Morgunblaðið - 12.11.2000, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 12. NÓVEMBER 2000 37 .
JÓHANN
VALDÓRSSON
+ Jóhann Valdórs-
son frá Þrándar-
stöðum í Eiðaþinghá
fæddist á Hrúteyri
við Reyðarfjörð 20.
febrúar 1920. Hann
lést á heimili sínu 25.
október síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Egilsstaða-
kirkju 4. nóvember.
Jarðsett var frá Eið-
um.
Þegar haustið geng-
ur í garð finnst sumum
að sælutímabili sé lokið.
Mér leið þannig eftir að andláts-
fregnin um fbður minn kom, sólin
hætt að skína, sumarið búið, allt svo
drungalegt, eins ogværi ískaldur vet-
ur. Það að fá þó að hafa hann í öll
þessi ár er þakkarvert, því að ekki er
öllum gefið að verða áttræðir. Hann
var nokkuð lengi, að eigin sögn, búinn
að fresta brottför sinni héðan. í sam-
ræðum okkar var eins og hann sam-
þykkti fyrst að lifa aldamótin, síðan
afmælið sitt og svo var það ættarmót-
ið í sumar sem átti hug hans allan.
Það var svo mikils virði fyrir hann og
eins fyrir okkur að njóta samvista við
hann þar.
Þegar mér verður hugsað til baka
koma svo ótalmargar ljúfar minning-
ar um hann upp í hugann.
Hversu mikill forkur hann var í
öllu sem hann tók sér fyrir hendur og
aldrei neitt mál með neitt.
Ég held að ég megi fullyrða að bón-
betri mann væri tæpast hægt að
hugsa sér. Hann sagði að það ætti
aldrei að neita því sem beðið væri um
því það kæmi sér alltaf vel, maður
fengi það margfalt til baka. Ef við
gerðum ekki samstundis það sem
hann bað okkur um var nóg fyrir
hann að líta á okkur. Þá vorum við
fljót að hlaupa af stað. Oft hef ég furð-
að mig á, eftir að ég fullorðnaðist,
hvemig þau foreldrar mínfr gátu rek-
ið svo stórt heimili, eins og var hjá
þeim, bæði á Þrándarstöðum, Seyðis-
firði og svo aftur uppi á Héraði. Oft-
ast var einhver aukagestur í mat eða
kaffi. I æsku minnist ég þess að þegar
hann var að koma heim í landlegum
komu yfirleitt einhverjir með honum
sem ekki komust til síns heima.
Gestrisnin hjá þeim báðum, foreldr-
um mínum, var þvílík, að mig undrar
það oft, því alltaf var meðlæti borið á
borð fyrir gesti og ekki af verri end-
anum. Oftast fylgdu orðin: „Gjörið
þið svo vel, borðið nú, nú eruð þið
ekki heima hjá ykkur.“ Þegar hann
var í Iðnskólanum voru skólabræður
hans iðulega bæði í mat og gistingu.
Auk tveggja bræðra minna sem voru
með honum í skólanum voru yfirleitt
fjórir til fimm til viðbótar. Það þótti
honum gott, því um leið fékk hann að-
stoð við lærdóminn, enda ekki
kannski auðvelt fyrir fimmtugan
mann sem hafði eingöngu nokkurra
mánaða skólagöngu í æsku að setjast
á skólabekk. En þijóskan, sem var
mildl, var hans aðalsmerki.
Öll ferðalögin sem hann fór með
okkur eru í fersku minni, hvort sem
þau voru löng eða stutt. Öll hersingin
aftur í gömlu Guddunni og síðar í
Land-Rovemum, og alltaf var landa-
fræðikennsla með, því hann var alltaf
að segja frá staðháttum á hverjum
stað. Svo þegar hann keypti sér nýjan
bíl var það Ladan sem bamabömin
fengu að ferðast í, það var ekki talið
eftir að keyra með þau. Ferðalög
vora honum mikið yndi og seinni ár
ferðaðist hann mikið. Þegar hann
varð sjötugur gáfum við systkinin
honum ferð til Spánar, það var hon-
um mikils virði og í þeirri ferð kynnt-
ist hann Ólöfu, „kærastunni“, sem
reyndist honum vel sem lffsforu-
nautur í þau ár sem hann lifði eftir
það, saman ferðuðust þau um alla
landshluta íslands og fóru líka til
Spánar. Það var sameiginlegt áhuga-
mál þeirra að ferðast og alltaf var
myndbandstökuvélin með. Það var
stundum spaugilegt þegar þau buðu
bamabömum með í ferð, því ekki var
alltaf fylgt reglum um fjölda farþega.
Hann hélt því fram að þunginn á far-
þegunum gilti og með
alla hersinguna fóra
þau, þá í styttri ferðir
og gjaman haft nesti
með og það snætt úti í
náttúranni. Það var
skemmtilegt að heyra
ferðasögumar hjá þeim
þegar heim var komið
og alveg ótrúlegt hvað
bömin mundu af sögun-
um þeirra þar sem þau
sögðu frá „gömlu dög-
unum“.
Það var alltaf nota-
legt að koma í heimsókn
í íbúðina hans á Lagar-
ásnum, eins og dóttir mín sagði, þetta
er eins og á heimavist, bara opið á
milli þeirra Jóanna. Það var gott sam-
komulag þar hjá þeim sveitungum,
honum og Jóhanni Magnússyni. Ekki
mátti samt stoppa lengi, yfirleitt
þakkaði hann fyrir heimsóknina fljót-
lega eftir að komið var inn og talaði
um að það væri gaman að sjá okkur.
En samt fylgdist hann alltaf með
bömunum sínum og öllum afkomend-
um sem hann var veralega stoltur af.
Það var ætíð mikill gustur á honum
þegar hann kom í heimsókn, við-
kvæðið var, þegar hann var búinn að
þiggja veitingar: „Þá er ég búinn að
fá að borða, þá get ég farið,“ og svo
var hann farinn. Samt var það oft, að
hann og Ólöf gistu hjá mér og það era
ógleymanlegar stundir, alltaf var
beðið með spenningi, þegar þau afi og
Ólöf amma keyrðu í hlað. Það eru svo
margar góðar minningar sem koma
upp í hugann um foður minn og er ég
þakklát fyrir þær. Ég þakka þér fyrir
samfylgdina, elsku pabbi minn, og bið
guð að styrkja alla þá sem syrgja en
minningin um góðan föður, afa, lang-
afa og vin lifir í huga okkar allra. Þín
dóttir,
Ásdís Jóhannsdóttir.
Elsku afi.
Þær vora ófáar stundimar sem við
Steini bróðir dvöldum hjá ykkur
ömmu, fyrst á Seyðisfirði þó ég muni
nú kannski minnst eftir því og svo á
Egilsstöðum þar til þið loks fluttuð í
Þrándarstaði aftur og þá í hús sem þú
hafðir hannað sjálfur, afi, af þinni ein-
stöku snilld. Þar var sko mikið hlegið
og haft gaman. Allar mínar helstu
bernskuminningar á ég þaðan. Það
var alltaf jafn gaman að koma til ykk-
ar ömmu og sumir töluðu um undan-
villingana hennar Ásdísar því við vild-
um hvergi annarstaðar vera og
voram alveg ómöguleg ef við fengum
ekki að fara úteftir um helgar. Það
gladdi mig alveg óskaplega þegar þú
svo komst er ég útskrifaðist sem bú-
fræðingur frá Hólum. Eitt sinn er þú
varst á heilsuhælinu í Hveragerði fyr-
ir ekki allmörgum árum, buðum við
þér og Ólöfu í mat. Þú spurðir auð-
vitað „hvað væri í matinn góa mín“ en
ég ætlaði að gefa þér kjötsúpu og
taldi að þú mundir nú ekki fúlsa við
því en þá spurðirðu; „áttu ekki
hrossakjöt góa mín?“ Eitthvað varstu
orðin leiður á grænmetisfæðinu og
vildir eitthvað feitara, sem þú auðvit-
að fékkst. Og eins man ég hér í gamla
daga, þegar þú fékkst þér brauðsneið
þá byijaðir þú alltaf á að smyija hana
þykku lagi smjöri og settir oft jóla-
köku þai’ oná eða slátursneið. Eg á
eftir að sakna þín mikið afi minn en
minnist með hlýju allra góðu stund-
anna og vísumar þínar gleymast ei,
en gamall draumur þinn rættist í vet-
ur er út kom bókin Þrándarljóð sem
geymir mikið safn Ijóða eftir þig. Ég
bið að heilsa ömmu.
Lovísa Herborg Ragnarsdóttir.
Kæri afi og langafi.
Þegar mamma hringdi í mig
seinnipart miðvikudags, heyrði ég um
leið á rödd hennar hvaða fréttir hún
hafði að færa. Þá frétt sem ég var
búinn að kvíða fyrir að fá en samtímis
vonast eftir að ég fengi ekki strax. Ég
var að vonast eftir að þú biðir þangað
til ég flytti til baka frá Noregi, því
mig langaði til þess að Patrik fengi að
kynnast þér áður en þú yfirgæfir okk-
ur. Við náðum sem betur fer að hitta
þig í sumar og þó að hann hafi ekki
áttað sig á hver þú varst, þá get ég
allavega sagt honum þegar hann
verður eldri að hann hafi hitt langafa
sinn sem ég var svo stoltur af og hann
er skírður í höfuðið á.
Þegar ég lít til baka minnist ég
allra þefrra stunda sem ég eyddi úti á
Þrándarstöðum hjá þér og ömmu. Ég
og Jói Erling voram heimagangar hjá
ykkur og gátum leikið okkur tímun-
um saman fyrir utan húsið sem við
ætluðum að búa saman í, þegar þú og
amma félluð frá. Veturinn sem ég bjó
hjá ykkur Ólöfu á Akureyri, kynntist
ég þér ennþá betur.
Ég vil þakka þér fyrir allar þær
góðu stundir sem við höfum átt sam-
an á mínum 25 áram.
Við sendum okkar samúðarkveðj-
ur til allra ættingja.
Þorsteinn, Patrik Þrándur
og Merete.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ELÍAS ARNLAUGSSON,
sem lést á heimili sínu, Bjargi, Stokkseyri,
laugardaginn 4. nóvember, verður jarðsunginn
frá Háteigskirkju þriðjudaginn 14. nóvember
kl. 15.00.
Erna Elíasdóttir,
Guðrún Elíasdóttir,
Ingvar Elíasson,
Guðni Elíasson,
Rósa Þórey Elíasdóttir,
Davíð Sigurðsson,
Gyða Guðnadóttir,
Gunnar E. Híibner,
Sigríður J. Sigurðardóttir,
Álfhildur Guðbjartsdóttir,
Þorbjörg Yngvadóttir,
Helga Guðný Sigurðardóttir, Jón Haukur Ingvason,
barnabörn og barnabarnabarn.
Nú er hann Jóhann faðir og afi,
hðinn á braut í sorg og gleði.
En nú er hann glaður uppi
hjá Guði.
Þorvaldur.
Afi minn, ég vil þakka þér fyrir alla
hjálpina og góðu stundimar sem við
höfum átt saman í gegnum árin.
Að kenna mér að telja uppi í koju á
kvöldin og að læra að spila á spil og
hafa hjálpað mér þegar eitthvað bját-
aði á, og fyrir allt gotteríið og margt
margt annað.
Ég bið að heilsa öllum þama uppi.
Vonandi sjáumst við einhvem tímann
aftur.
Bless bless afi og góða ferð.
Þitt barnabarn,
Þorleifúr.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og afi,
PÉTUR WILHELM BERNBURG
JÓHANNSSON,
skipstjóri,
Grænási 3b,
Njarðvík,
lést á Landspítala Vífilsstöðum fimmtudaginn
9. nóvember.
Harpa Hansen,
Ólafur I. Brandsson,
Halldóra S. Brandsdóttir,
Anna Katrín Pétursdóttir,
Andrés Pétursson,
Pétur Brim Þórarinsson.
Elsku afi.
Elsku afi, nú þegar þú ert farinn
finnst mér eitthvað vanta, þegar
pabbi sagði mér frá því að þú værir
dáinn var mér mjög bragðið og ég fór
að gráta. Mér fannst sem eitthvert
ljós slokknaði í hjarta mínu og mér
leið eins og eitthvað hefði verið tekið
frá mér. Þá fór ég að hugsa um allar
þær góðu minningar sem ég á með
þér, þannijg tókst mér að vinna á
sorginni. Eg veit núna að þér h'ður
betur og ert kominn til ömmu, von-
andi líður þér vel þar.
Þegar við komum í heimsókn aust-
ur var alltaf tekið jafn vel á móti okk-
ur öllum. Þú áttir alltaf nammi, alltaf
kúlur sem við krakkamir kölluðum
afakúlur.
Á hveijum jólum í nokkur ár samd-
ir þú Ijóð til mín sem ég hef haldið
mikið upp á og mun ávallt geyma. Það
eina sem mig langaði að fá að gera
þegar ég frétti að þú værir dáinn var
að fá að taka einu sinni enn utanum
þig og kyssa þig bless í síðasta sinn.
Hér era nokkrar hnur sérstaklega
til þín: Nú ert þú farinn afi minn, far-
inn langt í burt. Ég veit að í annað
sinn, við hittumst munum á ný.
Þitt bamabam,
Bóel Björk Jóhannsdóttir.
Elsku afi! í fáeinum orðum langar
okkur að þakka fyrir stundimar sem
við áttum með þér. Þær hafa vissu-
lega verið færri en skyldi nú í seinni
tíð af landfræðilegum orsökum en við
vissum að fjölskyldan var þér alltaf
ofarlega í huga og þér var annt um að
halda utan um þennan stóra hóp. Oft
var þröngt á þingi hjá ykkur ömmu
þegar allur bama- og bamabamaflot-
inn kom saman.
Það þýddi óneitanlega að kynni
okkar urðu mismikil þar sem þú varst
alltaf umkringdur fólki. Samt sem áð-
ur fylgdirðu okkur eftir, hafðir alltaf
á hreinu hver var hvar og mundir
jafnvel afmælisdaga bamabama-
bamanna sem skipta orðið tugum.
Frændræknin í fjölskyldunni er ekki
síst þér að þakka, þar sem þú hefúr
ætíð alið á nauðsyn þess að halda
sambandi. Við þökkum þér fyrfr það
hversu minnugur þú hefur verið í
okkar garð og munum á sama hátt
ávalltminnastþín.
Kær kveðja og þakkir,
Bóas, Hulda, Margrét,
Herborg, Iljálmar,
Selja og íjölskyldur.
+
Elskuleg systir okkar og mágkona,
ÞORGERÐUR INGIBERGSDÓTTIR,
sem lést þriðjudaginn 7. nóvember á Kumb-
aravogi, Stokkseyri, verður jarðsungin frá
Aðventistakirkjunni í Reykjavík þriðjudaginn
14. nóvember kl. 15.00.
Hulda Long Ingibergsdóttir,
Ríkarður Long Ingibergsson,
Jón Páll Long Ingibergsson,
Jóhann Long Ingibergsson,
Þorbjörg Ingibergsdóttir,
Sigurborg Sigurðardóttir,
Sverrir Traustason,
Þórunn Þorvarðardóttir.
+
Elskuleg frænka mín,
MARGRÉT N. LÝÐSDÓTTIR,
Meistaravöllum 5,
Reykjavík,
lést á Landspítala, Landakoti, föstudaginn
10. nóvember.
Guðný Margrét Skarphéðinsdóttir.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
SÓLVEIG SNÆLAND GUÐBJARTSDÓTTIR,
Víðilundi 2 I,
Akureyri,
sem lést á heimili sínu laugardaginn 4. nóvem-
ber, verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju
miðvikudaginn 15. nóvember kl. 13.30.
Blóm vinsamlega afþökkuð, en þeim, sem vilja
bamadeild Fjórðungssjúkrahússins á Akureyri.
minnast hennar, er bent á
Jón Ellert Guðjónsson,
Guðjón Axel Jónsson, Bjarney Hrafnberg Hilmarsdóttir,
Guðbjartur Ellert Jónsson,
Sigurbjörg Rún Jónsdóttir, Leonard Birgisson
og barnabörn