Andvari - 01.01.1906, Side 23

17
Frá Arnljóti Olafssini.
er sínir, hverja leið höf. vill fara til að fá rímkað
frelsi það, er vjer höfðum fengið í stjórnarskránni.
Vill hann higgja ofan á það, sem er, enn stefna að
því, að landshöfðingi l'ái vald Lil að staðfesta lög í
umboði konungs, nema hann vilji skjóta einhverju
máli til konungs staðfestingar, og liali landsskrifara,
er riti undir ásamt landshöfðingja með sama rjetti,
skildum og ábirgð sem ráðgjafi með Iögbundnum
konungi. Al' síðari greinunum (»Nokkur athugamál«)
er sjerstaklega athugaverð ágæt grein um veislunina.
Arið 1879 sat sr. Arnljótur enn á þingi firir Norð-
mílinga, enn síðan bauð hann sig fram í sinu eigin
kjördæmi og var þingmaður Eifirðinga árin 1881—1885.
Á þinginu 1881 mun gengi sr. Arnljóts hafa verið
einna mest. Var hann þá kosinn framsögumaður
fjárlaganefndarinnar í neðri deild. Á því þingi stóð
mikil deila um stofnun Lánsfjelags og Landsbanka,
og talaði enginn um þau mál með jafnmikilli þekk-
ingu og mælsku sem sjera Arnljótur. Bæði málin
ljellu á þinginu, Lánsfjelagið í el'ri deild, enn Lands-
bankinn í neðri deild. Á næsta Jiingi barðist sr. Arn-
ljótur manna hest firir stofnun Landsbanka, og bera
ræður hans langt af öllu því, sem talað var í því
máli. Samt gekk málið ekki fram í það skifti sakir
ágreinings milli deildanna um firirkomulag bankans.
Enn á næsta þingi, 1885, beittist stjórnin firir stofnun
Landsbanka, og þá gekk málið fram. Ekki gerði sr.
Arnljótur neina verulega gangskör að því að frain-
filgja sparnaðai’kenningum sínum gagnvart embættis-
wönnum á þingi, þó að hann reindar altaf vildi fara
sparlega með landsfje. Árið 1883 var hann kosinn í
liina svonefndu »sparnaðarnefnd«, að sögn liáltnauð-
llgur, enda mælti hann heldur á móti því, að sjerstök
nel'nd væri skipuð. Samt lilgdi hann nel'ndinni að
málum og bar hún upp íms frumvörp er miðuðu lil