Andvari - 01.01.1906, Qupperneq 133

Fiskirannsóknir 1905.
127
byrjar þegar eftir að hrognkelsin koma upp að strönd-
unum, og eins og kunnugt er hrygna þau á sjávar-
botni á grunni, þar sem þarar eru og grjót í botni;
hrygna þau flestum íiskum grynnra, frá 10 faðma
dýpi og alveg upp í fjöru, í lónum og pyttum. Ivarl-
fiskurinn heldur vörð við hrognabúið (hrognin eru
öll í einnm kekki) og gerir straum að því með því
að tifa eyruggunum. Hrygningin stendur yfir, eins
og áður er skýrt frá, fram til ágústloka, eða i 5—6
mánuði, og munu engir íiskar hér við land eiga
lengri brygningartíma. Þó er það eigi svo að skilja
að sömu fiskarnir séu sígjótandi allan þennan tíma,
heldur kemur liver gangan á fætur annari og hrygn-
ir og fer svo að líkindum bráðlega aftur til Iiafs,
kveníiskurinn að minsta kosti.
Sjálfsagt gjóta hrognkelsin alt í kringum landið;
má bæði ráða það af því, að þau veiðast með öll-
um ströndum á líkum tima (gottímanuin) og svo
hafa smáseiðin fundist norðan lands og austan á
»Thor«. Eyfirðingar liafa og sagt mér, að hrognin
sjáist þar í íirðinum. Dr. A. C. Joliansen heíir séð
grásleppu komna að golum i maí á Austfjörðum.
Þegar ungarnir koma út úr egginu, halda þeir
sér annaðhvort uppi við land, jafnvel i fjörupollum,
fram á haust, eða lierast út á sjó og eru oft við yfir-
borðið. Setjast þeir oft á net, dufl, þang sem flýtur og
rekavið. Þegar kemur fram í september eru öll eldri
hrognkelsi horfin frá ströndunum og seiðin liverfa
vísl fyrir árslokin.
Það kemur þá að hinu atriðinu: hvar hrogn-
kelsin dvelja þann tíma ársins, sem þau fjarlægjast
strendurnar og frá því þau eru farin i fyrsta sinn
frá ströndunum og þangað til þau koma aftur þrosk-
uð lil æxlunar.
Um þelta atriði er fiskimönnum hér lítið kunn-