Andvari - 01.01.1906, Qupperneq 109

Dr. Valtýr og einbættisgjöldin.
103
Jeg get ekki sagt, að það hafi verið skemtilegt
starf að moka Ágíasar-ílórinn hjá dr. Valtý. Helst
vildi jeg, að jeg hefði ekki þurft að snerta á honum
öðruvísi enn með eldtöngum. Enn fjósaverkin eru
líka nauðsinleg vinna, þó að hætt sje við, að sá,
sem þeim gegnir, verði óhreinn á höndum í bili. Og
jeg þikist liafa unnið þarft verk að fletta af dokt-
ornum grímunni í þessu máli, svo að hann stendur
nú ber og nakinn frammi firir þjóðinni líkt og af-
hjúpaður andamiðill. Síðan hann fór íirst að fást við
þjóðmál, hefur hann reint að íljóta á því að »láta
skarn í guðspjöllin« (o: þingmálin), eins og sagt var
um prestinn. Varla hefur hann komið svo nálægt
nokkru máli, að það hafi ekki orðið óhreint af hon-
um. Útreikningur hans á embættisgjöldum íslands
er að eins einn lítilfjörlegur liður í þessu þokka-
staríi hans.
Sturlunga segir frá því, að l'órð Magnússon í
Reikholti, langafa Snorra Sturlusonar og þeirra bræðra,
dreimdi draum um alþingi, þegar sem hæst stóðu
deilur þeirra Hafliða Mássonar og Þorgils Oddasonar.
Honum þóiti maður koma lil sín af alþingi og
spurði Þórður hann líðinda af þingi. Þá sagði
draummaðurinn: »Það er lielst nítíðinda, að einn
maður liefur tekist á hendur að vinna í öllum húð-
um, sá er heitir Þórir Drit-Lokia.
Auðskilið er, hvaða ))uinna« það var, sem Drit-
Loki var að vinna í þingbúðunum. Hann var að
»láta skarn í þingmálin« með »Loka«-legri lævísi.
Enn að »lála skarn í þingmálin«, það er að
menga þau með vísvitandi öfgum og ósannindum,
það er að unna mótstöðumönnum sinum ekki sann-
mælis, það er að llækjasl firir fótum þeirra í vel-
ferðarmálum þjóðarinnar og reina að hindra fram-
gang þessara mála, þó að þeir menn sjálfir, er slíkt