Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1960, Blaðsíða 19

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
655
Þótt faöir hans nœmi hér naumgœfa jörö
hann naut þess, og sjónhring aö eiga
um firöi og víkur og fjallströnd, og skörö,
en fálendi rœktaöra teiga.
Á tún var þar letrað og sviömerkur sands
meö sannindi er máir ei tími
hin norrœna framsókn frá landi til lands
og leitin aö olbogarými.
Er Þorvaldur kdus sér slík kjör og þaö sviö
var kosturinn frelsiö samt mestur,
aö skilja svo akra og vorblíöu viö
aö veröa ekki þröngbýlisgestur.
Hann lagöi á hafiö og leiöina fann
og lét ekki venjur sig binda
þvi framtíöin hlaut þó aö muna þann mann
er miöar viö stjörnur og tinda.
Og syninum fékk hann aö leikvelli láö
er lítt myndi á kröfunum slaka,
hér skyldi hann alast og eiga sin ráö
þótt örlögin kreföu hann taka.
Þar mótaöist drengur viö brimgný og björg,
sem bugaöist áldrei né svifti,
er byggöi viö Sólarfjöll höll sína og hörg
og hulunni af norörinu lyfti.
Og Drangarnir standa til minnis um menn
sem mörkuöu sporin um álfur,
svo slóö þeirra rekur sá undrandi enn
er óskar aö stíga slík sjálfur.
Frá Dröngum um Brattahlíö Vínlands á vit
sig víölendi sögunnar teygir,
til Leifsbúöa hugarför létt er frá Rit,
til leiöar oss Karlsefni segir.
— O —
Þeir flytjast af Ströndum á malbiksins miö,
um Miklubraut fjölmennis ganga,
og þar kannast sárfáir Sygnakleif viö
né söguna um Eirík og Dranga.
C^iríh uv
jbrö,
onc^um
Árni G. Eylands
presti að draga ályktun af þessu En
þennan að mínum skilningi ómögulega
atburð verð ég að telja gerðan fyrir
áhrif yfirnáttúrulegra áhrifa og full
vissa þig um að hann er kraftaverk.“
„Ó, kraftaverk!" kallaði presturinn
upp yfir sig.
Hann hafði ekki getað að því gert,
að andmælin brutust út. Hann var eins
og sífellt með í höfðinu orð biskupsins
og þá andúð sem honum var með-
fædd. Læknirinn, sem varð meir og
meir hugfanginn, hlýddi ekkj á hann,
en hélt áfram með ákafa:
„Kraftaverk er það; því mundi eng-
inn hugsandi maður neita. Þú mátt
treysta á mlg að leggja fram sann-
færandi rök fyrir því. Andspænis
slíkri undursamlegri lækningu. get ég
ekki komið auga á neina orsök aðra
en hann, sem þú þjónar, ekkert verk-
færi annað en kraft trúarinnar, sem
beindi augum hans að þessum vesaling,
er svo ömurlegt hlutskipti hafði hlot-
ið.“
„Kraft trúarinnar", endurtók prest-
urinn og var sem úti á þekju.
„Það er margt fleira sem ég gæti
sagt. Þetta tákn var mér opinberun.
Allt til þessa dags var ég það sem al-
mennt er kallað tvíhyggjumaður, ekki
guðsafneitandi, heldur efasemdamað-
ur. Mér virtist engin sönnun fullnægj-