Andvari - 01.01.1906, Side 86

80
Vegir og llutningar.
að slíku verði komið í framkvæmd. Reyndin verður
jafnaðarlegast sú, að hver sem hefur eitthvað til þess
að verzla með, þarf að fara sjálfur til þess að finna
lcaupmennina að máli.
En þegar akvegir eru komnir og ílytja má á
vögnum heim að hverjum bæ, iná ráða bót á þessu
að miklu leyti, þá geta menn í hverri sveit eða á
stærra svæði myndað flutningafjelag, sem flytur allan
þungaflutning úr kaupstað og i fyrir ákveðna borg-
un. I3á er hægl að fara með fullfermdan fjórhjól-
aðan vagn í hvert skipti, og við það verður Ilutn-
ingurinn, eins og sýnt er hjer að framan, 48°/o lil
64% ódýrari en hinn ódýrasti klyfjaflutningur, og
mörgum sinnum ódýrari en Ilutningur einyrkjans
getur orðið nú. Til þess að þelta fyrirkomulag geti
nolið sin vel i framkvæmdinni, þarf samt að vera
talsímasamband milli kaupstaðarins og sveitarinnar.
I'á getur hver maður talað við kaupmann sinn,
samið við hann um kaup á því, sem hann þarfnast
og falið honum að koma því mcð næstu ferð fiutn-
ingavagnsins, án þess að taka sjer ferð á hendur út
úr sveitinni.
I’ella fyrirkomulag — akvegur frá kaupstaðnum
i sveitina, talsími fram með veginum og flutninga-
fjelag undir stjórn sveitamanna, sem annast allan
flutninginn — hefur þann fágæta kost, að það er
öllum lil hagsmuna, en mest þeim, sem lielzl þurfa,
scm sje smábændunum og fátæklingunum. Mjer
virðist þetta vera svo sjálfsögð tilbreyting frá því
sleifarlagi, sem nú á sjer stað, að jeg get ekki álitið
að nein af þeim Ilutningabrautum, sem búið er að
leggja eða verið er að leggja, sje rjettilega noluð,
fyrri en þetla eða þessu líkt fyrirkomulag kemst á.
Hjer liefur nú aðeins verið talað um það gagn,
sem má hafa af akvegunum til vöruflutninga, ef þeir