Dagblaðið Vísir - DV - 28.08.1982, Blaðsíða 21

DV. LAUGARDAGUR 28. ÁGUST1982.
21
iérstæð sakamál — Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamál — Sérstæð
við einu ástæöuna sem talin var geta
hafa verið fyrir morðinu. Lögreglan
hafði nú lítið í höndunum nema gula
depilinn.
Guli depillinn fannst á fæti frú
Mayall og svo virtist sem hann væri til
kominn vegna snertingar við lit sem
smitaði frá sér. En þetta atriði leiddi
ekki til neinnar niðurstöðu. I þess stað
var rannsókninni beint að sértrúar-
flokkum sem settu það óvenjulega
skilyrði fyrir inngöngu giftra kvenna
að þær gæfu skírlífisheit.
A þessu sviði varð lögreglan ekki
fyrir vonbrigðum. Joan Mayall hafði
verið meðlimur sértrúarflokks sem
krafðist bænahalds sjö sinnum á dag-
inn, meðlimimir skyldu aðeins neyta
grænmetisfæðu og kynmök voru bönn-
uö hvort sem um gift fólk var að ræða
eöa ekki. Skilnaöur var engu að síður
ekki viðurkenndur. Lögreglan fékk þá
Eiginmaðurinn, Roger
Mayall, sagðist ekki hafa
tekið eftir þvi að konu hans
værisaknað.
Fórnariambið, Joan Mayall,
var meðlimur í sérkennileg-
um sértrúarsöfnuði og það
varð henni að bana.
hugmynd að Joan Mayall hafi staðið í
vegi fyrir skilnaöi og jafnvel hótað að
gera skandal úr sambandi hans við
hjákonuna. Það hefði getað kostað
hann stöðuna hjá tryggingafyrirtæk-
inu.
Roger Mayall var aftur færður til
yfirheyrslu og nú spurður bæði lengur
og nánar út í þessi atriði. Hann sagði
að kona sín hefði viljað gera undan-
tekningu frá reglunni og gefa eftir
skilnað, þrátt fyrir að trú hennar bann-
aði þaö. Hún vissi um samband hans
við Vissar og taldi að það syndsamlega
athæfi yrði bætt með því að hann giftist
henni. Sjálf taldi hún sig hvorki þurfa
fé né eiginmann. Hvað fyrra atriöiö
varðaði þá gat það verið rétt, þar sem
meðlimir safnaðarins gáfu allar eigur
sínar í sameiginlegan sjóð og þaö hafði
Joan þegar gert við alla sína skartgripi
og persónulegar eigur.
Roger Mayall lýsti því hvemig sam-
bandi hans við eiginkonuna hefði verið
háttað. Þau höfðu um langt skeið farið
sinna ferða án tillits til hvors annars.
Þetta hefði leitt Joan inn á braut trúar-
innar en sjálfan hann á vit Jennifer
Vissar. Hann sagðist enga ástæðu hafa
haft til að myrða eiginkonu sína, en
hugsanlega gætu einhverjir afglapar
innan safnaðarins hafa gert það.
Gildra í
yfírheyrslunni
Þetta var atriði sem rannsóknarlög-
reglunni hafði ekki flogið í hug. Mayall
lá enn undir grun, en sannanimar gegn
honum vom ekki nægar. En gæti verið
að einhver úr söfnuöinum hefði framið
verknaðinn... ?
Áður en Roger Mayall var sleppt var
hann spurður spumingar sem leitað
hafði á lögregluna frá upphafi máls-
ins: Hver var skýringin á gula blettin-
um á fæti hinnar látnu?
Mayall sagðist enga skýringu hafa á
þvi. Kona hans hafi ekki verið
hrifin af fötum í svo skæmm lit-
um, hún hafi helst klæðst hvitu og
svörtu, sagði Mayall. Er hann var
spurður hvemig hún hefði verið klædd
þegar hún var myrt svaraöi hann um-
svifalaust aö hún heföi verið í dökk-
bláum fötum.
Keukemkamp rannsóknarlögreglu-
maður tók viðbragð. „Hvernig veist þú
það?” spurði hann Mayall samstundis.
Mayall svaraði því rólegur til að
læknirinn hafi sýnt honum hluta af
fötunum þegar hann var beðinn um aö
bera kennsl á líkið. „Auðvitaö veit ég
ekki hvort það var úr fötunum sem hún
var í þegar hún var myrt, en í það
minnsta úr fötunum sem hún var í þeg-
ar hún fannst,” sagði hann. Þessu var
játað með semingi og Keukemkamp
varð f ýrir vonbrigðum. U m stund hafði
hann haldiö að hann hefði gómað
Mayall í eina af elstu gildrum yfir-
heyrslunnar, að fá viöurkenningu á
vitneskju hjá þeim yfirheyrða sem að-
eins ætti að vera á vitorði lögreglunnar
og morðingjans.
Fimm ára
rannsókn?
, ,1 hvert skipti sem ég sé hann verð'
ég sannfærðari um að hann hafi framiö
morðið,” sagði rannsóknarlög-
reglumaðurinn eftir að Mayall var far-
inn. J hvert dtipti sem ég held að ég sé
búinn aö negla hann á einhverju atriði
þá sleppur hann úr klípunni. Þessi til-
gáta hans, um að einhver safnaöar-
meðlimanna hafi framiö morðið,
kemur okkur í mikinn vanda. Ef þessi
athugasemd kemur fram fyrir rétti
munu dómararnir segja aö fólk sem
gengur í slíka sértrúarsöfnuði sé lík-
legt til að vera í tilfinningalegu ójafn-
vægi og liklegt til alls. Það þýðir að við
verðum að rannsaka og yfirheyra
allan hópinn og þaö er verkefni til
næstu fimmára.”
„Þetta er nú ekki svona slæmt,”
sagði lögregluforinginn.” Þú hlýtur að
viðurkenna aö morðinginn hafi verið
karlmaður og meirihluti safnaðarmeð-
limanna er kvenkyns. Auk þess er
fjöldi þeirra ekki það mikill aö málið
þyrfti ekki að taka nema nokkrar vik-
,íin þú trúir því ekki i raun og veru
að einhver þeirra hafi verið valdur að
dauða frú Mayall?” spurði rann-
sóknarlögreglumaðurinn.
,4 raun og veru ekki,” sagði
lögregluforinginn. „En það er annað
atriði sem ég er að velta fyrir mér.
Mayall sagði að kona sín hefði viljað
ganga gegn því trúaratriði sem bann-
ar skilnað. Gerum ráð fyrir að það sé
rétt hjá honum. Ef við gerum síðan ráð
fyrir að Joan Mayall hafi sagt ein-
hverjum í hópnum frá þessu og hann
hafi álitið að með því hafi hún brotið
svo gegn grundvallarreglum trúarinn-
ar að hún ætti skilið að verða refsað
með dauða. Það gæti verið einhver
skýring. Við höfum eitt atriöi til aö
fara eftir. Einn safnaðarmeðlimanna,
náungi að nafni David Felter, virðist
hafa staðið í nánara sambandi við
Joan Mayall en aðrir í söfnuðinum.
Hann var áður í Hare Krishnasöfnuöin-
um og eins og þú veist klæöast þeir gul-
umkyrtlum.”
Nýjar grunsemdir
vakna
Rannsóknarlögreglumaðurinn sagði
að ef það sannaðist að guli bletturinn á
fæti hinnar myrtu væri til kominn af
Hare Krishna-búningi þá væri það góð
vísbending. En hann efaðist samt um
að nokkuð kæmi út úr rannsókn á þessu
atriði, en sagöi þó, að það mætti
aögæta það betur.
Lögregluforinginn kannaði málið og
niðurstaðan var sláandi. Felter hafði
verið meira og minna á geðveikrahæl-
um síðan hann var sautján ára að
aldri. Hann hafði líka góða ástæðu til
að vera á móti skilnaði. Móðir hans
hafði gifst og skiliö þrisvar sinnum og
Felter hafði því þurft að umgangast
þrjá stjúpfeöur sem allir höfðu komið
illa fram gagnvart honum. Það kom
einnig í ljós að Felter hafði verið mjög
hændur að Joan Mayall og hún hafi
gengið honum nánast í móður stað.
„Þetta er nánast staðfesting á því
sem Mayall sagði við yfirheyrsluna,”
sagði lögregluforinginn. „Honum er
sjúklega í nöp viö skilnaö. Hann var
mjög hændur aö Joan Mayall og leit
upp til hennar. Ef hún hefur sagt hon-
um að hún ætlaöi að gefa manni sínum
eftir skilnaö til að hann gæti gifst hjá-
konu sinni, gæti hann hafa misst stjórn
á skapi sínu og kyrkt hana. A hinn bóg-
inn gat ég ekki fundiö neina vísbend-
ingu um að Felter ætti önnur föt en
þann samfesting sem hann gengur
daglega í.”
Eiginmaðurinn enn
undirgrun
„Öll rannsókn okkar virðist benda í
ranga átt,” sagði Keukemkamp
rannsóknarlögreglumaður þreytulega
eftir þessa útlistun. „Þetta sannar
samt ekki sekt Felters né heldur get-
um við sleppt Mayall úr sjónmáli sem
mögulegum sökudólg.”
Þeim fannst ekki líklegt að dómarar
myndu taka játningu Felters gilda þó
að hann fengist til að játa, þar sem
maðurinn haföi dvalið mestan hluta
ævi sinnar á geðveikrahælum. Niður-
staðan varð líka sú að hann var aldrei
kallaður til yfirheyrslu. Keukemkamp
var samt enn sannfærður um að
May all væri líklegasti sökudólgurinn.
Meöan þessum rannsóknum hélt
áfram haf ði jarðarför J oan Mayall f ar-
ið fram og Roger og Jennifer Vissar
ráðgerðu aö halda brúðkaup sitt. Það
var engin ástæða til að tef ja timann
enda hafði Roger aldrei neitaö að hann
ætti sér hjákonu sem hann stefndi að
þviaögiftast.
Morguninn 22. júli 1981 hringdi
Mayall í rannsóknariögregluna til að
segja frá því að hann ætlaði í ferðalag
til Capetown. Hann vildi vita hvort lög-
reglan hefði nokkuð á móti því að hann
færi úr borginni og hvort ekki væri
liðinn sá tími sem honum hefði verið
fyrirskipað að fara ekki út fýrir
borgarmörkin án þess að láta lög-
regluna vita. Keukemkamp hafði ekk-
ert við feröalagið aö athuga, en baö
Mayall þó um að fá að koma í heim-
sókn næsta dag, áður en hann færi.
Mayall sagöist með ánægju vilja tala
við hann en því miöur hefði hann engar
frekari upplýsingar að gefa lögregl-
unni um dauöa konu sinnar. Hann gæti
þó komið og boðiö Keukemkamp upp á
drykk, ef hann kæmi í heimsókn til sín.
Hafði lögreglunni
yfirsést?
Næsta dag kom Keukemkamp í heim-
sókn í einbýlishús Mayalls og eyddi
drjúgum tíma í að vafra í rólegheitum
um húsið. Hann var þess ekki fullviss
eftir hverju hann leitaöi en hann hafði
það á tilfinningunni aö honum hefði
sést yfir eitthvað.
Mayall horfði á hann með storkandi
brosi og spurði hvort honum væri ekki
sama þótt hann héldi áfram að pakka
saman. Hann ætlaði aö taka mikið af
farangri með sér til Capetown og færi
með hann í bílnum. Bíllinn stóð fyrir
utan dymar á húsinu og þegar Mayall
opnaöi farangursgeymsluna og byrjaði
að hlaða inn í hana rak rannsóknarlög-
reglumaðurinn augun í gólfið í
geymslunni.
„Tæmdu farangursgeymsluna,”
skipaði Keukemkamp.
Mayall Ieit á hann furðu lostinn og
fór síðan að malda eitthvað í móinn.
„Eg handtek þig hér með fyrir morð
á konu þinni Joan Mayall,” sagði
Keukemkamp. „Ég aðvara þig að
hvaðeina sem þú segir mun veröa
skrifað niður og notað sem sönnunar-
gagngegnþér.”
Guli bletturinn
upplýsir málið
Gólfið í farangursgeymslunni var
klætt með skærgulu teppi. Rann-
sóknarlögreglumaðurinn hafði að lok-
um fundið hvemig stóð á gula blettin-
um á fæti líksins.
Mayall varð orðlaus af undmn yfir
viðbrögðum rannsóknariögreglu-
mannsins, en hafði þó jafnaö sig nægi-
lega þegar þeir komu á lögreglustöð-
ina, þannig aö hann var fær um aö
biöja um lögfræðing. Lögfræðinginn
fékk hann, en athuganir á rannsóknar-
stofu lögreglunnar leiddu í ljós að guli
bletturinn á l£ki Joan Mayall hafði
komið úr teppinu á gólfi farangurs-
geymslunnar. Það vom engar líkur til
að bletturinn hefði myndast á fæti
hennar á annan hátt en að hún hefði
legið á teppinu og það var heldur engin
ástæða fyrir hana að liggja í far-
angursgeymslunni, nema hún hefði
verið dauð og verið sett þar af eigin-
manni sínum.
Mayall játaði strax verknaðinn þeg-
ar honum var bent á þessa niðurstöðu.
Hann sagðist hafa verið kominn í
óþolandi stöðu þegar kona hans gekk í
sértrúarflokk er krafðist skírlífsheitis
og leyfði auk þess ekki skilnað. Á sama
tíma hafði Jennifer Vissar gerst æ
óánagðari með hlutskipti sitt sem hjá-
kona og hótaði að slita sambandinu viö
Mayall. Hann hafði því gert úrslitatil-
raun til aö fá konu sína til að ganga aö
skilnaði, en þegar hún neitaði hafði
hann orðið óður af bræði og kyrkt
hana.
Roger Mayall bíður nú dóms fyrir
morðið á konu sinni. Jennifer Vissar
sleit öllu sambandi við hann vegna við-
bjóðs á þeim verknaði sem hann hafði
framið. Þrátt fyrir að viöurlög við
morði séu afar ströng í Suður-Afríku
þykja sérstakar kringumstæður í
þessu glæpamáli og það þykir líklegt
að Roger Mayall fái ekki þyngstu
mögulega refsingu.