Morgunblaðið - 12.08.1998, Blaðsíða 36

36 MIÐVIKUDAGUR 12. ÁGÚST 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
INDRIÐI
INDRIÐASON
+ Indriði Indriða-
son fæddist á
Skagaströnd 11.
febrúar 1936. Hann
lést á heimili sinu 3.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Indriði
Brynjólfsson frá
Ytri-Ey, f. 17.8.
1897, d. 8.12. 1977,
og Ingunn Margrét
Díana Guðbjörg
Gísladóttir frá Flat-
eyri við Önundar-
Qörð, f. 4.8. 1900, d.
23.10. 1951. Bræður
hans eru Haukur, f. 18.2. 1934,
og Þórarinn, f. 15.6. 1937.
Hinn 6.9. 1958 kvæntist Ind-
riði eftirlifandi eiginkonu sinni,
Steinunni Unni Hákonardóttur,
f. 9.5. 1935, frá Flatey á Breiða-
firði. Foreldrar hennar voru
Karítas Elísabet Bjarnadóttir
úr Flatey, f. 20.11. 1897, d.
15.11. 1958, og Hákon Einars-
son frá Svefneyjum, f. 12.8.
1890, d. 2.1. 1955. Börn þeirra
Indriða og Steinunnar eru: 1)
Óskírð Indriðadóttir, f. 19.8.
\
Blár varstu sær
og bylgjur þínar seiddu mig.
Ung var ég mær
og allar stundir dáði þig.
Gafst þú mér hann,
sem hjarta mínu einu fékk breytt,
gafst mér þann mann, sem ég
elskaði ofurheitt.
Kveðja frá eiginkonu.
Elsku pabbi. Það er erfitt að trúa
því að þú sért farinn. Það er svo
margt sem ég hefði viljað segja þér
en þó þykir mér vænt um okkar síð-
asta símtal, þar sem ég gat sagt þér
hvað mér þætti vænt um þig.
Og þegar ég sest niður og rifja
upp koma þessar ljúfu minningar.
Þú svo stór og ég lítil hnáta sem sat
á hnjánum þínum og þú söngst fyrir
mig „Litla sæta Ijúfan góða með
ljósa hárið“. Þetta var okkar lag.
Eða þegar við gengum saman í
skrúðgöngu 17. júní, ég svo lítil og
fæturnir smáir, þá settir þú mig á
háhest og ég sá yfir allt, svo örugg
með þér. Hendur þínar halda þétt
um hendur mínar, heimurinn fyrir
'Vieðan mig og mér var óhætt - ég
1958, d. 19.8. 1958.
2) Ingunn Karítas,
f. 1959, gift Jóhanni
Sæberg Helgasyni,
f. 1957. Börn: G.
Helgi Seljan, f.
1979, og Hákon
Unnar Seljan f.
1986. 3) Guðný Vig-
dís, f. 1964, í sam-
búð með Kristgeiri
Friðgeirssyni. Börn:
Óskírður Krist-
geirsson, f, 12.9.
1988, d. 12.9. 1988,
Karítas, f. 1991, og
Hákon Steinn, f.
1996. 4) Indriði, f. 1965, kvænt-
ur Önnu Árdísi Helgadóttur, f.
1964. Börn: Hildur Seljan, f.
1986, Steinunn Díana, f. 1990,
Arnar Freyr og Indriði Freyr, f.
1991.
Indriði fór ungur til sjós, var
á togurum, farskipum og starf-
aði siðan á þungavinnuvélum.
Síðustu tólf ár starfaði hann hjá
J. Hinrikssyni hf. í Reykjavík.
_ Utför Indriða fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
var viss um að ég dytti ekki. Og
elsku pabbi, alltaf varst þú til staðar
og komst ef eitthvað bjátaði á. Þinn
stóri faðmur læknaði mörg sár og
þerraði tárin. Þessa sama faðmlags
fengu drengirnir mínir, Helgi og
Hákon, að njóta, allt vildir þú gera
fyrir þá. Þakka þér fyrir, pabbi
minn, að gefa þeim góða minningu
um góðan afa. Og ég man hvað það
voru yndislegar stundir þegar þú
spilaðir á harmonikuna og mamma
söng með öll gömlu góðu lögin, þær
stundir eru mér dýrmætar. Ef þitt
ljós hefði ekki lýst upp veginn minn
er eins víst að ég hefði villst.
Minning þín lifí, elsku pabbi
minn.
Þín dóttir
Ingunn Karítas.
Elsku pabbi minn. Það er sárt til
þess að hugsa að þú sért farínn og
ekki hægt að leita til þín þegar eitt-
hvað bjátar á eða segja þér fráæin-
hverju svo þú gætir glaðst með mér.
Þegar ég sest niður og hugsa um
síðustu heimsókn þína til mín aust-
ur á land í maímánuði þegar ég út-
skrífaðist, hvað það var gaman að
hafa þig hjá mér á þessari gleði-
+
Faðir okkar, tengdafaðir, sonur, bróðir og afi,
INGÓLFUR Þ. FALSSON,
sem lést á Sjúkrahúsi Keflavíkur laugardaginn
8. ágúst, verður jarðsunginn frá Keflavíkur-
kirkju föstudaginn 14. ágúst kl. 14.00.
Margeir Ingólfsson, Sigríður J. Guðmundsdóttir,
Einar Falur Ingólfsson, Ingibjörg Jóhannsdóttir,
Guðrún Helga Ingólfsdóttir,
Kristinn Ágúst Ingólfsson,
Helga Þorsteinsdóttir,
Hörður Falsson, Jóhanna B. Falsdóttir
og barnabörn.
+
Hjartans þakkir til ykkar allra, sem auðsýndu okkur samúð og hlýhug
ásamt blómum, gjöfum og skeytum, vegna fráfalls sonar okkar og
bróður,
HELGA STEINARS JÓHANNESSONAR.
Svandís Georgsdóttir, Ögmundur Matthíasson,
Jóhannes Harðarson,
Hörður Jóhannesson.
stund og hvað þú naust þess að vera
hjá okkur Kristgeiri, Karítas og
Hákoni, hvað þér leið vel og varst
hress. Þú varst enn að tala um
þessa ferð við mig í síðustu símtöl-
um okkar.
Elsku pabbi minn. Þú varst stóri
kletturinn í lífi mínu, þinn hlýi og
góði faðmur huggaði mig og hug-
hreysti á minni erfiðu stundu þegar
ég missti fyrsta barnið mitt. Þú
varst alltaf svo sterkur, hélst utan
um mig og mér fannst ég vera litla
stelpan þín aftur. Mér fannst þá svo
sjálfsagt að hlaupa í þennan stóra
faðm og fá huggun og hana fékk ég
sannarlega. Ekki síst þakka ég þér
fyrir börnin mín, hvað þau áttu
alltaf hlýtt og öruggt athvarf hjá
þér, hvað þú varst þeim elskulegur
og góður afi alla tíð. Það er sárt til
þess að hugsa að þau skuli ekki
lengur njóta elsku þinnar og þú
ekki lengri samvista við þau, sjá þau
vaxa upp og verða stór. Hákon
Steinn minn er ennþá svo lítill og
skilur ekki hvað gerst hefur, en
spyr í sífellu eftir afa sem var hon-
um svo kær og hann þér. Eitt er al-
veg víst, þau sakna þín svo mikið
Karítas og hann.
Þakka þér fyrir að leiða mig þeg-
ar ég átti erfitt. Þakka þér fyrir að
standa við hlið mér þegar ég þarfn-
aðist huggunar. Þakka þér fyrir að
draga þig í hlé og leyfa mér að
halda áfram upp á mitt eindæmi
þegar sá tími var kominn.
Þín dóttir,
Guðný Vigdís.
Til elsku afa.
Vertu Guð faðir faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Elsku Guð, viltu passa afa vel og
hugga ömmu.
Þín
Karítas.
Svo skjótt hefur sól brugðið
sumri og sprgarský hrannast á hug-
arhimni. I sinni er tregi sár og
söknuður þegar hinsta kallið hefur
hljómað hollvini góðum. Erfið var
lotan áður, en unninn sigur og allt
virtist á björtum batavegi, þótt allir
vissu að ekki mátti mikið út af bera.
En í síðustu lotunni var að leiðar-
lokum komið, svo alltof stuttur varð
þessi stundarfriður og örlaganornin
grimm og köld ein sem sigurvegari.
Indriði Indriðason er allur langt um
aldur fram, á enda alltof stutt ævi-
ganga og eftir sitjum við með minn-
ingar einar sem merla í þakklátum
muna. Hann var náinn vinur og kær
sem tengdafaðir tveggja barna okk-
ar hjóna og kynni áranna góð og
gjöful. Með söknuð í huga er leitað
á vit margra, góðra minninga úr
mætu safni, sem morgunljósar
verða við upprifjan alla. Þær verða
áfram okkar sem eigum þær, en að-
eins minnst á nokkra ljúfa lífsþætti
frá liðinni ævi. Indriði átti ættar-
fylgju ágæta, hann var maður
vörpulegur vel, hár og karlmannleg-
ur og bar sig vel, fríður sýnum og
bar með sér ágæta eiginleika sína,
heillyndi og hreinskilni en einnig
einlægni um leið sem lýsti sér í allri
hans orðræðu og ekki síður hlýju
viðmóti og hjartanlega glöðum dill-
andi hlátri. Kímnigáfa hans var
kersknislaus, en sagnamaður var
hann góður enda margt lesið og
heyrt og lánaðist einkar vel að
koma því til skila á sinn glettna hátt
á gleðistundum. Hann hafði mikið
yndi af alls kyns þjóðlegum fróðleik
og las sér þar til, sögur og vísur
hafði hann á hraðbergi ef honum
svo sýndist, hafði afar næmt eyra
og auga fyrir því skoplega og kunni
að krydda frásögn sína kjarnyrðum
snjöllum. Hann fylgdist vel með
öllu, hafði ákveðnar skoðanir sem
hann fylgdi fastmótuðum eftir af
fullum þunga en aldrei af óbilgirni.
Hann var verkmaður ötull að hverju
sem að var unnið, en við ýmislegt
var iðjað um dagana og alls staðar
fór af honum hið besta orð, enda lá
hann hvergi á liði sínu, athugull hið
besta, átti enda góða greind sem
glöggskyggni, kappsfullur þegar
þess þurfti með, handtökin örugg
og fumlaus. Vélar hvers konar áttu
hug hans og tækniundur nútímans
urðu honum hugleikin mjög, þar
kom til íhygli og hugvitssemi á
ýmsa lund varðandi það hversu nýta
mætti þá miklu og stórvirku tækni
sem tekur stöðugt breytingum og
er allsráðandi svo víða. Þá komst
frjór hugur gjaman á flug um þá
miklu möguleika sem hann í svo
mörgu sá og ígrundaði. Hann var
starfsins stolti þegn og vann erfiðis-
vinnu allt fram undir lokadag, fram-
lag hans til verka á vinnustað að
verðleikum metið, vandvirkni hans
við brugðið. Hann varð vinsæll með-
al vinnufélaga hvar sem á vettvangi
var starfað, enda skemmtilegur og
skýr, einlægur og hlýr félagi.
Starfsferill hans var fjölbreyttur
og hvort sem var á sjó eða landi þá
munaði heldur betur um handaverk
hans. Þegar rofaði til á ný eftir
áfallið mikla í júlíbyrjun var hans
helsta hugsun sú að hefði hann til
þess nokkra heilsu þá þyrfti að
huga að starfi sem hann gæti með
góðu móti innt af hendi. Indriði átti
áhugamál og eitt þó öðru meira sem
tónum tengdist, ungur hóf hann að
leika á harmoníku og þótti fljótt lið-
tækur vel, afar tónvís og hafði unun
af að laða fram hina ljúfu hljóma
harmoníkunnar. Á seinni árum var
það hans yndi helst að æfa sig á
harmoníkuna, spreyta sig á hinum
erfiðari tónverkum allra helst og
hætta ekki fyrr en hinum rétta
hljómi hafði verið náð og lagið rann
ljúft í gegn. Hann tók um skeið
virkan og vakandi þátt í starfi Fé-
lags harmoníkuunnenda og lék
gjarnan á samkomum þeirra, vildi
allt til vinna að auka veg harm-
oníkunnar sem hljóðfæris og gladd-
ist innilega yfir þeim ávinningum er
þar urðu. Sjálfur fékkst hann nokk-
uð við lagasmíðar og var liðtækur
vel í því en sinnti of lítið. Hæfni
hans þar sannaðist m.a. í undur-
fögru og hreimþýðu lagi sem ég
gerði eitt sinn texta við og allir hafa
rómað sem á hafa hlýtt. Indriði naut
sín við nikkuna, hjartahlýja hans
ómaði í tónum hennar, örlátum og
gefandi. Hann var þannig maður að
hann vildi allra vanda leysa, gjaf-
mildi hans alveg einstök, og hennar
fengu hans nánustu vissulega notið.
I sínu einkalífi varð hann góðrar
gæfu aðnjótandi, hann eignaðist vel
gerðan og traustan fórunaut um líf-
ið í henni Steinunni, saman áttu þau
för um nær fjörutíu ár og það segir
sína sögu að þau voru ævinlega
nefnd saman í sömu andrá. Til
þeirra þótti fólki gott að koma og
njóta gestrisni húsráðenda þar sem
veitull hugur og gleðin góð ríktu
löngum í ranni. Þess nutu margir
ríkulega. Bamalán áttu þau sannar-
lega, giftufólk gjöfulla eiginleika
eru börn þeirra þrjú, barnabörnin
átta áttu þar athvarf gott hjá afa og
ömmu. Við Hanna sendum ástvin-
um hans öllum innilegustu samúð-
arkveðjur, Steinunni þó fyrst og
helst sem hefur svo mikils misst.
Við leiðarlok er hugur minn dapur
þegar drengur góður er allur. Ég
hafði vonað að lengri yrði leið okkar
saman, að hann fengi sem flesta
gleðidrjúga daga þar sem djarfaði
fyrir betri tíð og bjartari. Þær vonir
urðu að engu og angur saknaðar og
hryggðar fangar hugann. í hljóðri
þökk fyrir liðna, ljúfa tíð kveðjum
við Hanna kæran vin. Indriði var
einlægur trúmaður þótt ekki flíkaði
hann þeirri innstu sannfæringu
sinni frekar en öðru því sem hann
átti einn með sjálfum sér. Megi
hans fór um eilífðarlendur verða
björt og blíð svo sem hann á helst
skilið.
Blessuð sé hugumkær minning
Indriða Indriðasonar.
Helgi Seljan.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vináttu
við andlát og útför systur okkar,
ÁSTHILDAR KRISTÍNAR BJÖRNSDÓTTUR,
Bauganesi 21.
Ólafur Björnsson,
Þorbjörg Björnsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Lokað
Verkstæðið verður lokað fimmtudaginn 13. og föstudaginn
14. ágúst vegna andláts og útfarar Ásgríms P. Lúðvíkssonar.
Bólstrun Ásgríms, Bergstaðarstræti 2.
Góður vinur okkar er dáinn á
besta aldri. Það dimmdi snögglega í
hugum okkar þegar við heyrðum
þessa ótímabæru andlátsfregn, þó
svo að við vissum að Indriði væri
búinn að vera mjög veikur í sumar.
Það var gaman að hitta hann þegar
hann kom heim af sjúkrahúsinu og
heyra hann spauga, þótt röddin
væri ekki jafn þróttmikil og áður.
Okkur þótti sjálfsagt að hann hristi
þetta af sér, það var honum líkast.
Það verður tómlegt að koma á
Langholtsveginn til Steinunnar, þar
sem nú er búið að höggva stórt
skarð. Þar sem alltaf var svo gaman
og gott að koma, ekki síst ef vinir
þeirra höfðu þörf fyrir andlega
hressingu. Indriði hafði alltaf nóg af
skemmtilegum umræðuefnum og
var svo orðheppinn að við hlógum
að orðalaginu og bröndurunum
hans lengi á eftir. Já, það verður
erfitt að venjast þeirri staðreynd að
þessi stóri og hressilegi maður kem-
ur ekki lengur til dyranna ásamt
henni Steinunni sinni og býður upp
á kaffi og létt spjall. Sitt síðasta
kvöld hafði Indriði unað sér við að
spila á haimónikuna sína, en oft
hafði hann laðað fram ljúfa tóna vin-
um sínum til mikillar gleði á góðum
stundum. Við kveðjum hann með
söknuði og þökkum honum sam-
fylgdina. Steinunni, bömum og fjöl-
skyldum vottum við samúð og biðj-
um guð að styrkja þau og styðja.
Kristín og Ásbjörn.