Lesbók Morgunblaðsins - 04.09.1960, Blaðsíða 16

429
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
A A 9 5 2
V A K 4
♦ A K 9 6 4 2
* —
A D 8 7 3
VD 8 7 6 2
4 D 3
* D 10
A 10
V G 10 9 6
♦ 10 3
* 9 7 6 5 4 2
Vestur gaf. Sagnir voru þessar:
V N A S
1 lauf 2 lauí pass 2 hj.
2 sp. 4 hj. tvöf. pass
pass pass
Út kom L K, drepinn með lágtrompi.
Það gaf S grun um að trompin mundu
liggja á aðra hönd, að A skyldi tvö-
falda. Þess vegna var um að gera að
ná slögum á öll trompin, þá var von
um að vinna. Nú tekur hann slag á
S Á og trompar svo lágspaða. Svo tek--
ur hann slagi á T K og T Á og slær
svo út spaða undir tromp. Næst kemur
lauf undir H K og spaði undir tromp
á hendi. Þá kemur lauf undir H Á og
síðan tígull undir tromp. Ef A drepur
með drottningu, fleygir S laufi og á svo
H G frían ,en láti A lægra tromp, er
slagurinn tekinn á H G.
Á þennan hátt vannst spilið. En ef
V hefði byrjað á því að slá út trompi,
var spilið óhjákvæmilega tapað.
Breta gull
Eg mmnist þess, hve nreykinn eg
var smalastrákurinn 8—9 ára að aldri,
er Slimon gamli brezki sauðakaup-
maðurinn. kom í eigir, persónu norður
í Loðmundarfjörð til að kaupa sauði
á fæti. Allir sauðir sveitarinnar. þeir
er falir voru stóðu saman í réttar-
almenningi. Ness-sauðinir allir, 20—30
taisins, heldu hópinn i miðri réttinni,
SUMARGAMAN — Það er sól og sumar yfir þessari mynd, og hún getur veriff
táknræn fyrir veðurblíffuna í sumar hér sunnan lands. Ekki eru þó allir á-
nægðir. Litli kúturinn, sem stendur í landi, er að gráta út af því að hann fær
ekki að vaða, eins og stóru krakkarnir.
hnarreistir og lagðprúðir og báru höf-
uð og herðar yfir allan réttarhópinn.
Enda var enginn þeirra yngri en sex
vetra. Slimon gamli kafaði réttarfor-
ir.a i rosabullum sínum. tróðst gegnum
fjárþröngina inn að „okkar hóp“ og
íór höndum um marga sauðanna. Leizt
nonum vel á þá. enda voru þeir full
200 pund hver á fæti. Var greitt 1
brezkt gullpund fyrir hvern þeirra, og
fótti gott verð um þær mundir. Enda
var Breta-gull dýrmætur metall á
þeim árum. — Og svo er enn. (Helgi
Valtýsson).
Sögu um Laxá
Þegar Garðar landnámsmaður kom
hér að landi, þótti honum Laxá furðu
mikii á og þó bergvatn. Sendi hann
þræl sinn til að grennslast eftir upp-
tökum hennar Þrællinn gekk upp dal-
ir.n og síðan kringum Mývatn allt og
kom svo aftur Garðar’ þótti þrællinn
ei hafa verið rengi burtu helt að svo
mikii á hefði meiri aðdraganda og að
þrællinn hefði svikist um og skrökvað
að sér. Þrællinn varð þá svo reiður,
að hann lagði það á, að eldur skyldi
spretta upp í hverju spori sínu. Varð
það að áhrínsorðum og brann þá við
Mývatn og í Laxárdal. (Þorv. Thor.)
Spanska nöf
beitir bergsnös ein milli Ytri-Laxár og
Blöndu á Refasveit í Húnavatnssýslu.
Þar er sagt að íslendingar hafi barist
við sjóræningja frá Spáni og fellt þá.
Skammt þaðan er hóil einn, sem þeir
voru dysjaðir í er fallið höfðu. (Sögn
séra Benedikts Þorlákssonar á Hösk-
uidsstöðum).
»
Arngrímur Bjarnason
prestur þótti einkennilegur í hátt-
um. Hann útskrifaðist úr Bessastaða-
Skóla 1825 með vitnisburðj í betra með
allagi. Gröndal segir þessa sögu af
honum: Hann var flugnæmur en naut-
heimskur; einu sinni í söguprófi átti
hann að segja frá Alexander mikla og
kunni allt reiprennaadi; þegar hann
var búinn að ryðja úr sér, þá segir
faðir minn: „heldurðu nú að þetta sé
satt, Arngrímur?" — „O ekki held ég
nú það“, sagði Arngrímur. Hann fékk
lægri einkunn í staðinn.