Óðinn - 01.01.1930, Blaðsíða 24

24
ÓÐINN
ist svo giftusamlega að framtíð heimilanna reynd-
ist borgið.
Einn sterkasti þátturinn í öllu lífi Jóhannesar
Hannessonar hygg jeg að hafi verið fórnfýsi
hans. Sjálfs sín hag hugsaði hann að jafnaði
lítið um, en var boðinn og búinn til að Jeysa ann-
ara vandkvæði hvenær sem færi gafst. Menn
treystu honum og manna best til slíkra hluta.
Og ósjaldan bar það við, að heimsóknir manna
höfðu það í för með sjer, að hann gekk heim
með orfið, og tókst á hendur heiðarferðir, án
þess að spyrja um laun eða þakklæti.
Guðrún, kona Jóhannesar, andaðist 21. okt.
1909. Þau hjón eignuðust tvær dætur: Sigríði,
fædda 1879, gifta Kr. A. Kristjánssyni, kaupm. á
Suðureyri, og Hansínu f. 1893, d. 1925 (sjá 19.
Júní 9. tbl. IX. ár). Auk þess ólu þau upp 3 fóst-
urbörn, og reyndust þeim í öllu frábærlega vel.
Síðustu 20 árin dvaldi Jóhannes á heimili
Kristjáns kaupm. og Sigríðar dóttur sinnar.
Hann kom nokkrum sinnum heim til mín. Jeg
hlakkaði i hvert skifti til komu hans eins og
krakkar til Jólanna. Mjer fanst birta yfir, þegar
brosmilda, svipmikla andlitið birtist í dyrunum.
Kveðjan innileg, handtakið hlýtt. Alt dægurþras
og hversdagsstrit varð að víkja. Hans áhugamál
voru framfarir, andlegar og efnalegar. Honum
sárnaði mjög óþörf eyðsla fjármuna, og alt tísku-
tildur í klæðaburði og framkomu. Hann virti
ýmsa nýbreytni mikils, en fanst að fjöldinn
þyrfti að læra betur að velja og hafna rjett. »Af-
komendur hraustra lslendinga«, sagði Jóhannes
eitt sinn, »verða andlega volaðir aumingjar og
heilsulausar, ósjálfstæðar rolur, ef taka á hugs-
unarlaust móti hverjum þeim straum, er hingað
flýtur frá fjarlægum, óskyldum löndum«.
Þröngar heimilisástæður ollu þvi, að Jóhannes
var ei til menta settur. Jeg inti hann eitt sinn
eftir, hver áhrif það mundi hafa haft á lífsstarf
hans. Eitt af svörum hans þá vil jeg mega flytja
íslenskri æsku, þetta: »/ sjerhverju starfi blður
það göfuga hlutverk, að göfga sjálfan sig«.
Jóhannes andaðist 14. júlí 1929 og var jarð-
sunginn 23. s. m. Þá var Staðarkirkja í Súg-
andafirði þrisvar sinnum of lítil.
Friðbert Friðbertsson.
m •
Einar Einarsson
byggingameistari.
Einar er fæddur 3. september 1882 í Svína-
dal í Skaftártungu í Vestur-Skaftafellssýslu. Voru
foreldrar hans Einar bóndi Jónsson og kona
hans Valgerður Ólafsdóttir. Þau hjón eignuðust
5 börn og var Einar þeirra yngstur.
Foreldrar Einars stunduðu búsknpinn af hinni
mestu ráðdeild og
dugnaði, enda
þóttu þau allvel
fjáð, eftir því sem
gerist, og bjuggu
rausnar búi.
Tæpum 5 mán-
uðum áður Ein-
ar fæddist misti
móðir hans mann
sinn; tók þá við
búsforráðum hjá
henni ólafur
bróðir hennar.
Þetta var harða
vorið, er svo var
nefnt, eitt hið
mesta fellisár og
hörmunga, eryfir
þetta land hefur gengið; voru skepnuhöld hin
bágustu, enda mistu margir bústofn sinn allan
eða því nær, og var móðir Einars ein þeirra.
Fjórum árum eftir lát manns síns giftist móðir
Einars Birni Eiríkssyni frá Hlíð í Skaftártungu,
bróður sjera Sveins í Ásum, og er sú ætt mjög
kunn. Björn var búforkur mikill og ráðdeildar-
maður um alla hluti svo sem kona hans, enda
græddist þeim furðufljótt fje eftir fellirinn. Þau
bjuggu saman þar til er hún andaðist 1895.
Dvaldist Einar þá áfram með fóstra sínum, uns
hann var 19 ára, en ekki mun hugur hans hafa
hneigst mjög að búskap, þótt hann þætti lið-
tækur í besta lagi við þá vinnu sem önnur störf.
Einar var snemma mikill vexti og gervilegur,
og mun hinn meðfæddi dugnaður hans og fram-
sækni, sem jafnan hefur fylgt honum til allra
verka, hafa ráðið því, að í ársbyrjun 1901 fór
hann frá fóstra sínum og fluttist til Eyrarbakka
til trjesmíðanáms hjá Þorsteini Ásbjörnssyni.
Sveinsbrjef tók hann um vorið 1904 og stund-