Lesbók Morgunblaðsins - 11.04.1971, Blaðsíða 4

Sigfiirður Guðjönsson með móður sinni, Sigríði Giinnarsdótfcur.
(Ljósm. Mbl. Kr. Ben.)
Minnsta barn,
sem fæðzt hefur
á íslandi
og lifað
Rætt við Sigurð Guðjóns-
son og móður hans
Sigríði Gunnarsdóttur
Eftir S'tefán Halldórsson
Sig'urður, níu mánaða gamaU.

Minnsta bam, sem fæðst.hef
ur á Islandi og lifað, kom í
hei'minin fyrir röskum 25 árum.
l>etta var drengur og voru for-
oldrar hans hjónin Siigríður
Gurmnarsdóttir oig Guðjón Jó-
hannesson, vöruaígreiðslumað-
ur hjá Ei.mskipafélagi Islands,
en hann er iátinn fyrir nokkr-
um árum, Drenigurinn hefur síð
an stæiklkað mikið og ber það
ails ekki utan á sér, að eitt
sinn hafi hann verið einstak-
lega liitiil vexti. Hann heitir Sig
urður og starfar hjá Piugfélagi
Islands. Við brugðum okkur í
heiimsókn til hans á Bræðra-
borgarstiginn, þar sem hann
býr með móður sinni. Ðáð-
'uim við fyrst móðiur hans, Siig-
ríði, að lýsa fyrir okkur fyrstu
æviárum hans. Hún sagði:
„Hann kom í hjeiminn 31. mai
1045, þrem mánuðium fyrir tim
ann. Hann var 700 grömm eða
teepar þrjár merkur á þyrvgd,
36 senitimetra langur oig alveg
slkinnlaus. Ég átti hann heima
hjá mér á Vesturgötu 10 og
Hoiga Níelsdóttir, fjósmóðir og
Kristín Ólafsdóttir læfcnir að-
stoðuðu mig við fæðinguna.
Þær töldu enga iífsvon fyrir
barnið, þvi það vtéri svo litið.
En Helga kom til mín á hve.rj-
um degi í 10 daga til að að-
stoða mig og fýligjast með Mð-
an drengsins. Þetta var vel
gert af henni. þvi henni bar
ekki skylda til að fcoma nema
í vifcu.
Læfcnar töldu alls ekfci ráð-
legt að flytja dreniginn á spi't-
ala, því hann myndi ekki þola
hitastiigsbreytingiuna í fiutninig
unium. Því varð ég að annast
hann heima og hafði litla að-
stoð. Hann var ákaflega við-
kvæmur fyrir öllum breyting-
um. Ég mátti ekki opna glugga
fyrr en eftir 10 vikur og hann
haifði hjá sér í tau'körfunni f jór
ar hitaflösikur með nákivæmlega
mældu hitastiigi, þvi hitabreyt-
ing hefði getað riðið honum að
fuiliiu. Hann lá í bómuli og ég
varð að baða hann úr olium,
því vatn mátti ekki koima á
hann.
Kristbjörn Tryggvason,
læknir kom að líta á drenginn,
þegar hann var orðinn þriggja
vikina gamall. Helga ijósmóðir
koim einnig og hún var að biðja
Kristbjöm að útvega hjúkrun-
arlkonu mér til aðstoðar. En
Kristbjörn sagði þá þessi orð,
sem hilýjiuðu mér mikið og
veiittu mér styrk: „Hjúkrunar-
kona er ekki til. En ég sé, að
barninu hefur farið fram, og ef
móðirin getur ekki annast það,
þá getur það enginn."
Tíminn ieið oig drengnuim virt
ist fara vel fram. Hann þymgd-
ist um 250 grömm á vik-u og
dafnaði vel. Ég gat ekki gefið
honutn neina brjóstamjó] k sjáif
en ég féfck eina máltið á dag
frá vinkomu minni, sem hafði
fætt bam satna dag og ég. Ég
varð að gefa honum þessa
mjólk í dropatali, láta einn
dropa detta upp í hann í einu,
Síðan fékk ég brjóstamjólk úr
sjö konum í gegnum Líkn, þang
að til þrír og hálfur mánuður
var liðinn, en þá gat ég farið
að gefa honum kúamjólk.
Hann þyngdist með hverri
vikunni, sem leiö, allt sumarið,
og þegar hann var átta mánaða
gamall, var hann orðinn 26
merkur á þyngd. En þá fékk
hann kighóstann og var óskap
lega veikur í átta vikur. Þá
hélt ég, að ég væri að missa
hann. En hann komst ytfir veik
indin, en hafði ekki bætt við
sig grammi á þessum tíma.
Þegar hann var kominn á
annað árið, fór ég með hann í
alisherjarskoðiun hjá Kristbimi.
Drengurinn var ekki enn far-
inn að ganga, því hann var
svo blóðlítill, var aðeins með
35% blóð, en hann skreið og
gat staðið. Kristbjörn sagði, að
snáðinn yrði farinn að ganga
um jólin, en sá litli beið ekki
svo lengi, heldur fór af stað i
lok nóvember.
Kristbjörn tók hann síðan í
allsherjarskoðun á hverju ári
fram til fimm ára aldurs og eft
ir það var hann lengi í ljósböð
um. Hann var lítill fram yfir
fermingu, en þá tók hann að
stækka og er nú 1.71 metrar á
hæð. Og hann hefur alla tið
verið stálhraustur.
Fyrsta árið hans var ákaf-
lega eríiður timi fyrir mig. Það
þurfti svo mikla nákvæmni i
allri meðferð hans og á stund-
um fannst mér eins og ég ætl-
aði ekki að hafa þetta af. En
þegar þannig stóð á, fann ég
jafnan nálægð einhvers, sem
hjálpaði mér og veifti mér
styrk. Hvað þetta var, get ég
ekki sagt, en þefcta var ábyggi
iega ekki héðan úr þessum
heirni.
Og það var mikið lán, að
þetta timburhús, sem við bjugg
Framh. á bls. 17
Siguröur var á sínum tíma formaður nemendafélags Gagn-
fræðaskóla Yestnrbæjar og hér er hann að afhenda skólastjór
anum, Óskari Magnússyni frá Tungunesí, blómakörfn frá
nemendum.
4 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
11. apriil 1971