Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1960, Blaðsíða 32

668
LESBÓK MÓRGUNBLAÐSINS
innan úr þykkni f jallaskóganna. En
í rjóðrum sáum við hirti og hrein-
dýr, og voru sum þeirra töluvert
spök. Þarna eru líka risatrén og
ókum við bílnum okkar gegnum
eitt af þeim og drukkum Coca Cola
í öðru. Tré þessi hafa verið fleiri
þúsund ára gamlir sveinar þegar
Leifur fann Vínland hið góða. Á
þessum slóðum rignir oft á næturn
ar, en venjulega er þurrt og gott
veður á daginn.
Við ókum þarna eins og fyrr
segir norður um óravíða skóga og
himingnæfandi fjöll. Rétt fyrir
austan var 14 þúsund-feta-hár
jökull, og skarð eitt sem við fór-
um yfir var í fjögur-þúsund-feta
hæð. Þarna vandist ég alveg á að
aka í bröttum hlíðum og horfa of-
an í djúpa dali. Lofthæðaróttinn
var horfinn.
Seint um kvöldið 6. febrúar ók-
um við inn í stórborgina Port-
land í Oregon-fylki. Hún er hafn-
arborg, sem stendur við fljótið
Columbía. Þegar við komum til
borgarinnar sáum við snoturt
hótel, sem við kusum sem gististað.
Þegar konan og sonurinn höfðu
farið inn. spurði ég dyravörðinn
hvar gott bílastæði væri, þar sem
ég gæti látið bílinn standa um
nóttina. Hann sagði mér að ég ætti
að aka fyrir hornið, og síðan
áfram, svo aftur fyrir horn og enn
áfram. Þetta var leið yfir tvær
þvergötur. Ég gerði ems og hann
hafði ráðlagt mér og fann brátt
hinn ávísaða stað. En þegar ég var
búinn að koma bílnum fyrir og
fór að labba leiðina til baka, þá
birtust þversum- og langsumgötur
svo margar að ég varð alveg vilt-
ur í þeim — hafði og tapað áttinni.
Það kom þá líka upp úr kafinu
að ég hafði alls ekki tekið eftir
nafninu á hótelinu. Það má hver
giska á hvernig mér varð innan
brjósts. Það leit út fyrir að verða
örðug ganga heim til fjölskyldunn-
Ekið í gegnum tré í Kaliforníu.
ar Eftir langa happa og glappa að-
ferð fann ég að lokum hótelið hvar
konan beið undrandi á fjarveru
minni. Daginn eftir héldum við til
hinar fögru borgar Seattle í
Washington-fylki. Og þar endaði
ferðm.
í kirkju með íslendingum
Daginn eftir að við komum til
Seattle var sunnudagur og við
fórum í kirkju til að vera við
messu íslenzk-ameríska safnaðar-
ins. Þarna gaf að líta lítinn hóp
fremur roskins fólks — lítinn hóp
íslenzkraandlita, dýrkandi sinn guð
og sínar venjur í stórri borg um-
luktri endalausum frumskógum
við hið ysta haf, Kyrrahafið. Það
vekur óræðar tilfinningar í brjósti
manns að líta þennan smáa söfnuð.
Þessi kynslóð þarna er tengd oss
menningarböndum sem ekki slitna
meðan hún lifir. Þarna í hópnum
eru nokkrir sem hafa fengið við-
urkenningu heiman frá íslandi, og
sumir hafa komizt í dágóð efni.
annars munu þeir sem ríkir verða
hverfa fljótt inn í hringiðu stór-
laxanna. Fólk þetta hefir yfirleitt
þokkalega afkomu. En margt af
því þjáist af heimþrá. Það er sagt
að það sé stutt á milli ástar og
haturs. Margt af þessu fólki var
ósátt við tilveruna þegar það fór
heiman frá íslancþ, og það á óupp-
gerðar sakir heima. Það vill kom-
ast heim til æskustöðVanna og
sýna það svart á hvítu að sér hafi
vegnað vel. Auðvitað gerir fólk sér
ekki þetta ljóst. En þegar þetta fólk
hefir komið heim til ættjarð-
arinnar, þá hefir því fundizt svip-
að og skáldið segir, að það ætti
einhvernvegin ekkert föðurland.
Gömul kona sagði mér að synir
hennar tveir, læknir og hljómlista-
maður, hefðu hjálpað henni til þess
að fara til íslands 1930. Þá fór hún
beint inn í eldhús á bænum hjá
fólkinu, hjá hverju hún hafði verið
niðursetningur í æsku og settist á
gamla eldhúsbekkinn þar sem hún
hafði alltaf verið látin borða. En
nú var það ófáanlegt að fá að borða
þar, því hún varð endilega að
borða inn í stásstofu.
Hér með slæ ég botninn í þessa
ferðasögu. Við erum búin að ferð-
ast um 4 þúsund mílur eða 6480
km. í svipinn látum við það nægja.
VITRUN
TEITUR sonur Jóns Ólafssonar annála-
ritara á Grímsstöðum í Breíðavík á
Snæfellsnesi, varð bráðkvaddur á
jólagleði undir Jökli. Guðrún Bjarna-
dóttir kona hans var eigi heima, hún
hafði verið sótt til að sitja yfir konu.
En þessa nótt dreymdi Guðrúnu milli
svefns og vöku, að vísur þessar væru
kveðnar á glugga yfir henni.
Góðan daginn gefi ykkur öllum
herrann sá, er hekk á kross, *
hellti út dýrum undafoss.
Margan langar mæddan burt úr heimi.
Eftir stund þá bíða ber,
bið þú drottinn vægi þér.
Lifdagarnir líða á einum degi.
Timinn styttist, trúðu mér,
tak því vel, að höndum ber.