Andvari - 01.01.1906, Blaðsíða 140
134
Fiskirannsóknir 1905.
inga fyrir augum hafa menn hér á síðari árum
smámsaman tekið upp þá aðferðina að veiða síld úti
á rúmsjó, aðallega með reknetum, en þess mun ekki
langt að bíða, að snyrpinótin verði brúkuð hér líka.
Eg ætla hér að skýra nokkuð nánara frá þessum
nýju síldarveiðitilraunum, bæði af því að þær eru
mjög merkilegt atriði í sögu fiskiveiða vorra, atriði
sem verðskuldar að því sé allur gaumur gefinn af
landsmönnum alment, en sérstalega af þingi og stjórn
og af því að eg hefi getað fylgst með þeim frá hyrjun
og er þeim því nokkuð kunnugur. Fyrst er að
minnast á
Reknetaveiðarnar. Norðmenn byrjuðu hér á nót-
veiðum sínum á Austurlandi um 18(56 og það var
því eðlilegt að Islendingar reyndu að feta í fótspor
þeirra í þessu eftir mætti og veiða síld í byrginætur
og meðfram í lagnet. Reknetaveiðar voru ekki nefnd-
ar á nafn. Árni Thorsteinson landfógeti varð fyrstur
til að hvetja menn til að reyna reknetaveiðar, í rit-
gerð sinni »Um síld og síldveiðar« í Tmr. Bókmenta-
fél. 1883, og sýna fram á ágæti þeirrar veiðiaðferðar;
en menn voru seinir til framkvæmda, eins og gengur,
enda voru á þeim árum ágætis nótveiðar í Eyjafirði
og á Austfjörðum.
Hinar fyrstu tilraunir til að veiða síld með rek-
netum voru gerðar á Austurlandi. í ferðaskýrslu
minni frá því svæði (Andv. 1899) gat eg þess að
menn í Borgaríirði, Vopnafirði og Seyðisíirði hefðu
veitt nokltuð af beitusíld í relcnet og fekk eg að vita
í sumar í Seyðisfirði, að sá sem fyrstur varð til að
reyna reknetin var Þorsteinn Jónsson, kaupmaður i
Borgaríirði. Hann var ekki lieima, þegar jeg fór um
Borgarfjörðinn 1898, en í sumar hitti eg hann að
máli og sagðist hann liafa reynt í fyrsta skil'ti um
1890, úti fyrir Glettinganesi með hát og 3—4 nel í