Morgunblaðið - 14.08.1997, Blaðsíða 24

24 FIMMTUDAGUR 14. ÁGÚST 1997
MORGUNBLAÐIÐ
ERLEIMT
Talað
um lífið
Umhverfísmál eru íbúum Múrmansk ekki
efst í huga. Þeim er aðallega umhugað að
geta framfleytt sér, sem getur reynst ill-
mögulegt þegar menn fá ekki launin sín
greidd út og lífeyririnn dugar varla fyrir
pari af skóm. Þá eru ekki allir jafnhrifnir
af búsetu svo langt fyrir norðan heimskauts-
baug en komast hvergi, eru fangar bágs
efnahags. Urður Gunnarsdóttir var á ferð
á Kólaskaga fyrir skemmstu.
Morgunblaðið/UG
VEGGSKREYTINGAR sem minna á hina sovésku fortíð er hvarvetna að sjá í Múrmansk.
HÆTTU þessu tali um
smámuni. Talaðu heldur
um lífið,“ segir hann við
eiginkonuna. Þau eru
rúmlega sextug, komin á eftirlaun
og draga fram lífið. Töpuðu tveimur
miHjónum rúblna í píramítafjárfest-
ingum fyrir tveimur árum og um
15 milljóna rúblna spamaður brann
uppi á verðbólgubálinu, sem nú log-
ar glatt, er 128% á ári. Þau eru
eins og flestir á götum Múrmansk
vel til fara, klædd leðuijökkum þótt
úti sé um tuttugu stiga hiti. Fólk
tekur vel í að spjalla, segir ófeimið
frá fjölskylduhögum og bágbornum
fjárhagnum. Flestir hafa sömu sögu
að segja, þeir reyna að draga fram
lífið á launum sem ekki eru alltaf
greidd út og hafa litla trú á stjórn-
völdum. Svo eru auðvitað þeir sem
aka um á dýru bflunum en þeir eru
fáir. Miklu færri en þeir sem borða
leifarnar af diskum annarra á kaffi-
húsum og matsölustöðum.
„Lífíð“ í augum Vasselí Ivano-
vitsj er lög sem standast ekki þegar
á reynir, brostnar vonir um öryggi
í ellinni og möguleikann að aðstoða
börnin. Eiginkona hans, Anna
Pavlovna, talar um þau; dótturina
sem hefur verið atvinnulaus í tvö
ár, er gift en bamlaus, enda fram-
tíðin í Múrmansk ekkert sérlega
björt nú, frekar en svo víða í Rúss-
landi. Ungu hjónin búa hjá tengda-
foreldrunum, rétt eins og sonurinn,
sem er lögreglumaður á fertugs-
aldri, kvæntur og eins barns faðir.
Bæði börnin vildu geta búið sér
eigin heimili og foreldrarnir vildu
fátt frekar en geta aðstoðað þau.
Morgunblaðið/Ole Magnus Rapp
TAJSJA Nikolajevna Badí, 55 ára, og dóttirin Írína, sextán ára.
Framtíðarvonir móðurinnar fyrir hönd Írínu eru að hún læri
hönnun en það er fjarri öllu raunsæi eins og fjárhagurinn er nú.
Því fer dóttirin líklega í eitthvert iðnnám.
ÍSLENSK-KÍNVERSKA VIÐSKIPTARÁÐIÐ
* « m u m &
VIÐSKIPTATÆKIFÆRIIKÍNA
Dagana 14.-19. ágÚSt nk. er væntanleg til íslands vlðskiptasendinefnd frá Kfna á
vegum CCPIT (China Council for the Promotion of International Trade).
Af þessu tilefni efnir Íslensk-kínverska viðskiptaráðið til
kynningar í Sunnusal Hótels Sögu
þann 15. ágúst nk. þar sem íslenskum
fyrirtækjum er gefinn kostur á að hitta fulltrúa
kínversku fyrirtækjanna. Kynningin verður opin frá
kl. 10.00-12.00 f.h. og frá kl. 14.00-16.30 e.h.
Þeir, sem hafa áhuga á að stofna til viðskipta við kínversk fyrirtæki, eru eindregið
hvattir til að nýta sér þetta einstaka tækifæri. Hér er um að ræða stærstu
viðskiptasendinefnd sem komið hefur til landsins frá Kfna. Leitað er eftir innflytjendum
og útflytjendum á flestum vörutegundum, auk fjárfesta f samstarfsverkefnum og sam-
starfi við fslenska kaupsýslumenn á fjölmörgum sviðum.
Nánari upplýsingar veittar í síma 588 8910
En þau hafa tapað öllum spamaðin-
um og hafa ekki efni á því að fara
til borginnar Volgograd til að gera
kröfu á píramítafyrirtækið sem
hafði af þeim fé. Eftirlaunin á mán-
uði eru um 300.000 rúblur, um
3.300 ísl. kr.
„Við höfum heldur ekki efni á
því að flytja héðan burt, eins og við
hefðum helst viljað. Við erum að-
komufólk og hér er of kalt,“ segir
Anna Pavlovna. Hún og eiginmað-
urinn hafa litla trú á stjórnmála-
mönnunum, þeir tali og tali og geri
ekkert. Ekkert breytist. Vladimír
Zhírínovskíj er geðsjúklingur, segja
þau. Tíminn leiði í ljós hvort Borís
Nemtsov, vonarstjama umbóta-
sinna, geri eitthvað, forsetinn Jelts-
ín nenni engu lengur en Gennadí
Zjúganov, leiðtogi kommúnista, sé
ágætur en hann sé bara umkringd-
ur vanhæfum og ómögulegnm
flokksmönnum. Hvað varð um um-
bæturnar sem öllu áttu að bjarga?
Flotinn er klár í slaginn
Andrej og Jevgení eru í flotanum
í Múrmansk. Það má ekki mynda
VEITT í soðið um borð í skip-
inu Lottu sem geymir geisla-
virkan úrgang.
þá, þeir vilja ekki gefa upp eftir-
nöfn sín og láta sér nægja að segja
um skipið sem þeir eru á, að það
sé ekki kafbétur. Þeir eru á gangi
á aðalgötunni í Múrmansk, segjast
vilja eyða tímanum á skynsamlegan
hátt, eru ekki mikið fyrir að drekka.
Þeir eru vinir, fæddir í Leníngrad
fyrir 24 árum en hafa verið í tvö ár
I Múrmansk. Heima, þar sem nú
heitir Pétursborg, bíða eiginkona
og kærasta og þangað myndu þeir
halda ef þeir væru ekki bundnir í
hernum. Andrej og Jevgení gera sér
vonir um að það verði ekki seinna
en eftir 3-4 ár. „Múrmansk er ágæt
og starfið í flotanum líka yfirleitt.
En samanborið við Pétursborg er
ljóst hvor hefur vinninginn," segir
Jevgení.
Fréttir af fjárhagserfiðleikum
rússneska hersins hafa verið tíðar
og félagarnir viðurkenna að vissu-
lega hafi þeirra gætt í flotanum.
En þeir eru afar varkárir í orða-
vali, segja vandann brátt að baki,
forsetinn hafi lofað því, enda gegni
flotinn afar mikilvægu hlutverki við
vamir landsins. Svo kemur löng
þögn, við þökkum fyrir spjallið, þeir
kinka kolli og segja svo alvarlegir
á svip. „Að síðustu viljum við ítreka
að þrátt fyrir erfiðleikana, er flotinn
klár í slaginn."
Sakna
Sovétríkjanna
Við einn af fjölmörgum söluturn-
um, sem selja allt frá áfengi til
brauðs og sælgætis standa mæðg-
ur; Tajsja Nikolajevna Badí, 55 ára,
og dóttirin írína, sextán ára. Írína
ypptir öxlum við flestum spurning-
um, segist ekki hafa velt framtíð-
inni mikið fyrir sér nema hvað hún
vilji búa í Múrmansk. Móðir hennar
flutti til borgarinnar fyrir 37 árum
frá suðausturhluta Rússlands og
þrátt fyrir að henni finnist ágætt
að búa svo norðarlega, er hugurinn
samt á suðlægari slóðum. En hún
lætur sig ekki einu sinni dreyma
um að flytja suður á bóginn, það
er einfaldlega útilokað.
Tajsja á rétt á því að fara á eftir-
laun, en hún hefur starfað hjá hluta-
bréfafyrirtæki. Eftirlaunin sem
henni standa til boða eru lág og
Tajsja kýs fremur að vinna til að
sjá fyrir fjölskyldunni. „En erfiðleik-
arnir eru alls staðar og erfiðast _af
öllu þykir mér að ala upp börn. Ég
og eiginmaður minn eigum son og
dóttur en við höfum ekki efni á að
uppfylla allar kröfur bamanna okk-
ar. Eftirlaunin sem ég get fengið