Morgunblaðið - 23.12.1984, Síða 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. DESEMBER 1984
t
Maöurinn minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
JÓHANNJÓHANNESSON
fyrrverandí bankafulltrúi,
Melhaga 10,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn 28. desember kl.
13.30.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Vinafélag Skálatúns.
Minningarkortin eru afgreidd á skrifstofu Styrktarfélags vangefinna.
Sigurbjörg Siggairadóttir, Anna Sigrföur Jóhannsdóttir,
Jenny Forberg, Valur Jóhannsson,
Edda Jónsdóttir, örn Jóhannsson
og barnabörn.
t
Faöir okkar,
SIGURÐUR MAGNÚSSON
fró Syöri-Löngumýri,
Leifsgötu 28.
lést aö morgni 17. desember i Landakotsspitala.
Jón Magnús Sigurösson,
Gunnar Emil Sigurösson.
t
Eiginmaöur minn og faöir,
MARKÚS ÍSLEIFSSON
húsasmföameistari,
lést hinn 13. desember sl.
Útförin hefur fariö fram i kyrrþey aö ósk hins látna.
Sérstakar þakkir til starfsfólks öldrunardeildar Landspitalans fyrir
frábæra hjúkrun og umönnun í veikindum hans.
Guöbjörg Eirfksdóttir,
örn Ævarr Markússon.
+
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
STEINUNN HELGA GUDMUNDSDÓTTIR
frá Svfnanesi,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 28. desember kl.
15.00.
Sæmundur Helgason, Ragnhíldur Þorgeirsdóttír,
Gunnar Helgason, Guöbjörg Þórarinsdóttir,
Guörún Þóröardóttir
og barnabörn.
+
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
ÁSGRÍMUR PÁLSSON,
Asparlundi 11, Garöabæ,
veröur jarösunginn frá Fríkirkjunni i Hafnarfiröi föstudaginn 28.
desember kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaöir.
Ragnheiöur Hermannsdóttir,
Páll Asgrfmsson,
Eirfka Asgrfmsdóttir,
Birgithe P. Ásgrfmsdóttir.
■t Móöir okkar og tengdamóöir, ■■
ELÍN SVEINSDÓTTIR,
Meöalholti 21,
sem andaöíst 13. desember, veröur jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 27. desember kl. 13.30.
Unnur Vilhjálmsdóttir, Kristján Jóelsson,
Sveínbjörg Vilhjálmsdóttir, Georg Ámundason,
Andrés Már Vilhjálmsson, Guórún Torfadóttir,
Statán Gunnar Vilhjálmsson, Indiana Ingólfsdóttír.
+
Eiginkona min, dóttir. móöir, tengdamóöir, amma og langamma,
ELÍN KRISTJÁNSDÓTTIR,
Blönduhlfð 22,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 28. desember kl.
13.30.
Þeim vildu minnast hinnar látnu er vinsamlegast bent á
Krabbameinsfélag íslands.
Jóhannes Hannesson,
Guöný Guömundsdóttir,
Hannes Jóhannesson,
Svavar Jóhannesson, Jónfna Jóhannesdóttir,
Halldóra Svavarsdóttir, óskfrö Svavarsdóttir,
Elfn Jóhanna Másdóttir, Kristján Már Arnarsson,
Stefanfa Marfa Másdóttir, Guóný Viktorfa Másdóttir.
Minning:
Sólveig Magnea
Jónsdóttir
Hún lést á Landakotsspítala hér
í Reykjavík þann 10. des. sl. eftir
tiltölulega stutta legu. Hún hafði
átt við vanheilsu að búa um all-
langt skeið og verið alblind síð-
ustu 8 árin, en bjó samt ein í íbúð
sinni á Birkimel lOb, og naut
stuðnings og aðstoðar systkina
sinna, frændfólks og vina.
Þegar Magnea er horfin á braut
finnst okkur frændfólki hennar og
vinum allt fátæklegra og snauðara
eftir en áður, því svo vel var hún
metin í starfi sínu sem hjúkrun-
arkona, svo mild og hjartahlý var
hún í samskiptum sínum við aila,
sem hún kynntist á lífsleiðinni.
Magnea var fædd að Holti í
Álftaveri í V-Skaftafellssýslu 1.
nóv. 1904. Foreldrar hennar voru
þau hjónin Jón Sverrisson, bóndi í
Holti og síðar yfirfiskmatsmaður í
Vestmannaeyjum, ættaður frá
Klauf í Meðallandi og kona hans,
Sólveig Jónína Magnúsdóttir frá
Fagradal í Mýrdal. Báðir voru for-
eldrar Magneu Skaftfellingar í
ættir fram. Afi Magneu í föðurætt
var Sverrir Magnússon er var um
skeið bóndi að Klauf í Meðallandi,
en síðast að Skálmabæjarhraun-
um í Álftaveri, en föðuramma
hennar var Sigríður Jónsdóttir frá
Hrauni í Landbroti.
í móðurætt var afi Magneu
Magnús bóndi í Fagradal í Mýrdal
og móðuramma Sólveig Sigurð-
ardóttir, kona hans.
Magnea ólst upp hjá foreldrum
sínum í Holti og var fimmta barn
þeirra, en alls eignuðust foreldrar
hennar 15 börn, og af þeim eru 8 á
lífi, þegar þetta er ritað, 3 bræður
og 5 systur. í Holti í Álftaveri, þar
sem Magnea ólst upp, var þríbýli á
æskuárum hennar, en öll voru
þessi býli smá, til þess að fram-
fleyta svo stórum fjölskyldum, og
jarðirnar fremur kostarýrar, en
samt voru þarna til heimilis um 30
manns, þegar flest var, en siðast-
liðið ár var þar aöeins einn maður,
en eftir lát hans er þar enginn
maður búandi. Svo stórkostlegar
hafa breytingarnar orðið í þessari
tiltölulega fámennu sveit. Eftir
Kötlugosið 1918 fer fólki fyrst
fyrir alvöru að fækka í Verinu.
Magnea fluttist með foreldrum
sínum til Vestmannaeyja, árið
1919, en þá þótti sýnt að margar
jarðir í Álftaveri hefðu skemmst
svo mjög, að ekki þótti þar lengur
lífvænlegt til búskapar, enda jarð-
ir flestar kostarýrar og búskap-
arhættir víðast gamaldags. í Vest-
mannaeyjum farnaðist fjölskyld-
unni vel. Jón Sverrisson var dugn-
aðar- og greindarmaður og var
fljótur að venjast nýjum aðstæð-
um og varð eftir nokkur ár yfir-
fiskmatsmaður í Eyjum. Hann
naut fljótt virðingar og trausts í
Eyjum, eins og hann hafði notið í
Álftaveri. Börn þeirra hjóna
reyndust dugnaðarfólk og komust
vel áfram. Ekki komst fjölskyldan
þó hjá öllum áföllum, fremur en
aðrir Vestmanneyingar fyrr og
síðar. í janúar 1927 fórust tveir
eldri synir þeirra hjóna með vélb.
Minervu, þeir Einar og Sverrir,
ásamt náfrænda þeirra, Ragnari
Bjarnasyni úr Reykjavík, sem að-
eins ætlaði að dvelja í Eyjum í
nokkra mánuði. Þetta var þungt
áfall, en því var tekið með festu og
trúartrausti af foreldrum og
systkinum. Þeir Háagarðsbræður,
Einar og Sverrir, voru duglegir og
kappsfullir sjómenn og Einar,
formaðurinn á Minervu, var talinn
meðal efnilegustu ungu formanna
í Eyjum á þessum árum.
Magnea vann lengst af á heimili
foreldra sinna, eftir að fjölskyldan
fluttist til Eyja, en um 1930 hóf
hún hjúkrunarnám, og lauk prófi
frá Hjúkrunarskóla Islands 1935
og stundaði framhaldsnám í Nor-
egi, og vann síðan við hjúkrun-
arstörf í Noregi og hér heima
næstu árin. Stundaði hún þessi
störf bæði hér í Reykjavík og úti á
landi, og gat sér hvarvetna hið
besta orð. Lengst starfaði hún hér
við sjúkrahús Hvítabandsins og
síðan sem forstöðukona við
sjúkrahúsið Sólheima í Tjarnar-
götu, með læknunum Jónasi
Sveinssyni, Bjarna Bjarnasyni og
Þórarni Guðnasyni.
{ störfum sínum reyndist hún
frábærlega samviskusöm, þolin-
móð og glaðlynd og taldi ekki eftir
sér sporin eða tíma, ef hún gat létt
sjúklingunum þær byrðar, er þeir
urðu að bera hverju sinni. Vissu-
lega þarf oft mikla stillingu og
þolinmæði, til þess að sinna sár-
þjáðum sjúklingum, sem vart geta
af sér borið. Glaðlyndi og lipurð
hjúkrunarfólksins er oft á við hin
bestu læknislyf, svo mun flestum
finnast, sem á sjúkrahúsum hafa
dvalið. Ég veit með vissu, að hlýr
hugur fylgir Magneu Jónsdóttur,
þegar hún er horfin yfir landa-
mærin, að loknu blessunarríku
ævistarfi.
Síðustu æviárin voru henni erf-
ið. Þegar hún var rúmlega sjötug
fann hún til sjóndepru, sem ágerð-
ist furðu fljótt og var hún alblind
síðustu átta æviár sín. Þetta varð
henni þungbær tími. Hún, sem svo
mörgum hafði hjálpað, hlaut nú
að njóta hjálpar annarra, vanda-
manna sinna og vina.
Á fyrri árum dvaldi hún oft í
leyfum hjá systur sinni, Ingi-
björgu, og fjölskyldu hennar í
Noregi og voru það hennar sæl-
ustu stundir. Á seinni árum, eftir
að hún var orðin blind, átti hún
margar ánægjustundir með systk-
inum sínum og ekki hvað síst, þeg-
ar Böðvar bróðir hennar tók hana
með í ferð austur í Álftaver, þar
sem hún hafði notið æskudaga
sinna. Hún varð nú eðlilega að
láta sér nægja lýsingu á staðhátt-
um, en það var eins og hún fyndi á
sér hvert hún væri komin, þegar
hún nálgaðist æskustöðvarnar, og
hafði strokið um jörðina, og fund-
ið ilm úr mosa og lyngi, en þá
fyrst var hún þó alsæl, er hún
hafði fengið sér að drekka úr bæj-
arlæknum heima í Holti. Hin síð-
asta af slikum ferðum var farin sl.
sumar, þegar Ingibjörg systir
hennar var hér í heimsókn.
Nú þegar jólin nálgast og við
hugsum um birtu og helgi jólanna,
sem i vændum er, þá trúum við því
að augu hennar hafi nú lokist upp,
og hún hafi fengið að sjá þá dýrð
og fegurð, sem augu okkar mann-
anna fá ekki skynjað í þessum
jarðneska heimi. Ég vil að lokum
blessa minningu Magneu, frænku
minnar. Hún verður okkur öllum,
vandamönnum og vinum, minn-
isstæð og minningin um ævistarf
hennar og þjónustu verður okkur
stöðug hvatning til góðra verka,
því að lífsstarf hennar átti rætur
sínar í þeirri bjartsýni og kær-
leika, sem jólahátíðin boðar.
Óskar J. Þorláksson
+
Útför vinkonu okkar,
SIGRÍÐAR GUÐJÓNSDÓTTUR,
Furugorði 1,
fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 27. desember kl. 15.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Bryndis Magnúsdóttir,
Magnús Geirsson,
Sigurbjörg Magnúsdóttír.
+
Þakka innilega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför
móöur minnar
STEINUNNAR JÓHÖNNU JÓNSDÓTTUR,
Nönnufelli 1.
Kristján Jón Guönason.
+
Þökkum innilega samúö og hlýhug viö andlát og útför
VILBORGAR PÉTURSDÓTTUR,
Skeiöarvogi 139.
Jón Danlelsson,
Pétur Emilsson'
örn Jónsson.
+
Hjartans þakkir fyrir vináttu og hlýhug viö andlát og útför
eiginmanns míns og fööur okkar,
EINARS MAGNÚSSONAR,
Vikurflöt 6,
Stykkishólmi,
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar B-11 Landspitala svo og tll
Rakelar og Ágústs Sigurðssonar i Stykkishólmi.
Guö blessi ykkur öll.
Guóný Aöalbjörnsdóttir,
Magnús Einarsson, Einar Þór Einarsson.