Morgunblaðið - 01.03.1998, Síða 19

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 1. MARZ 1998 19
yngstur um borð, kom í fyrrasumar.
Hinir hafa verið allt upp í tuttugu
ár, jafngamlir skipinu sem stendur
á tvítugu í sumar.
I fyrsta kastinu eru innan við
fímmtíu tonn. Það þykir lítið.
„Jæja,“ segir Willard, „það er ágætt
að fá smá ballest í bátinn, hann læt-
ur hálfilla svona tómur.“ Sex eða sjö
vindstig, rétt við frostmarkið.
„Kaldaskítur," segir Þórhallur 1.
vélstjóri. Strákarnir á dekkinu eru
búnir að kanna samsetninguna í afl-
anum. „Eintómur kall!!“ „Við fær-
um okkur aðeins," segir Willard.
„Við verðum að fínna kellingarnar."
Klukkan 5 er kastað aftur.
Allan tímann meðan verið er að
athafna sig, finna lóðningar og spá í
spilin eru hin skipin allt um kring.
Raddir skipstjóranna heyrast jafnt
og þétt í talstöðinni. Þeir tala sig
saman og láta hver annan vita af
fyrirætlunum sínum svo ekkert
komi á óvart. „Menn eru að keppast
við að ná sem mestum afla og það
gengur best ef unnið er svolítið
saman líka,“ segir Willard.
Annað kastið lofar góðu. „Tæp
þrjú hundruð tonn,“ segir Rúnar 1.
stýrimaður. Merkilega spennandi
veiðiskapur, hugsa ég og Árni 2.
vélstjóri útskýrir veiðiaðferðina.'
Fyrst þarf að ná lóðningunni og
átta sig á stefnu torfunnar. Síðan er
kastað þvert íyrir stefnuna og nótin
lögð í hring. Skipinu er siglt að
hluta inn í hringinn og svo bakkað
rólega út þar til endinn hefur verið
tekinn um borð og nótin snurpuð
saman að neðanverðu. Þá er nótin
dregin um borð þar til aflinn situr í
poka við skipshliðina. Þá er dælunni
slakað ofan í nótina og dælt í skilj-
una, sem skilur að sjó og loðnu,
sjórinn fer útbyrðis og loðnan ofan í
lest. Mjög einfalt, þegar maður
kann það. Strákarnir á dekkinu
kunna þetta svo sannarlega og jafn-
óðum og nótin er dregin inn leggja
þeir hana niður á afturdekkið til-
búna fyrir næsta kast. Það gefst lít-
ill tími til hvíldar þegar veiðiskapur-
inn er í hámarld, menn skjótast nið-
ur og fá sér í svanginn þegar stund
gefst á milli kasta.
Klukkan 9 að kvöldi er kastað í
þriðja sinn. Þetta er ekki síðra kast
en hið fyrra og eftir tæpa tvo tíma
eru komin ríflega 700 tonn í lestina.
Aftur er kastað en nú rifnar nótin á
kafla og strákarnir setjast í sauma-
skap um stund. Á meðan hringsólar
Willard um slóðina og skoðar lóðn-
ingar. „Hún hefur dreift sér núna á
norðurfallinu," segir hann. Ég hvái.
„Það eru fallaskipti núna. Hún
dreifir sér greinilega um leið,“ út-
skýrir Willard. Hann er hugsi því
ýmsir möguleikar koma til greina.
Kannski væri hentugast að skjótast
inn á Hornafjörð og landa þessum
slatta og fara beint út aftur. Strák-
arnir reyna að veiða eitthvað upp
úr kallinum en hann svarar engu en
horfir einbeittur út í myrkrið.
Yeiðimaður af lífi og sál. Hann
slekkur öll ljós í brúnni og á dekk-
inu, „...til að fæla ekki fiskinn,“
segja strákarnir. Mínúturnar verða
að klukkustundum. Strákarnir eru
tilbúnir að stökkva út þegar kallið
kemur. Klukkan hálffjögur er ræst
út. Kastað í fimmta sinn. „Þetta er
kökkur, við tökum lítið,“ segir Will-
ard. Nótin er dregin lítinn hring og
snurpuð strax. „Fimm hundruð
tonna kast,“ segir Rúnar stýrimað-
ur og brátt flæðir loðnan um allt
skip. Loðna, sjór, múkki og myrk-
ur. Sjö vindstig og gengur á með
éljum.
Þegar 1.150 tonn eru komin í
skipið eru allar lestar fullar. Enn er
slatti í nótinni. „Við verðum að
sleppa þessu niður,“ segir Willard.
„Þetta er of lítið til að gefa öðrum.“
Svo er gengið frá öllu, troðfullum
lestunum lokað kyrfilega, skipið
drekkhlaðið, ríflega fet uppúr um
miðbikið. í matsalnum eru allir
kampakátir og taka hraustlega til
matar síns. „Hvert fórum við með
þetta, Villi?“ spyrja strákarnir. „Á
Seyðisfjörð," er svarið. Stímið er
tekið til baka, lengri sigling í vænd-
um en í upphafi, við höfum elt loðn-
una suður á bóginn, síðasta kastið
var tekið talsvert sunnan við Lóns-
bugtina. „Hún er komin af stað aft-
ur,“ segir Willard. „Hún verður
sunnar og vestar þegar við fmnum
hana næst.“

LOÐNAN flæðir í miðlestina.
Morgunblaðið/Ásdis
GERT klárt fyrir annað kast.

1 « if Æmm!
HLUTFALL kalla og kellinga í hverju kasti skiptir meginmáli.
SAMHENTIR við saumaskapinn, strákarnir.
GRINDVÍKINGUR drekkhlaðinn við bryggju á
Seyðisfirði eftir velheppnaðan túr.