Andvari - 01.01.1906, Side 85

Vegir og flutningar.
79
dýrari en klyfjaflutningur ef vagnvegur er fyrir hendi.
Hinsvegar má með sanni segja að slíkar kaupslað-
arferðir sjeu með öllu ósamrýmanlegar myndarleg-
um búskap. Að kosta tveim dagsverkum fullvinn-
andi karlmanns — eða lleiri — og tveim til fjórum
eða fleiri hestadagsverkum upp á að ná til sín ein-
um hesllturði vir kaupstað, það er alveg fráleitt, og
sá sem það gjörir, verður að gjöra sjálfum sjer það
ljóst, að hann er ekki nándar nærri matvinnungur,
meðan hann er í kaupstaðarferðinni, hvort sem það
er vinnumaður stórbóndans, sem fer til að sækja
tollskyldar vörur fyrir luishónda sinn, eða það er
einyrkinn, sem fer í kaupstað með ullarhárið silt á
einu dróginni sem hann á, og reiðir heim nauðsynj-
ar sínar i staðinn. Báðir eru ómagar meðan þeir
eru í kaupstaðarferðinni, og munurinn er einungis
sá, að vinnumaðurinn er á meðan ómagi lnishónda
síns, sem ef til vill má við því, en einyrkinn er sinn
eigin ómagi, og hann má alls ekki við því.
Það er ekki lítill vinnukraptur, sem með þessu
móti fer að forgörðum á hverju ári. hað kannast
víst flestir við það, að liafa sjeð um lestirnar, eða
jafnvel um sláttinn, einn mann með 2—3 hesta í taumi,
eða fleiri saman með ekki fleiri liesta á mann lil
jafnaðar. Sje það rjett, sem gjört er ráð fyrir hjer
að framan, að meðalmanni sje ætlandi að fara með
(5 liesta í lest, þá er það ómótmælanlegt, að sá, sem
fer með 2 liesta, er að eins matvinnungur, og
sá sem fer með 4 hesta vinnur ekki nema fyrir
hálfu kaupi,
Á þessu verður naumast ráðin hót meðan ekki
er kostur á öðru en gömlu ílutningaaðferðinni; það
uiá að vísu segja að smábændurnir geti slegið sjer
sarnan og sent einn með allar drógarnar í kaupstað-
inn; en engum, sem til þekkir, mun koma til hugar