Andvari - 01.01.1906, Qupperneq 99

Dr. Valtýr og embætlisgjöldin. 93
manna ineð embættisgjöldum, og verður hann þó að
játa, að hver eirir af þessu endurgjaldi hverfur aftur
í landssjóð firir frimerki, lceipt af póststjórninni! Enn
hann segir, að »frímerkin irðu keipt alveg eins, þó
að embættismenn fengi ekki þetta endurgjald firir þau«
og »þá irðu embættismennirnir að borga frímerkin
úr sínum eigin vasa í stað þess að nú borgar lands-
sjóður þau«M Hver skilur nú röksemdaleiðslu dokt-
orsins? Hann ætlast þó varla til, að embættismenn
liorgi endurgjaldslaust úr sínum vasa undir brjel’,
sem þeir skrifa i þarfir landsins! Hjer er að eins
að ræða um tje, sem embættismenn leggja út frá sjer
upp á væntanlegt endurgjald síðar úr landssjóði. Með
sama rjetti mætti t. d. telja það með vinnumannskaupi,
efliúsbóndi endurborgaði vinnumanni sínum upphæð,
sem vinnumaðurinn helði lagt út firir hann í bili.
Samkvæmt því, sem nú hefur verið talið, er
varla nein ástæða lil að furða sig á því, þó að dokt-
orinn enn haldi því fram, að lje það, sem gengur til
sendiboða, eldiviðar og viðhalds við landsifirrjettinn
sje embættiskostnaður! Jegverð enn að vera á því,
að svo sje ekki, og sama er að segja um uppeldis-
kostnað díralæknaefnanna. Þetta eru að visu smáar
upphæðir og sama er að segja um uppliæðina firir
leigulausan bústað rektors, sem doktorinn vill telja,
þó að hann sleppi alveg öllum samskonar uppliæð-
um hjá Dönum, og munar það hjá þeim stórmiklu
fje. Enn best er að hafa reikninginn sem nákvæm-
astan, þó að ekki sje um stórar upphæðir að ræða.
Doktorinn segir, að jeg »vilji sleppa nokkru af
gjöldum lærða skólans«. Sannleikurinn er, að jeg
segi, að rjetl vœri að sleppa nokkrum hluta þeirra
gjalda, af því að eklci verða allir þeir embættismenn,
sem í la;rða skólann ganga — og við það stend jeg
— enn samt hef jeg í mínum reikningi talið með öll