Morgunblaðið - 24.01.1999, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 24. JANÚAR 1999 41^
+
I
I

I
koma við og rannsaka þetta skrítna
dót.
Jólin á Sundlaugaveginum voru
alltaf skemmtileg, þar vorum við
meira og minna öll frændsystkinin
og lékum okkur saman með tilheyr-
andi hávaða og látum en það var nú
samt ekiri oft sem var þaggað niður í
okkur. Eg man nú samt eftir því að
við vorum stundum send út að leika.
Eg hef nú grun um að það hafí verið
þegar við vorum farin að trufla póli-
tískar umræður eldra fólksins.
Eg minnist sjómannadagsins í
Nauthólsvflrinni með afa og ömmu
ásamt ferðum í Hvalfjörðinn eftir
krækling þar sem afi var í forystu.
Einnig minnist ég sumarbústaðar-
ferðar í Borgarfjörðinn þar sem
mfltíð var um bláber og amma var
tínsluhetja ferðainnnar.
Amma var það sem við köllum í
dag hörkukvenmaður. Hún hafði
ákveðnar skoðanii- á hlutunum og
maður vissi alltaf hvað henni fannst.
Hin seinni ár þegar ég hafði slitið
barnsskónum fór amma að ræða við
mig um málefni líðandi stundar og
það opnaði augu mín fyrir hinum
ýmsu hliðum þjóðfélagsins.
Elsku amma á Sundló, þakka þér
kærlega fyrir allar minningarnar og
fyrir að hafa alltaf verið til staðar og
stutt mig. Eg á eftir að sakna þín
mikið. Ástarkveðja.
Ingibjörg Stefánsdóttir.
Mínar fyrstu minningar af ömmu
á Sundló, eins og hún var kölluð, eru
frá einni af heimsóknum okkar fjöl-
skyldunnar. Stefán faðir minn, afi
og auðvitað amma voru í hörku um-
ræðum um stjórnmál. Ef ég man
rétt var amma ekki manneskja sem
lét skoðanir sínar liggja ósagðar.
Það er óhætt að segja að það hafi
hún ekki gert þarna því að hún stóð
við skoðanir sínar á móti þessum
tveimur stæðilegu og ákveðnu karl-
mönnum. Eg man að þessum um-
ræðum fylgdi nokkur hávaði og ég
lítil hnáta var svolítið lítil í mér. Eg
man líka hvað ég dáðist að ömmu
minni fyrir að standa uppi í hárinu á
þeim feðgum því að á þeirri stundu
virtust þeir vera heldur ógnvekj-
andi.
En umfram allt er það sem ég
man best eftir af Sundlaugaveginum
sá kærieikur og það umburðarlyndi
sem mér og öðrum litlum fingrum
var sýnt þar. Sem dæmi um það má
nefna skartgripaskrínið hennar
ömmu en það fór í gegnum reglu-
lega skoðun, bara svona til að vera
viss um að allt væri á sínum stað!
Svo auðvitað hin árlegu jólaboð
þar sem allir krakkarnir voru vanir
að safnast saman inni í svefnher-
bergi þeirra hjóna og starfrækja
þar leikhús, eða eitthvað sem að
minnsta kosti líktist leikhúsi. Þar
vonim við vön að segja draugasögur
og fara í ýmsa leiki. Það er sérstak-
lega eitt atriði sem situr eftir í huga
mínum. Ljósin voru slökkt og allir
sátu stjarfir að hlusta á lok drauga-
sögu sem var auðvitað „snilldai'vel“
sögð. Sögumaður færði sig örlítið til
í rúminu og brakið sem það olli ýtti
undir áhrif sögunnar. Skyndilega
hendir sögumaður kodda í nær-
staddan félaga, allir hrökkva í kút,
allir verða stjarfii’ í örskotsstund en
upp úr því hófst hinn ógurlegasti
koddaslagur með tilheyrandi
skrækjum og látum. Þá heyrist
hóstað úr einu horninu og svo öðru.
Það var eitthvað undarlegt á seyði.
Það ríkti dauðaþögn þarna inni í
myrkrinu. Síðan kviknuðu ljósin. Ég
trúði ekki mínum eigin augum,
fjaðrir alls staðar svífandi hægt til
jarðar. Ohóh, heyrðist frá einum,
hvað eigum við að gera frá öðrum.
Svo kom „fljótt, safnið saman fjöðr-
unum“. Svo var hlaupið og náð í nál
og tvinna og saumað fyrir gatið á
koddanum. Eitt er víst að sauma-
skapurinn var ekki sá besti og að
fæstar fjaðrirnar hefðu ratað aftur í
koddann. Þó vorum við aldrei sótt til
saka íýrir þetta þó að vísbendingar
um sekt okkar væru augljósar.
Fjaðrir í hárum og fótum, ásamt
rauðum og vandræðalegum andlit-
um.
Elsku besta amma á Sundló,
þakka þér fyrir allar góðu minning-
arnar. Eg á eftir að sakna þín.
Margrét Stefánsdóttir.
ASAJONA
ÞORSTEINSDÓTTIR
+ Ása Jóna Þor-
steinsdóttir fædd-
ist á Kálfárvöllum í
Staðarsveit 13. mars
1944. Hún lést á
Sjúkrahúsi Suður-
nesja 20. janúar síð-
astliðinn. Ása var
sjötta í röðinni af sjö
börnum hjónanna Ei-
ríku Jónsdóttur f.
17.8. 1908, d. 22.10.
1990, og Þorsteins
Nikulássonar, f. 3.10.
1909, d. 22.11. 1990.
Ása giftist Walter
Borgar, f. 12. ágúst
1943, frá Borg í Miklaholts-
hreppi, hinn 26. nóvember 1966.
Foreldrar hans eru Osk Ásgríms-
dóttir, f. 12.11. 1921, og Ásmund-
ur Böðvarsson, f. 11.5. 1920. Börn
Ásu og Walters eru: 1) Þorsteinn
Ásmundur, skrifstofumaður,
Keflavík, f. 13.2. 1966, sambýlis-
kona Sigríður Þorleifsdóttir,
starfsmaður Flugleiða, f. 13.2.
1964. Börn þeirra:
Ása Sigurjóna, f.
17.12. 1992, og Bjarki
Már, f. 25.1. 1994. 2)
Anna Borg, f. 4.9.
1968, sambýlinu Hóla-
bergi 76 Reykjavík. 3)
Ósk, nemi í Dan-
mörku, f. 23.1. 1970.
Eiginmaður hennar
er Óskar Snorrason
húsasmiður, f. 15.4.
1966. Börn þeirra eru:
Snorri Borgar, f. 29.6.
1987, og Elín Dögg, f.
2.8. 1992. 4) Eirfkur,
hlaðmaður, Garði, f.
11.10. 1972, sambýliskona Signin
Jónasdóttir búfræðingur. 5) Ás-
grímur Stefán Waltersson, nemi,
Garði, f. 23.11. 1982.
Ása Jóna starfaði sl. 15 ár á
Dvalarheimili aldraðra í Garði.
Útfór Ásu Jónu fer fram í Út-
skálakirkju á morgun, mánudag-
inn 25. janúar, og hefst athöfnin
klukkan 14.
Elsku mamma, nú er þrautargöngu
þinni lokið eða eins og þú sagðir
þrautargöngu okkar þegar við töluð-
um saman. Margar áttum við stund-
irnar þessa síðastliðnu mánuði og er
ég svo þakklát iýrir að hafa getað
stutt þig og hjálpað og verið með þér
hina síðustu stund. Það veitir mér svo
mikið, því margir mikilvægir hlutár
voirn sagðir sem ég geymi í mínu
hjarta og ég mun gripa til þegar sorg-
in hellist yfir. En auðvitað er þetta
rosalega sárt, svo endanlegt, en mað-
ur huggar sig við það að þér líði betur
á þeim stað sem sál þín er stödd
núna. Þú varst yndisleg manneskja
og vildir allt fýrir okkur gera sem í
þínu valdi stóð. En þú fórst sannar-
lega ekki í gegnum lífið án erfiðleika,
er nánast ótrúlegt hvað þú reifst þig
upp og neitaðir að gefast upp og
horfðir áfram með bjartsýni á hlutina.
Yndislegar voru þær þrjár vikur sem
við áttum saman þegar þú og pabbi
komuð til Esbjerg til okkar Óskars sl.
sumar. Hvað Elín og Snon-i voru
ánægð að hafa ykkur hjá sér, þau
eiga eftir að sakna þín mikið, hlýja
armsins hennar ömmu sem var alltaf
komin með þau í fangið um leið og
hún sá þau. Nú er það ekki lengur
amma, afi og Ási í Garðinum, eins og
bömin mín sögðu, nú er það bara afi
og Ási. Hvað þú varst dugleg að
fylgja honum Ása þínum á alla knatt-
spymuleiki, þú varst sko sannarlega
stærsti aðdáandi hans og hefur það
líka hjálpað honum mikið, og hvað þú
varst glöð þegar hann keppti fyrir Is-
lands hönd nú sl. haust.
Það var svo gott hvað það voru
margir ánægjulegir hlutir sem gátu
glatt þig og yljað þér um hjartarætur
sl. ár þótt sjúkdómurinn væri farinn
að segja til sín. Elsku Ási og pabbi, ég
bið guð að styrkja ykkur. Margir hafa
sýnt okkur stuðning og velvild en mér
er efst í huga Maríta Hansen, takk
elsku Maríta hvað þú varst móður
minni góð vinkona. Dúna, Dísa og
séra Björn, ykkur þakka ég alla þá
hjálp og stuðning sem þið veittuð
okkur í veikindum móður minnar, það
er ómetanlegt.
Ó, Drottinn, sendu huggun, hjálp og styrk,
í hjörtun, þar sem gistir sorgin myrk.
Og ástvinanna þerra þungu tár,
Og þeirra græð þú djúpu harma sár.
Og lát þeim skína ljós í hjörtun inn,
Og lát þá frnna náð og kærleika þinn.
Vertu í framtíð vörður þeirra og hlíf,
Já, vert þú, Drottinn, þeirra sanna líf.
Elsku mamma, megi guð varðveita
sálu þína, takk fýrir allt sem þú hefur
gefið mér, Óskari, Elínu og Snorra.
Elsku hjartans móðir og tengda-
móðir. Það var snemma á miðviku-
dagsmorguninn 20. janúai- að hringt
KJARTAN
MAGNÚSSON
+ Kjartan Magnús-
son fæddist í
Reykjavík 1. október
1976. Hann lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 6. janúar síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Foss-
vogskirkju 15. janú-
ar.
Elskulegi Kjartan
minn. Nú ertu loksins
ftjáls, nú ættirðu að
geta lokið við kofann
sem þú talaðir svo mik-
ið um og hver veit
nema þú hittir núna vin
þinn góða, John Lennon, og þið tak-
ið lögin saman Kjartan minn, mig
langar að þakka þér fýrir allar
stundimar sem við áttum saman.
Manstu eftir ferðinni okkai' til
Hollands? Þegar við fórum á ýmsa
skrítna veitingastaði og þegar þú
keyptir litríka bolinn? Þér fannst þú
vera algjör sjarmör, stoppaðir alla
til að sýna bolinn, enda varstu flott-
ur í honum.
Þessi ferð var algjört ævintýri.
Við vorum sjö saman af Stigahlíð-
inni og í löngum ferðalögum má
alltaf búast við einhverjum uppá-
komum og erfiðleikum, en það var
svo smávægilegt að ég man það ekki
lengur.
I Stigahlíðinni varstu prinsinn á
heimilinu. Þú náðir að
heilla alla sem kynntust
þér. Sérstaklega bræddir
þú kvenfólkið. Oft sátum
við við eldhúsborðið og
spiluðum og röbbuðum
saman um allt og alla,
sérstaklega músík, og
gæddum okkur á ein-
hverju ljúffengu bakk-
elsi. Þú hafðir alveg
ákveðnar skoðanir á
hvaða músíkantar væru
skemmtilegastir. Það
voru Bítlamir og til að
undirstrika orð þín
tókstu lagið eða réttara
sagt lögin. Þú virtist
kunna öll Bítlalögin.
Kjartan minn, mig tekur það af-
skaplega sárt að hafa ekki getað kom-
ið og kvatt þig. í staðinn hef ég stillt
upp myndinni af þér í litríka bolnum,
skælbrosandi og stoltur. Þannig
minnist ég þín.
Mínar innilegustu samúðarkveðjur
sendi ég fjölskyldu þinni, Björgu
móður þinni, Ástu Margréti og Þórði,
systkinum þínum, og Freysteini. Það
er einhvem veginn þannig að maður
virðist aldrei vera tilbúinn, sama
hversu vel maður undirbýr sig fyrir
dauðann.
Heimilisfólk og starfsfólk Stiga-
hlíðar 71, guð gefi ykkur styrk á þess-
ari sorgarstundu.
Linda Björk Holm.
var og sagt að þú værir dáin. Þó að
aðdragandinn hafi verið langur og
erfiður var eins og maður væri ekki
tilbúinn til að heyra slíkar fregnir. Á
slíkum stundum er margt sem fer um
hugann. Margar minningar eigum við
um yndislega móður og tengdamóður
sem allt vildi fýrir okkur sem og aðra
gera og ef það var eitthvað sem hún
gat gert var hún boðin og búin til þess
allt fram til síðasta dags. Alltaf var
gott að geta leitað til hennar.
Við minnumst hennar fyrst og
fremst sem mikillar baráttukonu, hún
var ákveðin, staðföst, glaðlynd,
hjai-tahlý og einstaklega dugleg og
góð kona. Henni féll sjaldan verk úr
hendi og ekki var grallarinn og
stríðnin langt undan hjá henni.
Stundum skildi maður hreinlega ekki
fýrir hvaða orku hún gekk.
Þegar fór að líða að vordögum fór
hún að huga að blómagarðinum sín-
um. Þar var hún á heimavelli innan
um blómin sín. Knattspyi-nuleikh-
Víðis í Garði voru atburðir sem gáfu
Ásu Jónu mjög mikið og voru ekki
margir leikir sem hún komst ekki á.
Það fór heldur ekki á milli mála hver
var mætt á völlinn, þar lét hún heyra í
sér og sparaði ekki hvatningarhrópin
til sinna manna.
Samverustundir okkar í sumar og
haust eru okkur mjög minnisstæðar
og mikils virði sem seint munu gleym-
ast. Mai-gt gengum við í gegnum sam-
an og má segja að þetta hafi verið okk-
ar bestu stundir, þótt þær hafi jafn-
framt verið þær erfiðustu á lífsleiðinni.
En eins og svo oft áður, stóðst þú sjálf
fýrst og fremst alltaf upp úr og reynd-
ir allt til að létta okkur að ganga gegn-
um þessi erfiðu veikindi með þér. Bar-
áttan var nánast ótrúleg og þú ætlaðir
þér svo sannarlega að sigrast á þess-
um eifiða sjúkdómi og sannaðir það og
sýndh’ allt til síðasta dags að uppgjöf
var eitthvað sem Ása Jóna Þorsteins-
dóttir þekkti ekld. En æðri máttur var
yfirsterkari í þetta sinn. En við erum
sannfærð um að þín bíður mikilvægt
hlutverk handan móðunnar og að þér
líði nú vel.
Þú varst yndisleg, elsku hjartans
mamma, þúsund þakkir fyrir allt. Þín
verður sárt saknað af okkur og litlu
barnabömunum þínum, Ásu Sigur-
jónu og Bjarka Má, sem voru svo
mikið í garðinum með þér í sumar.
Elsku pabbi og tengdapabbi, systk-
ini og aðrir aðstandendur, megi góður
guð gefa ykkur styrk til að yfirvinna
mikinn söknuð.
Þinn sonur og tengdadóttir,
Þorsteinn Ásmundur Waltersson,
Sigríður Þórhalla Þorleifsdóttir.
Guð, allur heimur, eins í lágu og háu,
er opin bók um þig, er fræðir mig.
Já, hvert eitt blað á blómi jarðar smáu,
er blað sem margt er skrifað á um þig.
Þegar ég minnist góðrar vinkonu
sem kvödd er hinstu kveðju datt mér í
hug ofanritaður sálmur eftir Valdimar
Briem. Lífsganga okkar er óráðin þótt^.
allt virðist bjart og blómum skrýtt 1 ’
fýrstu. Sporin út í lífið eru þeim lög-
málum háð að við viljum öðlast ham-
ingju í bestu merkingu þess orðs.
Það eru rúmlega tvö ár síðan Ása
kom til okkai- hjóna, var hún þá að
koma ffá lækni, heilsufar hennar var
ekki sem skyldi. Niðurstaða rann-
sóknai’ var sú að nú væri banvænn
sjúkdómur greindur hjá henni. Vissu-
lega voru þetta váleg tíðindi en sú
sem dóminn fékk sýndi þann mann-
dóm að öllu mótlæti skyldi tekið með
yfirvegun og rósemi. Hún lét það í
Ijós að öll erum við kölluð burt úiy
þessum heimi en misjafnlega miðað '
við aldur. Við verðum að lifa lífinu
eins og guð hefur gefið okkur það, við
getum þar engu breytt. Þannig tjáði
hún sig í þetta sinn.
Lífssaga Ásu var í samræmi við
þessi orð, hún var svo heilsteypt og
viljasterk. Hún unni sinni fjölskyldu
fýrst og fremst. Heimilið var henni sá
arinn sem hún bjó bónda sínum og
börnum á sem bestan hátt. Að arfleifð
og uppeldi var hún ósvikin dótth’
sinnar sveitar. Þar voru fyrstu sporin
stigin. Þar fann hún kraft og unað
sem sveitin veitti henni. Bemsku-
heimili hennar Kálfárvellir í Staðar-
sveit. Þaðan er fallegt útsýni, heið-
ríkja jökulsins á aðra hönd, brimhljóð
við ströndina hvíslar í eyra þegai^
náttúruöflin sýna sinn kraft. Ekki
skal gleyma útsýni yfir alla Staðar-
sveit, í þessu viðfeðma umhverfi var
sjóndeildarhringur Ásu, og ekki er
ástæðulaust að sú mynd æskustöðva
myndaði skýra hugsun og kæra um-
hyggju fýrir þeim stað þar sem æsku-
árin voru og fyrstu minningar greypt-
ar í hugann. Þegar meira er hugað að
æviskeiði Ásu þá skal það játað hér
með að þau hjónin Walter og Ása
hafa ekki alltaf siglt lygnan sjó á
sinni lífsgöngu. En þrátt fyrir það
hafa þau séð bjartar hliðar á þeinj(
kringumstæðum sem þeim hafa verið
skapaðar. Samheldni og viljastyrkur
þeirra hefur þar miklu ráðið, guð hef-
ur gefið þeim þann styrk og kraft að
erfiðleikar hafa ekki bugað þau. Nú
þegar dagar Ásu eru taldir skilur hún
eftir góðar minningar í hugum okkar
hjóna og hygg ég að svo sé hjá öllum
sem henni hafa kynnst. Góð móðir og
eiginkona er sú mynd sem greypt er í
hugann á þessari stundu. Ástvinum
hennar öllum vottum við samúð okkar
og sá sem tilveru okkar ræður blessi
minningu hennai’ og gefi ástvinum
styrk á sorgarstund.
Inga og Páll frá Borg.
Útfararstofa íslands sér um:
Útfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar í samráði
við prest og aðstandendur.
Flytja hinn látna af dánarstað I líkhús.
Aðstoða við val á kistu og líkklæðum.
Undirbúa lík hins látna í kistu og snyrta ef
með þarf.
Útfararstofa íslands útvegar:
Prest.
Dánarvottorð.
Stað og stund fyrir kístulagningu og útför.
Legstað í kirkjugaröi.
Organista, sönghópa, einsöngvara, einleikara
og/eða annað listafólk.
Kistuskreytingu og fána.
Blóm og kransa.
Sálmaskrá og aöstoðar við val á sálmum.
Lfkbrennsluheimild.
Duftker ef líkbrennsla á sér stað.
Sal fyrir erfidrykkju.
Kross og skilti á leiði.
Legstein.
Flutning á kistu út á land eða utan af landi.
Flutning á kistu til landsins og frá landinu.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Útfararstofa íslands - Suðurhlíð 35-105 Reykjavík.
Sími 581 3300 - allan sólarhringinn.
Markmið Útfararstofu íslands er að veita trausta og ,__________________________
Aöstandendur geta leitað útfararstjóra hvenær sólarhrings sem er. Útfarar-
stofa íslands er aðstandendum innan handar um alla þá þætti, er hafa ber I
huga er dauðsfall ber að. Útfararstjórar Útfararstofu Islands búa yfir mikilli
reynslu og hafa starfað við útfararþjónustu um árabil.