Morgunblaðið - 20.04.1963, Blaðsíða 20

20
MOrrnr\ni4ÐIB 1
Lautrardagur 20. aprfl 1963.
— Þaff hefur ekki rignt nema tvisvar frá því að við komum j
hingað. f fyrra skiptið rigndi í tíu daga og í seinna skiptið í j
þrettán daga.
DUNKERLEYS

Bara að þetta hundkvikindi
vildi halda sér saman, gæti mað-
ur haft ofurlítinn frið, hugsaði
hún. En hundurinn var nú ekki
alveg á því. Hann hafði verið
að ýlfra og klóra í hurðina í
heilan klukkutíma. Effie Rigby
skreiddist fram úr rúminu,
nauðug þó, fór r slopp og stakk
fótunum í inniskó og opnaði
gluggann. Hún hrökk til baka
við ískalda loftstrokuna. — Jess,
Jess! Skammastu þín! Þegiðu.
Hver fjandinn er hlaupinn í þig!
æpti hún til hundsins. En þá var
skúrhurðinni hrundið upp og
lítill, horaður maður brölti út,
reikaði nokkur skref áfram en
datt svo kylliflatur til jarðar.
Jess tók að sleikja hann í framan
af miklum ákafa. — Ja, hérna!
sagði Effie Hún fór í gamla,
græna kápu utan yfir sloppinn
og hljóp niður. Áður en hún
giftist Rigby, hafði hún verið
hjúkrunarkona. Nú kom það upp
í henni aftur.
Hún beygði sig yfir Alec og
skellti í góminn. Svo tók hún
hann í fang sér og bar hann inn.
— Ja, hérna! Þetta er eins og
fis! Hún bar hann upp á loft,
afklæddi hann inn að skyrtunni
og lagði hann í rúmið, sem var
enn hlýtt eftir hana sjálfa. Hann
sagði ekki orð — að minnsta
kosti ekkert, sem hún gæti skil-
ið, encla þótt hann muldraði eitt-
hvað öðru hverju, í óráði. Hann
var svo lítill og vesældarlegur,
undir rúmfötunum, fannst henni,
er hún steig aftur á bak og
horfði á hann, með hendur á
síðum.
Hún klæddi sig ekki frekar,
en úr því að hún var komin á
fætur á annað borð, þá kveikti
hún upp eld, og bjó sér til morg-
unmat. Og það góðan mat, því
að Effie var í því skapi ið eiga
frí. Það var ekki oft, að hann
pabbi hans Jóa dó, og hún ætlaði
að njóta þess eftir föngum. Og
góður matur hafði jafnan verið
ein aðalnautnin í lífinu hjá
Effie. Hún steikti því tvö egg og
stóra, þykka sneið af svínslæri,
og svo nóg af brauði og setti
allt þetta á borðið, ásamt te-
könnu og krukku af sultu. Svo
dró hún borðið að eldinum og
settist niður til að njóta mál-
tíðarinnar í næði. Hún ákvað
að fara ekki með neinn mat til
náungans þarna uppi. Hver sem
hann kynni að vera, þessi
vesalingur, þá var auðséð, að
hann var alveg að fram kominn.
Það sem hann þarfnaðist í bili,
var hvíld og hlýja, en ekki mat-
ur. Annars gæti hún haft lungna
'bólgusjúkling á höndunum ag
það var sama sem að þurfa að
brjótast fimm mílna leið eftir
lækni. Og Effie langaði ekki til
að brjótast langa leið, hvorki
eftir lækni né neinum öðrum.
Innst í einföldum og óbreyttum
huga sínum vissi hún, að hún
vildi sitja ein að þessum ná-
unga. Undir eins ag Jói væri
farinn að heiman, hafði hún
lofað sjálfri sér einhverri til-
breytingu, og svei því ef hún
skyldi ekki fá hana!
Sterkar, hvítar tennur hennar
réðust á stökkt brauðið. Effie
vildi smyrja brauðið vel og hafa
með því svínslæri og egg. Hún
dró grænu kápuna upp að
hnjám, opnaði morgunsloppinn
að framan og lagði annað hnéð
yfir hitt, til þess að hita sér á
kálfanum við snarkandi e' ’inn.
Hún naut til fullnustu þessarar
næðis- og öryggiskenndar. öeg-
ar hún leit út um gluggann, sá
hún, að rauða sólin var horfin.
Skýin var að draga yfir himin-
inn. Eftir svona heillar viku
hreinviðri með kraftlausa sól
allan daginn og brakandi frost
á nóttunni, mátti búast við veð-
urbreytingu. Og sú breyting var
ekki til batnaðar, fannst henni.
Kuldinn var bitur. Hún gat
fundið ískaldan næðing læðast
um rifuna undir hurðinni, sem
vissi beint út í húsagarðinn.
Hún stóð upp, tróð gömlu teppi
í rifuna og ákvað’ að setja eitt
egg í viðbót á pönnuna. Þá skjátl
aðist henni, ef hann fær ekki að
gera snjó.
Hún þurrkaði síðustu fituögn-
ina af diskinum sínum með
brauðmola, fyllti aftur tebollanr
sinn og fékk sér sultu með. Ó
það var himneskt, hugsaði hún
að vera hérna eins og Jói í
hundrað mílna fjarlægð. Þetta
var í fyrsta sinn í þriggja ára
hjónabandi þeirra, sem hún
hafði átt einn dag — auk heldur
þrjá eða fjóra — algjörlega fyrir
sjálfa sig. Hún kunni sæmilega
vel að meta sjálfa sig ag var
hissa á þvi, að hún skyldi enn
— eftir þessa þriggja ára reynslu
af Jóa — vera lífsglöð og nautna-
sjúk kona. Hún var hálfþrítug.
Hann var tíu árum eldri. Hún
hafði verið í fríinu sínu frá fæð-
ingarstað sínum, Accrington, á
bóndabæ nokkrum nálæ.gt Cork-
ermouth, þegar hún hitti Jóa
fyrst, hann var þá í heimsókn
hjá föður sínum. Einu sinni
hafði hún tekið með sér hádegis-
bita og farið út að ganga. Hún
hafði komið á fáfarið svæði við
ströndina Og ha,fði etið þar bit-
ann sinn í sólskininu. Svo lagðist
hún í sandinn og naut sólarhit-
ans liggjandi á bakið og lék sér
að því að láta sandinn síast milli
fingra sér. Hún sofnaði svo, en
þegar hún vaknaði aftur, sá hún
mann, sem stóð, nakinn eins og
Adam sjálfur, svo sem tuttugu
skref frá henni. Hann hafði kom
ið úr sjónum en hún hafði verið
ósýnileg í ofurlítilli laut í sand-
inum. Effie horfði með miklum
áhuga á breiðu herðarnar, og vel
sköpuðu fæturnar, sem stóðu
gleitt og sterklega. Vöðvarnir í
bakinu hnykluðust í sólarbirt-
unni. Starf hennar við hjúkrun
hafði sýnt henni mikið af karl-
mannlegri nekt, en þessi sól-
brennda nekt var allt annað.
Hún sá, að fötin mannsins lágu
að baki honum og því yrði hann
að snúa sér við, til þess að ná í
þau. Hún sat kyrr og horfði á
hann með athygli.
Þannig hafði þá Effie fyrst
hitt eiginmann sinn. Hann var
stórglæsilegur í vexti, en jafn-
framt var hann grobbari og lyg-
ari Hún hafði orðið hrifin af
„stöðu á góssi í Sussex“, sem
hann kvaðst hafa en frekar fékk
hún ekki að vita um atvinnu
hans. Sjálf var hún munaðar-
leysingi og ennfremur var hún
meir en fús að ganga í hjóna-
band. Hún hafði varla vitað,
hverskonar heimilis hún gæti
vænzt — svo að hún hefði ekk-
ert orðið hissa þótt það hefði
orðið smá-herragarður. Þessi
kofi með einu herbergi uppi og
tveim niðri, úti í heiðarbrúninni,
mílu vegar frá næsta manna-
bústað, skelfdi hana dálítið og
heldur ekki varð hún neitt yfir
sig hrifin, er það kom í Ijós, að
embætti Jóa var að vera undir-
skógarvörður á „góssinu í Suss-
ek“. En allt þetta hefði nú get-
að verið fyrir sig og þolanlegt,
ef ekki hitt hefði komið til, að
þrátt fyrir karlmannlegan og
glæsilegan vöxt, reyndist Jói
náttúrulaus eins og geldingur
hefði verið.
Effie lét borðbúnaðinn f eld-
húsvaskinn. Hann gat beðið. Hún
gaf Jess að éta, en svo rakaði
hún glóðunum úr eldinum á
skóflu og flutti þær upp í arin-
inn í svefnherberginu, Og fór
tvær eða þrjár ferðir. Loksins
fór hún upp með kolafötuna.
Hún stóð stundarkorn og
horfði á manninn í rúminu.
Annar handleggurinn, vesældar-
lega mjór, lá ofan á ábreiðunni.
Hárið var úfið á enni hans. Hún
lagði höndina á ennið og fann,
að það var brennheitt. Nokkur
sundurlaus orð komu frá vörum
hans. Effie fleygði af sér káp-
unni og sloppnum, sparkaði inni-
skónum af fótunum og stelg upp
í rúmið. Það var þægilega heitt.
Hún lagði arminn um Alec og
dró hann að sér. Hann lét undan
eins og barn og hjúfraði sig að
líkama hennar og andvarpaði af
ánægju. Brátt sváfu þau bæði.
Jess svaf einnig í eldhúsinu og
aðrar lífverur voru þarna ekki
innan mílna fjarlægðar. Eldur-
inn snarkaði og það tók að snjóa.
9.
Það var komið hádegi þegar
Effie vaknaði. Hún fann sig
liggja á bakið, með annan hand-
legginn undir likama Alecs. Hún
fann dældirnar milli rifjanna á
honum. Hún leit við Og framan
í hann. Hann var ekkert rjóður.
Hann svaf rólega og andaði
reglulega. Hlýja og hvíld, það
var það, sem hann þarfnaðist,
hugsaði Effie með ánægju. Það
var furðulegt, hverju þetta
tvennt gat áorkað. Þetta höfðu
líka verið helztu húsráðin, þeg-
ar hún var að hjúkra. Auðvitað
varð maður að fara eftir skipun-
um læknanna, en það voru nú
samt engar pillur eða meðöl til,
sem tóku þessu fram.
Hún horfði upp í loftið í her-
berginu. Fölvinn af snjónum
endurkastaðist upp á það. Ofur-
lítil snjófönn hafði safnast utan
við gluggann, og hún sá út um
rúðuná stóru snjóflyksurnar
falla. Hægt og hægt losaði hún
handlegginn undan Alec, íót
fram úr og bætti á eldinn. Svo
fór hún aftur í sloppinn og káp-
una og gekk niður í eldhúsið.
Það var kominn tími til að búa
til miðdegismatinn. Hún var ekki
ein þeirra kvenna, sem geta lif-
að allan daginn á einni bollu og
einum tebolla, ef þær voru einar
heima. Hún lífgaði eldinn,
hýddi kartöflur og gulrætur og
setti þær yfir eldinn til suðu.
En á olíuvél setti hún skaftpott
aitlívarpiö
Laugardag-ur 20. apríl
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 Óskalög sjúklinga (Ragnheið-
ur Ásta Pétursdóttir).
14.40 Vikan framundan: Kynning á
dagskrárefni útvarpsins.
15.00 Fréttir. — Laugardagslögin.
1.30 Veðurfregnir. — Danskennsla
(Heiðar Ástvaldsson).
17.00 Fréttir. — Þetta vil ég heyra
Axel Guðmundsson fulltrúi
velur sér hljómplötur.
18.00 Útvarpssaga barnanna: „Börn
in f Fögruhlíð“ eftir Halvor
Floden; X. (Sigurður Gunn-
arsson). v
18.30 Tómstundaþáttur barna og
unglinga (Jón Pálsson).
19.00 Tilkynningar.
20.00 Lög úr söngleiknum „Maritza
greifafrú“ eftir Emmerich
Kálmán. Einsöngvarar: Sari
Barbas, Rupert Glawitsch,
Rudolf Schock o.fl. ásamt
kór og Sinfóníuhljómsveit
Berlínar. Stjórnandi: Frank
Fox.
20.30 Leikrit: „Óvænt ákæra" eftir
Bernard Merivale. Þýðandi;
Hjörtur Halldórsson. Leik-
stjóri: Þorsteinn Ö. Stephen*
ALLTAF FJÖLGAR VOLKSWAGE^
V O R I Ð
N Á L G A S T
Eruð þér farin að hugsa |
til sumarferða?
Er það þá ekki einmitt
VOLKSWAGEN
sem leysir vandann?
P A NTIÐ
tímanlegaI
VOLKSWAGEN
er 5 manna bíll
VOLKSWAGEN
kostar aðeins
kr. 121.525,00.
VOLKSWAGEN
er fjölskyldubíll
VOLKSWAGEN
er vandaður og sígildu
VOLKSWAGEP
er örugg fjárfesting.
VOLKSWAGEN
hentar vel íslenzkum
vegum og veðráttu.
VOLKSWAGEN
er með nýju hitunar-
kerfi.
VOLKSWAGEN
er því eftirsóttasti bíllinn
VOLKSWAGEN ER EINMITT
FRAMLEIDDUR FYRIR YÐUR
HEILDVERZLUNIN HEKLA HF
Laugavegi 170—172 — Reykjavík — Sími 11275.
KALLI KÚREKI — -jc — i< — Teiknari: Fred Harman
— Sýnið mér þennan bankaræn-
ingja!
— Ég lamdi hann í rot með byss-
unni. Hann er að íá sér smáblund
bak við klettinn atarna.
Skot ríður af.
— Nei!
— Hann var hjálparlaus!
— Þurftirðu endilega að drepa
hann?
— Mér finnst ekki, að ræningjar og
mannræningjar eigi skilið að komast
í réttarhald. Það sparar sýslunni
stórfé!
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Danslög.
24.00 Dagskrárlok.
CORYSf
SAlöHt
— ÞJÓ'NUSTA
VRÖhlSK þjónusta
andlitsböS
(landsnurtincj
hárqreiðsla
CeiSfaint met ual
Snyrtl isöru.
valhöll ****
\ll-h- sími22/38 \