Andvari - 01.01.1906, Síða 32

26 Frá Arnljóti Ólafssini.
satt, sem Skafti segir, að hannvar »hin fegursta flrir-
mind sem heimilisfaðir, ástríkur eiginmaður og fað-
ir barna sinna«. Hvergi á íslandi hef jeg sjeð á-
nægjulegra eða fegurra lieimilislíf enn i Sauðanesi,
og olli húsfreijan því auðvitað engu síður enn hús-
l)óndinn. Gestrisni þeirra og alúð við þá, sem að
garði komu, var og viðbrugðið.
í hinu fagra kvæði, sem Matthías Joehumsson
orti eftir sr. Arnljót standa þessi orð:
Þína sönnu sæmdarminning
sindi líðum húss þíns príði.
Indi var á öllum fundum
orða þinna töfraforði,
og er hvorugt ofsagt.
Þeim hjónum varð átta barna auðið. Tvæi
dætur mistu þau uppkomnar, Óvínu og Margrjeti, enn
öbörnlifa: Þorsteinn bókfræðingur, Snæbjörn versl-
unarstjóri, Valgerður, Jólianna, gift E. Hemmert
verslunarstjóra, Halldóra og Sigríður, gift Jóni hjer-
aðslækni Jónssini á Vopnaíirði.
Mestan liluta æíi sinnar var sr. Arnljótur heilsu-
hraustur. Enn á hinum efstu árum [sínum tók
hann langvinnan hlöðrusjúkdóm, er þjáði liann
mjög mikið, enn samt bar hann vanheilsu sína með
frábærri stillingu. Kona hans var 16 árum ingri enn
hann (fædd 22. okt. 1839), enn þó dó hún á undan
honum. Síðasta árið, sem sr. Arnljótur lifði fór
hún til Kaupmannahafnar að leita sjer lækninga,
enn dó í þeirri ferð í spítala í Kaupmannaliöfn 8.
sept. 1904. Þingdi sr. Arnljóti mikið við þá fregn,
enn lifði þó það, að lílc hennar var heim flutt og jarð-
sungið. Þá var sem lífsþróttinum væri lokið, og and-
aðist hann daginn eftir, 29. okt. 1904, hægt og ró-
lega í örmum barna sinna. Um andlát lians rilar