apríl 1982 spurði Miijana Gospu
hvort hún óskaði eftir sérstökum
hátíðisdegi. Hún svaraði að hún
kysi þ. 25. júní, daginn sem hún
talaði í fyrsta sinn við bömin, sem
hátíðisdag Friðardrottningarinnar.
Þann 24. júní 1982, ári frá birt-
ingu fyrstu sýnarinnar, komu marg-
ir pflagrímar. Eftir hina venjulegu
kvöldþjónustu í kirlgunni (rósa-
kransinn, messu, trúaijátninguna,
sjö faðirvor, Heil sért þú María og
Dýrð sé Föðumum ásamt fyrirbæn-
um), var kirkjan opin alla nóttina.
AUir bekkir vom fúllir. Til miðnætt-
is söng fólk og bað saman. Það
rejmdi að sofa svolítið og síðan biðja
aftur. Úti var jafnvel fleira fólk.
Það svaf undir bem lofti. Flestir
þeirra fóm heim næsta morgun,
eftir að hafa tekið þátt í hl. messu.
Nýir hópar pflagríma héldu áfram
að strejrma að. Flestir komu gang-
andi, sumir berfættir, aðrir úr 100
km fjarlægð. Þeir vom ekki vanir
slíku. Vitni sagðist svo frá: „Það
var eins og þeir gengju á nálum.
Hitinn var 35 gráður i forsælu og
malbikið var brennandi heitt. Gospa
hafði beðið um jrfírbótarverk og
fólkið vann þau.“
Kaþólskt tímarit, Glas Koncila,
sagði svo frá: „Þann 24. og 25.
júní 1982 komu um hundrað þúsund
pflagrímar innlendir og erlendir til
Medjugoije. Um 100 prestar hlýddu
á skriftir úti fyrir kirkjunni. Sakra-
mentinu var útdeilt bæði inni í kirkj-
unni og fyrir utan. Eftir messur
helguðu sig allir hinu óflekkaða
hjarta Maríu."
Þennan dag, rétt fyrir kvöld-
messu, bað Gospa prestinn, í gegn-
um sjáenduma, að þakka fólkinu
fyrir bænir, fómir og yfírbótarverk.
Hún bað það að vera stöðugt í
bænum sfnum, föstum og aftur-
hvarfí, og að bíða rólegt eftir því
sem spáð hefði verið. Allt færi eftir
áætlun Guðs.