Morgunblaðið - 09.05.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 9. MAI 1978
Vltf>
MORödlV'
KAFr/NU
ífV:v\
(() «?

Ék bið þÍK að koma hensikoj-
unni þinni fyrir annars staðar?
Þetta mun hafa verið konan
yðar. — ekki rétt?
Flókið kerfi í
þjónustustörfum
„Það virðist svo, að margt
viðkomandi ýmsum þjónustustörf-
um sé að verða flóknara og
flóknara. Til skamms tíma gekk
fólk út frá því að öll þjónustustörf
miðuðu að því að verða einfaldari
ojí þægilegri almenningi til handa,
en í stað þess virðist eitt og annað
viðkomandi þeim málum verða
flóknara gagnvart fólki sem rekur
erindi sín. Og þannig eru nú
framfarirnar á þessu sviði á
tímum tækniþróunar og framfara.
Mig langar til að nefna eitt
dæmi um þjónustu sem mér fannst
verða mjög flókin á stuttum tíma
í fyrirtæki nokkru.
Ég þyrfti að fara í lyfjabúð með
lyfseðil frá heimilislækni mínum.
En eftir síðustu áramót hafði ég
beiðni fá honum, er han sagði mér
að framvísa í sjúkrasamlaginu og
jafnframt fékk ég lyfseðil frá
sama lækni, sem á voru skráð 3
lyf. Átti ég að fá eitt lyfið
gjaldfrítt samkvæmt beiðni þeirri
er mér var sagt að framvísa.
Eg fékk skilríki frá sjúkrasam-
laginu samkvæmt fyrrnefndri
beiðni og var skriflegt samþykki
gefið út að lyfið fengi ég gjaldfrítt
og átti að gilda í 2 ár, frá 27. jan.
1978 — 27. jan. 1980. í fyrsta skipti
er ég framvísaði bæði skilríkinu og
lyfseðli í lyfjabúðinni þá var allt
í lagi, ekki stóð á afgreiðslunni. En
svo kom nú að því eins og gengur
og gerist að ég þurfti að fá nýjan
lyfseðil, var búin með meðulin. Og
er ég framvisaði lyfseðlinum í
annað sinn í sama apóteki þá bjóst
ég ekki við öðru en allt væri í lagi
með áðurnefnt skilríki. En þá kom
nú annað hljóð í strokkinn.
III 1 ! I °BÍH-
... Og maðurinn minn sagði þá
eitthgað á þessa leið: Pels. Þú
með þetta hár — pels.
Ég hlakka til þess sjáifur að
eignast bfl og gcta baðað
fótgangandi upp úr drullupoll-
unum.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
I dag spreytum við okkur á
viðfangsofni í vörn og höfum
hugfast að gera ekki einfalda hluti
flókna.
Norður gaf, norður-suður á
hættu en við erum í vestur.
Norður
S. G
H. Á9
T. ÁKDG107
L. 9642
Vestur
S. Á8653
H. 865
T. 83
L. KD3
Suðyr er sagnhafi í þrem
gröndum. En við tígulopnun norð-
urs sagði hann eitt grand, sem
norður ha“kkaði í þrjú.
Og við spilum út spaðafimmi.
Makker tekur á kónginn en suður
lætur níuna. Austur spilar síðan
spaðatvisti, suður lætur tíuna og
nú er rétt, að lesendur skipuleggi
vörnina áður en lengra er lesið.
Við höfum verið heppin með
útspilið. Hittum á fjórlit hjá
makker en suður á drottnínguna.
Annars hefði austur látið hana en
ekki kónginn í 1. slag. Við eigum
sem sé fjóra slagi vísa á spaða
eftir að sagnhafi fær einn.
En það er ekki nóg. Tígullitur-
inn í borðinu ásamt hjartaás og
spaðadrottningu gerir átta slagi.
Og suður á ugglaust fleiri háspil
en spaðadrottninguna. Hann sagði
jú eitt grand frjálst. Eigi hann
laufás ráðum við ekki við hann. Og
hjartakóngurinn verður einnig
níundi slagurinn ef við tökum ekki
laufslagina strax.
Við tökum því á spaðaásinn og
skiptum í lauf. Eðlilegt virðist að
spila kóngnum. En bíðum við. Við
höfum staðsett ásinn á hendi
aústurs og kóngurinn getur blokk-
erað litinn eigi hann aðeins tvö.
V'ið spilum því laufþristi. Allar
hendurnar fjórar.
Norður
S. G
H. Á9
T. ÁKDG107
L. 9642
Vestur
S. Á8653
H. 865
T. 83
L. KD3
Austur
S. K742
H. 107432
T. 62
L. ÁG
Suður
S. D109
H. KDG
T. 954
L. 10875
Ég á ekki ka'rustu í hverri höfn. því sumar eiga heima langt frá
sjó!
MAÐURINN A BEKKNUM SírzÆisr
37
— Það var úm miðjan ágúst.
Ég man það var heitt og allt
fullt af flugum.
— Kom hann aftur?
— Einu sinni komu þeir
saman. eins og þeir hefðu hitzt.
Ungi maðurinn fór upp með
honum en kom fijótlega aftur.
— Og þér hafið ekkert fleira
að segja mér?
— Eg verð nú að segja að
mér finnst þetta allnokkuð. En
nú viijið þér víst fá að koma
upp?
- Já.
— Það er á efri ha“ð. her-
bergið beint á móti þvf sem ég
sýndi stráklingnum. Það snýr
út að götunni og ég kalla það
græna herbergið.
— Þér vilduð kannski koma
með?
Hún andvarpaði mæðulega
og gekk á undan upp stigann.
— Gleymið nú ekki að þér
lofuðuð...
Ilann yppti öxlum.
— Og ef þér ætlið samt að
hafa mig að ginningarfífli segi
ég bara við dómarann að aiít
sem þér segið sé lygi!
— Haíið þér lykil?
Dyr voru opnaðar f háifa
gátt og hann sá kviknakta
unga konu standa og horfa á
þá.
Svo sneri hún sér að þeirri
allsberu og hrópaði:
— Hafðu engar áhyggjur.
Yvette. Þetta er ekki siðaregl-
an.
5. kapituli
EKKJA
LðGREGLUMANNSINS
Það sem kom Maigret mest á
óvart þegar hann kom inn í
herbergið var búr með kanarf-
fugli f sem stóð á kringlóttu
borði. Fuglinn fór að hoppa til
og frá þegar fólk kom inn í
herhergið. Það minnti hann á
vistarveru hr. Saimbrons og
hann þorði næstum að veðja að
Thouret hafði keypt fuglinn í
eitt af þeim skiptum er hann
fór að heimsækja bókhaldar-
ann gamla.
— Var þetta hans fugl?
— Já. hann kom með hann
heim fyrir ári eða svo. Hann
hefur látið snuða sig, því að
hann syngur ekki. Ilann hefur
fengið kvenfugl í staðinn fyrir
karl.
— Hver tók til hjá honum?
— Venjulega leigi ég her
bergin með húsgögnum og
sængurfötum en ég þreif ekki.
Ég reyndi það á sínum tíma en
það gekk ekki. Og þar sem ég
íeigi yfirleitt stúlkum...
— Sá hr. Louis þá sjálfur um
tiltekt og slíkt?
— Já. hann bjó um og þurrk-
aði af. Eini sinni í viku tók ég
að mér að þvo gólfið.
Ilún stóð í dyrunum og það
fór í taugarnar á lögreglufor-
ingjanum. í hans augum var
þetta ekkert venjulegt her
bergi. Þetta ver griðstaður
Louis Thouret. Eða réttara
sagt. það sem hér var bar
merki um persónulegan. leyni-
legan og sjálfstæðan smekk.
Engin föt hengu í kiæða-
skápnum en í hillunni voru
þrjú pör af gulbrúnum skóm
snyrtilega raðað þar. Á hill-
unni var líka perlugrár nýleg-
ur hattur. scm hann hafði
áreiðanlega ekki notað oít og
hafði sennilega keypt á góð-
virðisdegi sem mótmæli við
andrúmsloftið í Juvisy.
— Stundaði hann veðreiðar?
— Það held ég ekki. Hann
minntist að minnsta kosti
aldrei á það við mig.
— Talaði hann oft við yður?
— Þegar hann kom og fór
nam hann stundum staðar í
dagstofudyrunum og spjallaði
smástund.
— Fannst yður hann geðgóð-
ur maður?
— Hann virtist fjarska
ánægður með lífið.
Og enn eitt merkið um
mótspyrnu við konu sína var
stórmynstraður náttsloppur og
rauðir inniskór.
Ilerbergið var snyrtilegt og
hver hlutur var á sínum stað og
hvergi var ryk að sjá. Inni í