Andvari - 01.01.1906, Blaðsíða 38
Um þjóðfundinn 1851.
Árið 1848 urðu biltingar miklar um alla Norð-
urálfu, sem miðuð til þess að afla þjóðunum meira
stjórnfrelsis en áður höfðu þær. Biltingarnar hófust í
París í febrúar, og urðu þær lil þess, að konungur-
inn Loðvik Filipp veltist úf konungssæti. í Dan-
mörku stóð þá svo á, að þar höl’ðu nýlega orðið
konungaskipti. Christian 8. var nýdáinn (20. jan.)
og tekið hafði við ríki sonur hans Friðrik 7. Þessir
atburðir urðu lil þess, ásamt uppreist, er hófst í her-
togadæmunum, Slesvík og Holstein, að konungur hjet
að gefa þegnum sínum stjórnfrelsi, og boðaði til þings,
er semja skyldi stjórnarskrá fyrir Danmörku; til þing-
setu á fundi þessum kvaddi konungur að vísu f>
menn af íslands hálfu, en þrátt fyrir það var það
ekki tilætlunin, að hin danska stjórnarskrá (grund-
vallarlögin) frá 5. júni 1840, gilli einnig fyrir ísland,
enda hefði það verið beint lagabrot. Þetta er og
einnig skýrt viðurkent í opnu brjeíi 23. april 1848,
þar er kveðið svo að orði »er það j>ó eigi tilgangur
Vor (konungs, sem þá var einvaldur) að þau grund-
vallaratriði, sem kynnu að vera nauðsynleg vegna
íslands sjerstaka ásigkomulags, til þess að skipa um
stjórnskipulega stöðu þessa landshlula í ríldnu, skuli
vera endanlega ákveðin, fyr en að íslendingar á eigin