Andvari - 01.01.1906, Qupperneq 68

62 Vegir og ilutningar.
I þessu íjöllótta og órudda landi eru vegir fyrsta
skilyrðið fyrir því að vagnar verði notaðir til Jluln-
inga; það er einmitt þetta skilyrði, sem hefur vant-
að hjer allt fram til síðustu ára, og vantar raunar
að mestu enn. En nú eru á hverju ári lagðar tals-
vert á annað hundrað þúsund krónur af landssjóðs
hálfu til vegabóta, auk þess sem sýslufjelög og hrepps-
fjelög leggja fram, svo að ætla mætti að smám sam-
an yrði bætl úr vegaleysinu, og með því greidd gata
fyrir vagnllutningum og greiðari samgöngum enþeim,
er nú eiga sjer stað.
Góðir vegir kosta mikið lje, |)cir kosta stórfje
eptir vorurn mælikvarða. Til þess að vegagjörð borgi
sig, þarf því að korna mikill hagnaður í aðra hönd,
en opt er sá hagnaður ekki sýnilegur eða sjáanlegur,
og er því eðlilegt að sú spurning komi fram, hvort
vegagjörðin yfirhöfuð horgi sig, og skiljanlegt að
margir hti svo á, sem vegir sjeu gjörðir til þæginda
og skemtunar mönnum og skepnum, en sjeu alls
ekki arðberandi fyrirtæki. Um þetta eru skoðanir
manna mjög á reyki.
IJá eru skoðanir manna ekki síður óljósar um
það, hvernig vegirnir eigi að vera til þess að koma
að rjettum notum. Enda kunna menn ekki alment
að nota þá enn. En það er mjög áríðandi að menn
gjöri sjer grein fyrir þessu, livernig vegirnir eiga að
vera lil þess að koma að rjettum notum; el' það er
ekki gjört, má ganga að því vísu, að miklu fje verð-
ur á glæ kastað í vegi, sem menn sjá eptir fá ár að
ekki svara tilgangi sínum, og því verða lagðir niður
eða byggðir upp alveg að nýju með ærnum tilkostn-
aði. Því miður hólar talsverl á þessu sumstaðar, að
menn leggja fje í vegi, sem sýnilega ekki svara lil-
gangi sínum, og má skoða það fje sem alveg tapað.