Morgunblaðið - 01.07.1997, Blaðsíða 46

•446 ÞRIÐJUDAGUR 1. JÚLÍ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
OLAFUR
ÞORSTEINSSON
+ Ólafur Eysteinn
Þorsteinsson
fæddist í Reykjavík
18. júní 1933. Hann
lést á Landspitalan-
um 25.júní síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Sveiney Guð-
mundsdóttir hús-
freyja, f. 29. júní
1906 í Keflavík, d.
5. ágúst 1991, og
Þorsteinn Loftsson,
bifreiðarstjóri, f. 17.
október 1904 í
Neðra-Seli í Lands-
sveit, d. 5. júlí 1976.
Systkini Ólafs eru Sveinn Þór-
ir, f. 1929, kvæntur Hjördísi Ein-
arsdóttur, og Sólveig, f. 1931,
sem gift var Sverri Jónssyni en
hann lést 1966.
Ólafur kvæntist 1955 Hólm-
fríði Björnsdóttur. Þau slitu
samvistir. Börn þeirra eru: 1)
Elsa Jóhanna, f. 1956, maki
Rúnar Jónsson.
Þeirra börn eru
Tinna, Guðrún Ósk
og Hólmfríður
Björk. 2) Droplaug,
f. 1960, hennar barn
er Ólafur. 3) Þor-
steinn, f. 1962, maki
Jóna Fanney Kristj-
ánsdóttir. Þeirra
börn eru Sigurbjörg
Tekla og Saga Líf.
Sambýliskona Ól-
afs var Guðrún
Björgvinsdóttir, þau
slitu samvistir. Dótt-
ir þeirra er Rósa, f.
1963, maki Ellert S. Markússon.
Þeirra börn eru Hörður Sche-
ving, látinn, Guðrún Björg og
Anna Karen. Ólafur var starfs-
maður Flugfélags Islands og síð-
ar Flugleiða allt frá árinu 1952.
Útför Ólafs fer fram frá
Langholtskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Einn af mínum kærustu og bestu
vinum er farinn. Hann Ólafur Þor-
^ steinsson, alltaf kallaður Lalli,
’ kvaddi þennan heim 25. júní. Mig
langar til að kveðja hann með fáein-
um orðum.
Þegar ég hugsa aftur í tímann,
kannski sextán ár eða meira, þá
sé ég best hvað ég hef verið heppin
að eiga þig fyrir traustan og trygg-
an vin sem alltaf var tilbúinn til
að hlusta og taka þátt í gleði og
sorg með mér. Þú lést þér ailtaf
annt um það hvernig mér liði á leið
til betra lífs og þú barst virðingu
fyrir því sem ég var að gera og
■^þökk sé þér fyrir það, vinur. Það
var alltaf svo gott að hringja í þig
eða fá þig í kaffi til að spjalla sam-
an. Lalli minn, þú varst nefnilega
maður sem var hægt að treysta
fullkomlega fyrir sínum innstu mál-
um, maður vissi alltaf að það færi
ekki lengra. Það eru ýmis verkefni
lögð fyrir mann í lífinu og það verð-
ur bara mikið léttara að takast á
við þau þegar maður getur miðlað
því með öðrum og það stóð aldrei
á þér að veita mér áheyrn. Já, Lalli
minn, ég þakka þér fyrir allar þær
stundir sem við sátum og röbbuðum
saman og ég geymi þær í minning-
unni um þig. Meira að segja í veik-
indum þínum varst þú að hlífa mér
og sagðir sem minnst um líðan þína.
Það er mikið fyrir að þakka að
hafa fengið að vinna með þér í 15
ár hjá Flugleiðum og það voru góð
ár sem ekki gleymast og fá svo að
eiga þig fyrir vin sem eftir var.
Jæja, Lalli minn, nú kveð ég þig
með innilegri virðingu og þakklæti
og ég á eftir að sakna þín, minn
kæri. Ég bið Guð að gefa ættingjum
og vinum þínum styrk í gegnum
sorgina.
Guð blessi svo minningu góðs
drengs.
Þín vinkona,
Edda.
Nær jafnskjótt og sumri tók að
halla lauk jarðvist sinni vinur minn
og samstarfsmaður um fjögurra
áratuga skeið, Ólafur E. Þorsteins-
son, verkstjóri í hlaðdeild Flugleiða
á Reykjavíkurflugvelli. Ólafur eða
Lalli, eins og hann var ávallt kallað-
ur, hóf störf hjá Flugfélagi íslands
hf. 18. apríl 1952 og er því margs
að minnast á nær hálfrar aldar
starfi manns, sem spannar næstum
því flugsögu okkar íslendinga.
Hann tók þátt í þróun og uppbygg-
ingu þeirrar flugstarfsemi sem nú
er svo snar þáttur í daglegu lífi
okkar. Þökk sé þeim frumheijum
sem með áræði og dugnaði mörkuðu
leiðina til þeirra miklu framfara sem
orðið hafa i flugmálum okkar.
Á vordögum árið 1958 hóf ég
t
Ástkær móðir mín,
SIGURVEIG BJÖRNSDÓTTIR
frá Völlum,
Hvassaleiti 6,
lést sunnudaginn 29. júní.
Rannveig Magnúsdóttir.
t
Elskulegur faðir, tengdafaðir, fósturfaðir og
afi,
BJÖRN RAGNAR EGILSSON
bifreiðastjóri,
Stórholti 32,
er lést á Landspítalanum 25. júní, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn
2. júli kl. 13.30.
Egill J. Björnsson,
Guðríður Guðbjartsdóttir,
Magnús Sigurðsson,
Jóhanna A. Stefándóttir,
Björn M. Tómasson,
Yngvi Tómasson,
Stefán P. Magnússon,
Magnús Þ. Magnússon.
Birna Ómarsdóttir,
Tómas Tómasson,
Kolbrún Ólafsdóttir,
Óli A. Einarsson,
Frida Svantessen,
störf í hlaðdeildinni og hófst þar
með ágætt og farsælt samstarf
okkar, sem aldrei bar skugga á.
Það var ör þróun í flugflota Flugfé-
lagsins á tímabilinu 1957 til 1967
þegar Katalínuflugbátarnir og
þristarnir voru að víkja fyrir Fok-
kervélunum og sexurnar fyrir þot-
unum. Eins og nærri má geta þurftu
starfsmenn að laga sig að þessari
þróun og var hlutur Lalla í þeim
verkefnum afar farsæll.
Á langri stafsævi á íjölmennum
og áhugaverðum vinnustað fer ekki
hjá því að kunningsskapur og vin-
átta myndist á meðal starfsmanna.
Lalli var afar glaðsinna og hrókur
alls fagnaðar á skemmtunum og
hátíðum starfsmanna. Þótt sárþjáð-
ur væri lét hann sig ekki vanta á
samkomu á Þingvöllum nú í vor er
lýsa skyldi yfir sjálfstæði Flugfé-
lags íslands.
Með æðruleysi og karlmennsku
mætti hann örlögum sínum og var
aðdáunarvert að fylgjast með að-
standendum hans og vinum létta
honum síðustu sporin.
Ég þakka Lalla vináttu hans og
samstarfið og votta börnum,
tengdabömum, barnabörnum og
vinum hans mína dýpstu samúð.
Vertu að eilífu Guði falinn.
Aðalsteinn Dalmann
Októsson.
Elsku afi,
Það var sorgardagur hjá okkur
miðvikudaginn 25. júní, þegar
mamma og pabbi komu heim af
spítalanum og sögðu okkur að þú
værir dáinn. Það var bara ein vika
síðan við komum í afmælið þitt og
borðuðum með þér afmælistertu
heima hjá þér. Við skiljum ekki af
hveiju Guð vill taka þig frá okkur,
þú varst ekkert gamall og okkur
fannst þú alltaf svo skemmtilegur.
Við gleymum aldrei þegar við vor-
um litlar og vorum með þér og
ömmu í sumarbústaðnum sem þið
voruð að byggja og við fengum
rólur og sandkassa svo við gætum
leikið okkur þar. Þú fannst hreiður
og sýndir okkur pínulitla unga sem
héldu að við ætluðum að gefa þeim
mat.
Nú ert þú ekki veikur lengur.
Við vitum að þér líður vel þarna
uppi og vonum að þú sért búinn
að hitta Hörð bróður okkar. Við
vitum að þú passar hann vel fyrir
okkur.
Guðrún Björg og Anna Karen.
Mikilvægur maður er farinn úr
h'fi mínu, hann kæri afi minn, og
það sem er mér til huggunar eru
allar þær ljúfu minningar sem ég
á um hann.
Er hann kom í heimsókn fylltist
maður allur af spenningi, það var
svo hrífandi andrúmsloft í kringum
hann, alltaf kom hann; „hæ darl-
ing“; og smellti kossi á kinnina og
laumaði M&M kúlupoka til mín.
Hvað það var gaman þau skipti
þegar ég og mamma fórum að
heimsækja Lalla afa í vinnuna, sjá
hann í vinnugallanum með heyrnar-
skjólin úti á velli þar sem verið var
að gera vélarnar tilbúnar fyrir flug-
tak og hávaðinn í hreyflunum ær-
andi.
Þetta var allt svo framandi, hann
var svo sjarmerandi í vinnubúningn-
um, og hann var afi minn! Ég var
svo stolt, og mér fannst ég vera
litla prinsessan hans.
Skemmtilegu ferðirnar okkar í
sveitina, og skíðatúrarnir í Hamra-
gil þar sem mikill tími og þolin-
mæði fór í að kenna afastelpunni
skíðakúnstirnar.
Síðan komu unglingsárin og ég
mun vera honum ævinlega þakklát
hvað hann reyndist mér vel á því
tímabili. Ég átti í erfiðleikum á
þessu aldursskeiði, og var foreldr-
um mínum svolítið erfið, og það er
fyrir hans tilstilli að ég nýt vel-
gengni og lifi hamingjuríku lífi í
dag.
Nú kveð ég þig, elsku afi minn,
en minningin um þig lifir um
ókomna framtíð.
Þín
Tinna.
KRISTIN OKTA VIA
INGIMUNDARDÓTTIR
+ Kristín Oktavía
Ingimund-
ardóttir fæddist á
Siglufirði 8. októ-
ber 1922. Hún lést
í Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 23.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ingimundur
Sigurðsson, f. 7.
maí 1882 í Hvamm-
skoti á Höfða-
strönd, og Jóhanna
Amgrímsdóttir, f.
16. júní 1880 að
Bjarnargili í Fljót-
um. Eftirlifandi systkini hennar
em: Sigurbjörg, f. ll.júní 1909,
Einara, f. 20. febrúar 1911,
Arngrímur, f. 23. nóvember
1912, Ástríður, f. 7. maí 1915,
Sigurlína, f. 1. september 1917,
og Sigurður, f. 25. maí 1924.
Sigurður Anton, f. 8. júlí 1907,
og Kristinn, f. 19. október 1920,
em látnir.
Kristín flutti til Vestmanna-
eyja árið 1932 eftir lát móður
sinnar. Hún eignaðist dótturina
Ingu Jóhönnu Amórsdóttur, f.
26. janúar 1943. Inga er búsett
í Maima í Svíþjóð. Börn Ingu
em: Kristrún Harpa, Dagný,
Halldór og Rannveig. Hinn 8.
október 1949 giftist Kristín
Jóni Ástvaldi Helgasyni og áttu
þau sex börn: 1) Oli Þór, f. 8.
ágúst 1949, kvæntur Guðfinnu
Nívarðsdóttur, búsettur á Þóm-
stöðum í Eyjafirði, og eiga þau
fjögur böm, Krístínu Rós, Sól-
rúnu, Hlyn og Helgu Sif, 2) Sig-
urbjörg Sóley, f. 23. janúar
1951, _ gift Ágústi
Inga Ólafssyni, bú-
sett á Hvolsvelli, og
eiga þau þrjú börn,
Sigrúnu, Ástvald
Óla og Magnús. 3-4)
Tvíburarnir Sig-
urður Rúnar og
Finnbogi Arnar, f.
5. september 1956,
Sigurður Rúnar er
búsettur í Reykja-
vík og á hann fjögur
börn, Gylfa, Pálma,
Kristínu og Hauk,
Finnbogi er búsett-
ur á Hellu, hann á
eina dóttur, Vigdísi. 5) Ragnar,
f. 20. apríl 1960, kvæntur Guð-
rúnu Bergmann, búsettur í
Kópavogi, þau eiga tvo syni,
Pétur Þór og ívar Orn. 6) Viðar
Þór, f. 20. desember 1965,
kvæntur Jóhönnu Ósk Pálsdótt-
ur, búsettur á Hellu, þau eiga
tvö börn, Þóru Ósk og Jón Pál.
Kristín og Ásvaldur bjuggu
í Vestmannaeyjum til ársins
1968 er þau fluttust að Hvols-
velli í Rangárvallasýslu. Þar
vann Kristín m.a. sem handa-
vinnukennari við Hvolskóla og
á húsgagnaiðju Kaupfélags
Rangæinga. Kristín sótti vinnu
til Reykjavíkur seinni árin
þeirra á Hvolsvelli og vann þá
hjá TM-húsgögnum og fata-
verksmiðjunni Max ehf. Eftir
að þau fluttu til Reykjavíkur
árið 1985 starfaði hún þjá Hag-
kaupum.
Utför Kristínar fer fram frá
Breiðabólstað í Fljótshlíð í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Fyrir rétt rúmu ári kvöddum við
afa okkar, Ástvald Helgason, hinstu
kveðju á sólbjörtum degi á Breiða-
bólstað á Fljótshlíð. Sólin skein
einnig þann dag er þú kvaddir,
amma mín.
Bæði máttu þau glíma við ósigr-
andi andstæðinga í lok ævinnar,
sjúkdóma sem grípa fram fyrir
hendur á þeim sem þá hlýtur og
orkan og krafturinn smám saman
þverr. Amma kvaddi eiginmann
sinn bein í baki og tiguleg eins og
hún átti vanda til þrátt fyrir að
veikindi hennar væru farin að segja
verulega til sín. Ég veit að ekkert
þótti afa verra en þurfa að yfirgefa
þig þegar þú þurftir mest á honum
að halda.
Þeim stutta tíma, fyrr en skip mitt fer,
sem flytur mig á brott í hinsta sinni,
ég vildi gjama veija í návist þinni
og velta þungri byrði af hjarta mér.
Við börðumst lengi dags við óvin einn,
og oftast litlum sigri hrósa máttum,
hann beið við fótmál hvert í öllum áttum
og andlit hans ei þekkti maður neinn.
Að sigra þennan óvin eða deyja
var okkur báðum tveim á herðar lagt.
Og þér, sem eftir verður, vil ég segja:
Eitt vopn er til, eitt vopn, þó enginn þekki,
og vegna þess skal leyndarmálið sagt.
Nei, skip mitt býst á brott. Ég get það ekki.
(Steinn Steinarr.)
Hún amma lifði lífínu lifandi.
Annað verður ekki sagt. Þrátt fyrir
að hún hafi verið komin á áttræðis-
aldur þegar hún veiktist var hún
enn í blóma lífsins. Hún var óstöðv-
andi lífsglöð. Atorku hennar voru
engin takmörk sett enda ekki van-
þörf á við uppeldi sjö barna. Öll
nutu þau þess að amma var einstök
saumakona og voru ófáir kjólarnir,
jakkarnir og buxurnar sem hún
útbjó á þau. Dreg ég í efa að slík
natni sé algeng sjón. Amma hafði
atvinnu af saumaskap lengi vel og
kenndi m.a. handavinnu á Hvols-
velli. Á heimili hennar mátti einnig
sjá ótai myndir, púða og aðra gripi
sem hún hafði útbúið.
Hún var órög að leita sér nýrrar
þekkingar hvort sem var á sviði
hannyrða eða annars. Lampa-
skerma lærði hún að útbúa eins og
listaverk og prýða þeir mörg heim-
ili barna og barnabarna. Hver sem
slíkan grip hefur hreppt telur sig
lukkunnar pamfíl. Þegar þau afi
voru flutt til Reykjavíkur sótti hún
námskeið í ensku og spænsku í
kvöldskóla, framyfir sjötugt. Þessa
þekkingu hafði hún gaman af að
nýta sér í fjölmörgum ferðum þeirra
erlendis. Einatt þegar heim kom
úr slikum ferðum hafði hún í fórum
sínum gjafir til barnabarna sinna
en þau eru alls 20.
Ámma var fyrirmyndar húsmóðir
í smáu sem stóru. Hún útbjó glæsi-
legar veislur hvort sem var með
tertum eða mat og oft stóð hún
fyrir fjölskylduboðum þar sem borð-
ið ætlaði að svigna af kræsingum.
í veikindum sínum gætti hún
þess að valda börnum sínum og
barnabörnum ekki áhyggjum. Hún
reyndi að gantast og brosa eins
lengi og henni var unnt. Hún kvart-
aði nánast aldrei yfir verkjum eða
að hún ætti bágt að vera svona
veik. Hún kvartaði aðeins yfir því
að geta ekki verið við fermingar
og útskriftir barnabarna sinna þetta
árið. Hún vildi vera úti á meðal
fólks, brosa og kætast.
Sofið er ástaraugað þitt,
sem aldrei brást að mætti mínu.
Mest hef ég dáðst að brosi þínu.
Andi þinn sást þar ailt með sitt.
(Jónas Hallgrimsson.)
Hvíl í friði, amma mín.
Sigrún.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust
er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins
í bréfasíma 5691115, eða á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar
þar um má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki
yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.