Andvari - 01.01.1906, Síða 70

64
Vegir og flutningar.
magn, sein gjöra má ráð fyrir að um veginn i'ari,
þegar hann er kominn.
Eptir því sem lijer hagar til, verður nú sparn-
aðurinn á ílutningskostnaði sjaldan verulegur meðan
vegurinn er notaður sem lestavegur; því að eins get-
ur ]iá verið um verulegan sparnað að ræða, að áð-
ur hafi verið einhverjar óvenjulegar torfærur á leið-
inni, sem vegurinn bætir úr. Hagnaðurinn verður
eklti verulegur fyrri en vegurinn er gjörður sem
vagnvegur og nolaður fyrir vagna, og þess vegna
þarf að gjöra sjer grein fyrir undir hverju flntnings-
kostnaður á vagnvegum er kominn.
Flutningskostnaður er jafnan miðaður við það,
live mikið kosti að flytja einlivern tiltekinn þunga,
1. d. 200 pd. (einn hesliiurð) einhverja tiltekna vega-
lengd, t. d. eina milu. Jeg vel þessa einingu, hest-
burð fyrir hverja mílu, til hægri verka við kostnað-
arsamanburð á klyfjaílutningi og vagnllulningi, og
kalla það hestmílu.
Flutningskostnaður á tvíhjólavögnum á þar til
gjörðum vegi er nú undir þrcm atriðum kominn:
1. Hve mikið 1 dagsverk vagnhestsins og öku-
mannsins kostar.
2. Hve langa leið má fara með lilaðinn vagn á
dag.
3. Hve mikinn þunga má Iiafa á vagninum.
Fyrsta atriðið er mismunandi eptir staðhátlum
og árstíðum, en er ekki undir ásigkomulagi vcgarins
komið, og má því sleppa því i þessum samanburði.
Annað atriðið er að nokkru leyti komið undir
ásigkomalagi vegarins, ogaðnokkru leyti undir þyngd
vagnhlassins. Samt má ganga úl frá því, þegar um
þungaflutning er að ræða, að það borgar sig bezt að
haga þyngd vagnhlassins þannig, að liesturinn geti
farið hjer um bil ákveðna dagleið án þess að of-