Lesbók Morgunblaðsins - 04.09.1960, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
415
Eftir miðdegisverð baða nokkrir dvalargestir sig í sól úti fyrir aðaldyrum
skól ans.
stundum kenningarnafnið „Vind-
ur“ og var það dregið af bæamafn-
inu. Hér bjó eitt sinn Jón Vindur,
og Jón sonur hans, sem var for-
maður í Þorlákshöfn, var einnig
kallaður Vindur, enda þótt hann
færi þriggja ára frá Vindheimum.
Þótti nafnið og vel við eiga að öðru
leyti, því að Jón var kappsfullur og
óragur að sækja sjóinn þótt vindur
blési. Um hann var orkt þessi vísa:
Vindur eftir eftir vindi bíður,
vindur segl við hún.
Vindur undan vindi skríður
vítt lun hnísutún.
Fyrir 300 árum gerðist harm-
saga á þessum slóðum. Þá bjó á
Breiðabólstað bóndi sá er Þorgeir
hét. Á næsta bæ fyrir vestan, sem
hét Litlaland (og nú hefir verið í
eyði um hríð), bjó bóndi sem Orm-
ur hét. Kona hans hét Þuríður og
áttu þau 3 börn, en auk þess átti
hún eitt barn af fyrra hjónabandi.
Örlögin höguðu því þannig, að
þau Þorgeir á Breiðabólstað og
Þuríður á Litlalandi feldu hugi
saman í meinum, og varð af svo
brennandi ást, að þau struku frá
heimilum sínum og höfðu með sér
tvö börn Þuríðar. Fóru þau huldu
höfði og komust norður í Dalasýlu
og voru síðan í ýmsum stöðum, án
þess að kæmist upp um þau. Tólf
árum eftir strokið var Þorgeir tek-
inn fastur á Snæfellsnesi og flutt-
ur í járnum til Alþingis. Og þar
var hann höggvinn, og hvíla bein
hans einhvers staðar á þingstaðn-
um, þar sem þau hafa verið urðuð.
—O—
Nú skal fara fljótt yfir sögu.
Þegar Þorleifur Guðmundsson frá
Háeyri bjó í Þorlákshöfn, þótti
honum erfitt að stunda þar land-
búnað, en vildi hafa margt fé.
Keypti hann þá jarðirnar Breiða-
bólstað og Vindheima 1919 og sam-
einaði þær. Girti hann þá allt land
þeirra, sem var að fara í örtröð
vegna ágangs af sauðfé og hestum
úr öllum áttum. Fram að þeim
tíma hafði verið búið á báðum
jörðunum, en nú var byggð á
Breiðabólstað lögð niður.
Halldór Magnússon frá Hrauni
keypti síðan jarðirnar af Þorleifi
og reisti timburhús á Vindheimum,
sem stendur enn.
En árið 1947 keyptu Aðventistar
jarðirnar af honum til þess að reisa
þar skóla og var bygging skólahúss
hafin 1949. Gekk það svo vel
að haustið 1950 gat skólinn tekið
til starfa og fekk nafnið Hlíðar-
dalsskóli. Að vísu var húsið þá ekki
fullgert, en byrjað var með 1. bekk
gagnfræðastigs og voru nemendur
19. Skólinn telst því eiga 10 ára
afmæli um þessar mundir.
Síðan rak hver framkvæmdin
aðra. íbúðarhúsið á Vindheimum
var stækkað og endurbætt og eru
þar nú heimili tveggja kennara.
Þegar nemendum fjölgaði reynd-
ist skólahúsið of lítið og var þá
ráðist í að reisa tvílyft heimavist-
arhús 36x10 metra og íbúðarhús
áfast við það handa kennara.
Jafnframt þessu var svo hafinn
mikill búskapur. Túnin á Breiða-
bólstað og Vindheimum voru
tengd saman með nýrækt og gömlu
tóftarbrotum fjárhúsanna á Vind-
heimum og bæjarhúsanna á Breiða-
bólstað var rutt burtu, brotið mikið
land þar umhverfis og gert að túni.
Síðan var sérstakur búgarður reist-
ur á þessu túni. Er þar íbúðarhús
fyrir ráðsmann, 20 kúa fjós, fjárhús
fyrir 400 fjár, heyhlaða með súg-
þurrkun er tekur um 1500 hesta af
heyi og votheysturn.
—O—
Það er staðarlegt að horfa heim
að Hlíðardalsskóla. Túnið er geisi-
stórt og nær ofan úr brekku og nið-
ur undir veg og allt rennislétt. Og
svo eru hinai’ miklu byggingar.
Þann tíma sem skólinn starfar
ekki, er hér tekið á móti sumar-
gestum til lengri eða skemmri dval-