Andvari - 01.01.1906, Qupperneq 107

Dr. Valtýr og embættisgjöldin.
101
Mart er lleira í svari doktorsins, sem hann segir
vísvitandi ósatt — t. d. það, að jeg liaíi talið »stirk
kenslumálaráðaneilisins til leikara, rithöfunda o. s.
frv.« með embættiskostnaði Dana (svarið á 67. bls.);
þvert á móti hef jeg slept þessu öllu og jafnvel laun-
um leikaranna við konunglega leikhúsið, þó að það
sje ríkisstofnun (sjá 23. bls. í hinni firri Andvara-
grein minni). Enn það þirfti tilbera til að tína upp
öll þessi spörð doktorsins, enda bist jeg við, að nú
þiki nóg komið til að sína öfgar lians, útúrsnúninga,
rangfærslur, flækjur og ósannindi.
Jeg verð þó, áður enn jeg legg frá mjer penn-
ann, að minnast á eitt eða tvö atriði í svari dokt-
orsins, sem snerta mig sjálfan persónulega. Hann
eignar stjórninni grein mína móti honum í Andvara
í lirra! f’essu leifi jeg mjer að mótmæla. Greinin
er auðkend með mínu nafni fullu, og jeg einn ber
alla ábirgð á henni, bæði siðferðislega og löglega.
Enn vel lísir slík samviskusemi í rithætti doktornum
og hans kumpánum, að eigna stjórninni alt, sem
þeim þikir eitthvað óþægilegt, þó að þeir viti, að
liún sje alsaklaus.
Enn fremur segir doktorinn, að ritgjörð mín fari
í þá átt að »reina að sanna, að engin þörf sje á
sparnaði í embættisgjö]dunum« og haldi fram þeirri
skoðun, að »það sje svo sem ekki mikil ástæða til
að vera að hugsa um sparnað með fœkkun á em-
l)ættum«, heldur »sje meira að segja óhætt að fjölga
þeim enn að mun«. Þeir, sem hafa lesið Andvara-
grein mína í firra, vita hve mikið er liæft í þessu
hjá doktornum. Þar segi jeg á 13. hls.: »Allir ís-
lendingar, liverjum flokki sem þeir lilgja, munu vera
samdóma um það, að vjer eigum að gœta als sparn-
aðar í þessari grein (o: embættiskostnaðinum), að
vjer eigum að afnema óþörf embœtti og ekki setja á