Morgunblaðið - 18.11.1980, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 18. NÓVEMBER 1980
27
smáauglýsingar — smáauglýslngar — smáauglýsingar — smáauglýsingar
i til sölu :
I------A'VL/VW_Mf1_ *....
Kápur til sölu
og skinnkragar. Skipti um fóður
( kápum. Odýrar kápur í nr.
36—38.
Kápusaumastofan Ofana,
Miötúni 78, sími 18481.
Ensk efnl
Nýkomin karlmannafataefni.
einnig kambgarn í kjólföt.
Þ. Þorgilsson klæöskeram.
Lækjargötu 6A, Reykjavík
Sími 19276.
Óska eftir vinnu
er vanur verzlunar- og kjötiön-
aöarstörfum Vinna útl á landi
kemur til greina. Uppl. í síma
40758.
Teppasalan sf.
er á Hverfisgötu 49. Sfmi 19692.
I.O.O.F. — OB-IP= 16218118'/*
— B.st.
I.O.O.F. Rb. 4 = 13011188'/* FL
□ Edda 598011187 — 1.
I.O.O.F. 8 = 162111981/* =9.0
□ Hamar 598011187 — 1. Atkv.
Hjálprœöisherínn
Þriöjudag kl. 4. Fjölskyldufund-
ur. Börn og fullorönir velkomin.
K.F.U.K. Ad.
Amtmannsstíg 2B
Fundur í kvöld kl. 2.30. Deildar-
starf félaganna. Upphaf, staöa,
framtíö.
Guöni Gunnarsson fram-
kvæmdastj. o.fl. Molasopi. Allar
konur velkomnar.
Nefndin.
Aöalfundur Skíöafélags
Reykjavíkur
veröur haldnn f Skföaskálanum í
Hveradölum, á morgun miöviku-
daginn 19. nóv. kl. 20.
Fundarefni:
Venjuleg aöalfundarstörf.
Eftir fundinn veröa kaffiveit-
ingar. Félagar fjölmennið
Stjórn SkíÖafélags Reykjavíkur.
Fimir fætur
Dansæfing Fimra fóta sunnu-
daginn 23. nóv. kl. 9. í Templara-
höllinni.
Fíladelfía
Almenn samkoma í kvöld kL
20.30. Ræöumaöur Einar J. Gísla-
son. Ræöuefni: Anti kristur og
koma hans.
Hermann Svanur
Sigurðsson - Minning
Á örlagastundum sækja á hug-
ann áleitnar spurningar um lífið
og dauðann. Ekki báðum við sjálf
um vist í veröld þessari, og litlu
virðumst við ráða um burtför
okkar héðan. En hver um sig tekur
þátt í þessu undarlega ferðalagi af
lífi og sál. Dásamleg er okkar
frjósama móðir jörð í röð líflausra
hnatta, og stórkostlegt er mann-
lífið, þó að ekki gangi alit sem
skyldi. Hvílík hamingja er að fá
tækifæri til að vera með, ungur og
frískur með framtíðardrauma í
vonglaðri sál, og sjá ástina endur-
goldna í blikandi augum. En
hversu óbærileg virðist sorgin,
þegar skyndilega er klippt á þráð-
inn og hraustur maður í æsku-
blóma er hrifinn burt frá elskandi
ástvinum. Er slíka atburði ber að
höndum, finna menn hvað mest til
vanmáttar síns, en hljóta að
hneigja höfuð í bæn um styrk, í
trausti á æðri tilgang forsjónar-
innar.
Fa'dd 10. nóvember 1888.
Dáin 9. nóvember 1980.
Elskuleg amma mín, Hallgerður
Lára Andrésdóttir, lést 9. þ.m. og
vantaði aðeins einn dag á að ná 92.
aldursári sínu.
Lára var fædd í Hafnarfirði 10.
nóvember 1888, foreldrar hennar
voru Helga Grímsdóttir og Andrés
Guðmundsson. Eignuðust þau 12
börn en aðeins 6 þeirra komust
upp til fullorðinsára og er Lára
seinust þeirra er kveður þetta
tilvistarlíf.
Ung þurfti Lára að fara að
vinna, sem lá fyrir flestum á
þessum árum og þá voru auraráð-
in ekki of mikil meðal almennings
og ekki úr miklu að spila og má
segja að mörg handtökin séu að
baki eftir langa starfsæfi, enda
var Lára viljug til vinnu og
sístarfandi alla tíð, eða þar til að
þrekið fór að dvína nú allra
seinast.
Margs er að minnast og ekki síst
er hugsaö er til bernskuáranna á
heimili ömmu og afa, þar ríkti
mikil hlýja og ómæld umhyggja
fyrir öllum þeim er þar gistu, þar
var gott að una sér sem barn hjá
góðum afa og góðri ömmu.
Lára var tvígift, fyrri maður
hennar hét Sæmundur Vilhjálms-
son og áttu þau saman 4 börn, 2
þeirra létust nýfædd, Gísla er lést
aðeins 14 ára og var sagður mikill
efnis piltur og Guðnýu er lifir
móður sína. Síðar giftist Lára
„afa“ Steingrími Steingrímssyni
og reyndist hann henni góður og
traustur eiginmaður, enda góð-
menni hið mesta, hann lézt 1965.
Þau eignuðust 3 börn saman,
Þuríði, Helgu og Guðmund, er nú
kveðja móður sína í dag.
I dag, er við börn hennar og
Hermann Svanur Sigurðsson
lést í umferðarslysi þann 9. nóv-
ember 1980. Hann fæddist 8. mars
1958 að Brú í Biskupstungum,
æskuheimili móður sinnar, Maríu
Ernu Oskarsdóttur. Foreldrar
Maríu eru Marta Einarsdóttir og
Óskar Guðmundsson, sem bjuggu
þar, uns þau fluttust til Reykja-
víkur fyrir nokkrum árum. Faðir
Hermanns er Sigurður Sigur-
dórsson. Fyrsta æviár drengsins
dvöldust þau mæðgin hjá hjónun-
um að Brú. Eftir að María fluttist
að heiman með son sinn, var hann
þar löngum, einkum á sumrin,
áhugasamur í störfum og leik.
Sviphreinn var hinn ungi sveinn,
hvers manns hugljúfi og auga-
steinn afa og ömmu.
Hálfsystkini Hermanns eru
þrjú. Elst þeirra er Helga Marta
Helgadóttir. Faðir hennar er
Helgi Kolbeinsson bifvélavirki,
frá Stóra-Ási í Borgarfjarðar-
sýslu, en hann og María bjuggu
barnabörn kveðjum hana nú í
hinsta sinn, er okkur efst í huga
þökk fyrir að hafa notið umhyggju
hennar og nærveru á liðnum
árum, hún var a*tíð létt í lund og
bar góðan hug til allra manna og
mikið var gaman þegar amma tók
sig til og sprellaði, eins og við
orðuðum það, hún smitaði ávallt
umhverfi sitt af gleði, hlýju og
góðmennsku. Það má segja að á
erfiðum stundum lífs hennar hafi
hennar létta lundarfar og hin
bjargfasta trú á Guð sinn verið
henni sterkur stuðningur. Sumir
kaflar í lífi ömmu voru torsóttir
og erfiðir en hún var sterk og
bugaðist aldrei, en gleðistundirnar
voru líka margar og þær þökkum
við fyrir.
Lára var fríð sýnum, lágvaxin
og fremur fínleg kona og hennar
hýra bros og hýrlegu augun eru
saman á fjórða ár á Akranesi og í
Reykjavík. Helgi á góðar minn-
ingar um Hermann sem elskulegt
barn. Bróðirinn var stoð og stytta
Helgu Mörtu á bernskuárum
þeirra og samband þeirra innilegt
alla tíð. Hún er gift Hannesi Svani
Grétarssyni, rafvirkja, og eiga þau
kornungan, óskírðan son. María er
nú gift Hlyni Þórðarsyni, hús-
gagnasmið. Börn þeirra eru Þórð-
ur Ágúst, sex ára, og Aðalheiður
Lilja á öðru ári. Litlu systkinin
voru mjög hænd að stóra bróður
sínum.
Hermann var ötull til hvers
konar starfa á landi og sjó, vann
meðal annars töluvert við stjórn
vinnuvéla. Á árunum 1976—1978
bjó hann á Suðureyri við Súganda-
fjörð með unnustu sinni, Hjördísi
Guðjónsdóttur. Þau eignuðust
efnilegan son, Guðjón Svan, sem
nú er þriggja ára að aldri.
En Hermann var fluttur á ný
heim til móður sinnar og Hlyns.
Gott var milli þeirra stjúpfeðga,
en mamma var besti trúnaðarvin-
urinn. Pilturinn var dulur í skapi,
þó hann væri lífsglaður og bjart-
sýnn að eðlisfari. Góðum hæfileik-
um var hann gæddur, eins og hann
átti kyn til. Þess má geta, að sr.
ógleymanleg, hún var alla tíð
mjög snyrtileg til fara og í allri
umgengni, enda bar hennar heim-
ili vott um það.
Lengst af bjuggu amma og afi á
Álfaskeiði 26 i Hafnarfirði í litlu
yndislegu húsi, þar leið öllum vel,
eins og áður er getið. Við barna-
bornin eigum otal fallegar minn-
ingar frá þessum árum, enda
snérist allur þeirra hugur um
börnin og barnabörnin. Marga
sokkana og vettlingana er amma
búin að prjóna til að færa okkur
barnabörnum sínum og reyndar
ótal mörgum öðrum, engum mátti
verða kalt um vetrartímann og
mörgum aurunum hefur amma
lætt í lófa manns.
Mörg falleg orð mætti nefna um
þessa góðu konu og sitthvað leitar
á hugann á kveðjustund, en hér er
einungis stiklað á fáeinum atrið-
um. Mér er efst í huga nú er við
kveðjum ömmu, að færa sérstakar
þakkir til Helgu dóttur hennar og
Hallgríms eiginmanns Helgu fyrir
alla þá umhyggju er þau veittu
henni, þó sérlega á efri árum
hennar, því er afi lézt, leysti
amma upp heimilið á Álfaskeiðinu
og seldi húsið og flutti til þeirra og
bjó hjá þeim ætíð síðan, eða þar til
hún fór á Hrafnistu í Hafnarfirði
fyrir h.u.b. tveimur árum. Hjá
Helgu og Hallgrími leið ömmu vel
og gat notið sinna góðu efri ára í
skjóli þeirra.
Amma var alla tíð hraust og
kunni hún vel að meta heilsu sína
og var Guði stnum þakklát fyrir,
en nú allra seinustu ntisserin náði
„elli kerling“ yfirhöndinni enda
aldurinn orðinn hár, þá hrakaði
henni nokkuð.
Við þökkum Guði fvrir lif henn-
ar og megi henni verða að trú
sinni, því þá veit ég að nú líður
henni vel.
Blessuð sé minning hennar.
Ingveldur Jónsdóttir
Sigurður Einarsson skáld í Holti
var ömmubróðir hans. Hann þráði
að afla sér menntunar í myndlist,
og var staðráðinn í að láta verða
af því.
A þessu ári hafði hann fundið
hamingjuna á ný með ungri
stúlku, Maríu Úlfarsdóttur ljós-
mæðranema frá Stóru-Mork undir
Eyjafjöllum. Hún var með honum
í hans hinstu för. Þau voru á
heimleið eftir heimsókn þangað
austur. Amma hennar og Þórður,
bróðir Hermanns, voru með þeim,
en höfðu fengið far með öðrum bíl
á miðri leið.
Glæstar framtíðarvonir brustu
á einu augnabliki. Sár er sorgin og
beisk. En hin stutta ævi Her-
manns Svans var björt og fögur
eins og svipur hans sjálfs. Þess
minnast ættingjar og vinir með
hjartans þökk fyrir samfylgdina.
Við trúum því og treystum, að
sá drottinn, sem gaf líf hans og
tók, hafi búið honum bjartan og
öruggan stað. Þá ósk og von gæti
enginn túlkað á fegurri og áhrif-
ameiri hátt en skáldið Einar
Benediktsson í sínu frábæra
sálmaversi:
Aí t ilííAarljosi bjarma ber.
som brautina þtingu Kreidir.
Vort líf. sem svo stutt ok stopult er.
þaA stefnir á æAri leiðir.
Ok upphimin feKri en auK» sér
mót ollum oss faóminn hreióir.
Helgi Kolbeinsson
Erla Þórdis Jónsdóttir.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Þegar eg hugleiði, að alheimurinn er ótakmarkað-
ur, á eg bágt með að trúa því, að líf mitt sé nokkurs
virði i augum Guðs. Hann er svo háleit vera. að hann
hlýtur að hafa um eitthvað mikilva gara að hugsa en
mig og léttvæga lifsgöngu mína. Eruð þér ekki sömu
skoðunar?
Samkvæmt Biblíunni er Guð svo dásamlegur, að
hann ber í brjósti takmarkalausan kærleika og
umhyggju gagnvart sérhverjum okkar, sem jörðina
byggjum. Þetta er höfuðatriðið í kenningu Biblíunnar.
Biblían segir, að við séum sköpuð í mynd Guðs.
Sjálf er Biblían saga um afskipti Guðs af mönnum, í
kærleika í miskunn og í dómi. Allt ber að sama
brunni: Mennirnir virðast vera það, ^em hugur Guðs
snýst um öllu öðru fremur, hegðun þeirra, líf þeirra á
þessari jörð, fullkomnun þeirra og örlög.
A dögum Jesú spurðu menn sömu spurningar og þér
spyrjið, og hann gaf okkur dásamlegt svar:
„Eru eigi tveir spörvar seldir fyrir einn smápening?
Og ekki fellur einn þeirra til jarðar án vilja föður
yöar. Já, jafnvel hárin á höfði yðar eru öll tali Verið
því óhræddii. Þér eruð meira verðir en uiargir
spörvar" (Matt. 10,29—31).
En mesta opinberunin um umhyggju Gtió; fvrir
okkur er í Jóh-. 3, 1H: „Því að svo elskaði Guð heiminn,
að hann gaf son sin eingetinn, til þess að hvt i >em á
hann trúir, glatist ekki, heldur hafi eilíft líf“.
Hugsið yður: Maðurinn og glotun hans lev/st svo
þungt á Guð, að hann gaf einkason sinn í kærleika til
þess að frelsa okkur.
Getum við efazt um að við séum dýrmæt í augum
Guðs?
Minning - Hallgerður
Ldra Andrésdóttir