Morgunblaðið - 30.12.1998, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 30. DESEMBER 1998 5T
skóla, en síðar lagði hann stund á
loftskeytafræði og flugumferðar-
stjórn og lauk prófi í báðum grein-
um, hinni síðar nefndu í Atlanta í
Georgiu í Bandaríkjunum árið
1951. Seinna fór hann námsferðir
bæði til Bretlands og Bandaríkj-
anna. Bogi var loftskeytamaður á
ýmsum skipum Eimskipafélags ís-
lands, m.a. á Dettifossi er því skipi
var sökkt 21. febrúar 1945. Hann
réðst loftskeytamaður til flugmála-
stjórnarinnar árið 1946. Yfirflug-
umferðarstjóri á Keflavíkurflug-
velli varð hann árið 1951.1 störfum
sínum gat Bogi sér einkar gott orð,
því að hann var ávallt mjög sam-
viskusamur og nákvæmur, enda
fljúgandi greindur og flinkur mað-
ur, vel máh' farinn og ritfær. Bogi
var lengi fréttaritari Morgunblaðs-
ins á Keflavíkurflugvelli. Þá sat
hann í orðabókamefnd, er undirbjó
Nýyrði IV, Flug, 1956.
Boga hlotnaðist margháttaður
heiður íyrir afskipti sín af íþrótta-
málum. Hann sat í knattspyrnu-
dómstóh KSÍ, var formaður
Körfuknattleikssambands Islands,
fararstjóri íslenskra körfuknatt-
leiksliða erlendis, sat alþjóðlegar
körfuknattleiksráðstefnur og var
fulltrúi Körfuknattleikssambands-
ins í Ólympíunefnd Islands, svo
fátt eitt sé nefnt. Fyrir þessi störf
voru honum veitt mörg heiðurs-
merld, íslensk og eriend, nú síðast
riddarakross hinnar íslensku fálka-
orðu.
Eg kveð frænda minn með þökk
fyrir gömul og góð kynni í afahúsi
á Frakkastíg 6a. Við Ágústa send-
um ættingjunum bestu kveðjur.
Vinafólki hans á Suðurnesjum em
færðar innilegar þakkir fyrir hlýju
og ástúð í hans garð. Guð blessi
minningu Boga Þorsteinssonar.
Gunnar Björnsson.
Góður vinur og félagi, Bogi Þor-
steinsson, er fallinn frá. Leiðir okk-
ar Boga lágu saman þegar við hóf-
um störf í lok seinni heimsstyrjald-
arinnar hjá hinni nýstofnuðu Flug-
málastjóm. Eg nýútskrifaður loft-
skeytamaður, en Bogi, átta áium
eldri sjóaður og reyndur loft-
skeytamaður, sem hafði m.a. siglt
með skipalestum og lent í því að
skipi hans, Dettifoss, var sökkt af
kafliáti 1945.
Það lá fyrir okkur Boga og stór-
um hópi ungra manna að taka við
hinum ýmsu störfum er lutu að
flugumferðarþjónustu og þróa þau
miðað við þarfir flugumferðarinn-
ar, en þetta var nýtt starfssvið og
óskrifuð bók víðast hvar í heimin-
um á þeim tíma, sem fáa óraði fyrir
að yrði slík efnahagsleg lyftistöng
sem raun varð á.
Fyrir lá að læra af hernámslið-
inu þær reglur og aðferðir er giltu
um þessi störf og opnaðist fyrir
okkur ungu mönnunum nýr heimur
ólíkur öllu er áður þekktist.
Stór hópur loftskeytamanna
réðst til starfa hjá Flugmálastjóm,
þar á meðal Bogi heitinn. Reynsla
hans kom sér vel við þessar að-
stæður, t.d. við miðun og staðsetn-
ingu flugvéla, en þá fóru viðskipti
við þær að mestu fram á morse, en
þar var Bogi vel liðtækur.
Bogi lauk námi í flugumferðar-
stjórn hjá setuliðinu 1946 og starf-
aði fýrst á Reykjavíkurflugvelli,
sem loftskeytamaður og flugum-
ferðarstjóri, eða til ársins 1951, er
hann hóf störf sem yfirflugumferð-
arstjóri á Keflavíkurflugvelli, en þá
störfuðu þar Islendingar og
Bandaríkjamenn að flugumferðar-
stjórn, hlið við hlið. Bandaríkja-
mennirnir afgreiddu herflug, en Is-
lendingarnir borgai’alegt flug.
Seinna, eða um 1955, tóku íslenskir
flugumferðarstjórar við öllum flug-
stjórnarrekstri á Keflavíkurflug-
velli samkvæmt sérstökum samn-
ingi þar að lútandi.
Samstarf okkar Boga hélt áfram
á Keflavíkurflugvelli því ég var í
þeim hópi flugumferðarstjóra er
valdir voni þai- til starfa og féll það
í minn hlut að leysa hann ft-á störf-
um er hann tók sæti flugvallar-
stjóra.
Um og fyrir 1960 varð sú breyt-
ing á að rekstur flugumferðarþjón-
ustu á Keflavíkurflugvelli féll und-
ir utanríkisráðuneytið, nánar til-
tekið varnarmáladeild þess.
Tæknileg stjórnun var þó áfram á
hendi Flugmálastjórnarinnar. Við
þessar aðstæður tvístraðist liðið.
Nýir starfsmenn komu til starfa á
KeflavíkurflugvelH, en margir af
þeim eldri fluttust til Reykjavíkur-
flugvallar þ.á m. undirritaður.
Náið samstarf okkar Boga hófst
aftur um og eftir 1970, þegar und-
irritaður var skipaður deildarstjóri
og síðan framkvæmdastjóri flug-
umferðarþjónustu og hélst órofið
þar til Bogi fór á eftirlaun um
1985.
Bogi hefur ætíð reynst mikil-
hæfur og tryggur starfsmaður í
hvívetna og nú þegar komið er að
leiðarlokum kveð ég hann með
virðingu og þakklæti fyrir sam-
starfið á lífsleiðinni. Ættingjum og
ástvinum hans sendi ég hugheilar
samúðarkveðjur.
Guðmundur Matthíasson.
Frá Flugmálastjórn
á Keflavíkurflugvelli
Látinn er Bogi Þorsteinsson,
fyrrverandi yfirflugumferðarstjóri
á KeflavíkurflugvelH, á 81. ald-
ursári. Hann gegndi því starfi í 34
ár eða frá 1951 en þá hafði hann
starfað sem loftskeytamaður og
flugumferðarstjóri hjá Flugmála-
stjóm á Reykjavíkurflugvelli um
nokkurra ára skeið.
Bogi átti í upphafi starfsferils
síns hjá Flugmálastjóm þátt í að
móta starf flugumferðarstjóra, sem
þá var ný starfsgrein. Á fyrstu ár-
unum undir stjóm og í samvinnu
við erlenda aðila. 1955 var tekinn í
notkun nýr flugtum á Keflavíkur-
flugvelH og tóku íslendingar þá
alla flugumferðarþjónustu í sínar
hendur undir stjóm Boga. Aftur
var tekinn í notkun nýr flugtum
1979 með nýjasta og besta tækni-
búnaði sem þá var völ á. Bogi var
því þátttakandi og við stjórn flug-
umferðarþjónustunnar, frá byrjun
atvinnuflugs á íslandi eftir síðari
heimsstyrjöldina, þar til hann lét af
störfum á miðjum níunda áratugn-
um, er innanlands- og milHlanda-
flug var orðinn stór og ómissandi
þáttur í atvinnulífí þjóðarinnar.
Bogi var farsæll í sínu ævistarfi.
Hann átti trúnað og vináttu sinna
starfsmanna enda nutu þeir
trausts og sanngirni í úrlausn mála
á oft erfiðum tímum.
Á sínum langa starfsferli tók
Bogi virkan þátt í úrbótum í flug;
öryggis- og flugverndarmálum. í
samskiptum við erlenda aðila naut
hann virðingar enda vel máU farinn
og hafði sérstaklega gott vald á
enskri tungu.
Bogi gegndi starfi flugvallar-
stjóra á Keflavíkuiflugvelli um
hríð. Einnig var hann staðgengill
flugvallarstjóra um árabil en Bogi
vann venjulega hluta af hverjum
starfsdegi sínum á skrifstofu Flug-
málastjórnar. Með starfsmönnum
á skrifstofunni, Pétri Guðmunds-
syni flugvallarstjóra, Ásgeiri Ein-
arssyni skrifstofustjóra, Guðmundi
Gunnlaugssyni fulltrúa, Ásgrími
Ragnars og síðar Ólafí Ragnars
fulltrúa og einnig því starfsfólki,
sem leyst hafa þá af hólmi, átti
hann gott samstarf, sem aldrei bar
skugga á og varð af ævilöng og sér-
stök vinátta.
Á kveðjustund minnist starfsfólk
skrifstofu og flugumferðarþjónustu
Flugmálastjórnar á Keflavíkur-
flugvelli Boga með þökkum og
virðingu í huga.
Deyrfé
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál)
Blessuð sé minning Boga Þor-
steinssonar.
Guðmundur Óli Ólafsson,
fyrrv. yfirflugumferðarstjóri.
SIGURÐUR HAFÞOR
SIGURÐSSON
+ Sigurður Haf-
þór Sigurðsson
fæddist í Hafnar-
firði 9. maí 1955.
Hann varð bráð-
kvaddur á heimili
sínu 15. desember
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Bústaðakirkju 29.
desember.
Hann Hafþór var
sjö ára þegar ég kom
inn í fjölskylduna sem
kærasti Sigríðar, elstu
systur hans. Það var
tíu ára aldursmunur á okkur svo
fyrst í stað áttum við litla samleið,
þótt segja megi að ég hafi alist upp
með þessum systkinum að hluta til.
En tíminn leið og Hafþór varð full-
orðinn og fór út á vinnumarkaðinn,
bæði til sjós og lands. Við urðum
vinnufélagar um tíma. Fyrir um
það bil sextán árum flutti hann
með fjölskyldu sína vestur á Bíldu-
dal. Upp frá því urðu samskipti
okkai- meirii og nánari. Meðal ann-
ars vegna þess að yngsti sonur
okkar Sigríðar, Bjöm Yngvar, fékk
að vera hjá þeim Gunnu og Hafþóri
í einhverjar vikur tvö sumur. Björn
naut þess mjög og hlakkaði hann
mikið til þegar kom að því að fara
vestur og hitta Hafþór frænda og
fjölskylduna hans.
Þær voru margar ánægjustund-
irnar sem við áttum saman vítt og
breitt um landið, hvort sem það var
um verslunarmannahelgi inni á
Dynjanda, í sumarhúsi norður í
landi eða í Borgarfirði, að
ógleymdum móttökunum sem við
fengum þegar við komum til Bíldu-
dals. Hjá þeim hjónum gistum við
oft í lengri eða skemmri tíma og
„hlóðum batteríin“ eins og sagt er.
Það er í tvennum skilningi, annars
vegar staðurinn og rólegheitin sem
honum fylgja og ekki síður sam-
vistimar við þetta góða fólk. Síma
notaði Hafþór talsvert til að halda
sambandi við „sitt fólk“ því honum
var mjög umhugað um að halda
stórfjölskyldunni saman, en það
virðist eðli stórra hópa að greiðast
í sundur ef ekkert er að gert. Þvílík
símtöl, það var svo gaman að
spjalla við hann, fá fréttir af því
sem var að gerast fyrir vestan og
þá var hann á heimavelli því frá-
sagnargáfan var mikil. Um þetta
og margt, margt annað munu
minningamar snúast í framtíðinni.
Elsku Gunna, Eva og Þröstur, við
Sigga vottum ykkur okkar dýpstu
samúð og biðjum Guð að styðja
ykkur og styrkja í sorginni.
Guð blessi minninguna um góðan
dreng.
Einar Sigurðsson.
Elsku bróðir.
Eg var nýkomin heim úr vinn-
unni þegar síminn hringdi og
Gummi bróðir okkar sagði mér að
þú værir dáinn. Ég trúði því ekki,
því þú varst að fara heim til að
halda jólin með fjölskyldunni sem
var þér svo mikils virði. Þú varst
nýbúinn að vera hjá okkur Einari
og hafðir talað um að þið ætluðuð
að reyna að koma suður eftir ára-
mótin til að hitta Lúlla bróður og
Bíbí, sem vora að koma frá Noregi.
Einnig til að hitta Gunnu systur,
Skúla og Maríu sem voru líka að
koma frá Svíþjóð til að halda jól
hér heima. Engum datt í hug að
þau myndu nota jólafríið til að
fylgja þér til grafar. Jólin áttu að
vera öðravísi, jóHn áttu að vera
skemmtileg, ekki síst þar sem það
leit út fýrir að við öll systkinin tíu
myndum hittast.
Elsku bróðir, það var alltaf svo
gaman þegar þú komst í heimsókn
til okkar, sem þú gerðir svo oft
þegar þú varst í bænum, eða bara
þegar þú hringdir. Við eigum eftir
að sakna þess að heyra ekki oftar í
þér.
Vertu sæll elsku
bróðir og Guð geymi
þig-
Þín systir
Sigríður Margrét.
í glugganum stendur ljós
sem logar hægt
og segir að einhver sé
dáinn fyrir innan.
Fáein grenitré þegja
við stíg sem endar snðggt
íkirkjugarðiíþoku.
Fugl tístir -
hvað er fyrir innan?
(Edith Södergran.)
Þetta ljóð lýsir vel andartakinu
þegar sá kaldi raunveraleiki blasir
við að ástvinur okkar er skyndilega
kallaður á brott. Við leggjumst til
hvíldar að kvöldi öragg um að nýr
dagur rísi að morgni og beri með
sér eril hvunndagsins. Jólakveðj-
urnar til vina og ættingja hafa ver-
ið skrifaðar, jólagjafimar og jóla-
kertin hafa verið keypt. En að
kvöldi dagsins loga kertin fyrir ut-
an hvert hús í litlu bæjarfélagi sem
harmi er slegið. Á kaldranalegan
hátt eram við minnt á hverfulleik
Hfsins, gleði gærdagsins verður í
einni sviptingu að djúpri sársauka-
fullri sorg í hjörtum okkar. Þeir
sem eftir sitja skilja ekki tilgang-
inn með að hrifsa burt ástkæran
eiginmann og föður tveggja bama.
Vanmáttur lífsins gagnvart dauð-
anum er algjör en trúin á eilíft líf
veitir huggun. Kærleikur guðs
birtist okkur mannfólkinu sterkast
í sorg, nándin er djúp í faðmlagi,
tárum og léttum strokum á vanga
til þeirra sem syi’gja.
Við voram fjórar ungHngsstelp-
ur sem bundust vináttuböndum
fyrir tuttugu og átta áram og þá
var mikið hlegið, sungið og sprell-
að. Þegar við kynntumst svo Sigga
nokkram áram seinna var hann
kallaður Siggi sæti, ekki vegna út-
litsins heldur var hann svo einstak-
lega sætur í sér. Hann var alltaf til-
búinn að rétta fram hjálparhönd
með sannri gleði sem einkenndi
sterkt hans fas alla tíð. Siggi og
Gunna vinkona okkar urðu hjón
sem vora frá upphafi samheldin í
að byggja sér fallegt heimili og
bjarta framtíð. Ást þeirra gaf þeim
tvö mannvænleg börn, Þröst og
Evu sem sitja nú í móðurfaðmi
hnuggin og þögul í hjai*ta. Siggi
var þeim hlýr og traustur faðir og
ófeiminn við að sýna þeim tilfinn-
ingar.
Við viljum þakka Sigga gleðina
sem hann færði okkur svo oft í
hreinleika sínum og við kjósum að
trúa því að hún skíni nú sem falleg
stjarna á himnum til okkar, til þín
Gunna og bamanna eins og stjam-
an í eftirfarandi ljóði.
Ég horfði í gegnum gluggann
á grafhljóðri vetramóttu,
og leit eina litla stjömu
þar lengst úti í blárri nóttu.
Hún skein með svo blíðum bjarma,
sem bros frá liðnum ámm.
Hún titraði gegnum gluggann,
sem geisli í sorgartámm;
(Magnús Asgeirsson.)
Minning um góðan dreng mun
lifa. Við vottum Gunnu, Evu
Þresti okkar dýpstu samúð, einnig
öðram aðstandendum og vinum.
Björg, Hanna Dóra og Lísa.
Ég vildi ekki tráa tíðindunum
þegar Guðrán kona Hafþórs
hringdi til okkar í vinnuna 15. des-
ember og sagði okkur að Hafþór
mágur minn væri látinn. Efst í
huga mínum vora böm hans, þó
einkum Eva Björg, sem var að
vinna hjá okkur í jólafríi sínu, ful%
tilhlökkunar að fara heim að halda
jólin hátíðleg með fjölskyldunni.
Síðar kom efinn og vantrúin, hvern-
ig gat þetta gerst? Hann, sem
aldrei hafði kennt sér meins og var
svo ungur.
En eins og síðar kom á daginn
gera hjartasjúkdómar ekki alltaf
boð á undan sér.
Það era ótal ljúfar minningar
sem þjóta um hugann þegar ég
hugsa um Hafþór. Þær síðustu frá
helginni áður en hann lést, þegar
hann fór á jólahlaðborð með okkur
Guðmundi og starfsfólki okkar. Þá
sagði hann okkur m.a. brandara um
sveitamanninn sem kom í bæinn og
kynntist tækninni. Hann var auð:í
vitað sjálfur sveitamaðurinn, og
gerði óspart grín að sjálfum sér. En
það var einmitt léttleikinn og kímn-
in sem einkenndi hann svo mjög.
Hann þreyttist aldrei á því að
stríða mér þegar við hittumst eða
hann hringdi. Annars vora símtölin
mörg og löng á síðkvöldum þegar
þeir bræðumir spjölluðu um tor-
færana, jeppa, bílaíþróttir og úti-
vist, enda vora þetta sameiginleg
áhugamál þeirra. Guðmundur og
Hafþór vora mjög góðir vinir, endír'
aðeins fjórtán mánuðir á milH
þeirra. Þeir brölluðu margt saman í
gegnum tíðina, og móðir þeirra
hafði mjög gaman af að segja mér
frá prakkarastrikum þeirra í æsku.
Þá kallaði hún þá um tíma Knold og
Tot eftir prökkuranum í dönsku
blöðunum sem seinna fengu nöfnin
Binni og Pinni upp á íslensku.
Hafþór var ætíð hress og já-
kvæður, gat talað við alla og leit á
alla sem jafningja sína, hvort sem
um var að ræða böm eða fullorðna,
enda náði hann vel til fólks. Hann
var hjálpsamur, ætíð tilbúinn að
rétta hjálparhönd þegar hennar
var þörf, og taldi það ekki eftir sér.
Hann var mikill fjölskyldumaður,
og ekki einungis faðir bamanna
sinna heldur einnig vinur þeirra.
Elsku Gunna, Eva Björg og
Þröstur, missir ykkar er mikill,
megi ljós Drottins lýsa ykkur í
sorginni og bænin veita ykkur
styrk. Kæri Hafþór, megi kærleik-
ur Drottins verða þér leiðarljós um
alla eilífð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Sólrán Sævarsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ÞÓRHALLUR GUÐJÓNSSON
húsa- og skipasmíðameistari,
Keflavík,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju laugar-
daginn 2. janúar kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er vinsamlegast
bent á Krabbameinsfélag íslands.
Steinunn Þórleifsdóttir,
Hulda Bjarnadóttir, Jóhann Geirdal,
Guðjón Þórhallsson, Guðveig Sigurðardóttir,
Lárus Þórhallsson, Hrönn Gestsdóttir,
Magnea Ólafsdóttir
og barnabörn.