Morgunblaðið - 10.02.1995, Blaðsíða 34

34 FÖSTUDAGUR 10. FEBRÚAR 1995
-I
____________________________________________MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIMGAR
t
Eiginmaður minn,
GUNNAR ÞORSTEINSSON,
Litla-Hofi,
Öræfum,
andaðist að morgni 8. febrúar á elli-
og hjúkrunarheimilinu Skjólgarði, Höfn.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigrún Jónsdóttir.
t
Ástkær vinkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ANNA HJARTARDÓTTIR,
Aðalstræti 19,
ísafirði,
andaðist í Fjórðungssjúkrahúsinu á ísafirði miðvikudaginn 8. febrúar.
Gunnar J. Guðbjörnsson,
Hjörtur A. Sigurðsson,
Pétur S. Sigurðsson, Kristín Böðvarsdóttir,
Gunnar Þ. Sigurðsson,
Sigurður og Sveinbjörn Péturssynir.
t
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
EIRÍKUR BJÖRN RAGNARSSON,
Skógum, Öxarfirði,
áðurtil heimilis
á Norðurgötu 52,
Sandgerði,
andaðist að morgni 6. febrúar.
Pálina Guðnadóttir,
Málfríður Erlingsdóttir,
Þórir Eiríksson, Dagný Káradóttir,
Málfriður R. Eiríksdóttir, Angantýr E. Sævarsson,
Guðdi's Eiríksdóttir, Friðrik K. Jakobsson,
Inga Pála Eiríksdóttir, Halldór Antonsson,
Eiríkur Páll Eiriksson
og barnabörn.
t
Maðurinn minn, faðir okkar og afi,
ÞORSTEINN GÍSLASON
söðlasmiður,
Vesturbraut 17,
Höfn,
sem lést á dvalarheimilinu Skjólgarði þann 5. febrúar, verður jarð-
sunginn frá Hafnarkirkju laugardaginn 11. febrúar kl. 14.00.
Hlíf Ragnarsdóttir,
Guðrún Þorsteinsdóttir,
Ragnhildur Þorsteinsdóttir, Leifur Helgason,
Hallfríður Þorsteinsdóttir, Þór Ingólfsson
og barnabörn.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ÞÓRUNN KRISTÍN
ÞÓRHALLSDÓTTIR,
lést í sjúkrahúsinu á Egilsstöðum mánu-
daginn 6. febrúar.
Jarðsungið verður frá Egilsstaðakirkju
laugardaginn 11. febrúar kl. 14.00.
Steinþór Eiríksson,
Stefanía Steinþórsdóttir, Gissur Þór Árnason,
Jenný K. Steinþórsdóttir, Guðmundur Kristjánsson,
Þórhalla Steinþórsdóttir, Óskar Baldursson,
Hrefna Loftsdóttir, Hjörtur Karlsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SOFFÍA ÁSBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR,
Efri-Grímslæk,
Ölfusi,
verður jarðsungin frá Þorlákskirkju,
Þorlákshöfn, laugardaginn 11. febrúar
kl. 13.00.
Þeir, sem vildu minnast hennar, eru
beðnir að láta Orgelsjóð Þorlákskirkju
njóta þess.
Sigriður Konráðsdóttir, Guðmundur Þorsteinsson,
Gunnar Konráðsson, Gréta Jónsdóttir,
Ingólfur Konráðsson, Ragnheiður Halldórsdóttir,
Magnús Konráðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
GUÐRÚN SIGRÍÐUR ZOÉGA
+ Guðrún Sig-
ríður Zoéga
húsmóðir fæddist
í Austurstræti 3 i
Reykjavík 8. jan-
úar 1918. Hún lést
á Landspítalanum
sunnudaginn 5.
febrúar síðastlið-
inn. Hún var
yngst sex barna
bjónanna Jón
Brynjólfssonar
leðurvörukaup-
manns í Reykja-
vík, frá Hreða-
vatni í Norðurárd-
al, f. 26. júlí 1865, d. 1. febrúar
1942, og konu hans Guðrúnar
Jósepsdóttur Brynjólfssonar,
húsmóður, Reykjavík, f. 26. júní
1877, d. 26. ágúst 1964. Auk
fimm systkina átti Guðrún Sig-
ríður einn hálfbróður samfeðra
og eru þau nú öll látin.
Guðrún Sigríður giftist 15.
janúar 1938 Sveini Zoéga, f. 8.
október 1913, d. 4. desember
1989, framkvæmdasljóra í
Reylqavík. Hann var sonur
hjónanna Jóns trésmíðameist-
ara og síðar kaup-
manns í Reykjavík
Jóhannessonar
Zoéga og Hönnu Pe-
treu Svennýar
Sveinsdóttur Zoéga,
húsmóður í Reykja-
vík. Börn Guðrúnar
Sigríðar og Sveins
eru: 1) Hanna Sveins-
dóttir Zoéga, f. 25.
september 1939, gift
Guðmundi Ágústi
Jónssyni og eiga þau
fimm börn og tvö
barnabörn. 2) Jón
Gunnar Zoéga, f. 9.
júní 1943, kvæntur Guðrúnu
Björnsdóttur og eiga þau þijá
syni og eitt barnabarn. 3) Anna
Sigríður Zoéga, f. 3. febrúar
1947 og á hún fjögur börn og
tvö barnabörn. 4) Nanna Guð-
rún Zoéga, f. 24. september
1951, gift Lárusi Atlasyni og
eiga þau fímm syni.
Guðrún Sigríður lauk prófi
úr Verzlunarskóla Islands 1935.
Utför hennar fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin kl. 13.30.
ELSKU amma, mig langar með ör-
fáum fátæklegum orðum að þakka
þér fyrir samfylgd í gegnum lífíð. Þau
voru mörg árin sem við áttum sam-
an. Því ég hef haft þá ánægju að
vera nálægt þér síðustu 32 ár. Þær
voru ófáar ferðimar til þín og afa sem
ég fór. Fyrst bjó ég í Bankastrætinu
við hliðina á ykkur þegar þið vomð
á Skólavörðustígnum. Síðan er ég
flutti í burtu með mömmu og pabba,
er ég var 6 ára, var komið oft í heim-
sókn til ykkar og síðan oftar þegar
ég var farinn að nota strætó. Ein-
hvem veginn vomð þið alltaf mið-
punktur tilvemnnar fyrir mér. Iðulega
gisti ég um helgar hjá ykkur eða fór
með ykkur í Æskuminni. Einhvem
veginn em flest allar æskuminningar
mínar tengdar ykkur og Bankó. Þú
og afí kennduð mér að lesa og hvött-
uð mig áfram í skólanum. Þegar ég
fór að þurfa að læra sögu, landa-
fræði, kristnifræði og önnur bókleg
fög varst þú til staðar við að hlýða
mér yfír. Þau vom ófá skiptin sem
ég sat upp í Bankó, með þig fyrir
framan mig með gleraugun á nef-
broddinum (oft þurftum við nú að
leita að þeim), með svuntuna þína og
með námsbókina mína í hendinni og
þú hlýddir mér yfír. Síðan þegar
maður fór í menntaskóla kom maður
niður í Bankó til að lesa og það var
séð til þess að ég fengi frið til þess.
Síðan ég og Fanney stofnuðum
heimili gerðum við það í Bankó og
áttum dagleg samskipti við þig í tæp
11 ár. Þú reyndist okkur vel. Þegar
Ási fæddist fómm við að kalla þig
„löngu" og þú varðst svo stolt af litla
pollanum. Þær voru ófáar stundimar
sem þið áttuð saman og þú kepptist
við að kenna honum góða siði og góð
gildi. Þetta em hlutir sem hann á
eftir að lifa á það sem eftir er.
Manstu þegar þú komst heim úr
boðum og sagðir að einhver konan
hefði verið að segja sögu af bama-
baminu sínu, þá sagðirðu alltaf að
sögurnar af honum Ása væm miklu
skemmtilegri. Enda kunnirðu margar
sögur af honum og sérstaklega þeg-
ar hann var í Isaksskóla og var allt-
af hjá þér á morgnana áður en hann
fór í skólann eftir hádegi. Svo kom
hann upp til þín til að sníkja saltp-
illu en þú passaðir alltaf upp á að
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, nær og fjær, sem sýnt
hafa okkur samúð og vinarhug við andlát og útför föður okkar
og ástvinar,
ELMARS ÞORKELS ÓLAFSSONAR.
Birkir Þór Elmarsson,
Eli'sa Björk Elmarsdóttir,
Agnes Árnadóttir.
t
Þökkum innilega samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ELÍSU ELI'ASDÓTTUR
frá Nesi
í Grunnavík.
Kristín Þ. Símonardóttir, Jóhann Hauksson,
Sigríður R. Símonardóttir, Jón Guðbjartsson,
Elísa Símonardóttir, Árni Helgason,
Stefán K. Símonarson, Steinunn Sölvadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir eru hér með færðar
öllum þeim, sem sýndu okkur hlýhug
við andlát og útför föður okkar,
GUÐMUNDAR BJÖRNSSONAR
frá Grjótnesi.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki
Landspítalans fyrirfrábæra umönnun.
Björn, Vilborg, Ragnhildur, Böðvar,
Þórey og fjölskyldur.
eiga þær til að gefa honum. Stundum
tók hann vini sína upp með sér og
þeir fengu saltpillu og það var svo
að allir vinir hans kölluðu þig líka
„löngu", útlitið bauð upp á það, þetta
blíða ömmulega útlit. Síðan fæddist
Hanna Kristjana og þó þið hafið
bara átt rétt rúmt ár saman, gafstu
henni mikið og hún byrjaði alltaf að
söngla er það var labbað upp stigann
til þín með hana. Já, það var alltaf
gott að vita af þér þarna uppi, koma
upp og fá kaffi og einn vindil með,
sitja hjá þér og spjalla um daginn
og veginn, enda hafðirðu skoðun á
öllu og vildir frétta allt sem væri að
gerast. Enda var það svo að ef þú
fórst í ferðalög fannst manni húsið
alltaf svo tómlegt er þú varst í burtu.
En nú ert þú farin í eilítið lengra
ferðalag en vanalega. Ferðalag sem
við öll hefðum helst aldrei viljað að
þú færir í en því miður varð það
ekki umflúið. Þessi veikindi sem
skullu á þér í haust tóku þig hratt
frá okkur. Eftir sitjum við hljóð með
djúpa sorg í hjarta okkar en samt
þakklát yfír því að hafa átt allar
þessar góðu stundir með þér. Banka-
stræti 14 á aldrei eftir að verða sama
húsið eftir að þú ert farin en minning-
amar munu samt áfram varpa ljóma
á húsið. Ég, Fanney, Ási og Hanna
Kristjana viljum þakka þér allt hið
góða sem þú leiddir í líf okkar og
minning þín mun áfram lýsa skært
í hjarta okkar það sem eftir er.
Fjölskyldu minni allri vil ég færa
mínar dýpstu samúðarkveðjur, við
sem höfum átt mikið höfum misst
mikið með fráfalli ömmu. Minningu
hennar geymum við í hjarta okkar
og höldum henni hátt á loft.
Sveinn Guðmundsson.
Jæja, elsku amma mín, nú ertu
loksins komin til hans afa og á stað
þar sem ríkir eilíf hamingja. Þegar
maður hugsar til baka í gegnum tím-
ann þá man maður alltaf eftir því
að ég og Atli Sveinn bróðir vorum
svo heppin að geta farið í heimsókn
til ömmu og afa í Bankó nánast
hvenær sem var, því við bjuggum
þá rétt hjá þeim. Það voru ófá skipt-
in sem við lékum okkur í portinu hjá
ömmu og afa og enduðum svo uppi
hjá þeim í heimsókn. Alltaf var mik-
il tilhlökkun að fara til þeirra því
alltaf var hlustað svo vel á mann og
svo fékk maður svo gott að borða.
Man ég að hún amma sagði við okk-
ur bræðuma að við yrðum að klára
matinn okkar því við ættum að vera
þakklát fyrir það sem við fengjum
því ekki væru allir svona heppnir
eins og við.
Hún amma mín gaf mér meira en
góðan mat, hún gaf mér hlýju og
skjól sem ég alltaf leitað til hvar og
hvenær sem var. Hún kenndi mér
hluti sem fylgja mér í dag og hún
kenndi mér aað vera þakklátur fyrir
það sem fyrir mig er gert. Hún var
sko engin venjuleg kona hún amma,
hún var amma mín.
Ég gæti skrifað og skrifað og sagt
hve góð hún amma var en það finnst
mér vera óþarfi því þeir sem til henn-
ar þekktu vita hve góð persóna hún
var. Hún var sérstök kona hún amma
og gaf sér alltaf tíma fyrir hvem sem
var og sérstaklega okkur barnabörn-
in og bamabamabömin. Hún var
sameiningartákn fjölskyldunnar.
Þegar ég kvaddi ömmu mína í síð-
asta sinn áður en ég hélt til Ameríku
þá töluðum við saman um þegar ég
var lítill. Hún hafði gaman af því
að segja mér þessa sögu aftur og
aftur, en ég á að hafa verið óttaleg-
ur lygaralubbi á mínum yngri ámm
og ósjaldan komið til ömmu og afa
ásamt Atla Sveini bróður og sagt
þeim ótrúlegustu ævintýri og aðrar
sögur og eftir að sögustundinni minni
var lokið þá á ég að hafa ljómað
eins og ekkert væri eðlilegra, en þá
hafí Atli Sveinn bróðir stigið fram
og sagt við ömmu og afa að sagan
hefði nú ekki verið alveg svona.
Já, henni ömmu þótti agalega
gaman að tala um mín prakkarastrik
eflaust vegna þess að hún sagði að
ég hefði verið eins og afi, með þenn-
an prakkarasvip á mér. Nú sitja bara
minningamar eftir og verða þær hluti
af mér það sem eftir er og mun ég
efalaust sækja þær ósjaldan þegar
ég hugsa um gleði og hamingju.