Andvari - 01.01.1906, Side 47

Um pjóðfundinn 1851.
41
Loks kemur hjer aðalskýrsla Trampes.
í áframhaldi af brjefum mínum 12. og 19. f. m.
og 10. þ. m. viðvikjandi þjóðfundinum í Reykjavik,
læt jeg ekki hjá líða að gela eptirfarandi skýrslu.
Eins og jcg lieíi skýrt stjórnarráðinu frá, varð
jeg þess þegar var, að allur þorri fundarmanna hafði
algjörlega rangliverfar hugmyndir um mál þau, er
álti að leggja lyrir fundinn, og að lítill liluti þeirra
mundi þvi verða frumvörpum stjórnarinnar sinnandi;
að vísu voru þeir liinir gáfuðustu og merkustu menn
á íslandi, en það mátti þó eigi gjöra ráð fyrir
að þeir mundu verða Ileiri en í mesta lagi ^/s eða
x/e hluti fundarmanna allra. I3ar sem jeg auk þess
að öllu leyli varð að vera samdóma þeirri skoðun,
sem stjórnarráðið hafði látið i Ijósi við mig, að það
naumast mundi hafa neina þýðingu, að halda marg-
ar ræður á fundinum, og það því fremur, sem nóga
leiðheiningu mátti fá í athugasemdunum við hin
konunglegu frúmvörp, en að það væri miklu rjettara
að leitast við utan funda að hafa áhrif á fundar-
menn, þá reyndi jeg á þennan hátt að beita áhrifum
hæði sjálfur og með liðsinni þeirra manna, sem
jeg gjörþekkti áður, að því er skoðanir þeirra snert-
ir, og þeir hafa heldur eigi brugðizt í rnáli þessu,
heldur reynzt stjórninni trúir með trúmennsku og
stöku þolgæði. Þessir menn voru, eins og jeg í fyrri
skýrslum hefi lekið fram, amtmaður P. Melsteð, kon-
ferensráð justitiarius Sveinbjörnsson, ylirdómari Tli.
Jónassen, pról’essor P. Pjelursson og biskup H. G.
Thordersen.
í fyrstu hugði jeg að það mundi lánast að
komast að niðurstöðu, sem reyndar var eigi sem
allra æskiíegust, en þó að forminu til nokkurnveginn
hambærileg, af því að jeg varð þess var í viðræðum