Morgunblaðið - 11.06.1963, Blaðsíða 20

20
MORCVNBLAÐIÐ
Jk'l iUJ UUdg Ui

HULBtRT FOOTMER:
H
Æ
T
T
li
L
E
G
IJ
R
FARMUR
8
— Eg er hrædd um, að þér
kunnið ekki rétt vel við yður um
borð í Sjóræningjanum, sagði
frú Storey, rétt til að þreifa
fyrir sér, hvernig hann brygðist
við.
Hann leit hvasst á hana, rétt
eins og hann ætlaði að fara að
trúa henni fyrir einhverju, en
áttaði sig þá og yppti bara öxl-
um. — Þetta er ágætis skip,
sagði hann, — og kaupið er
líka ágætt. Hvers getur sjómað-
ur frekar óskað?
— Viljið þér ekki setjast nið-
ur og fá eitt glas? spurði hún.
Hann hneigði sig aftur. — Nei,
ég verð að halda áfram leitinni
.... Siðasti báturinn fer klukkan
hálf níu, frú.
— Við skulum vera til staðar.
En við ætlum að borða í landi.
Hann fjarlægði sig og bukk-
aði sig enn, og gekk siðan áleið-
is til bryggjunnar. Þtgar hann
var horfinn, tæmdum við glösin
okkar og gengum inn 1 veitinga-
húsið. Þetta var heldur lélagur
staður og ruddalegu gestirnir
göptu við öllum fín heitunum
á frú Storey. Hún sneri sér að
gestgjafanum, feitum Hollend-
ingi.
— Hvar er sjómaðurinn í
hvítu fötunum, sem kom hér inn
rétt áðan?
Hann benti á opna.r d,yr, sem
lágu út í húsagarðinn að baki
— Ég veit það ekki, frú, sagði
hann. — Hann hljóp bara hér í
gegn.
Meðan við stóðum þarna og
veltum fyrir okkur hvað gera
skyldi, kom lítill, tötralegur
drengur, með andlit eins og
rjómakaffi á litinn, og kippti
feimnislega í pilsið á frú Storey.
Hann rétti henni pappírsblað,
sem á var letrað: „Eg bið ykkar
í veitingahúsinu hans Feng Lee.
Hann felur stundum sjómenn.
W.“
__ Hvar er veitingahúsið hans
Fen,g Lee? spurði frúin feita
Holiendinginn.
Hann benti út um dyrnar og
yfir skurðinn. — Scharlo.
— Er það almennilegur stað-
ur?
— Já, ágætur. Ágætur!
Úti fyrir náðum ið í hrörleg-
an leiguvagn, sem beið eftir far-
þegum. Ökumaðurinn þekkti vel
Feng Lee. — Ágætt, ágætt, sagði
hann, eins og hinn hafði gert.
Svo skröltum við yfir flotbrúna,
snerum til vinstri eftir bakkan-
um hinumegin, fórum yfir minni
brú yfir vík eina, snerum svo
til hægri og stönzuðum. Þetta
var ekki mjög langt.
Frú Storey athugaði staðinn
vandlega áður en við fórum út
úr vagninum. Þetta var ekki
neitt fínt veitingahús, en þó
mjög sæmilegt. í Vestur-Indíum
eru kínversku veitingahúsin
venjulega þau beztu. Þarna var
öll framhliðin opin út að götunni
og mikil ljósadýrð inni. Það var
nú ekki alveg kominn kvöld-
verðartími, en samt 'ar slangur
af fólki við borðin, og margt fólk
á gangi fram og aftur, úti fyrir.
1 áum orðum sagt: ekkert til að
vekjan neinn grun.
Húsmóðir mín borgaði öku-
manninum og við gengum inn og
settumst niður. Á hverju borði
var lampi með rauðri hlíf, og
nokkur vesældarleg pappírsblóm
í glasi. Um alla veggi hengu
veifur með kínversku letri á. í
eifiu horninu var heljarstór
grammófónn sem gaulaði dægur-
lag. Þetta var rétt eins og heima.
Brosandi kínverskur þjónn
kom til að taka pöntunina okk.
Þetta er vingjarnleg þjóð, en dul
ar full. Frú Storey spurði eftir
Feng Lee og drengurinn fór og
sótti húsbóndann fram í eldhús.
Þetta var stór og myndarlegur
Kínverji á þjóðbúningi, mjög
virðulegu-r og með þetta Ijóm-
andi, austræna bros, sem getur
þýtt hvað sem vera skal. Hann
hneigði sig og beið eftir fyrir-
skipunum okkar.
— Hásetinn í hvítu fötunum
sagði, að ég gæti fundið sig hér,
sagði frúin.
— Hann bíður frammi í eld-
húsi, svaraði Kínverjinn á lýta-
lausri ensku. Hann leit á hina
gestina og lækkaði róminn.
— Vilduð þið gera svo vel og
koma fram? Sjómaðurinn vhl
ekki láta á sér bera.
Það virtist engin ástæða til að
neita þessu. Við gengum gegnum
ósköp alvanalegar dyr og inn í
alvanalegt eldhús með öllu til-
heyrandi. Þar var verið að búa
til mat í óðaönn. Þarna var allt
fullt af Kínverjum, þar voru
matsveinar, þjónar, uppþvotta-
m .nn, og allir sneru að okkur
brosandi andlitum, þegar við
komum inn. Wanzer sá ég hvergi.
Meðan ég var að horfa á þessa
brosandi Kínverja, breyttust
brosin á þeim óhugnanlega.
Þeir voru aliir að horfa á eitt-
hvað handan við mig. Ég fókk
hroll um mig alla. En áður en
ég gæti nokkuð aðhafzt, var ein-
hverju þykku, mjúku og þéttu
kastað yfir höfuð mér og hert
að. Einhver hönd tróð þessu upp
í mig, svo að ég gat ekki gefið
frá mér neitt hljóð. Heldur ekki
heyrði ég neitt í frú Storey, sem
var við hliðina á mér.
í sama vetfangi var kaðall
reyrður utan um mig, svo að ég
gat ekki hreyft handleggina.
Margar hendur tóku mig og báru
mig gegnum dyr, yfir húsagarð
og gegnum aðrar dyr, sem lok-
uðust með þunglamalegu hljóði,
og svo gegnum þriðju dyrnar,
sem voru opnaðar með lykli,
sem ískraði í.
Þegar inn var komið, var mér
fleygt á gólfið, og ég heyrði ann-
an líkama detta til jarðar rétt
hjá mér. Geysi þung tréhurð féll
að stöfum, svo að bergmálaði í
húsinu og svo heyrðist ískur í
lyklinum, þegar hurðinni var
læst. Svo varð þögn, ef frá er
talið gljáfrið í vatni, einhvers
staðar fyrir neðan mig.
Vm. kafli.
í flýtinum höfðu Kínverjarnir
ekki bundið mig rækilega, og ég
fann, að ég gat hreyft handlegg-
ina ofurlítið. Með því að bylta
mór á gólfinu og snúa upp á
handleggina, gat ég smám saman
komið böndunum upp að oln-
boga. Þá hafði ég framhandlegg-
ina lausa, svo að úr því var þetta
auðvelt. Þegar ég settist upp,
laus úr böndunum og við púð-
ann, sem troðið hafði verið upp
í mig, sagði rödd við hliðina á
mér:
allt í lagi með þig,
— Er
Bella?
Þessi rólega rödd hughreysti
mig nokkuð. Ég hafði hemil ó
málrómi mínum og svaraði eins
rólega og hún hafði spurt: — Já,
allt í lagi með mig. Þegar ég rétti
út höndina, fann ég, að hún
hafði líka losað sig. En hvar sem
við kynnum að vera, þá var
þarna kolamyrkur.
Frú Storey eyddi ekki tíman-
um í neinar harmatölur. — Við
skulum reyna að reikna þetta út,
sagði hún. — Þegar við ókum
yfir brúna yfir víkina, snerum
við inn í götuna til hægri, og
veitingahús. Feng Lees var til
hægri við þá götu. Svo vorum
vií bornar gegnum húsið Og í
h'.sagarðinn að baki. Þessvegna
hlýtur þetta að vera aiveg á
sjávarbakkanum við víkina, og
þessvegna heyrum við öldugjálp.
Á meðan hún sagði þetta, hafði
ég tekið að rannsaka þetta fang-
elsi okkar. Ég skreið á höndum
COSPER.
Þú mátt ekki borða fyrirmyndina.
og hnjám Og þreifaði fyrir mér
jafnharðan.
— Bíddu andartak, sagði hún.
— Ég ætla að kveikja ljós.
Hún hafði verið gripin í því-
líku snarkasti, að kaðallinn hafði
bundið handtöskuna hennar und-
ir handleggnum, svo að hún
hafði hana með sér. Ég heyrði
hana berja vindlingi við. Svo
náði hún í kveikjarann sinn og
kveikti. í bjarmanum sá ég ró-
lega andlitið á henni, næstum
brosandi. Hún saug vindlinginn
og hélt ljósinu upp, svo að við
gætum séð kringum okkur.
Þetta var lítill klefi, líljlegá
svo sem 8x10 fet og átta feta hár,
alþiljaður með sléttum borðum.
V_-g,girnir gáfu lítið hljóð þegar
barið var á þá, svo að líklega
voru þeir tvöfaldir og með ein-
hverju tróði milli laga. Hurðin
féll svo nákvæmlega í, að við
vorum nokkra stund að finna
hana. Og ekkert skráargat okkar
megin.
— Þetta eru hér um bil átta
hundruð teningsfet af lofti, sagði
ég kæruleysislega. — Hvað lengi
endist það tveimur?
— Súrefnið verður búið fyrir
morgun, sagði frú Storeiy, — en
vitanlega getum við slampazt af
stundarkorni 1 e n g u r. Hún
fleygði frá sér vindlingsstúfnum
og steig á eldinn. — Það er engin
aiutvarpiö
ÞBIÐJUDAGUR 11. JÚNl.
8.00 Morgunútvarp
12,00 Hádegisútvarp.
13,00 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp
18,30 Þjóðlög frá ýmsum löndum. — 18.50 Tilkynningar.
19.20 Veðurfregnir. — 19,30 Fréttir.
20.00 Tvísöngur í útvarpssal. Jóhann Konráðsson og Kristinn Þor-
steinsson syngja. Við píanóið: Guðrún Kristinsdóttir.
20.20 Erindi: Sáluhungur þitt (Grétar Fells rithöfundur).
20.45 „Pulcinella", svíta eftir Stravinsky.
21.10 „Ferðin sem löngu er farin“, frásaga eftir Stefán Ásbjarnar-
son á Guðmundarstöðum í Vopnafirði (Andrés Björnsson
flytur).
21.45 Upplestur: Kvæði eftir Pál Bjarnason í Winnipeg (Edda
Kvaran-).
22.10 Fréttir og veðurfregnir
22.19 Lög unga fólksins (Jón Þór Hannesson). — 23.00 Dagskrárlok.
KALLI KUREKI
— — * —
t&IMMIE JENKMS HAS TOLD AUNT/E
DUCHESS THATTHEOLD-TIMEK
KILLEP H/S PAZTMEZ- AUKTIE
PUCHESS HAS COHFESSED TOEEP
THATSHEPAIP JEKKIKISKOT TO
2EFOZT THE KILLIKG-
---V-----Ca-- -»• --1/----*---
* I'M GONtOA HAVE A TALK ^
WITH JEWKIWS? LITTLE SEAVEE,
YOU STAY AfO’ SOSS TH' gAMCH L
RED, WHYMOT JUST LET TH OL-TIMER. RlPE
OUTOFTH’COUNTEY? EV/EM IFTH’KILLW
WAS ACCIPEMTAL, JENKIHIS WILL UE
HIM IWTO HIS SRAVE
pT)
V
Teiknari: Fred Harman
í IOO'I'MSOIOMAiSETTH’TRUTHOUTOF V.
JENKIMS, AM'BRINS-TH'OL’-TIMER SACK' I
| IFHE EUNS AWAY, IT'S LIKE COMFESSIM' l
HE KILLED SAM AIKEW O»0 PURPOSE' J
Jimmie Jenkins sagði frænku Kalla,
að gamli maðurinn hefði drepið félaga
sinn, og Kalli hefur fengið frænku
sína til að viðurkenna að hún hafi
borgað Jimmie fyrir að þegja um
morðið.
— Ég þarf að fara að spjalla aðeins
við Jenkins,_ Litli bjór. Það er rétt
að þú verðir kyrr og stjórnir búgarð-
inum.
— Kalli, hvers vegna eigum við
ekki að leyfa gamla manninum að
flýja héraðið. Jafnvel þótt hann hafi
gert þetta af vangá, mun Jenkins
koma honum fyrir kattarnef.
— Nei, ég er staðráðinn í því að
fá allan sannleikann frá Jenkins og
koma hingað með gamla manninn.
Þegar hann fór á brott er það
alveg sama og viðurkenna að hann
hafi drepið Sam Aikens að ráðnum
huga.
ástæða til að eyða súrefninu i
reykingar.
Að frátalinni hurðinni, voru
engin missmíði á veggjum eða
lofti, að undanteknum stórum
krók, sem var í miðju loftinu.
Frú Storey athugaði hann vand-
lega og slökkti síðan litla ljósið.
— Við verðum að spara elds-
neytið, sagði hún.
Hún hélt áfram umiþenkingum
sínum í myrkrinu. — Þekkirðu
þessa lygt, Bella? sagði hún.
Ég þefaði eftir sterkri lykt,
sem þarna var og sagði: — Ópí-
um?
— Rétt segir þú. Feng Lee hlýt
ur að verzla mikið með það, og
þetta mun vera geymsluklefinn
hans. En til hvers er krókurinn?
Jú, það er vatn hér undir og þá
væri ekki nema eðlilegt að láta
bát koma inn undir húsið, og
taka vörurnar upp gegnum gat í
gólfinu. Og til þess er krókurinn.
Ef þetta er rétt ályktað hjá mér,
Bella, er hleri undir króknum.
— Gólfið er rennslétt, sagði
ég.
— Við skulum athuga það bet-
ur.
Við notuðum ljósið og okkur
tókst að sjá útjaðra hlerans, en
hann féll svo nákvæmlega í, að
enginn möguleiki virtist til að ná
honum upp. Við klóruðum í
hann, en árangurslaust.
— Kannski ýta þeir honum
upp að neðan, sagði ég.
— Kemur ekki til mála. Það
mundi gera keppinauturri Feng
Lees of auðvelt að ræna birgð-
unum hans.
•••••• körfu-
kjuklingurinn
í hadeginu
kvöldin
avallt
• •
• • •
*
a
a borðum
• • • •
• • • •
í nausti
cii — þjóhusta
SJ FRÖDlSK þjónusta
andlitsböð
\landsnyrting
íyárgreicsla
leiSbeint tne<f i/at
Snyrti vöru.
valhöll £e&