Morgunblaðið - 24.07.1999, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 24. JÚLÍ 1999 51
MINNINGAR
+ Barði Helgason
fæddist 7. júní
1945 að Hvallátrum
í Rauðasands-
hreppi. Hann lést á
Bakkafirði 16. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Helgi Elías-
son f. 18. apríl 1917,
d. 4. október 1978
og Ingibjörg Ingi-
mundardóttir, f. 8.
febrúar 1918.
Systkini: Þórunn,
Iátin, Jóna Guð-
munda, Ingólfur,
Halldóra, Elías Ingjaldur, Gest-
ur, Valur, Elín Kristín og Stefn-
ir.
Kona 1. Oddný Erla Valgeirs-
dóttir, f. 19. desember 1945,
Þú sæla heimsins svalalind
ó, silfúrskæra tár,
er allri svalar ýtakind
og ótal læknar sár.
Æ, hverf þú ei af auga mér.
þúástarblíðatár,
er sorgir heims í burtu ber,
þótt blæði hjartans sár.
Mér himneskt ljós í hjarta skín
í hvert sinn, er ég græt,
þau slitu samvistir.
Börn þeirra, Val-
geir Helgi, hann á
eitt barn, Ingibjörg
Kristín, hún á þrjú
börn, Lovísa Eva,
hún á tvö börn og
Ingimundur, hann á
tvö börn. Kona 2.
Aldís Emilía Gunn-
laugsdóttir, f. 23.
nóvember 1951.
Börn þeirra, Sigrún
Alla og Sigríður
Steinunn, börn Al-
dísar og fóstursynir
Barða, Gunnar
Hreinn, hann á tvö börn og
Gunnlaugur.
Barði verður jarðsunginn frá
Skeggjastaðakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
því drottmn telur tárin mín -
ég trúi og huggast læt.
(Kristján Jónsson.)
Kæri bróðir. Þar sem við sitjum
hér og setjum fáeinar línur á blað
finnst okkur nær óskiljanlegt að þú
skulir vera farinn og við eigum þess
ekki lengur kost að hringja til að
heyra í þér hljóðið og fá helstu
fréttir af fjölskyldunni, heilsufar-
inu, aflabrögðum og veðri. Við viss-
um að þú varst stundum „slappur"
eins og þú sagðir og hafðir oftast þá
skýringu að þú hafir verið latur að
ganga. En fjallgöngur og sjósókn
stundaðir þú af svo miklum krafti
að yngri og hraustari menn gerðu
ekki betur.
Öll eigum við okkar sérstöku
minningar um þig, við eldri frá upp-
vaxtarárunum á Látrum, þegar allt
var svo einfalt og dásamlegt. Þar
sem leikvöllurinn var fjaran og
Núpurinn sem hægt var að æfa sig
í klifri og jafnvel reyna að ná í egg
á vorin. Sumrin voru engu lík, þeg-
ar öll sumardvalarbörnin komu og
allir stórir og smáir voru saman í
leikjum á kvöldin. Að vetrinum var
hægt að fara í ótal leiki og sleða-
ferðir í snjónum og ekki þurfti nú
stórt svell til að renna sér á tré-
skautunum.
Yngri systkinin muna þig betur
sem heimilisföður og sjómann á
Tálknafirði, þaðan sem þú stundað-
ir sjó frá því að þú varst 14 ára. Þá
var nú nógur fiskur á Vestfjarða-
miðum og ekki neinn kvóti, svo að
þeir sem höfðu þrek og þor gátu
haft góðar tekjur og ungt fólk var
ekki í vandræðum að koma sér upp
þaki yfir höfuðið, sem þið Oddný
gerðuð. En hamingjan er hverful og
ykkar leiðir skildu og þú fluttir á
Bakkafjörð.
Á Bakkafirði fannstu hamingjuna
á ný þegar þú hittir Dísu og þú
hlaust nú hæsta vinninginn, þegar
þú vannst ást hennar. Þú kunnir
líka að meta hana, eins og við
systkini þín höfum gert frá fyrstu
kynnum. Börnum þínum varstu
góður faðir og barst hag þeirra fyr-
ir brjósti þó að svo færi að þau fjög-
ur elstu væru ekki í daglegum sam-
skiptum við þig. Síðustu fimm árin
hafa verið bæði erfið og góð. Erfið
vegna heilsubrests en góð vegna
þess að veikindin kenndu þér að
meta allt upp á nýtt svo þú öðlaðist
meira jafnvægi í líf þitt.
Það var í febrúar 1998 sem við
hittust síðast öll saman systkinin á
80 ára afmæli móður okkar, en nú
rúmu ári seinna eruð þið tvö farin,
þú og Tóta. Hrygg í huga höldum
við átta sem eftir erum til Bakka-
fjarðar að kveðja þig og finnst okk-
ur nú stór skörð hafa myndast í
hópinn sem ekki verða fyllt. Dísu
og börnunum sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur, einnig
móður okkar sem ekki getur farið
austur með okkur og við biðjum
þeim öllum guðs blessunar.
Þér, kæri bróðir, þökkum við
samveruna hér á jörð og vonum að
þú fáir góðan byr á leið þinni um
ókunnar slóðir. Vertu guði falinn.
Þín
systkini.
Hinn 16. júlí sl. var dagur mikill-
ar eftirvæntingar. „Lottómótið"
sem litlu knattspynumennirnir okk-
ar, barnabörn þín, höfðu beðið eftir
svo lengi var hafið. Ekki óraði okk-
ur fyrir þeim sorgarfréttum sem
við fengum áður en dagur leið að
kveldi. Á meðan litlir fætur ungra
knattspyrnudrengja tifuðu um vell-
ina við hvatningarhróp viðstaddra,
lagðist þú til hinstu hvíldar við
veiðivatn, austur á fjörðum. Okkur
systkinin setti hljóð og hrygg vegna
ótímabærs andláts þíns, þú hafðir
verið svo hress undanfarið þegar
þú hringdir í okkur. Lést vel af þér,
sagðist vilja lifa lífinu lifandi, það
ætti ekki við þig að leggjast í kör,
mann á besta aldri. Enginn getur
víst flúið sína ögurstund, en þú
varst búinn að standa af þér alvar-
lega hjartaaðgerð og varst orðinn
svo bjartsýnn eins og reyndar allir.
Þótt okkar samverustundir hafi
ekki verið margar tregum við þig
sem góðan mann og föður. Dísu og
dætrum ykkar sendum við hugheil-
ar kveðjur, þeiira missir er mikill,
megi algóður guð styrkja þær í
þeirra miklu sorg. Einnig sendum r
við kveðjur ömmu, systkinum þín-
um og þeirra fjölskyldum sem fyrr
á árinu fylgdu systur þinni til
hinstu hvíldar. Það er stórt skarð
höggvið í systkinahópinn á skömm-
um tíma.
Hver liðin stund er lögð í sjóð.
Jafnlétt sem óblíð kjör.
Lát auðlegð þá ei hefta hug
né hindra þína fór.
Um hitt skal spurt - og um það eitt,
hvað yzta sjóndeild fól.
Því óska vorra endimark
er austan við morgunsól.
(Örn Arnarson.)
Elsku pabbi, Guð blessi minningu ;
þína.
Valgeir, Inga, Lovísa,
Ingimundur og fjölskyldur.
BARÐI
HELGASON
HAKON
PÉTURSSON
Reykjavíkur.
Hákon kvæntist
1947 Guðrúnu Ein-
arsdóttur frá Bol-
ungarvík og eign-
uðust þau tvo syni,
Pétur Jökul og
Gunnar Jökul, en
einn son átti hann
fyrir, Sigurð.
Hákon stundaði
sjómennsku framan
af en vann siðan í
30 ár í Hampiðjunni
sem verksljóri.
títför Hákonar
fer fram frá Lága-
fellskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
+ Hákon Péturs-
son fæddist á
Hákonarstöðum í
Jökuldal 12. ágúst
1914. Foreldrar
hans voru Pétur
Kristjánsson, bóndi
á Hákonarstöðum,
og Gyðný Torfa-
dóttir. Systkini
hans voru Margrét
Pétursdóttir og
Kristján Jökull Pét-
usson sem nú er lát-
inn. Hákon missti
föður sinn ungur og
fluttist fjölskyldan
þá til Seyðisfjarðar og þaðan til
Sigluíjarðar og síðan til
Fjölmargar minningar sækja að
við tímamót sem þessi þegar horft
er á eftir elskulegum föður. Þó að
vitað væri að hverju stefndi er mað-
urinn aldrei undirbúinn þegar til
umskiptanna kemur. Ég hugsa um
fótinn þinn sem kvaldi þig svo mjög
og veit að nú hefur skipt til hins
betra. Ég hugsa til móður minnar
sem nú hefur misst svo mikið og
reyndist þér svo vel, jafnvel þótt þú
væri stundum að þvælast fyrir í eld-
húsinu. Ég hugsa til laxveiðinnar,
þegar þú fékkst fyrsta laxinn og ég
fór á höfuðið í ána, en laxinn slapp
og þú sagðir: Hann er ekki feigur
þessi.
Við hjónin hófum okkar búskap
heima hjá ykkur mömmu og þar
fæddist frumburðurinn sem hlaut
nafnið Guðrún eftir ömmu sinni og
þegar við íluttumst til Svíþjóðar
komst þú í heimsókn, færandi hendi
eins og alltaf. Síðan fæddist nafni
þinn og þú varst svo stoltur af hönd-
unum hans sem líktust þínum. Síðan
kom Guðmar Þór sem hafði hesta-
mennskuna frá þér og síðan kom sú
yngsta, Linda Rún, sem þú fylgdist
svo vel með og gafst margan góðan
kossinn sem ekki gleymist.
Þótt ýmsir gæðingar kæmu til
sem þú fylgdist með stóðust þeir
ekki snúning miðað við gæðingana
þína gömlu, Rauð og Gorm, en
þannig er það víst alltaf. Minning-
arnar eru svo auðugar og gera fjöll-
in há og menninga mikla, ekki síður
en hestana.
Aldrei var langt í spaugið. Átta
eða níu ára gamall var ég með þér á
Austurvelli og þú fræddir mig um
liðin stórmenni. Síðan bentir þú á
Alþingishúsið og sagðir: „Þarna
vinna jólasveinarnir." Eða þegar ég
varð alltof seinn með dóttur mína í
giftinguna og þú leist yfir kirkjuna
og sagðir: „Hún er sjálfsagt hætt
við, stelpan."
Minningarnar þyrpast að hver af
annarri. Þegar ég gaf þér uppstopp-
aða rjúpu um síðustu jól fullyrtir þú
að hún væri ofan af Hákonarstaða-
heiði, hún væri svo falleg og síðustu
stundirnar varst þú í huganum kom-
inn þangað heim í fegurðina og bú-
skapinn. Þar voru rjúpur fégurri en
annars staðar og bragðið betra en
gerist og gengur. Og ef illa veiddist
var ekki annað en að hringja í þig og
gefa lýsingu á veðri. Þú vissir alltaf
hvert átti að leita hvort sem var í
Þórfellstorfum, Urðunum eða við
Víðidalsá og ekki brást að þú hefðir
á réttu að standa þó að þú værir sjö
hundruð kílómetra í burtu. Þú varst
heldur enginn aukvisi í veiði. Fórst
af stað með tólf skot og komst með
fjörutíu rjúpur. Það mun ég seint
leika eftir.
Mikið vildi ég hafa átt fleiri stund-
ir með þér. Hver vill það ekki?
Söknuðurinn verður svo sár, því
lengi man til lítilla stunda. Þannig er
það víst alltaf og verður sjálfsagt
ætíð og mikið verður allt fátæklegt
þegar þú ert farinn. Þó get ég á hinn
bóginn ekki annað en glaðst jdir því
að þú hafir fengið hvíld. Hún var
kærkominn og brosið þitt síðasta
bar þess ljósan vott hvað þér leið vel
og að þú varst kominn heim.
Öll biðjum við Guð að gæta þín.
Hann gaf þér lífið og allt sem prýddi
þig og í friðarfaðm hans felum við
þig. Þó söknuðurinn sé sár vermir
vissan um að þér líði nú vel og allt
það góða og bjarta sem minningarn-
ar geyma.
011 kveðjum við þig með trega,
ekki síst tengdadótth’ þín, hún
Kolla, sem þú reyndist svo vel,
studdir og umvafðir kærleika þín-
um. Við kveðjum þig öll og felum þig
honum sem hjartað skóp og skilur
og engum bregst.
Pétur Jökull Hákonarson.
Elsku afi minn.
Engan mann hef ég þekkt sem
var jafn skemmtilegur og hafði jafn
gaman af því að segja frá eigin
frægðarsögum. I hvert sinn sem við
hittumst komstu með nýja sögu úr
sveitinni í Jökuldalnum og stundum
sagðh’ðu okkur sömu söguna aftur
og aftur. Þú dróst ekki af í frásögn-
unum og einu sinni voru rjúpurnar
orðnar 14 í einu skoti í þinni frá-
sagnargleði. Mér þykir leitt þegar
ég hugsa um það núna að við skyld-
um ekki komast saman á rjúpna-
veiðar austur á Hákonarstaði. Við
verðum að láta það bíða betri tíma.
Annars þarf ég ekki að hafa áhyggj-
ur af þér núna, þar sem þú ert kom-
inn á hinar eilífu veiðilendur.
Nú þegar þú ert farinn máttu
treysta því að við hugsum vel um
ömmu eins og þú gerðir ávallt og
hún um þig. Hvíldu í friði.
Þinn vmur
Hákon.
t
Innilegar þakkir til þeirra, sem sýndu mér og
mínum samúð og hlýhug við andlát og útför
bróður míns,
BJARNA RAGNARS JÓNSSONAR,
Kópavogsbraut 63.
Guð blessi ykkur öll.
Björgvin Jónsson.
SNORRISVEINN
FRIÐRIKSSON
+ Snorri Sveinn
Friðriksson
fæddist á Sauðár-
króki 1. desember
1934. Hann lést á
Landspítalanum 31.
maí síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Háteigskirlqu 8.
júní.
gæska grúfír
grætur frænda
gæðing allra göfugra
listin lotin
leiðir tregann
syrgir látinn listamann
fögnuð, unað
inn í hjörtu unnenda
notin návist
natins frænda
bætt gat manngerð meinuga
hlustun hafði
hljóðlát röddin
rostafengna róaði
sártnúsakna
snorra frænda
vinimir og vandamenn
hug minn hlýjan
hefur dapý
drengirhans og dóttirin
Margrét Björg.
minning mær um
mildan frænda
skín í huga skuggalaus
kær hann klæddi
kaldar hendur
þegar frostið frænku beit
víða vaka
verk míns frænda
hljóð í eigin umhverfi
fjölbreytt færa
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur,
fyigi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-
textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og
Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu.
Senda má greinar til blaðsins í bréfasíma 569
1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is) —
vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu,
ekki sem viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa
á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að
lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað
við meðallínubil og hæfilega línulengd - eða
2.200 slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur hlý-
hug og samúð við andlát og útför eiginmanns
míns og bróður okkar,
BIRGIS STEINDÓRS KRISTJÁNSSONAR,
Dynskógum11.
Sigríður Einarsdóttir,
Díana Þ. Kristjánsdóttir,
Auður Kristjánsdóttir,
Áslaug Kristjánsdóttir.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur vináttu, samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns og föður okkar,
JÓNS JÓHANNESSONAR,
Skálholtsvík.
Guð blessi ykkur öll.
Sigríður Sveinbjörnsdóttir
og börn.