Andvari - 01.01.1906, Page 67
Vegir og fintningar.
Frá alda öðli liafa sveitamennirnir lluLt allar
nauðsynjar sínar úr kau])slað og frá sjó heim Lil sín
á klyfjahestum, sem svarar tveggja vætta þunga á
hverri dróg. Þessi flutningaaðferð hefur og tíðkast
áður með öðrum þjóðum, en er nú fyrir löngu horf-
in nálega alstaðar, nema hjá oss. Hjer getur valla
heitið að öðru sje brugðið fyrir sig, nema þegar svell
eða hjarn leggur yíir allt á vetrum; þá taka menntil
sleða sinna, það er að segja þeir, sem eiga þessi bú-
mannsþing — ef þeir hafa þá nokkuð að llytja.
Það er auðvitað ekki að ástæðulausu, að klyfja-
ílutningurinn hefur lagst niður annarsstaðar; ástæð-
an er sú, að hann er allra flutninga koslnaðarsam-
astur, nema þar sem alveg sjerstaklega stendur á;
það má því miður með sanni segja, að liingað tii
hafa ástæður vorar verið svo, að vjer höfum ekki
haft færi á að nota oss aðrar kostnaðarminni flutn-
ingaaðierðir, en sem betur fer virðist þetta vera að
breytast nú á síðustu árum. Á síðasta áratug liafa
vagnar byrjað að ryðja sjer til rúms sem flutnings-
tæki, hægl og seigl að vísu, en þó svo, að enga
spádómsgáfu þarf til þess að segja það fyrir, að þeir
verði búnir að útrýma klyijahestunum áður en liðin
eru önnur þúsund ár íslands hyggðar.