Morgunblaðið - 14.05.1988, Blaðsíða 48

• 48
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 14. MAÍ 1988
t
Móðir mín,
ÓLAFÍA HALLDÓRSDÓTTIR,
Vallargötu 14,
Vestmannaeyjum.
andaðist í sjúkrahúsi Vestmannaeyja miðvikudaginn 11. maí.
Guðmundur Ármann Böðvarsson
og systkini.
t
Móöir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
INGIBJÖRG JAKOBÍNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
andaðist aö morgni uppstigningardags á sjúkradeild Droplaugar-
staða.
Marvin Kjarval, Ásthildur Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Vinur minn,
MARTEINN DALBERG,
sem andaðist á Garðvangi 28. apríl veröur jarðsettur frá Útskála-
kirkju laugardaginn 14. maí kl. 11 f.h.
Fyrir hönd vina og vandamanna.
Baldvin Njálsson.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
UNNUR SVEINSDÓTTIR
frá Álafossi,
Blómsturvöllum, Mosfellsbæ,
verður jarðsungin frá Lágafellskirkju laugardaginn 14. maí kl.
11.00 fyrir hádegi.
Frfmann Stefánsson,
Sveinn Frfmannsson, Sædfs Vlgfúsdóttir,
Ásdfs Frímannsdóttir, Jónas Björnsson,
Halldór Vignir Frfmannsson, Lilja Dóra Victorsdóttir
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaöur minn, faðir okkar, sonur og bróðir,
DAÐI EYSTEINN JÓNSSON,
Marbakkabraut 22,
Kópavogl,
veröur jarðsunginn frá Kópavogskirkju mánudaginn 16. maí kl.
15.00.
Bára M. Eirfksdóttir,
Marfa Björk Daðadóttir, Elfsabet Hjálmarsdóttir,
Kristrún Lilja Daðadóttir, Elfsa Jónsdóttir,
Atli Már Daðason, Guðmundur G. Jónsson,
Marfa H. Jónsdóttir,
Guðmundur H. Jónsson.
t
Þakka öllum sem veittu mór styrk og sýndu mér hlýhug í veikind-
um og við andlát og jarðarför sambýliskonu minnar,
MARÍU REIMARSDÓTTUR,
Stöðvarflrðl.
Elfs Sveinbjörnsson.
t
Þökkum öllum er sýndu okkur samúö og vinarhug við andlát ást-
kærrar sonardóttur okkar,
LINDU BJARKAR BJARNADÓTTUR.
Kristfn Kristjánsdóttir, Steingrfmur Bjarnason,
Sogavegi 168.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim er sýndu okkur samúö
og vináttu við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
GfSLA BJARNASONAR
fyrrverandi verslunarstjóra,
Efstalandl 8, Reykjavfk,
Sérstakar þakkir til Gunnars Friörikssonar og fjölskyldu.
Laufey'Árnadóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Foreldranuniung’:
Guðmundur Guðmundsson
ogMáría M. Elíasdóttir
Guðmundur
Fæddur 9. júní 1915
Dáinn 24. september 1986
María Magðalena
Fædd 17. desember 1915
Dáin4. mai 1988
María fæddist á Hallbjamareyri í
Eyrarsveit á jólafostu 1915 nánar
tiltekið 17. desember. Hún var því
jólabam. Foreldrar hennar vom
Jensína Bjamadóttir frá Þúfusteini
og Bjami Elías Jónsson frá Hrauns-
firði í Helgafellssveit, búandi hjón á
Hallbjamareyri. María átti tvær
systur, Olgu (sammæðra), sem ung
fór til Noregs, og Guðlaugu, sem
býr í Reykjavík. En þær vom mjög
samrýmdar, Guðlaug og María, bæði
sem böm og fullorðnar. í kringum
Hallbjamareyri vom 6—7 bæir og
var það kallað Eyrarpláss. Á þeim
tíma átti fólk mörg böm. Ekki gat
unga fólkið farið í bíó og sjaldan
vom böll í sveitinni. En unga fólkið
var ráðagott þá ekki síður en nú á
tímum. Þeim áskotnaðist grammó-
fónn og nokkrar plötur. Og svo var
slegið upp balli á hlaðinu á Hall-
bjamareyri. María var eftirsótt af
ungu piltunum í sveitinni. Hún var
fíngerð, dökkhærð og hafði stór,
falleg augu sem einhver dulúð var
í. Hún hafði góða kýmnigáfu og var
fljót að sjá það spaugilega i tilve-
mnni. Nágranni hennar, Guðmundur
Guðmundsson frá Nýjubúð, varð
hlutskarpastur þeirra ungu manna
sem gerðu hosur sínar grænar fyrir
Maríu.
Þau bjuggu saman í nærri 50 ár.
En Guðmundur lést fyrir um það
bil 2 ámm. Fyrstu árin bjuggu þau
með foreldmm Maríu á Eyri eins og
þá var títt og Guðmundur stundaði
sjó á vetmm. Nokkur ár bjuggu þau
á Hömmm í sömu sveit. En 1948
losnaði ábúð á Hallbjamareyri, en
þar var tvíbýli. Jóhannes, föðurbróð-
ir Maríu, hafði búið þar. En hann
lést árinu áður og eklcjan, Guðríður
Sigurðardóttir, missti heilsuna og
treysti sér ekki til að búa lengur.
María hafði alltaf þráð að komast
fram í sveit og nú héldu henni eng-
in bönd. Hún vildi fara heim að
Eyri, annað kom ekki til greina. Það
má segja um Maríu það sem skáldið
frá Sandi sagði: Hún elskaði ekki
landið en aðeins þennan blett.
María var fróð um allan gróður
og steina. Þá ekki síður um ömefni
á því svæði sem hún bjó á. Hún
hafði yndi af gönguferðum og þekkti
hveija þúfu í nágrenninu. María var
hljóðlát kona. Hún talaði lágt, ég
heyrði hana aldrei hækka röddina.
Kannski var það einmitt þess vegna
sem maður tók svo vel eftir því sem
hún sagði. Hún var trygglynd og
vinföst.
Þegar María var 8 ára kom lítill
ársgamall frændi hennar og bróðir
minn, Pétur Hraunfjörð, á heimilið
og dvaldi þar nokkur ár. Hún leit
ætíð á hann sem bróður sinn og
annaðist hann af kostgæfni og
kenndi honum að lesa sem hann
hefur haft af ómælda ánægju af
allt sitt líf. Með þeim var alltaf mjög
kært.
Síðastliðið sumar var ég á ferð í
Eyrarsveit ásamt systkinum mínum,
þá urðum við þeirrar ánægju aðnjót-
andi að fá gistingu fram á Eyri hjá
Maríu frænku okkar þó að við viss-
um að hún væri ekki vel frísk. Datt
engu okkar að ég held í hug að
þetta yrði okkar síðasti fundur. En
stuttu seinna veiktist hún alvarlega
af hjartasjúkdómi þeim sem dró
hana til dauða. Eins og marga af
ættmennum okkar.
María og Guðmundur eignuðust 5
mannvænleg böm, 4 dætur og ein
son. Sem öll eru gift og eiga böm.
María var bömum sínum og bama-
bömum góð og ástrík móðir og
amma.
Það fór ekki hjá því að þau Guð-
mundur og María lifðu miklar breyt-
ingar í búskaparháttum. Allt frá því
að nota orf og ljá og til þess að
nota sláttuþyrlur. Eftir 1980 breytt-
ist líka búmark, bændur voru hvatt-
ir til að breyta til í skepnuhaldi,
Guðmundur og María vom með fé,
enda Guðmundur með afbrigðum
Qárglöggur maður. En þau þurftu
að fækka fénu vegna kvóta. Þeim
var það heldur ekki sársaukalaust
að enginn varð til að taka upp merki
þeirra og halda áfram búskap. En
það leggja ekki margir í búskap
þegar allt er á hverfanda hveli í land-
búnaði. Þau keyptu lítið hús í Gmnd-
arfirði og Guðmundur fékk vinnu í
frystihúsinu.
En María kunni ekki við sig nema
fram á Eyri. Hún notaði hvert tæki-
færi sem gafst til að koma frameft-
ir. Horfa á fjallið sitt, Eyrarfjall, í
öllum þess litbrigðum. Þótt María
væri heimakær heimsótti hún
Magneu dóttur sína, en hún bjó í
Svíþjóð nokkur ár með fjölskyldu
sína. María dvaldi hjá þeim vetr-
artíma ferðaðist þó nokkuð, heim-
sótti Olgu, systur sína, í Noregi,
þeim báðum til óblandinnar ánægju.
Það liggurt ekki margt sýnilegt
eftir 50 ára húsmóðurstarf. Húsmóð-
ir fær ekki orðu fyrir atorku og
dugnað. María vann verk sín hljóð
eins og íslenskar húsmæður um ald-
ir. Hún breytti mjólk í mat og ull í
fat. Hún bætti og stagaði, þvoði og
eldaði. Gekk að útivinnu 'a summm.
Sinnti bömum og hvfldist áreiðan-
lega oft lítið. En þetta em kvenn-
mannsverkin. Þau er ekki hátt skrif-
uð nema við hátíðleg tækifæri.
Ég vil þakka Maríu, frænku
minni, þá hlýju sem hún sýndi mér,
litlu frænku sinni úr Reykjavík. Ég
og systkini mín sendum bömum
hennar, systmm og öðm venslafólki
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning mætrar konu.
Guðlaug Pétursdóttir
Mig langar með fáeinum orðum
að minnast foreldra minna sem lát-
ist hafa með stuttu millibili, en móð-
ir mín verður jarðsungin frá Set-
bergskirkju í dag, 14. maí.
Faðir minn, Guðmundur Guð-
mundsson, var fæddur að Nýjubúð
í Eyrarsveit 9. júní 1915, sonur hjón-
anna Jensínu Ingibjargar Níelsdótt-
ur sem lést 1939 og Guðmundar
Guðmundssonar sem enn er á lífi á
nítugasta og áttunda aldursári. Hef-
ur hann lengst af búið hjá dóttur
sinni í Nýjubúð og síðar í Gmndar-
firði en hefur nú dvalið um tíma (
sjúkrahúsinu í Stykkishólmi.
Faðir minn var einn af fimm
systkinum, eignaðist hann Qórar
systur sem allar em á lífi.
Móðir mín, María Magðalena Elí-
asdóttir, fæddist að Setbergi í Eyrar-
sveit 17. desember 1915, dóttir hjón-
anna Valgerðar Jensínu Bjamadótt-
ur sem lést 1968 og Bjama Elíasar
Jónssonar sem lést 1958. Móðir mín
eignaðist tvær systur sem báðar em
á lífi.
Foreldrar mínir ólust upp í Eyrar-
plássinu, hann í Nýjubúð en hún á
Halibjamareyri. Um 1940 hófu þau
búskap í sambýli við móðurforeldra
mína að Hallbjamareyri en á þeim
tíma var Hallbjamareyri tvíbýli, í
daglegu tali nefnt Efri- og Neðri-
Eyri. Á Efri-Eyri bjó þá bróðir afa
míns, Jóhannes Jónsson, ásamt konu
sinni, Guðríði Sigurðardóttur.
Bjuggu foreldrar mínir um tíma
ásamt móðurforeldmm mínum að
Neðri-Eyri en fluttu svo að Hömmm
í sömu sveit. Var áranna á Hömmm
ávallt minnst með ánægju, bjuggu
þau þar til ársins 1948 en þá lést
Jóhannes afabróðir minn og þau
tóku við jörðinni Hallbjamareyri efri
og síðar jörðinni allri er móðurfor-
eldrar mínir hættu búskap. Bjuggu
foreldrar mínir síðan á Hallbjamar-
eyri allan sinn búskap.
Bömin urðu fimm, en þau em:
Berta f. 16.3. ’38, gift Daða Hinriks-
syni, býr á ísafirði. Jensína Ingibjörg
f. 23.5. ’39, gift Guðna Gúst-
afssyni, býr í Gmndarfirði. Svava
f. 15.2. ’47, gift Guðmundi Emanú-
elssyni, býr í Ólafsvík. Magnea f.
3.4. ’50, gift Óla Bimi Gunnarssyni,
býr í Gmndarfirði. Guðmundur f.
26.7. ’57, giftur Önnu Nielsen. Ég
má líka til með að minnast þeirra
systursona minna Guðna og Þóris
sem dvöldu oft í sveitinni í lengri
eða skemmri tíma ömmu og afa til
óblandinnar gleði og sjálfum sér til
góðs. Þess tíma var oft minnst af
foreldrum mínum. Nú em bama-
bömin orðin þrettán og bamabama-
bömin átta.
Foreldrar mínir vom af þeirri
kynslóð sem vann verk sín í kyrr-
þey, þekktu hvorki orlof né veikinda-
daga en skiluðu sínu dagsverki til
hinstu stundar.
Það var ævinlega gestkvæmt á
heimili foreldra minna, móðir mín
með afbrigðum gestrisin. Það vom
ekki margir sunnudagar yfir sumar-
ið sem hún stóð ekki við að hita
kaffi og baka pönnukökur handa
gestum og gangandi.
Faðir minn var glaður í góðra vina
hópi og góður heim að sækja. Þeim
þótti vænt um sveitina sína og gerðu
ekki víðreist um dagana. Oft hafði
verið rætt um að heimsækja bróður
minn til Noregs en faðir minn var
kallaður í ferðina löngu áður en það
var framkvæmt. Ég hef oft hugsað
um hvað það hefði getað orðið gam-
an því honum fannst gaman að ferð-
ast, var áhugasamur um allt sem
hann sá. Við fóram til ísafjarðar
saman fyrir nokkmm ámm og er
það mér ávallt minnisstætt.
Móður minni auðnaðist að heim-
sækja bróður minn síðasta ár. Kom
hún ánægð úr þeirri ferð þar sem
hún hafði kynnst þeirri góðu fjöl-
skyldu sem hann er tengdur og ekki
skemmdi fyrir að hann hafði eignast
dóttur sem hann gaf nafnið hennar.
Varð það henni til mikillar gleði.
Áríð 1985 keyptu foreldrar mínir
sér hús í Gmndarfirði og höfðu þar
vetursetu því heilsan var farin að
gefa sig, en rætumar til sveitarinnn-
ar vom sterkar. Ekki var snjórinn
fyrr farinn úr Bjamarhafnarfjallinu
og kvöldin orðin björt en þau vom
farin fram eftir. Ég er þakklát fyrir
þann stóra sjóð af góðum minning-
um sem ég á um foreldra mína og
árin í sveitinni.
Við höfum verið lánsöm fjölskylda
um dagana. Nokkmm dögum fyrir
andlát móður minnar fæddist í flöl-
skylduna lítil heilbrigð stúlka; sýnir
þetta okkur ekki lífið í hnotskum,
hinir eldri sem skilað hafa sínu hlut-
verki hverfa á braut en ný kynslóð
tekur við.
Ég get ekki látið hjá líða að þakka
Kjartani frænda mínum í Nýjubúð
alla hans aðstoð við foreldra mína
síðustu árin. Hann var traustur og
góður nágranni sem alltaf var hægt
að leita til. Einnig langar mig að
þakka Guðlaugu móðursystur minni,
eða Laugu frænku eins og við kölluð-
um hana, alla hennar umhyggju fyr-
ir móður minni, ekki síst núna
síðustu mánuðina þegar sjúkrahús-
legur og veikindi ágerðust. Hennar
umhyggja var ómetanleg.
Megi þau hvíla í friði og hafi þökk
fyrir allt,
Lýk ég þessum fátæklegu orðum
með versinu sem móðir mín kenndi
okkur öllum:
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Hallgrímur Pétursson)
Svava Guðmundsdóttir