Morgunblaðið - 16.03.1985, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 16. MARZ 1985
15
Kammertónleikar
Tonlist
Jón Ásgeirsson
Efnisskrá:
Bach, Þridji Brandenborgarkon-
sertinn.
Mozart, Sinfónía K-20I, í A-dúr.
Berg, Kammerkonsert fyrir fiðlu,
píanó og 13 blásara.
Einleikarar:
Edda Erlendsdóttir, Einar Grétar
Sveinbjörnsson.
Stjórnandi: Klauspeter Seibel.
Þriðji Brandenborgarkonsert-
inn er ein allsherjar strengja
sinfónía, leikur með smá tónstef,
sem geirnegld á ýmsa vegu verða
glæsileg tónlist. Margt var fal-
lega gert í þessu verki, þó fyrir
brygði óhreinum leik hér og þar,
án þess að ástæða sé til að nefna
staði. í Mozart sinfóníunni mátti
heyra margt gott, einkum er leið
á verkið. Það var í upphafi nokk-
uð hikandi, einkum þar sem leik-
ið var veikt, en nú mátti heyra
meiri mun í styrk en oft áður.
Síðasta verkið var kammerkon-
sertinn eftir Alban Berg. Verkið
er það fyrsta sem Berg vinnur að
öllu leyti eftir hugmyndum sótt-
ar í kenningar Schönbergs.
Grundvöllur hugmyndanna er,
auk ákveðinnar samskipunar
tónanna, einnig skipan hinna
einstöku þátta. Sú aðferð að
leika tónverk afturábak eða með
umhverfðri tónskipan, þ.e. að
hækkandi tónferli umhverfist í
lækkandi tónferli, hafði verið
þrautreynd af tónsmiðum allt
frá 14. öld (Machaut) og Niður-
lensku tónskáldunum (Ockegh-
em og Obrecht) á fimmtándu
öldinni. Síðan þá léku tónskáld
sér að því snúa stefjum á ýmsa
vegu og var meistari Bach með
þeim síðustu er kunnu þessa list
til hlítar, sem sjá má í mörgum
verka hans, þar sem hann leikur
sér t.d. dátt með alls konar gerð-
ir „kanóna".
Synir Bachs og tónskáld þau
er tengja barrokkina og klassik-
ina fyrirlitu þessa adademisku
list og svo vel gleymdist þessi
list, að tónskáld eins og Mozart,
Haydn og Beethoven voru sökuð
um kunnáttuleysi og má vitna i
mörg ummæli, þar sem þessir
ágætu menn vildu afsanna það
að þeir gætu ekki samið fúgur og
ritað almennilegan kontrapúnkt.
Það sem er merkilegt við tólf
Edda Erlendsdóttir
tóna aðferðina, er að með þvi að
taka upp ný viðhorf til tónskip-
unar er gaf tónsmiðum nýja
möguleika, héldu þeir áttum með
þvi að taka upp forna formskip-
an, sem hafði gert tónskáldum
mögulegt að endurskipuleggja
tónsköpun sina á 14. öldinni.
Samanburður á tónsmiðaað-
ferðum sýnir, að ekkert er nýtt
undir sólinni. Kammerkonsert
Alban Bergs er leikandi fallegt
verk og há „háklassískt" i formi
og stefjaskipan. Það eina sem
enn er „nýstárlegt", er samskip-
Klauspeter Seibel
an tónanna. Verkið var mjög vel
leikið undir öruggri stjórn
Klauspeter Seibel.
Fyrsti þátturinn er nær ein-
göngu samspil pianós og blás-
arasveitar og var leikur Eddu
Erlendsdóttur glæsilegur
áheyrnar. Miðþátturinn var svo
samspil fiðlu og sveitarinnar og
var leikur Einars Grétars mjög
fallega útfærður. Sem inngang
að síðasta þætti léku Einar og
Edda glæsilega „kadensu" en
siðasti þátturinn, samleikur
Einar Grétar Sveinbjörnsson
fiðlu, pianós og kammersveitar
er í klassisku Rondóformi.
Niðurlag verksins er sérkenni-
legt, en þar á pianóið að óma
eitt, er allir hafa lokið leik sin-
um. Þvi miður hafði píanóið ekki
nægilegt ómþol i þetta sinn, svo
að hljómur þess dó of snemma
út. Sennilega hefði pianistinn
mátt slá lokatónana sterkar.
Hvað sem þessi liður var flutn-
ingurinn i heild glæsilegur og
stór stund að hlýða á þetta
margslungna listaverk Albans
Berg.
Voriaukar
ogqróðurekála. Dalíur - Begon"r-
Gloxeníur - Gladíólur - Anemonur
- Liljur o.m.fl.
FagffiE^ a stoðnum og veffir ráð varðandi
grtóursetningu og meðferð vortauka.
>v * V* ‘
> * -

m
v"-- *
Vbrveitón
Nú er komið að trjáklippingunurri og
allskonar garðundubuningr Bgurn ol^
garðáhöld «1 klippinga og annara vema
garðinum.
Munið að góður undirbúningur að vori
skilar sér íómældum ánægiustundum.