Andvari - 01.01.1906, Síða 90
84 Vegjr og flutningar.
og er því um það að gjöra, að fá sem mest afþess-
konar vegarstæði.
Það er opt og einatt allmikið vandaverk að á-
kveða hvar sveitarveg eigi helzt að leggja. Venju-
lega munu hreppsnefndirnar ákveða það, en því fer
að jafnaði fjarri, að þær sjeu því verki vaxnar, enda
er þess ekki von. Fyrst og fremst halá hreppsnefnd-
armenn venjulega lílið til að bera al' þeirri þekkingu,
sem útheimtist til þess að velja vegarstæði, og í öðru
lagi eiga ]>eir opt eríitt með að vera óvilhallir, þar sem
getur verið um þcirra eigin hagsmuni að tella. Það
væri því nauðsynlegt að hreppsnefndir liefðu cin-
hverja menn sjer til aðstoðar í þessu elni, menn sem
hefðu næga þekkingu til þess að ákveða hvar hent-
ugast er að leggja vegina. Það er ekki nóg að fá
álit einhvers og einhvers, sem eitthvað hefur unnið
aðvegagjörð; enginn er fær um að vera ráðanauturí
þessum efnum, nema hann hafi glöggt skynbragð á
því, hver not eiga að geta orðið að vegunum, og
hvers þarf að gæta til þess að þeir komi að lilætl-
uðum notum í framtíðinni. Og reynzlan er þegar
búin að sýna það, að ekki er nóg að sveitarstjórnir
eigi kost á leiðbeiningum sjerfróðra manna, og það
ókeypis; leiðbeiningarnar eru ekki notaðar. Þess
vegna dugar ekki annað en að skyldct sveitarstjórnir
til þess að leita sjer leiðheinga um þetla, og komi
ráðanautnum og sveitarstjórninni ekki saman, ættiað
skjóta ágreiningnum til æðri stjórnarvalda til úr-
skurðar, og þá helst til stjórnarráðsins, því að ælla
má að það hafl jafnan þeim mönnum á að skijta lil
þess að rannsaka staðliáltu, sem færaslir eru um að
fmna hið rjetta.
Jeg býst við að sumir stjórnmálagarpar vorir
muni lineykslast á þessari tillögu, því að það er eins
og hnífi sje stungið í þá ef ymprað er á nokkru,