Morgunblaðið - 12.11.1957, Blaðsíða 16

le
MORGV1KBI AÐIÐ
J>riðjudagur 12. nóv. 1957
I
I
I
I
A
ustan
Edens
eítir
John
Steinbeck
179
B
I
-□
aumkunarverðir fátækliugar. En j það
„Drottinn minn dýri. Ég verð
»ð flýta mér á fætur“,
„Hvers vegna?"
„Hvers vegna? Já, hvers ve.gna?
En mér líður eitthvað svo vel,
Hee. Ég held bara að ég skreppi
niður á skrifstofuna. Hvemig er
veðrið?"
„Kalt og drungalegt".
Hann hjálpaði Adam að klæða
«ig. Tölur, skóreimar og hálsbindi
var Adam ekki fær um að annast
hjálparlaust.
Meðan Adam naut hjálpar Lees,
eagði hann: — „Mig dreymdi und-
arlegan draum í nótt — hann var
avo Ijós og lifandi. Mig dreymdi
föður minn“_
„Hann hlýtur að hafa verið
•kemmtilegur, gamall maður“,
sagði Lee. — .„Ég hef lesið
blaðaúrklippurnar sem lögfræðing
»r bróður þíns sendi. Hann hlýt-
ur að hafa verið mikill maður“.
Adam leit stillilega á Lee. —
„Veiztu það, að hann var þjófur?"
„Þig hlýtur sannarlega að hafa
dreymt", sagð, Lee. — „Hann var
grafinn í Arlington. Ég las það
«-»hvers staðar að varaforsetinn
hefði fylgt honum til grafar og
hermálaráðherrann líka. Ég hugsa
að Salinas Index þætti gaman að
fá grein um hann — hollt Iestrar-
efni á stríðsárunum_ Langar þig
ekki til að lesa allar úrklippurn-
»r?“
„Hann \ar þjófur", sagði Adam.
„Fyrst átti ég mjög erfitt með að
trúa því, en nú veit ég að það er
*att. Hann stal úr sjóði uppgjafa-
hermanna".
„Því trúi ég ekki", sagði Lee.
Þýðing
Sverrii Haraldsson
Q----------------------□
Það voru tár í augum Adams.
Það kom oft fyrir að augu hans
fylltust skyndilega tárum. Lee
sagði: -— „Sittu nú hérna rólegur
á meðan ég sæki einhvern morgun-
verð handa þér. Veiztu hver ætlar
að koma og heimsækja okkur í
kvöld? Abra“.
„Abra?“ sagði Adam viðutan.
Svo áttaði hann sig. — „Já, Abra.
Það er góð og falleg stúlka".
„Ég elska hana“, sagði Lee
hreinskilnislega. Svo hjálpaði hann
Adam til að sitja við litla borðið
í svefnherberginu. — „Hefurðu
ekki gaman af að glíma við dægra-
dvölina á meðan ég sæki morgun-
verðinn þinn?“
„Nei, þakka þér fyrir, ekki
núna_ Ég verð að hugsa meira
um þennan draum minn, áður en
ég gleymi honum alveg“.
, Þegar Lee kom aftur með mat-
arbakkann, var Adam sofnaður í
stólnum. Iæe vakti hann og las
upphátt fyrir hann í Salinas
Journal meðan hann mataðist.
I eldhúsinu angaði loftið af
sætabrauði og sultu og terturnar
bökuðust í heitum bakarofni vél-
arinnar.
Lee fann til hljóðlátrar innri
gleði. Það var gleðin yfir hverful-
leika allra hluta. — „Það fer að
síga á seinni hlutann fyrir Adam“,
hugsaði hann með sér. — „Og einn
ig fyrir mér, en ég verð þess ekki
var Mér finnst ég vera ódauðleg-
ur. Áður fyrr, þegar ég var mjög
ungur, fann ég að ég var dauð-
legur — en nú hefur þaj alveg
breytzt. Dauðinn hefur hörfað og
horfið“. Hann braut heilann um
það hvort þessi tilfinning myndi
vera eðlileg og sameiginleg öllum
mönnum.
Og hann reyndi að glöggva sig
á því, hvað vakað hefði fyrir
Adam, þegar hann sagði að faðir
sinn hefði verið þjófur. Kannske
var það eitthvað sem hann hafði
dreymt. Og hugsanir Less slitu af
sér öll höft og flögruðu frá einu
til annars, eins og þær voru van-
ar að gera. Gat þetta verið satt —
var það hugsanlegt að Adam, heið
arlegasti og ráðvendasti maður-
inn sem hann þekkti, hefði lifað
alla sína æfi á stolnum peningum?
Lee gat ekki varizt hlátri, Og svo
þessi erfðaskrá og Aron — Aron,
sem var svo hreinn og ósnortinn
að það nálgaðist sjálfsdýrkun, átti
hann að njóta lífsins fyrir tekj-
urnar af hóruhúsi? Yar þetta eins
konar spaug, eða var jafnvægi
allra hluta þannig, að ef haldið
var of langt í eina átt, þá var það
þegar jafnað aftur með gagn-
stæðri breytingu á vogarskálinni?
Hann hugsaði um Sam Hamil-
ton. Hann hafði drepið á svo marg
ar dyr. Hanr hafði svo mikið af
áformum og fyrirætlunum og eng-
inn vildi láta hann hafa peninga.
En auðvitað — hann átti svo mik-
ið, hann var svo ríkur. Það var
ekki hægt að gefa honum meira.
Auðæfin virðast veitast þeim sem
eru andlega fátækir, þeim sem
eru snauðir af gleði og áhuga. Með
öðrum orðum — auðugustu menn-
irnir eru, þegar allt kemur til alls,
gat því raunverulega verið þann-
ig farið? Stundum höguðu þeir
sér þannig,
Hann hugsaði um Cal, sem
brenndi peningana, til þess að
refsa sjálfum sér. Og refsingin
hafði ekki orðið honum jafnþung-
bær og afbrotið sjálft. Lee sagði
við sjálfan sig: —- „Ef til er sá
staður, þar sem fundum okkar
Sams Hamiltons ber einhvern
tíma saman, pá skal ég hafa marg
ar góðar sögur að segja honum“.
Og svo bætti hann við: — „Og þá
mun hann líka geta sagt mér eitt-
hvað“.
Þegar Lee kom aftur inn ísvefn
herbergið, sat Adam við borðið og
var að reyna að opna öskjuna með
úrklippunum.
S.
Þegar leið á daginn kólnaði mjög
í veðri og golan varð hráslagaleg
og nöpur. Adam vildi ólmur og
uppvægur skreppa á útboðsskrif-
stofuna. Lee klæddi hann í þykk
skjólföt og fylgdi honum út fyrir
hliðið. — „Ef þú finnur til nokk-
urrar þreytu, þá skaltu bara setj-
ast niður, hvar sem þú ert stadd-
ur“, sagði Lee.
„Já, það skal ég gera“, sagði
Adam. — „Ég hef ekki fundið til
neins svima í allan dag. Ég ætti
kannske að koma við hjá Victori
og biðja hann um að skoða augun
í mér“.
„Láttu það bíða til morguns. Þá
skal ég koma með þér þangað".
„Við sjáum nú til“, sagði Adam.
Og svo gekk hann af stað og vings
aði handleggjunum oflátungslega.
Abra kom inn með tindr-
andi augu og rautt nef vegna kuld
ans úti og það fylgdi henni svo
mikið fjör og gleði, að Lee varð
allur að einu bi'osi, þegar hann
sá hana.
„Hvar eru terturnar?" spurði
hún. — „Við skulum fela þær svo
að Cal haldi að við höfum borðað
þær allar“. Hún settist á einn eld-
hússtólinn. — „Það er svo gaman
að vera aftur komin hingað“.
Lee ætlaði að segja eitthvað og
hóstaði og ræskti sig, en svo fann
hann, að hann varð að segja það,
sem honum bjó í brjósti — segja
skilmerkilega. Hann stað-
næmdist fyrir framan hana: —
„Það er ekki margt, sem ég hef
óskað mér um ævina“, sagði hann.
„Ég lærði það mjög snemma, að
óska mér ekki neins. Óskir höfðu
aðeins verðskulduð vonbrigði í för
með sér“.
„En nú óskarðu þér samt ein-
hvers“, sagði Abra glaðlega. —■
„Hvað er það?“
„Hann svaraði án þess að gera
sér það fyllilega ljóst: — „Ég
vildi óska að þú værir dóttir mín“.
Hann undraðist sína eigin dirfsku.
Svo gekk hann yfir að eldavélinni
og skrúfaði fyrir gasið undir te-
katlinum.
„Og ég vildi óska þess að þú
værir pabbi minn“, sagði hún lág-
um rómi.
Hann leit snöggt til hennar: —
„Segirðu satt?“
„Já, ég segi alveg eins og mér
býr í brjósti“.
„Og hvers vegna vildirðu það?"
„Vegna þess að mér þykir svo
vænt um þig“.
Lee flýtti sér út úr eldhúsinu.
Hann settist á stól inni í herberg-
inu sínu og sat þar hreyfingar-
laus, unz skjálftinn í líkama hans
var liðinn hjá. Svo reis hann á
fætur og tók lítið, útslcorið íben-
viðarskrín, sem stóð á kommóð-
unni. Á því var mynd af dreka,
sem var að klifra upp til himins.
Hann fór með skrínið niður í eld-
húsið og lagði það á borðið, milli
handanna á Öbru. — „Þetta átt þú
að eiga“, sagði hann og rödd hans
var róleg og eðlileg.
Þegar Abra opnaði skrínið kom
í ljós lítill, dökkgrænn jade-hnapp
ur. Að ofan var hann skorinn út
eins og hannshönd — töfrandi
hægri hönd, með smáum, örlítið
krepptum fingrum. Abra tók
hnappinn upp úr skríninu og skoð-
aði hann. Svo vætti hún hann
með tungubroddinum, strauk hon-
um létt eftir vörum sér og þrýsti
köldum steininum að kinninni á
sér.
„Þetta var eini skartgiipurinn
sem móðir mín átti“, sagði Lee
hljóðlega.
Abra reis úr sætinu, tók með báð
um handleggjum utan um hálsinn
á Lee og kyssti hann á kinnina og
það var í fyrsta skipti á ævinni,
„Old English” DRIBBITE (frb. drse-brset)
Fljótandi gljávax
— Léttir störfin! —
— Er mjög drjúgt! —
— Sparar dúkinn! —
Inniheldur undraefnið „Silicones", sem
bæði hreinsar, gljáir og sparar — tíma,
erfiði, dúk og gólf.
Fæst alls staðar
Nýkomið
Kven inniskór úr cevrov skinni,
rauðir, grænir, bláir, með krómleður-sólum.
Mjúkir og þægilegir inniskór.
Laugaveg 11
Laugaveg 81.
M A R K U S Eftir Ed Dodd
HEV, THAT'S A FtNE-LOOKING
CUB VOU HAVE THERE...
WHERE'D VOU GET HUA / S
VCHJ, TOO, JOE...1 ^
BROUGHT THOSE 30-30'S
VOU WANTED/
MARK TRAIL,
MV FRIEND...
IT'S GOOD TO
SEE VOU/ ]
FELLA SHOT
HIS MOTHER-
I RAISED HIM
ON A BOTTLE...
AND I TAUGHT
HIM LOTS O'
TRICKS WITH
BROWN SUGAR/
WHILE CHERRV INSTRUCTS MR.
WATTERSON MILLS IN THE ART
OF TROUT FISHING, MARK tS
DELIVERING SOME 50-30 SHELLS
TO HIS FRIEND INDIAN JOE
1) Meðan Sirrí er að kenna Ver-
jHwndi silungsveiðar, leggur
Merkúe upp í allianga ferð.
2) — Er þetta ekki Markús?
Komdu nú sæll.
— Saell vertu Jói. Ég er kom-
inu með það sem þú baðst um.
3) — Þú átt fallegan húna
þarna. Hvar náðirðu í hann.
— Einhver veiðimaður skaut
birnuna. Ég er búinn að ala hann
longi upp á flöskumjólk. Ég er
líka búínn að kenna honum ýms
ar listir.
I
ajlltvarpiö
Þrúðjudagur 12. nóvember:
Fastir liðir eins og venjulega:
18.30 Útvarpssaga barnanna: —.
„Ævintýri úr Eyjum" eítir
Nonna; VI. (Óskar Halldórsson
kennari). 18,55 Framburðar-
kennsla í dönsku. 19,05 Þingfrétt-
ir. Tónleikar. 20,30 Daglegt
mál (Árni Böðvarsson kand.mag.)
20,35 Erindi: Daglegt líf í Land-
inu helga á Krists dögum; II. —■
(Hendrik Ottosson fréttamaður).
21,00 Sinfóníuhljómsveit íslands
leikur. Stjómandi: Thor Johnson.
Einleikari: JFtögnvaldur Sigui-jóns
son (Hljóðr á tónleikum í Þjóð-
leikhúsinu 28. maí s.l.). 21,30 Út-
varpssagan: „Barbara" eftir
Jörgen-Franz Jacobsen XX. (Jó-
hannes úr Kötlum). 22,10 „Þriðju
dagsþátturinn". — Jónas Jónas-
soon og Haukur Morthens sjá um
flutning hans. 23,10 Dagskrárlok.
t
Mið\ ikudagur 13. nóvember:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 Við vinnuna: Tón-
leikar af plötum. 18,30 Tal og tón
ar: Þáttur fyrir unga hlustendur
(Ingólfur Guðbrandsson i.óms-
stjóri). 18,55 Framburðarkennsla
í ensku. 19,05 Þingfréttir. — Tón-
leikar. 20,30 Lestur fornrita: —
Hallfreðar saga vandræðaskálds;
III_ (Einar Ól. Sveinsson próf.).
20,55 Samlekur á fðlu og píanó:
Kogan og Mitnik leika (plötur).
21,10 Leikrit Þjóðleikhússins
(framhaldsleikrit): „íslandsklukk
an“ eftir Halldór Kiljan Laxness.
Leikstjóri: Lárus álsPson. 22,10
Iþróttir (Sigurður Sigurðsson).
22.30 íslenzku dægurlögin:
Nóvemberþáttur S. K. T. — Kvart
ettinn Fjórir jafnfljótir leikur. —*
Söngvarar: Sigurður Ólafsson og
Skafti ólafsson. Þórir Sigurbjörtt*
fcon kynnir. 23,10 Dagsk-rárlok.