Andvari - 01.01.1906, Page 65

59
Um pjóöfundinn 1851.
haíi farið heldur langl í ákafa sínum til að hindra
umræður í vissa ált. Að svo niiklu leyti sem stipt-
amtmaður getur þess, að Christiansson hafi eigi skýrt
honum frá fundum þeim, sem haldnir voru eptir
fundarlokin, þá virðist mjer eigi, að stiptamtmaður
lialdi því fram, eða að það sje að öðru leyti sannað,
að Christiansson hafi í því efni brotið skyldur sínar
scm lögreglusjjóri.
Fyrir framkomu sína í skólamálinu, sem annars
var aðallega fólgin í því, að hann hal'ði ekki varn-
að skólapiltum þess, að iðka komur sínar á veitinga-
húsið, fjekk hann stranga áminningu frá stjórninni,
og jeg verð að telja það vera að beita of mikl-
um strangleika, ef það ætti að láta þetta eldra mál
hafa svo veruleg áhrif á úrslit þessa máls, að hann
yrði settur frá embætti án dóms«.
Af þessu sjest, að dómsmálaráðgjafinn var held-
ur á móti því að svipta Christiansson emhætti, en
samt sem áður var honum með konungsúrskurði 28.
sept. s. á. vikið frá emiiætti, og það án þess honum
væri sýnd kæra Trampes og honum gefinn kostur á
að færa fram vörn fyrir sig. Það var líka bráðlega
viðurkennt, að hann hefði verið ol' hart leikinn, og
var honum innan skamms (1857) aptur veitt em-
bælli. Kirkju- og kennslumálaráðgjafinn svaraði
engu, lagði málið á hilluna.
Þann 27. sept. 1851 svaraði stjórnin Trampe upp
á þessa skýrslu hans og segir svo:
»Jafnvel þótt stjórnin vilji ekki eptir atvikum yíir
höfuð láta óánægju sína í ljósi út at' aðíerð lierra
stiptamtmannsins í máli þessu, og þó að hún verði
að viðurkenna það nauðsynlegt, að þjer fyrir liönd
stjórnarinnar sýnduð alvöru og lestu, eins og nú
stendur á, þá verður stjórnin þó hins vegar að álíta
það lieppilegt, að þetta sje gjörl með hinni mestu