Morgunblaðið - 24.01.1999, Blaðsíða 44

> 44 SUNNUDAGUR 24. JANÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ÞÓRARINN
MAGNÚSSON
+ Þórarinn Magn-
ússon fæddist í
Neðradal í Mýrdal í
V-Skaftafellssýslu
17. febrúar 1921.
Hann lést á Landa-
koti 18. janúar síð-
astliðinn og fór út-
för hans fram frá
Landakirkju 23.
janúar.
Þórarinn Magnússon
>ífæddist að Neðradal í
Mýrdal 17. febrúar
1921. Móðir hans var
frá Ketilsstöðum í Mýr-
dal, en faðir hans var frá Neðradal.
Þórarinn ólst upp með móður sinni,
ömmu og afa, ýmist að Neðradal,
Ketilsstöðum eða Norðurgarði.
Þórarinn kynntist Vestmannaeyj-
unum snemma. Bæði hafði hann
skroppið þangað og móðir hans
hafði farið til vinnu í Eyjum og svo
gerðist það að þau mæðgin fluttu til
Eyja þegar Þórarinn var 10 ára.
Þau gerðu sér heimili í Helli að
Vestmannabraut 13b.
Peyjarnir í Vestmannaeyjum
léku sér á bryggjunum og í fjörun-
um eða fengu lánaða
báta til að fara út á,
eins og kallað var, eða
tóku ef þeir fengust
ekki að láni. Eitt sinn
var rétt farið illa þegar
fjórir peyjar tóku bát
og fóru út í Klettshelli í
sterkum vestanvindi.
Þegar heim skyldi
halda höfðu þessar
ungu hetjur ekki roð
við vestanáttinni og
hröktust í átt til Bjam-
areyjar. Þórarinn taldi
að þeir hefðu verið í
mikilli hættu ef ekki
hefði borið að mb. Pipp sem bauð
þeim slef.
Þegar Þórarinn var 15 ára fór
hann að vinna hjá Gunnari Olafs-
syni eða Tangaveldinu. Þórarinn
var snemma mikill sósíalisti og það
vissi Gunnar, sem sóttist eftir því að
rökræða við Þórarin um stjórnmál
og verkalýðsmál. Þessar rökræður
enduðu ævinlega með því að Gunn-
ar varð öskuvondur, en Þórarinn
hélt ró sinni. Næsta vetur á eftir
ætlaði Þórarinn að fá vinnu hjá
Tangaveldinu, en fékk ekki. „Vilt þú
+
Útför elskulegrar eiginkonu minnar,
GUÐLAUGAR BERGMANN,
fer fram frá Dómkirkjunni þriðjudaginn
26. janúar kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hinnar látnu, er bent
á MND-félagið.
Grétar Bergmann
og aðstandendur.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
ODDGEIR EINARSSON,
Gnoðarvogi 78,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju þriðju-
daginn 26. janúar kl. 13.30.
Sigurður Oddgeirsson, Kristín Einarsdóttir,
Valdís Kristjana Oddgeirsdóttir, Jónas Hreinsson,
Einar Vignir Oddgeirsson,
Gunnar Rúnar Oddgeirsson, Inga Barbara Arthur,
barnabörn og barnabarnabörn.
Alúðarþakkir eru færðar öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför
GUÐBJARGAR SVEINSDÓTTUR
frá Leirvogstungu,
elli- og hjúkrunarheimilinu Grund,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk elli- og hjúkru-
narheimilisins Grundar.
Vandamenn.
+
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur samúð
og hlýhug við fráfall föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
BJARNA BJARNASONAR
frá Hoffelli,
Vestmannaeyjum.
Starfsfólk á Hrafnistu Hafnarfirði og Odd-
fellowstúkan Herjólfur fá sérstakar þakkir.
Jónína Bjarnadóttir,
Magnús Karlsson,
Helga Bjarnadóttir, Hjalti Jóhannsson,
Einar Bjarnason, Ester Ólafsdóttir.
barnabörn og barnabarnabörn.
ekki bara fá vinnu hjá kommunum,"
sagði Gunnar og það gerði Þórar-
inn. Hann komst á bát hjá Hjálm-
holtsbræðrum á Auði og líkaði vel.
Það var stutt í atvinnukúgun þá
eins og nú. Síðar var Þórarinn með
þeim kunna sjósóknara Sigga Sig-
urjóns á Nönnu, sem 2. vélstjóri.
Ennfremur lærði hann að vinna við
veiðarfæri.
Þórarinn eignaðist trillu og var
með hana á Bakkafirði á sumrin, en
fískiríið var ekkert sérstakt en Þór-
arinn var samt ánægður með sinn
hlut þvi hann kynntist beitu-
stúlkunni Gunnlaugu Einarsdóttur
það vel að þau rugluðu saman reit-
um sínum. Nú lá leiðin til Eyja og
byrjaði parið unga búskap í Ási
niðri.
A þessum tíma var Þórarinn kom-
inn með minna vélstjóraprófið, en
hann stefndi að iðnnámi og/eða
stærri vélstjóraréttindum. Verklega
námið stundaði hann í Vélsmiðjunni
Bjarg í Reykjavík. Til að hressa upp
á fjárhaginn skrapp Þórarinn til
Eyja í aflahrotu til að þéna. Þegar
vantaði vélstjóra á Ölduna, bát föður
míns Jónasar, lét Þórarinn tilleiðast.
Þetta endaði nú þannig að Þórarinn
lenti í spili og missti handlegg og var
heppinn að halda h'fí. Þórarinn varð
af skiljanlegum ástæðum að endur-
skoða sín framtíðaráfoiTn. Nú settist
Þórarinn í 2. bekk Kennaraskólans
og lauk því námi á þrem árum. Þór-
arinn keypti hermannaskála í Múla-
kamp 15, fyrir lítið, innréttaði og
setti á hann kvist og þar bjó fjöl-
skyldan í tvö ár. Með kennarapróf
upp á vasann, seldi Þórarinn her-
skálann og hélt til Eyja og keypti
þar Háaskála og fór að kenna.
Eiríkur Guðnason og Þórarinn
stofnuðu svokallaða stubbadeild,
sem síðar hét forskóli, en nú 1.
bekkur.
Þórarinn var talsvert félags-
málafrík og átti mörg áhugamál.
Hann var alla tíð róttækur og starf-
aði töluvert í Alþýðubandalaginu og
lét verkalýðsmál til sín taka. Hann
var einn af máttarstólpum Esper-
antófélags Vestmannaeyja ásamt
móður minni Valgerði, séra Hall-
dóri Kolbeins, Ólafi Halldórssyni,
Ólafi Gránz, Haraldi Guðnasyni og
konu hans Ille, Simma bakara o.fl.
Esperantófélagið starfaði með
miklum myndarbrag og lét að sér
kveða. Sem dæmi má nefna að fé-
lagarnir fóru í ferðir til nokkurra
landa, þeir ráku hér námsflokka
Vestmannaeyja, héldu landsþing í
Eyjum þar sem Þórarinn setti upp
leikrit, en móðir mín, Ólafur Gránz
og Ólafur Halldórsson léku aðal-
hlutverkin. Að síðustu má nefna að í
Landakirkju voru gefin saman Ólaf-
ur S. Magnússon og hollensk kona
af séra Halldóri Kolbeins, sem
mælti á esperantó og kór Landa-
kirkju söng á esperantó.
Þórarinn var mikill ræktunar-
maður og má nefna að hann ræktaði
perutré í gróðurhúsi sem skilaði
góðum ávöxtum. Einnig ræktaði
hann ýmislegt annað.
Þórarinn föndraði mikið við
myndir og framkallaði og stækkaði
meðan svarthvítt hélt velli.
Þegar dóttir þeirra Laugu og
Þórarins, Ólöf Járnbrá, lést þá
fluttu þau til Reykjavíkur, en hugur
barnabarnsins Emils Þói’s stóð til
þess að læra rafeindavirkjun og það
gat hann gert og eignaðist sitt eigið
verkstæði.
Þórarinn fékk vinnu í háskólan-
um sem umsjónarmaður lækna-
deildar.
1990 varð Þórarinn fyrir því
áfalli að missa konu sína Laugu í
bílslysi á leið heim frá Bakkafirði.
Einnig dóu þar mágur Laugu og
systur, en systirin Dísa stórslasað-
ist. Þórarinn var ekki með í þessari
örlagaferð.
Þórarinn hefur ævinlega ekið bíl
þó einhentur væri, en áður en hann
fékk sjálfskiptan bíl urðu bílarnir að
vera með hægrihandarstýri.
Ekki má gleyma því að Þórarinn
var 8 ár skólastjóri að Reykholti í
Biskupstungum.
Þórarinn var róttækur fram í
andlátið, en það voru honum mikil
vonbrigði þegar Rússar réðust á
Tékka og Ungverja. Eins átti hann
bágt með að þola eyðslusemi, mis-
rétti og bruðl í þjóðfélaginu. Það fór
heldur ekki framhjá Þórarni hvern-
ig þeir ríku verða sífellt iTkari og
þeir fátæku fátækari. Þó að Þórar-
inn hafi yfirgefið okkur hér, bar
hann ávallt hlýhug til Eyjanna,
nemenda sinna, samstarfsfólks,
kunningja og skyldmenna.
Eg votta Sigurði Gísla, Asmundi
og öðrum aðstandendum samúð
mína.
Bjarni Jónasson.
Hann Þórarinn kennari er dáinn.
I hugann koma upp minningar frá
skólaárum bernskunnar. Þær eru
hlýjar og fullar af þakklæti. Þar fór
kennari sem lét sér annt um nem-
endur sína. Hann kenndi þeim
vandvirkni og vakti með þeim sam-
viskusemi og metnað. Hann kenndi
þeim góða umgengni og virðingu
fyrir móðurmálinu. Hann agaði
nemendur sína en sýndi þeim jafn-
framt kærleika og umhyggju. Hann
sendi þá út í lífið með gott nesti í
farteskinu. Það vil ég þakka um leið
og ég kveð hann með sömu orðum
og hann kvaddi mig þegar ég lauk
fullnaðarprófi. Fjölskyldu hans
sendi ég innilegar samúðarkveðjur.
Eins og blómin upp úr snæbreiðunni,
skíni perlur kærleikshugsjónarinnar
gegnum hversdagsleika lífsins.
Erna Jóhannesdóttir.
+ Stefán Helgason
fæddist á
Grænavatni í Mý-
vatnssveit hinn 15.
maí árið 1922. Hann
andaðist á heimili
sínu 9. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Helgi
Jónsson og Krist-
jana Helgadóttir er
bjuggu á Græna-
vatni. Stefán var
elstur þriggja systk-
ina en yngri eru
Helga, húsmóðir á
Ytra-Nýp í Vopna-
firði, f. 6. júlí 1927 og gift Þor-
steini Þorgeirssyni. Þau eiga
Látinn er frændi minn, Stefán
Helgason, og vil ég hér á eftir
minnast hans með nokkrum orðum.
Stefán fæddist á Grænavatni í
Mývatnssveit, einni tignarlegustu
sveit landsins og ólst þar upp á
fjölmennum bæ en margbýlt var á
Grænavatni. Svo sem títt var á hans
uppvaxtarárum varð hann fljótt
þátttakandi í öllum almennum
sveitastörfum og þótti við þau störf
bæði laginn og liðtækur enda
kvikur í hreyfingum og léttur á fæti.
Ekki naut hann annarrar
skólagöngu eftir bamaskóla en
tveggja vetrarparta í unglingaskóla
á Skútustöðum. Sumarið 1943 hafði
hann áformað að fara þá um haustið
einn son. Yngstur er
Sveinn, f. 5. febníar
1929, ókvæntur og til
heimilis á Græna-
vatni.
Frá árinu 1958 var
Stefán búsettur í
Reykjavík og starfaði
lengi við verslunar-
störf hjá O. Ellingsen,
síðar á húsgagna-
snu'ðaverkstæði en
síðustu starfsárin við
gangavöi’slu í grunn-
skója í Reykjavík.
títför Stefáns verð-
ur gerð frá Skútu-
staðakirkju 25. janúar og hefst
athöfnin klukkan 14.
til náms við bændaskólann á
Hvanneyri en óvænt fráfall föður
hans þá um sumarið kom í veg fyrir
að þau áform gætu ræst. Þar sem
hann var elstur sinna systkina kom
það í hans hlut að veita búi móður
sinnar forstöðu næstu árin og þann
starfa rækti hann með mikilli prýði.
Arið 1957 varð sú breyting á högum
Stefáns að Sveinn bróðir hans tók
alfarið við búskap á Grænavatni en
Stefán flutti þá að heiman. Hann
dvaldi um tveggja ára skeið á
Akureyri og vann þar ýmis störf en
flutti síðan til Reykjavlkur þar sem
hann bjó æ síðan. Hann vann við
smíðar og húsbyggingar fyrstu árin,
bæði í Reykjavík og á Suðurlandi,
m.a. á búi foreldra minna að
Skógum undir Eyjafjöllum. Þá vann
hann um árabil við verslunarstörf
hjá Ellingsen í Reykjavík og síðar á
húsgagnaverkstæði. Nokkur
síðustu starfsárin var hann
gæslumaður eða gangavörður við
barnaskóla í Reykjavík. Það starf
hentaði honum mjög vel því börn
löðuðust að honum og hann hafði
mjög gott lag á að umgangast þau.
Stefán var ákaflega verklaginn
maður og verkhyggni hafði hann til
að bera í ríkum mæli þótt ekki væri
prófskírteinum fyrir að fara. þess
gætti og mjög í öllum þeim ólíku
störfum sem hann vann að á
starfsævi sinni. Trúmennska og
hollusta var honum í blóð borin og í
anda þeirra manngilda vann hann
sinum húsbændum. Stefán gekk
hins vegar ekki alltaf heill til
skógar þótt ekki væri það öllum
kunnugt. Sem ungur maður hafði
hann veikst af lungnaveiki sem allt
upp frá því setti sitt mark á heilsu
hans og ágerðist eftir því sem á
ævina leið. Sérstaklega reyndust
störfin í húsgagnasmíðinni honum
erfið því fínlegt rykið og sterk lykt
leysiefna hentuðu honum illa.
Stefán var fróður um rnarga hluti,
sérstaklega íslenska náttúru og
byggðir landsins. Hann var og
mikill unnandi íslenskrar náttúru
og vissi fátt skemmtilegra en að
ferðast um landið en til þess hafði
hann þó ekki þau tækifæri sem
hann sjálfur hefði kosið. Meðan
heilsa leyfði stundaði hann
gönguferðir um nágrenni
Reykjavíkur og gjörþekkti þá
fjölbreyttu náttúru sem þar er að
finna.
Stefán kvæntist aldrei og átti
ekki afkomendur. Hann eignaðist
eigið húsnæði og bjó ætíð einn og
undi sér vel þannig. Hann eltist
ekki við prjál heimsins og lifði alla
tíð mjög fábrotnu lífi. Hann var
aldrei upp á aðra kominn heldur sá
fyrir sér sjálfur á sínu eigin heimili
að öllu leyti allt til hins síðasta. Þar
kom hið hinsta kall þann 9. janúar
sl. Þannig veit ég líka að Stefán
frændi minn hefði viljað hafa það
hefði hann mátt ráða. Guð blessi
minningu Stefáns Helgasonar.
Arnaldur Árnason.
+
Maðurinn minn, fóstri og afi
HJÁLMAR KRISTJÁNSSON
Langholtsvegur 28
lést á Landsspítalanum 22. janúar
Sigríður Pétursdóttir
Ásgeir Guðnason
Sigríður Líba Ásgeirsdóttir
Guðmundur Ásgeirsson
Embla Dís Ásgeirsdóttir
STEFÁN
HELGASON