Morgunblaðið - 12.08.1998, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 12. ÁGÚST 1998 33 .i
I
i
(
I
i
í
1
(
(
i
I
f
(
í
!
(
(
1
(
I
I
I
I
+ Erna Sólrún
Kristensen
fæddist í Struer á
Jótlandi í Dan-
mörku 3. febrúar
1911. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 2. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
henn voru Kristen
Kristensen, f. 3.5.
1882, d. 4.5. 1941 og
Sigurbjörg Einars-
dóttir Kristensen, f.
26.6. 1881, d. 10.10.
1970. Systkini Sól-
rúnar: Hulfred, f.
28.7. 1915, d. desember 1946;
Gunhild, f. 15.5. 1917; Andre
Gallebak, f. 17.3. 1925, búsettur
í Danmörku.
Árið 1930 giftist Sólrún Ás-
geiri Sigurðssyni, f. 25.6. 1904,
þau slitu samvistum 1940. Árið
1951 giftist hún Sigurgeiri Ósk-
ari Guðsteinssyni, f. 20.8. 1903,
hann lést árið 1989. Sólrún og
Ásgeir eignuðust tvo syni, Rúd-
olf, f. 28.7. 1931, maki Sólborg
Marinósdóttir, f. 11.6. 1935.
í byrjun þessarar aldar var ung
stúlka úr Reykjavík í fiskvinnu í
Sandgerði, á sama tíma var dansk-
ur fiskibátur á veiðum við Island og
lagði upp í Sandgerði. Háseti á
þessum bát hét Kristen Kristensen
og unga stúlkan hét Sigurbjörg
Einarsdóttir. I vertíðarlok vissu
þau að leiðir þeirra lægju saman og
Sigurbjörg flutti til Danmerkur.
Ári síðar settust þau að í litlum bæ
við Limafjörðinn á Jótlandi sem
heitir Struer og þar bjuggu þau í
mörg ár.
Sú sem hér er kvödd er elsta
dóttir þeirra hjóna, Erna Sólrún.
Fljótlega varð Kristen skipstjóri á
sínum eigin fiskibát.
Nú víkur sögunni til Kaup-
mannahafnar, þar var ungur piltur,
Ásgeir Sigurðsson, að læra vél-
tæknifræði í Kobenhavns Teknik-
um. Ásgeir vissi að í Struer bjó ís-
lensk kona með fjölskyldu sinni og
hann lagði á sig 12 klukkustunda
ferð með járnbraut til að heim-
sækja hana, þá var Sólrún 15 ára.
Þegar Ásgeir lauk námi 4 árum síð-
ar gengu þau Ásgeir og Sólrún í
hjónaband í lítilli kirkju við Struer
og fluttu til íslands. Þegar Sólrún
hafði verið hér í nokkra daga var
farið til Þingvalla á Lýðveldishátíð-
ina 1930. Fagurt er Island en köld
var rigningin og hraunið var grátt
og mikið var þetta land ólíkt beyki-
skógunum dönsku.
Nú fóru í hönd ár umsvifa og at-
hafna. Ásgeir stofnaði ásamt öðrum
Landssmiðjuna, þau hjón bjuggu
sér fallegt heimili og eignuðust tvo
syni. En gæfan er hverful og það
dró til illra tíðinda í Evrópu, heims-
styrjöldin seinni skall á og allt sam-
band við fjölskylduna í Danmörku
rofnaði, ekki svo mikið sem póst-
kort komst á milli öll stríðsárin. Og
annað gerðist enn verra, brestir
voru komnir í hjónaband Sólrúnar
og Ásgeirs og því lauk með skilnaði
1940.
Nú var erfiður tími í lífi Sólrún-
ar, hamingja hennar voru synirnir
tveir og það að yngsta systir henn-
ar Gunhild kom til Islands strax
eftir stríðið, giftist íslenskum
manni, Magnúsi Bjarnasyni, og býr
í Mosfellssveit. Með þeim systrum
hefur alltaf verið mjög kært.
24. júní 1951 giftist Sólrún öðru
sinni, Óskari Guðsteinssyni málm-
steypumanni í Landssmiðjunni.
Sonur hans af fyrra hjónabandi er
Björgvin læknir.
Ung var ég og fávís er ég gerðist
tengdadóttir Sólrúnar og ekki sá ég
í fyrstu mikinn kærleik milli þeirra
hjóna, en annað kom í ljós. Þegar
veikindi og erfiðleikar steðjuðu að
reyndist hjónaband þeirra ástríkt
og traust.
Sólrún var mjög glæsileg kona,
ætíð smekklega klædd og yfir
Þeirra börn: Ásgeir
Marinó, f. 24.4.
1960, sambýliskona
er Guðbjörg Dóra
Tryggvadóttir og
eiga þau einn son,
Einar Sindra, f.
12.1. 1994. Sverrir,
f. 7.5. 1962, d. 25.5.
1962. Sverrir Þór, f.
10.5. 1964, maki
hans er Anna Sofie
Wahlström og þau
eignuðust þrjú
börn. Saga Hilma, f.
11.12. 1993, Emil
Már, f. og d. 31.5.
1995, Sindri Már, f. 4.11. 1996.
Anna, f. 1.5. 1970. Ásgeir, f.
24.3. 1934, maki Hjördís Berg-
þórsdóttir, f. 21.12. 1935. Ás-
feir og Hjördís eiga tvö börn.
sdís, f. 14.9. 1963, börn henn-
ar: Andri Viðar, f. 2.7. 1992,
Erna Sólrún, f. 2.7.1992. Ásgeir
Viðar, f. 20.1. 1971.
Útfór Ernu Sólrúnar fer
fram frá Fossvogskapellu í dag
og hefst athöfnin klukkan
13.30.
henni blær hefðarkonu. Hún var
heimakær og naut þess að sjá nýja
kynslóð vaxa úr grasi. Hún hló þeg-
ar hún heyrði að langömmubarn
hefði sagt „eigum við að koma til
löngu ömmu“.
Seinustu árin voru erfið, heilsan
horfin, sjón og heyrn á fórum en
andlegt þrek fékk hún að hafa til
síðasta dags. Nú er þrautum lokið
og ég veit að hún á von góðrar
heimkomu.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Sólborg.
Nú er hún elsku amma mín dáin.
Hún fékk loksins friðinn, sem hún
þráði svo mikið undir það síðasta,
eftir mikil og erfið veikindi. Það er
alltaf erfitt að horfa á eftir þeim
sem manni þykir vænt um og að
kveðja báðar ömmur sínar með að-
eins mánaðar millibili er ekki auð-
velt. En góðar minningar eru gulls
ígildi á svona tímum og eru óspart
rifjaðar upp.
Það var alltaf gott að koma til
ömmu Sólrúnar eins og hún var æv-
inlega kölluð, hlýjar móttökur og
gleði mætti manni ævinlega. Þá
sendi hún okkur fram í köldu
kompu eftir gosi, sem beið okkar í
hillunni. Síðan var gluggað í dönsku
blöðin og framhaldssögurnar rædd-
ar af miklum áhuga.
Seint mun ég gleyma tímanum
sem tók ömmu að kenna mér að
hekla. Ég var ekki há í loftinu þeg-
ar amma tók upp heklunálina og
lopaband, ég var nú ekki sú þolin-
móðasta í þeim efnum og er ekki
enn þann dag í dag, en þetta tókst
með mikilli þolinmæði ömmu og bý
ég vel að þessum lærdómi í dag.
Enda voru ekki fá lopateppin, sem
urðu til í höndum hennar og hlýja
okkur í dag.
Amma kom mér oft á óvart, til
dæmis dag einn þegar ég var á
gangi heim úr vinnunni. Þá bjó ég á
loftinu á Sölvhólsgötunni og sótti
mína vinnu á Landspítalanum.
Þennan umrædda dag mættust við
á miðri leið í Þingholtunum. Amma
var á leiðinni heim frá bókasafninu.
Við ákváðum að verða samferða og
fór amma að tala um, að það væri
nú ekki hættulaust að ég væri ein á
gangi í Skuggahverfinu á öllum
tímum sólarhringsins. Ég sagði
henni þá að ég væri að safna mér
fyrir reiðhjóli. Hún sneri sér þá við
á punktinum og dró mig inn í reið-
hjólaverslunina sem var þá þama
rétt hjá, hún bað um öruggasta
reiðhjólið og ákvað að borga það
sem upp á vantaði. Þannig minnist
ég ömmu Sólrúnar, enda var mjög
kært okkar á milli.
Ég gleymi aldrei deginum, sem
við vorum í mat hjá foreldrum mín-
um og ég tilkynnti ömmu að ég
ætlaði að skíra dóttur mína í höfuð-
ið á henni. Að hægt væri að gleðja
einhvern svona mikið óraði mig
ekki fyrir. Dóttir mín er líka mjög
stolt af nafni sínu og minnti
langamma hennar hana alltaf á það
þegar þær hittust, að þær bæru
sama nafn.
Það er ekki langt síðan við amma
sátum í stofunni á Sölvhólsgötu og
skoðuðum gömlu myndaalbúmin.
Amma hafði gaman af að segja frá.
Það var ekki sjaldan að prakkara-
sögur af bræðrunum og þá sérstak-
lega fóður mínum, litu dagsins ljós,
við góðar undirtektir og mikla
skemmtun áheyrenda.
Það síðasta sem amma Sólrún fór
með fyrir mig áður en hún dó, var
dönsk barnabæn sem var henni
mjög kær og á eftir að lifa með
minningunni um hana.
Elsku amma, ég veit að vel hefur
verið tekið á móti þér. Guð veri
með þér eins og ævinlega. Þakka
þér fýrir allar góðu stundimar okk-
ar saman. Ég veit að við eigum eftir
að hittast að nýju á öðrum og betri
stað.
Ásdís Ásgeirsdóttir
og börn.
í dag verður tengdamóðir mín
borin til grafar. Við höfum átt sam-
leið í yfir fjörutíu ár, en ég hef
þekkt hana frá því að ég var barn,
því hún bjó með sonum sínum á
Sölvhólsgötu 14, en ég að Sólvhóls-
götu 12 með foreldrum mínum og
systkinum.
Hún hefur verið yndisleg tengda-
mamma, hún tók mér strax opnum
örmum og bar virðingu fyrir mín-
um skoðunum og ég hennar. Þrátt
fyrir söknuðinn og missinn þakka
ég Guði fyrir að gefa henni hvíld-
ina. Ég veit að nú er hún umvafin
kærleika og elsku Guðs. Minning
hennar mun alltaf lifa í hjarta mínu.
Hvíl í friði.
Gott er sjúkum aú sofna
meðan sólin er aftan rjóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(DS)
Þín tengdadóttir,
Hjördís.
Mig langar að setja á blað fáein
kveðjuorð til systur minnar Sólrún-
ar og þakka fyrir langa og góða
samveru.
Ég kom fyrst til hennar ung að
árum, þegar hún var gift Ásgeiri
Sigurðssyni. Það var árið 1934 og
ég dvaldi hjá henni í rúm þrjú ár,
til 1937, en þá ferðuðumst við sam-
an til Danmerkur með sonum
hennar tveimur, Rudolf og Ásgeiri.
Sólrún fór aftur heim en ég var í
Danmörku á stríðsárunum og
heyrði ekkert frá henni í 5 ár. Sól-
rún vildi gjarnan að ég kæmi aftur,
sem ég gerði svo í lok ársins 1945.
Ég gifti mig 1946 og flutti í Mos-
fellssveitina. Vinátta okkar hélst
sem fyrr og hún heimsótti mig oft
og ég fór aldrei til Reykjavíkur án
þess að heimsækja hana. Nú vil ég
þakka henni fyrir allt það sem hún
gerði fyrir mig og gaf mér. Um leið
sendi ég sonum hennar og þeirra
fjölskyldum innilegar samúðar-
kveðjur.
Gunhild Bjarnason.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfír eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
ERNA SOLRUN
KRISTENSEN
+
Ástkær eiginkona mín, móðir og dóttir,
OLGA HARÐARDÓTTIR,
Kleppsvegi 134,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn 11. ágúst.
Alexander Sema Marchan,
Róbert Alexander Alexandersson,
Sigrún L. Sigurðardóttir.
t
Elskuleg sambýliskona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
VORDÍS INGA GESTSDÓTTIR,
Háaleiti 5,
Keflavík,
lést á Landspítalanum mánudaginn 10. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ottó Carlsen,
Erla K. Ólafsdóttir, Kolbeinn Steinbergsson,
Hafdís Karlsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Bróðir okkar,
ÞÓR ÞÓRORMSSON,
Garðaholti 3,
Fáskrúðsfirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Neskaupstað laugardaginn 8. ágúst sl.
Útförin verður gerð frá Fáskrúðsfjarðarkirkju laugardaginn 15. ágúst
kl. 14.00.
Fyrir hönd vandamanna,
systur hins látna.
+
Móðir okkar,
GUÐNÝ SVANHVÍT GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Þórshamri,
Fáskrúðsfirði,
sem lést á sjúkrahúsinu á Seyðisfirði miðvikudaginn 5. ágúst sl., verður
jarðsungin frá Fáskrúðsfjarðarkirkju föstudaginn 14. ágúst kl. 14.00.
Guðrún Jónsdóttir,
Ásmundur Jónsson,
Karl Jónsson,
Guðný Jónsdóttir,
Sigurjón Hjálmarsson,
Heimir Hjálmarsson.
+
Elskuleg eiginkona mín, dóttir, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
JÓNÍNA Þ. ÞORSTEINSDÓTTIR,
Bugðulæk 18,
lést á heimili sínu mánudaginn 10. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðmundur Finnbjörnsson,
Þorsteinn Jóhannesson,
Ragnhildur G. Guðmundsdóttir, Haukur Garðarsson,
Laufey Guðmundsdóttir, Gylfi Georgsson,
Sigríður Guðmundsdóttir, Brynjólfur Jónsson,
Helga Guðmundsdóttir, Sigurður E. Einarsson
og barnabörn.
■é.
+
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
ELÍN VILHJÁLMSDÓTTIR,
Háholti 8,
Garðabæ,
verður jarðsungin frá Vídalínskirkju, Garðabæ,
á morgun, fimmtudaginn 13. ágúst, kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á
Heimahlynningu Krabbameinsfélagsins.
-r
Halldór Sigurðsson,
Vilhjálmur Ingi Halldórsson,
Svava Halldórsdóttir.