Morgunblaðið - 14.06.1998, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 14. JÚNÍ 1998 33
FJÓLA
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Fjóla Guð-
mundsdóttir
fæddist á Hell-
issandi 21. júlí 1929.
Hún lést á heimili
dóttur sinnar og
tengdasonar á
Hellu 8. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Guð-
mundur Einarsson,
f. 6. jan. 1899, d. 24.
feb. 1932, og Krist-
ín Jónasdóttir, f. 24.
júní 1903, d. 5. maí
1971. Eftir lát föður
síns ólst Fjóla upp í
Flatey á Breiðafirði hjá Ingi-
björgu Einarsdóttur, föðursyst-
ur sinni, og Vigfúsi Stefánsyni.
Fjóla giftist Guðmundi Guðn-
asyni frá Eyri við Reyðaríjörð.
Þau slitu samvistum. Guðmund-
ur lést 1995. Börn þeirra eru: 1)
Kristín Kævi, f. 14. okt. 1948,
búsett á Hellu, maki Samúel J.
Guðmundsson. Þeirra börn:
Rúnar Geir, íris Björk og Fjóla
Björk. Þau eiga eitt barnabarn.
2) Valey, f. 13. sept. 1950, bú-
sett á Selfossi, maki Svavar
I Valdimarsson. Þeirra börn:
Guðmundur, Valdimar Þór,
Davíð Örn og Guðni
Þorberg. Þau eiga
þrjú barnabörn. 3)
Guðmundur, f. 24.
mars 1954, búsettur
á Húsavík, maki
Ólína Steinþórs-
dóttir. Barn þeirra
Guðný Þóra. Áður
átti Guðmundur
Guðna Þór og Val-
garð Þór. Hann á
eitt barnabarn. 4)
Halldór, f. 29. nóv.
1955, búsettur í
Suðursveit, sambýl-
iskona Inga L. Þor-
steinsdóttir. Þeirra börn: Guð-
mundur Steinar, Þórdís Fjóla
og Vignir Már. Áður átti Hall-
dór Kristínu Hörpu. Hann á eitt
barnabarn. 5) Ingi Vigfús, f. 28.
júlí 1957, búsettur á sambýli í
Kópavogi. 6) Guðni Þorberg, f.
15. maí 1960, d. 17. feb. 1981. 7)
Guðrún Unnur, f. 5. mars 1964,
búsett í Reykjavík, maki Guðjón
Þ. Gíslason. Börn þeirra: Björg
og Tanja Dögg.
títför Ejólu fer fram frá Foss-
vogskirkju á morgun, mánu-
daginn 15. júní, og hefst athöfn-
in klukkan 15.
Elsku mamma, baráttunni er
lokið. Það eru komnir 15 mánuðir
síðan þú greindist með krabba-
mein. Okkur systkinin langar að
kveðja þig með nokkrum orðum.
Þú ólst upp í Flatey á Breiðafirði
I og fórst ung til Reykjavíkur þar
I sem þú starfaðir m.a. á Hótel Vík
þar til að þú hófst sambúð með
pabba. Eftir að við börnin fórum að
koma í heiminn starfaðir þú ekki
í utan heimilis í mörg ár, enda bar
heimili þitt þess ætíð vitni, hvar
sem þú bjóst, að þar fór mikil
þrifnaðar- og hagleikskona. Þú
prjónaðir og saumaðir bæði á þig
og okkur börnin. Þú varst alltaf
mikil hannyrðakona og heklaðir
* ekki svo fáa dúka um ævina auk
I þess að taka að þér saumaskap fyr-
j ir aðra. Þú og pabbi bjugguð í
Reykjavík til vors 1957. Þá fluttuð
; þið á Selfoss þar sem þið bjugguð í
fjögur ár. Þaðan fluttUð þið í Arn-
arbæli í Ölfusi þá komin með sex
börn, Guðrún Unnur fæddist eftir
að þið komuð þangað. Nærri má
geta að oft hafi verið erfitt hjá þér
á þessum árum þar sem pabbi vann
I alltaf við trésmíðar eða sjósókn ut-
an heimilis og þurfti hann oft að
^ sækja vinnu langt, meðal annars til
I Austfjarða þegar lítið var um vinnu
á Suðurlandi. Þá varst þú ein
| heima með börn og bú. Bústofninn
taldist kannski ekki stór en þó voru
alltaf nokkrar kýr og á tíma upp í
200 hænur. Oft var vatnslaust því á
veturna gat frosið í dælunni en á
sumrin átti brunnurinn til að þorna
upp. Þá þurfti að bera allt vatn ým-
| ist ofan frá næsta bæ til drykkjar
, eða úr Ölfusá til að brynna kúm,
kæla mjólk og til þvotta. Árið 1967
I fékk Ingi Vigfús dagvist á Kópa-
vogshæli svo við fluttum til Kópa-
vogs. Tveim árum seinna fluttum
við til Vestmannaeyja þar sem
meira var um vinnu fyrir unglinga.
1970 fórst þú aftur út á vinnumark-
aðinn og þá í fiskvinnslu. Þar brást
þér ekki bogalistin frekar en ann-
ars staðar og varðst fljótt ein af
( þeim bónushæstu. Fjölskyldan
j varð fyrir þeirri miklu sorg 17. feb.
, 1981 að Guðna Þorberg tók út af
Heimaey VE í miklu óveðri, ásamt
öðium ungum pilti, þá tæplega 21
árs gamall. Árið 1988 slituð þið
pabbi samvistum og fluttist þú þá
til Húsavíkur. Þar bjóst þú þar til í
janúar í fyrra þegar sjúkdómur
þinn uppgötvaðist, þá fluttist þú til
Reykjavíkur þar sem þú fórst í
lyfja- og geislameðferð. Þú tókst
þínum veikindum af æðiuleysi og
( dugnaði enda trúuð kona. Þú hafðir
( góða söngrödd og spilaðir bæði á
gítar og munnhörpu. Þú naust þess
að syngja hvort sem voru jólasálm-
ar eða í góðra vina hópi. Þá söngst
þú gjaman millirödd sem fáir
gerðu eins vel. Eins áttir þú gott
með að yrkja ljóð og liggja eftir þig
mörg fögur kvæði sem þú ortir á á
merkisdögum fjölskyldunnar. Þú
gafst þér líka alltaf tíma til að
hlusta á okkur systkinin og styðja
við bakið á okkur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guðnúþérfylgi,
Hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem.)
Elsku mamma, við vonum að þér
líði vel núna. Guð geymi þig.
Kveðja frá okkur systkinunum.
Kolbrún, Valey, Guð-
mundur, Halldór og Ingi.
Elsku mamma. Þú varst bæn-
heyrð, þrautum þínum er lokið.
Það er erfitt á stundu sem þessari
að setjast niður og skrifa í fáum
orðum um þinn sterka persónu-
leika og blíðlyndi þitt. Minningam-
ar era svo margar og góðar og þær
geymi ég í hjarta mínu. Hafðu
hjartans þökk fyrir allt og allt,
elsku mamma. Guð geymi þig.
Kæri minn faðir, ég kalla á þig,
komdu og vertu mér hjá.
Sendu mér styrk, og sjáðu um mig,
við því sem er mig að hrjá.
Hann mun ávallt hjá mér vera,
herrann semégann.
An hans vil ég ekkert gera,
enda fátt ég kann.
Bráðum lýkur þessu hjali
það er komið kvöld.
Við erum bara tvö á tali,
Guð minn hefúr völd.
(F.G.)
Unnur.
Það er mér bæði ljúft og sárt að
setjast niður og skrifa nokkur
minningarorð um hana tengdamóð-
ur mína, sem ég mat mikils alla tíð.
Eg kynntist Fjólu fyrir rúmlega 30
árum þegar ég kom ungur maður í
heimsókn til tilvonandi tengdafor-
eldra minna í Arnarbæli í Ölfusi.
Þá var tekið vel á móti mér sem og
alla tíð síðan. Fjóla var einhver sú
ljúfasta og besta manneskja sem
ég hef hitt um ævina. Hún var mik-
il hagleikskona, saumaði bæði á sín
og annarra böm, einnig prjónaði
hún og heklaði mikið, enda bar
heimili hennar þess vott að þar var
enginn aukvisi á ferð í þeim mál-
um. Aldrei kom maður svo í heim-
sókn að ekki væri hlaðið borð með
öllum kræsingum sem hugsast gat.
Fjóla var bráðvel gefin kona og vel
að sér um hin ýmsu mál, þau vora
ófá skiptin sem hún leiðrétti mig
og fleiri í íslenskri tungu, enda var
það hennar dægradvöl til margra
ára að ráða krossgátur.
Þær era svo ótal margar minn-
ingarnar sem leita á hugann á
stundu sem þessari, minningar
sem ég mun ætíð geyma í hjarta
mér. Mér er svo minnisstætt þegar
þau hjónin komu í heimsókn til
okkar til Danmerkur þegar við
bjuggum þar. Þetta var fyrsta ut-
anlandsferð hennar og naut hún
hennar til fullnustu. Það var yndis-
legt að fara með hana í skoðunar-
ferðir um bæinn og út í skóg. Það
var barnsleg gleði sem skein úr
augum hennar, enda var allt svo
nýtt og framandi fyrir henni og ég
veit að hún var mjög ánægð með
ferðina þegar þau sneru aftur
heim.
Þau hjónin slitu samvistum fyrir
nokkram áram og fluttist Fjóla þá
frá Vestmannaeyjum til Húsavík-
ur. Fyrir rúmu ári greindist hún
með þann illvíga sjúkdóm krabba-
mein og fluttist hún þá til Reykja-
víkur vegna þeirrar læknishjálpar
er hún þurfti við. Aldrei heyi’ðist
hún kvarta eða kveinka sér yfir
hlutskipti sínu, heldur hélt hún
sinni sálarró allt fram til þess síð-
asta í sinni vissu um að vel yrði
tekið á móti henni þegar yfir lyki.
Elsku Fjóla mín, þegar ég nú
kveð þig í hinsta sinn langar mig
fyrir mína hönd og fjölskyldu
minnar að þakka þér fyrir allt og
allt. Megi góður Guð geyma þig og
varðveita um alla eilífð.
Börnum hennar, systkinum og
öðrum ættingjum sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Samúel Guðmundsson.
Það var seint á árinu 1968 að ég
hitti í fyrsta sinn Fjólu Guðmunds-
dóttur, þessa prúðu og lítillátu
konu, þessa kattþrifnu og myndar-
legu húsmóður sem síðar varð
tengdamóðir mín. Þá tók hún mér
opnum örmum og lét mér h'ða eins
og ég væri einhver „himnasending"
eins mjósleginn og óframfærinn og
ég var nú í þá daga. Já, þá og alla
tíð síðan leið mér eins og heima hjá
mér á hennar heimili, og heima er
jú alltaf best. í fari Fjólu var hið
jákvæða oftast ofan á þótt hún
fengi sinn skammt og ríflega það af
erfiðleikum í sínu lífi.
Ég hef aldrei í gamni né alvöra
getað heimfært hina víðfrægu
tengdamömmubrandara uppá
Fjólu af hvaða tagi sem þeir era,
hún var einfaldlega ekki þannig.
Þau fáu skipti sem ég rétti henni
hjálparhönd eða lagði henni lið í
einhverju smáu var þakklætið
langt umfram verðleika gjörnings-
ins.
í góðra vina hópi þar sem söng-
ur var viðhafður, var það upplifun
að hlusta á Fjólu syngja. Fór satt
að segja lítið fyrir manni þegar hún
hóf upp sína fallegu rödd sem hún
hafði afburðagóða stjórn á.
Margt gæti ég sagt um Fjólu lof-
samlegt og hallað þó hvergi réttu
máli, en ég held að það hefði sært
lítillæti hennar og hógværð og ég
veit að það væri ekki í hennar
anda. Þó get ég ekki sleppt því að
nefna hvernig hún af staðfestu, ró-
lyndi og æðruleysi tók sínum veik-
indum sem hún að lokum varð að
beygja sig fyrir. Allan tímann með
aðra í huga og vildi að sem minnst
væri fyrir sér haft. Bar aldrei á
torg sínar þjáningar, sagði bara:
„Það er ekkert að mér.“ Ég hef
verið stoltur af mörgu í fari
tengdamóður minnar en gleggst
hef ég séð verðleika hennar meðan
hún barðist við sjúkdóm sinn. Þar
kom hennar innri maður berlega í
ljós.
Þessa fátæklegu kveðju til Fjólu
vil ég svo enda með því að hvetja
alla henni tengda og skylda í sorg
sinni að muna eftir styrk og æðru-
leysi Fjólu í sínum þjáningum, og
mun þeim þá vel famast.
Elsku Fjóla, Selfossgreinin af
þínum meið biður Guð að geyma
þig-
Svavar Valdimarsson.
Elsku amma mín. Nú hefur þú
loksins fengið hvfld eftir langa og
stranga baráttu. Baráttu við
krabbamein, sem þú greindist með
snemma á síðasta ári.
Þú varst ekki gömul þegar faðir
þinn dó og þurftir því að fara í fóst-
ur til Flateyjar á Breiðafirði. Þeg-
ar þú varðst eldri fluttist þú til Sel-
foss þar sem þú hittir hann Guð-
mund afa minn. Með honum eign-
aðist þú síðan sjö börn. Seinna slit-
uð þið tvö samvistum og þú fluttir
til Húsavíkur og bjóst þar í átta ár.
En síðan fórstu til Reykjavíkur til
að komast undir læknishendur.
Það skemmtilegasta sem þú
gerðir var að syngja og þú hafðir
mjög gaman af Ellý Vilhjálms. Svo
réðstu krossgátur í gríð og erg. Þú
varst alltaf svo létt í lund og hafðir
góða kímnigáfu. Þú hugsaðir alltaf
fyrst og fremst um aðra. Nú vona
ég innilega, elsku amma mín, að
þér líði vel uppi hjá Guði.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín
Björg.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(V. Briem.)
Elsku amma mín. Með þessum
fáu línum langar mig að þakka þér
fyrir allt sem þú hefur gefið mér.
Eg man vel eftir því þegar þú flutt-
ir norður, þá áttum við heima í
Laugarholtinu og fyrstu árin þín á
Húsavík bjóstu á neðri hæðinni hjá
okkur. Þú varst svo góð og gafst
svo mikið af þér, hugsaðir fyrst og
fremst um hag annarra, þó sér-
staklega bamanna þinna. Ef það
var eitthvað vont í matinn uppi
stökk ég bara niður, hringdi upp og
sagði að amma væri búin að bjóða
mér í mat. Svo fluttir þú í Arnahús-
ið og áfram kom maður í heimsókn
alltaf eftir skóla. Svo ef pabbi var á
sjó og mamma á næturvakt fékk ég
stundum að sofa í bólinu hjá ömmu.
Næst lá leið þín upp í Stóragarð og
þaðan á Garðarsbrautina. Það var
alveg sama hvar þú bjóst, alltaf átt-
irðu jafn fallegt og hlýlegt heimili
sem stóð mér ávallt opið. Ef maður
kíkti í heimsókn var ekki nóg að
segja hæ, heldur var það faðmlag
og koss sem gilti, eins þegar maður
fór.
Um áramótin ‘96-’97 veiktistu og
fluttist suður til að fá bót meina
þinna og gekk það ágætlega. Fyrst
um sinn bjóstu hjá Unni en fluttist
síðan í þína eigin íbúð. Ég kom
frekar oft suður í alls konar stúss
og var þá hefð fyrir því að fara til
ömmu í mat já eða ristað brauð og
rækjusalat. Maður var varla kom-
inn inn úr dyrunum þegar þú byrj-
aðir: „Ertu ekki svöng? Viltu ekki
fá þér eitthvað að borða?“ Og þú
gafst ekki upp fyrr en maður sett-
ist og þú horfðir á mann stinga
matnum upp í sig, þá varstu
ánægð. En, elsku amma, svona
varst þú alltaf jafn yndisleg og góð.
Þegar ég hafði samband suður og
spurði þig hvemig þér liði sagðirðu
alltaf: „Mér líður vel, en þér?“ Þú
varst ótrúlega sterk og barðist á
móti þessu af fullum krafti.
Þegar ég vissi að þú værir orðin
mjög veik ætlaði ég að hringja og
heilsa upp á þig en gerði það ekki.
Ég ætlaði að gera það daginn eftir,
þegar þú værir búin að hvfla þig og
værir aðeins hressari, en vegir
Guðs eru órannsakanlegir og af því
varð ekki, því miður. Ég sakna þín
sárt en veit að afi og Guðni tóku vel
á móti þér og þið erað hamingju-
söm á ný og vakið yfir okkur öllum.
Elsku amma mín, ég kveð þig
núna með tárin í augunum en bara
í bili, við sjáumst seinna. Takk fyr-
ir allt, en eins og þú kvaddir alltaf:
„Guð geymi þig ávallt, litla vina,
bless bless.“
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð þinn náðarkraftm-
mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt
(Pýð. S. Egilsson).
Góða nótt, þín
Guðný Þóra.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.

9«
w
Þegar andlát
ber að höndum
Útfararstofa kirkjugarðanna ehf.
Sími 551 1266
Allan sólarhringinn
+
Innilegar þakkir færðar öllum þeim sem sýnt
hafa okkur samúð og vinarhug við fráfall og út-
för okkar ástkæra
SIGURÐAR SIGURÐSSONAR,
Efstalundi 1,
Garðabæ.
Fyrir hönd ættingja og tengdafólks,
Lilja Hreinsdóttir,
Sigurður Halldórsson.