Andvari - 01.01.1906, Qupperneq 119

Fiskirannsóknir 1905.
113
ekki gott að vila að svo stöddu; en ekki er líklegl
að mikil brögð séu að því, úr því að aldrei lieiir
orðið vart við ung þorslcseiði þar úti fyrir á »Thor«.
Má vera að svona gotíiskslilaup komi stundum sunn-
an með, frá hinu eiginlega hrygningarsvæði fyrir
suðurströndinni.
Orsökin lil þess að þorskurinn gýtur aðallega á
svæðinu frá Hornafirði að Aðalvík (sérstaldega milli
Dyrhólaeyjar og Snæfellsness) er óefað sú, að aðeins
á því svæði er sjávarhitinn nægilegur fyrir hrygning-
una, og að hrygningin fer seinna frarn norður með
Vesturlandi, hlýtur að slafa af því, að hitinn er ekki
fyrri orðinn nægilegur þar. Alt fram til aprílloka
er hitinn í sjónum úti fyrir Vestljörðum mjög lágur,
kringum 1° aðeins, en síðari hluta marz er hitinn í
sjónum milli Vestmannaeyja og Reykjaness þegar
orðinn 4—6° C.
Þessu næst skal eg minnast slultlega á stœrð
þorslcsins, þegar hann hefir náð œxlnnarþroska, eða,
sem má segja, er fullþroskaður, þó vöxturinn sé
hvergi nærri hættur. Til þess að komast eftir þessu,
liefi eg hæði athugað og mælt sjálfur töluvert af
þorski, veiddum í botnvörpu í Faxaflóa vorin 1903,
1904 og 1905 og svo lét eg mæla allmikið af þorski
í Grindavík vorið 1904.
25. maí 1903 skoðaði eg 150 þorska, veidda í
hotnvörpu í Faxallóa. Þeir voru 52—65 cm. (20 —
25”) á lengd, með óþroskuðum1 (og aldrei gotnum)
æxlunarfærum.
21. apríl 1904 sá eg um 500 af þorsld, (stútungi)
er veiddur liafði verið i Garðsjó. Lengdin á honurn
var 58—61 cm (19—23"), og hrognin í þeim, er eg
1 1 þorski sem aldrei liefir gotiö eru lirognin (greppuriun) með ör'-
þunnri, sléttri ^húð utanum og sjást liinar minstu æðar mjög
greinilega gegn um hana. En á gotnum hrognum er húðin öll
þykk og ójöfn utan (samanskroppin) og ógagnsæ.
8