Morgunblaðið - 01.03.1998, Blaðsíða 34

34 SUNNUDAGUR 1. MARZ 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Elskuleg móðir okkar og systir,
SEMONA CHRISTIANSEN,
Krummahólum 41,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 26. febrúar.
Jarðarförin auglýst síða.
Fyrir hönd aðstandenda.
Judith E. Christiansen,
Gunnar Christiansen,
Dagmar Puri.
+
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BJARNI ÞÓRARINN ALEXANDERSSON,
lést fimmtudaginn 12. febrúar sl.
Útför hans fór fram frá Flateyrarkirkju laugar-
daginn 21. febrúar sl.
Björn Ingi Bjarnason, Jóna G. Haraldsdóttir,
Júlía Bjarney Björnsdóttir,
Inga Rún Björnsdóttir,
Víðir Björnsson,
Hulda Hafnfjörð, Kjartan Elíasson.
+
Ástkær faðir minn, bróðir okkar, afi, langafi og
vinur,
ÞÓRARINN SVANBERG BJÖRNSSON,
Vallargerði 4,
Kópavogi,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur sunnudaginn
15. febrúar eftir stutta legu.
Jarðarförin fór fram í kyrrþey miðvikudaginn
25. febrúar að ósk hins látna.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Magnús Ragnar Þórarinsson.
+
Hjartkær sonur okkar,
ÞORSTEINN BENUM,
varð bráðkvaddur að kvöldi sunnudagsins 22. febrúar.
Jarðarförin ferfram frá Tromsdalskirkju miðvikudaginn 4. mars.
Erla og Jörgen Benum,
Gabbrovegen 1,
9022 Krokelvdalen,
Noregi.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
KJARTAN SVEINSSON
raftæknifræðingur,
Heiðargerði 3,
Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni þriðjudaginn
3. mars kl. 15.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Minningarsjóð Landgræðslusjóðs.
Bergþóra Gunnarsdóttir,
Ragnheiður Hermannsdóttir, Magnús Jóhannesson,
Bergþóra Magnúsdóttir, Jóhannes Magnússon.
+ Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
AKSELJANSEN
reiðhjólasmiður,
Norðurbrún 1,
andaðist mánudaginn 16. febrúar sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Poul Jansen, Asta Jansen,
Stella Secher, Ole Secher,
Jan Jansen, Sigríður Hjaltadóttir,
Annalísa Jansen, Ólafur Marfnósson,
Birte Jansen, Pétur Ágústsson,
Gréta Jansen, Reynir Þorsteinsson,
Finn Jansen, Ólöf Vílhelmsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
HELGA
S VEINSDÓTTIR
+ Helga Sveins-
dóttir fæddist í
Hafnarfirði 30. júní
1911. Hún lést 22.
febrúar sfðastliðinn
á Sólvangi, Hafnar-
firði. Foreldrar
hennar voru Sveinn
Sigurðsson, f. 15.
sept. 1861, d. 28.
febr. 1933, eldsmiður
frá Syðri-Gróf í Vill-
ingahoitshreppi, og
Sigríður Eyjólfsdótt-
ir, f. 28. sept. 1874,
d. 29. des. 1929, hús-
freyja frá Hvaleyri
við Hafnarfjörð. Helga var yngst
af þremur systkinum. Eldri voru
Bergþóra, f. 26. jan. 1906, d. 11.
ágúst 1931, og Eyjólfur, f. 6. júlí
1909, d. 3. jan. 1945.
Helga giftist 7. desember 1935
Þorsteini Kr. Guðmundssyni, f.
18. janúar 1896, sjómanni. Hann
fórst með línuveiðaranum Ernin-
um 9. ágúst 1936. Helga giftist
10. júni 1944 seinni manni sfnum
Guðmundi Björnssyni, f. 9. ágúst
1896, búfræðingi og bónda í
Görðum. Hann lést 23. febr. 1968.
Börn: Sonur Helgu og fyrri
manns hennar er Þorsteinn, f.
21.8. 1936, járnsmfðameistari,
kona hans er Svanhildur Þor-
bjamardóttir. Hann á tvö böra,
Jens Kristin, en móðir hans er
Guðrún Jensdóttir, og Unni Lóu,
með fyrri konu sinni, Oddnýju
Jónasdóttur, f. 7. nóv. 1940, d.
1997. Barnaböra Þorsteins era
fimm. Þorsteinn Guðmundsson,
fyrri maður Helgu, var áður
kvæntur Bergþóru, systur Helgu,
sem lést 1931. Þau eignuðust
einn son, Svein, f. 10.12. 1930,
fyrrv. afgreiðslumann, sem ólst
upp hjá Helgu frá átta mánaða
aldri. Hann er kvæntur Guðrúnu
Stefánsdóttur og eiga þau fjórar
dætur: Bergþóru, Sesselju
Signýju, Helgu Sigrúnu og Sigur-
borgu. Sveinn átti áður tvö böra
með sambýliskonu sinni, Guð-
laugu Kristmundsdóttur, Bryn-
dfsi og Svein Helga, sem ólst upp
hjá Helgu og Guðmundi í Görð-
um frá 4 ára aldri. Sveinn á 14
bamabörn, 13 á lífí og 1 bama-
barnabarn. Helga og Guðmund-
ur, seinni maður Helgu, eignuð-
ust Qögfur böra, tvo drengi, sem
dóu í fæðingu, og tvær dætur.
Þær eru: Sigríður Bergþóra, f.
27.9.1943, gift Braga Guðmunds-
syni vélstjóra. Þau eiga fjögur
Með söknuði kveð ég elsku ömmu
mína sem jarðsett verður mánudag-
inn 2. mars, sama dag og Guðmund-
ur afí minn fyrir 30 árum. Ég veit
hann tekur á móti henni, svo sam-
hent voru þau. Mikið er sárt að
hugsa til þess að fá aldrei að sjá eða
tala við hana aftur. Mér finnst sem
ég heyri góðlegu röddina hennar og
glaðlega hláturinn. Amma mín var á
allan hátt stórglæsileg kona. Hún
var miklum gáfum gædd, svo fín,
svo falleg, svo góð. Hún unni bók-
menntum og var fróðust allra
manna um ýmis málefni enda víð-
lesin. Hún hefði getað orðið rithöf-
undur svo fim var hún með penn-
ann. Notalegt þótti henni að kúra
með ástarsögu og ósjaldan sat hún
yfir krossgátum. Fórst henni það
afar vel úr hendi enda vel að sér í ís-
lenskri tungu. Hún var skáldkona
mikil, vísumar hreinlega ultu upp
úr henni. Hún kunni íyrir sér í
dönsku en hana nam hún í bréfa-
skóla, það kom sér oft ansi vel þeg-
ar mig vantaði aðstoð við heima-
námið (sem var nú ansi oft). Þá kom
hún mér ætíð til hjálpar. Amma mín
var alltaf kát, alltaf glöð, alls staðar
var hún velkomin, virt og dáð af vin-
um sem ættingjum. Hún var til
margra ára í kvenfélagi Garðabæjar
og skemmti sér með þeim í orlofs-
ferðum, á spilakvöldum og ýmsum
uppákomum. Hún var alltaf hrókur
alls fagnaðar. Hún var mikið gefin
fyrir tónlist og spilaði gjaman á
orgelið sitt af mikilli snilld. Ekki var
böra: Helgu Krist-
ínu, Herdísi, Guð-
mund Ármann og
Ásthildi Helgu. Sig-
ríður á 9 barnabörn,
8 á lífi. Þórunn Erla,
f. 9.10. 1950. Hún var
gift Axeli Ström
Óskarssyni, múrara.
Börn þeirra eru
fimm: Guðný, Guð-
mundur Helgi, Sig-
uijón, Axel Þór og
Sigurður Fannar.
Þórann á tvö barna-
börn. Guðmundur
átti tvo syni með
fyrri konu sinni, Þorbjörgu Hall-
dórsdóttur. Þeir eru: Halldór, f.
13.2. 1928, fyrrv. framkvæmda-
stj., kvæntur Steinunni Gunnars-
dóttur, þau eiga eina dóttur,
Oddnýju. Halldór á þijú börn af
fyrra hjónabandi: Ingu Þóranni,
Halldór og Sæmund Garðar.
Halldór á 6 barnabörn. Eggert, f.
9.7. 1931, pípulagningameistara,
kvæntur Ásdísi Skúladóttur sem
er látin. Börn þeirra eru fjögur:
Óli Már, Vignir, Guðmundur Ár-
mann og Birna. Eggert á 5
barnabörn. Ömmubörn Helgu
era 25, langömmubörnin 41, 39 á
lffi og eitt langalangömmubarn.
Helga ólst upp í Hafnarfirði og
á unglingsárunum sá hún um
heimili fyrir föður sinn og bróður
vegna veikinda móður sinnar og
systur. Eftir að hún varð ekkja
dvaldist hún á ýmsum stöðum
með drengina sína Svein og Þor-
stein, meðal annars á Staðarfelli í
Dölum sumarið 1939. Sfðar það
sama ár fór hún að Görðum á
Álftanesi þar sem hún hefur búið
síðan, eða í nær sextíu ár. Hún
vann einnig við fiskvinnslu með
heimilisstörfunum og í húshjálp
eftir að hún varð ekkja öðru
sinni. Hún réð sig til Leifs Eiríks-
sonar árið 1982 og annaðist hann
eftir sjúkrahúslegu hans og veik-
indi. Hjá honum átti hún sitt ann-
að heimili og bjó þar mikið til sfð-
ustu 15 árin. Helga var ein af
stofnendum Kvenfélags Garða-
hrepps og hefur verið virkur fé-
lagi þar alla tíð og var gerð að
heiðursfélaga. Helga hefur alla
tíð látið sér annt um kirkjuna
sína, Garðakirkju og sýndi það í
verki.
Helga verður jarðsungin frá
Garðakirkju mánudaginn 2. mars
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
hún síðri með munnhörpuna sem
hún handlék svo vel. Hún var sann-
kölluð listakona, teiknaði myndir
sem voru ákaflega vel gerðar.
Amma mín var mikil flökkukind,
hún vildi alltaf vera á ferðinni og
helst aldrei stoppa. Það var oft sem
hún hringdi til mín og spurði: „Eig-
um við að koma að rússa?“ Það var
hennar líf og yndi að heimsækja
börnin sín. Henni leið aldrei betur
en með ömmu- og langömmubömin
í fanginu. Hún lifði fyrir þau og
sýndi hún þeim það svo sannarlega.
Amma mín var mikil sómakona, ein
af þeim fágætu sem maður kynnist í
lífinu, aldrei mun neinn koma í
hennar stað. Ég gat ávallt leitað til
hennar þegar ég þurfti á að halda
vitandi að mér yrði vel leiðbeint,
hún var ekki bara amma mín heldur
líka góður vinur, sá besti sem hugs-
ast getur. Hún var mikil bindindis-
kona, afar trúuð og kirkjurækin. Er
ég lít nú yfir farinn veg minnist ég
ömmu minnar sem yndislegrar
konu sem alltaf var mér svo góð. Ég
minnist jólanna hjá „ömmu í Görð-
um“ þegar öll fjölskyldan safnaðist
saman í stóra eldhúsinu og við
krakkamir biðum eftir Hadda
frænda með kókkassann og sælgæt-
ið. Þá var sko hátíð í bæ. Ég minnist
þess þegar amma stóð við eldavél-
ina og bakaði pönnsur og við borð-
uðum jafnóðum af diskinum. Þegar
við mæðgumar voram saman í eld-
húsinu í slátri, gekk mikið á. Ég
minnist þess þegar Gummi bróðir
fæddist er ég var 7 ára. Mér fannst
ég vera útundan. Þá hringdi ég í
ömmu til að kvarta. Hún hlustaði
alltaf á mig og tók minn málstað.
Fyrir nokkram áram héldum við
ættarmót og tjölduðum úti á túni.
Það var henni mildls virði. Alltaf
hafði ég unun af að vera með ömmu
minni, því vitrari, betri, skemmti-
legri og fallegri konu hef ég ekki
kynnst. Eftir að ég fullorðnaðist hef
ég ekki síður haft þörf fyrir návist
hennar. Ég hlakkaði alltaf til ef von
var á henni í heimsókn og sóttist
eftir að vera þar sem hún var. Við
fórum saman í sumarbústað, amma
skemmti með söng og glensi, við
saumuðum út, hún prjónaði hosur á
krakkana. Hún var hannyrðakona
mikil, alveg hreint snillingur í hönd-
unum. Hún heklaði og stífaði handa
mér dúka, púða heklaði hún handa
mér þegar ég var lítil stelpa. Síðan
annan eins fyrir Söndra Dís, eldri
dóttur mína, sem hún varðveitir
sem og annað sem hún gaf henni, en
mest af öllu varðveitir hún þó minn-
inguna um langömmu sína sem var
besta gjöfin og henni þótti svo vænt
um. Sandra Dís var ekki síður hænd
að henni en ég og hlakkaði alltaf til
að fá langömmu sína. Hún saknar
hennar nú sárt. Erla Ástrós litla var
ekki minna hrifin af langömmu
sinni. Strax og hún tók sín fyrstu
skref gekk hún til hennar með dót
og vildi fá hana til að leika við sig.
Það gladdi ömmu mikið. Þær kveðja
nú elskulega langömmu sína með
miklum söknuði en jafnframt þakk-
læti fyrir alla þá ást og þann kær-
leik sem hún gaf þeim. Éinnig var
hún Jóni mikils virði svo og hann
henni. Ævinlega minnti hún mig á
hvað ég ætti góðan mann og falleg
böm og ég ætti alltaf fyrst og
fremst að hugsa um fjölskyldu
mína. Það gerði hún svo sannarlega.
Amma mín var svo lánsöm að eiga
jafn góðan vin og Leifur Eiríksson
var henni. Sú vinátta var henni afar
mikils virði, hún talaði ætíð um
hann af miklum hlýhug og virðingu.
Þau áttu saman góðar stundir enda
bæði gædd miklum mannkostum.
Foreldram mínum og bræðram var
hún ávallt góð og hjálpleg. Missir
móður minnar er mikill. Þær vora
tengdar sterkum böndum. Hún var
bræðram mínum mikils virði svo og
okkur öllum. Hún var elskuð og
dáð. Missirinn er mikill og söknuð-
urinn sár. Ég bið góðan guð að
styrkja okkur öll. Elsku amma mín,
ég þakka þér fyrir þær stundir sem
við áttum saman. Ég kveð þig með
söknuði. Eftir situr tómarúm sem
aldrei verður fyllt. Ég mun ætíð
varðveita minninguna um þig í
hjarta mínu. Guð blessi þig. Hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Þú gladdir mig
á liðnum árum
þú kvaddir mig
éggrætmeðtárum
Þú vemdaðir mig
mér ætíð var rótt
drottinn geymir þig,
elskuleg, góða nótt.
(GA)
Guðný Axelsdóttir og fjölskylda.
Kveðja frá Kvenfélagi
Garðabæjar
Mánudaginn 2. mars verður
kvödd hinstu kveðju frá Garða-
kirkju á Álftanesi Helga Sveinsdótt-
ir í Görðum, félagskona í Kvenfélagi
Garðabæjar, en hún lést á Sólvangi,
Hafnarfirði 22. febrúar sl. á 87. ald-
ursári.
Helga gekk í Kvenfélag Garða-
bæjar árið 1953 á fyrsta starfsári
félagsins og var hún virk í starfi fé-
lagsins um árabil. Hún sat í kirkju-
nefnd kvenfélagsins sem vann að
endurreisn Garðakirkju. Unnu
kvenfélagskonur mikið þrekvirki er
ráðist var í að endurreisa kirkjuna.
Það er því mjög viðeigandi að útför
Helgu fari fram frá Garðakirkju,
kirkjunni hennar, í landi Garða þar
sem Helga bjó. Það vora stórhuga
konur sem réðust í endurreisn
Garðakirkju og á fyrsta starfsári fé-
lagsins afsalaði Hafnarfjarðarkirkja
kvenfélaginu fullum eignar- og um-