Morgunblaðið - 30.12.1998, Blaðsíða 66

66 MIÐVIKUDAGUR 30. DESEMBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens i
VfíZa? zzu 2=/aFÐ \
Pýe./N S£M HAFA k
HÚQTuesH/zo/cJaJz
m allan stxx>Kk/NNi\

Grettir
Hundalíf
Sxl, Fía— b?i R ÆÆL
li-.q J
Ljóska
Ferdinand
Smáfólk
Já, frú ... ég er kominn til að
endurnýja hundaleyfið hans ...
Hann sagði þér að hafa engar
áhyggjur ... þú þarft ekki að
fara í augnpróf...
Ég hafði engar áhyggjur ..
þetta auga er jafnvel betra
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan I 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Til hvers var barist?
Frá Daníel Sigurbjörnssyni:
KANNSKI. eru flestir búnir að
gleyma því þegar Islendingar börð-
ust við Breta í 200 mílna þorska-
stríðinu 1975-1976, kannski em líka
komnar kynslóðir sem ekki vita
hvað það var sem öðru fremur
tryggði sjálfstæði íslensku þjóðar-
innar og lagði gi'unn að því, að hún
yrði raunverulega sjálfstæð.
Raunverulega sjálfstæð, já, því að
ef ekki kemur til efnahagslegt sjálf-
stæði, þá er ekkert sjálfstæði,
hvorki hjá þjóð né einstaklingum.
Þegar Bretar voru reknir út úr
200 mílna landhelginni vorið 1976
og íslendingar fengu full og óskor-
uð yfírráð yfir fiskimiðunum, þá
vann íslensk þjóð einhvern stærsta
sigur sem unninn hefur verið frá
stofnun lýðveldisins á Þingvöllum
1944.
Mér er 200 mílna deilan í fersku
minni, þá fylgdist ég agndofa með
baráttu íslensku varðskipanna og
breska flotans í fjölmiðlum, ég var
þá ungur drengur og þetta hafði
mikil áhrif á mig. Áhrif sem enn
vara. Það var með ólíkindum hvern-
ig áhafnir íslensku varðskipanna
komust heilar í gegnum þau átök
sem varðskipin lentu í við margfalt
stærri og öflugri freigátur og drátt-
arbáta Breta. Réttara væri að segja
að það hijóti að hafa verið einstakt
lán að varðskipunum skyldi ekki
vera sökkt í heiftarlegum ásigling-
um og þjösnaskap Breta.
Ef íslendingar hafa á síðari tím-
um eignast þjóðhetjur, þá voru það
skipherrar íslensku varðskipanna
og áhafnir þeirra. Þessir menn
hættu lífi sinu til að íslendingar
gætu sjálfir veitt á sínum fískimið-
um og höfðu sigur með ótrálegum
dugnaði og hugdirfsku. Mér finnst
að þessi þáttur í Islandssögunni hafi
verið settur til hliðar og er það mið-
ur. Nafn Guðmundar Kjæmested,
og fleiri skipherra sem voru á varð-
skipunum á þessum árum, ætti að
standa stómm stöfum í íslandssög-
unni.
I dag er skammariega búið að
Landhelgisgæslunni, skipakostur-
inn orðinn vel við aldur, svo ekki sé
kveðið fastara að orði, og fjárveit-
ingar svo naumt skornar að það er
varla hægt að halda varðskipunum
úti.
En aðrir og verri hlutir hafa
gerst, þjóðin sjálf hefur ekki raun-
verulegt forræði lengur yfir fiski-
miðunum. Það hafa örfáir útvaldir
kvótaeigendur. Engir aðrir skulu
komast að og þannig skal það vera,
hvað sem tautar og raular.
Kannski var kvótafyrirkomulagið
nauðsynlegt á sínum tíma, til að
koma í veg fyrir hrun fiskistofn-
anna, en um svona stór mál verður
að vera sátt í þjóðfélaginu. Kannski
leysist allur vandi íslenskra stjóm-
málamanna við það að ganga í Evr-
ópusambandið, eins og sumir þeirra
hafa haft orð á, að rétt væri að gera.
Evrópusambandið myndi þá senda
fiskveiðiflota sinn á íslandsmið og
ekki þyrfti þá að hafa meiri áhyggj-
ur af deilum um kvótamál. Þá eru
blessaðir stjórnmálamennimir
komnir í næði frá þeim málum öll-
um, og gætu haldið áfram að þjarka
á Alþingi um virkjanir, og einka-
væðingu á öllu mögulegu.
En til hvers var þá barist fyrir
200 mílunum og öll hin þorskastríð-
in háð? Til hvers fengu þá íslend-
ingar sjálfstæði 1944? Til að verða
lítil og áhrifalaus baun í hinum nýju
Sovétríkjum, Evrópusambandinu,
sem með endalausum tilskipunum
og stöðlum um alla mögulega hluti,
er á góðri leið með að leysa Sovét-
ríkin gömlu af hólmi.
í sögunni hafa svo sem þjóðir áð-
ur barist fyrir sjálfstæði, öðlast það
og svO misst það. Vonandi fer ekki
svo fyrir Islendingum.
DANÍEL SIGURBJÖRNSSON,
Kársnesbraut 135, Kópavogi.
Gullinbrú og aðrar
vegaframkvæmdir
borgarinnar
Frá Jóni Th. Friðþjófssyni:
NÚ þegar eru framkvæmdir við
Gullinbrú langt á veg komnar og
skýr mynd af breytingunni að koma
í ljós. En þá verður manni á að
spyrja. Hver hannaði þessar breyt-
ingar á brúnni og því, sem henni
fylgir? Eg hef sjaldan séð ljótari og
klúðurslegri vegaframkvæmd en
þarna er. Það er svo auðvelt hverj-
um manni að sjá, sem hefur eitt-
hvert verksvit, að breikkun vegar-
ins hefði átt að koma inn í beygjuna
og á snið við brúna, sem hefði við
það breikkað í báðar áttir og lega
vegarins þá verið öllu skaplegri.
Eg minnist þess að fyrir nokkr-
um árum var deilt um staðsetningu
barnaheimilisins þarna við brúna og
vildu þá mai'gir íbúar hverfisins
hafa það annars staðar, enda mun
skynsamlegra miðað við aðgengi, en
þrákálfarnir í borgarstjórn vildu
ekki hlusta á íbúana í það sinnið.
I Morgunblaðinu í dag birtist
teikning af fyrirhugaðri tilfærslu
Hringbrautar fyrir sunnan Land-
spítalann. Sýnist mér sú fram-
kvæmd vera bæði kostnaðarsöm og
til lítilla bóta.
Þá hefur Miklabrautin verið
nokkuð í umræðu vegna mikils
ónæðis fyrir íbúana af völdum um-
ferðarinnar. í staðinn fyrir að grafa
brautina niður, eins og komið hefur
til tals, mætti athuga þann mögu-
leika að kaupa upp öll húsin sunn-
anmegin og skapa þannig gott rými
fyrir brautina alveg að mótum Bú-
staðavegar. Þá tel ég það vel athug-
andi að byggja frekar bílastæðahús
fyrir sunnan Hringbrautina og setja
síðan undirgöng undir hana til teng-
ingar við Landspitalalóðina. Þá
mætti nýta núverandi bílastæði
undir aðrar byggingar í framtíðinni.
Eg tel þetta einfaldari lausn og
ódýrari fyrir okkur skattgreiðend-
ur. Þá þarf færri krónur að heimta
með hinni hendinni.
JÓN TH. FRIÐÞJÓFSSON,
Garðhúsum 24, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að Iútandi.