Lesbók Morgunblaðsins - 30.11.1958, Blaðsíða 16

632
l.ld;
nl
S NIS
BRIDGE
AD
V G 10 9 2
♦ K D G 10 6 4
*A 3
A G 7 6 4 -------- A A 8 3 2
V D 8 6 5 4
♦ —
* D 9 5 2
4K10 9 5
V A K 7 2
♦ 85
+ G 7 6
V —
♦ A 9 7 3 2
4 K 10 8 4
N
V A
S
Þetta spil kom fyrir í keppni á Akur-
eyri fyrir þremur þessar: árum. Sagnir voru
N A S V
1 t pass 1 gr. pass
2 t. pass 2 hj. pass
3 hj. pass 4 hj. pass
pass tvöf. pass pass
V sló út S 4 og A drap með ás. Svo
sló hann út H4 og þann slag fekk borð-
ið á H 9. Nú kom T K og fekk V slag-
inn og sló út tigli aftur, en þann slag
fekk A á tromp.
Nú er sama hverju A slær út. Slái
hann út spaða, fær S slaginn á kóng
og fleygir L 3 úr borði, kemur svo
borðinu inn á L Á og slær út H 9. Ef
A gefur þá gefur S líka og svo kemur
tígull úr borði. Ef A trompar, þá drep-
ur S og tekur svo af honum seinustu
trompin. En þá er enn eftir tromp í
borði og fríir tigulslagir .
DRAUGAGANGURINN í HELLI
Ekki er allt satt, sem stendur i
gömlum fréttum, og svo var um frá-
sögnina af draugaganginum í Helli,
sem birt var í Lesbók 16. nóv. og tekin
úr blaði 1914. Þar segir, að eftir að
hjónin í Helli höfðu yfirgefið bæ-
inn, hefðu karlmenn vakað þar um
nætur og séð einhver býsn. Þeir, sem
vöktu þar voru Jón bóndi í Asi og

GRÓFIN í REYKJAVÍK — Hér er talið að verið hafi fyrsta uppsátur í Reykja-
vík — uppsátur landnámsmannsins. Þá var fjörukamburinn um það bil sem
nú er hornið á húsi V. B. K. Var kölluð Grófin þaðan og austur að Bryggju-
húsinu. Þess vegna heitir gata þessi Grófin til minningar um það. Sjávargatar
frá Vík heflr legið þar sem nú er Aðalstræti, en Ingólfsnaust hét þar sem nú er
verslunin Geysir. Þar var krambúð kóngsverslunar sett, þegar hún var flutt
á land frá Örfirisey. (Ljósm. 01. K. Magn.)
Ólafur læknir ísleifsson í Þjórsártúni,
en þeir urðu ekki varir við neitt. —
Þá ber og að leiðrétta aðra villu 1
„Fjaðrafoki", þar sem sagt var — og
farið eftir prentaðri heimild — að
sumarið 1902 hafi 6 þingmenn komið
gangandi norðan yfir Sprengisand. Þeir
fóru að vísu Sprengisand, og þótti það
nýlunda ,en þeir voru allir ríðandi,
og hafði hver þeirra 2—3 hesta.
í vallaannAl
er þess getið, að árið 1668 hafi Boð-
unardag Maríu (Maríumessu á langa-
föstu) borið upp á fjórða dag páska.
Páskadaginn hefir þá borið upp á 22.
marz, en það er svo sjaldgæft, að slíkt
hefir aðeins skeð þrisvar 'sinnum síð-
an, árin 1693, 1761 og 1818. Á þessari
öld kemur það aldrei fyrir og ekki
á næstu tveimur öldum.
FÖSTUMESSUR
voru sungnar í Vestmannaeyum á
miðvikudögum á langaföstu fram á síð-
ari hluta 19. aldar, og var siður að
allir sjómenn hlýddu föstumessum og
þótti annað ósvinna. Með^p séra Páll
Jónsson skáldi var prestur í Eyum,
reri þar formaður úr Landeyum, er
Þorsteinn hét Hreinsson. Skip hans hét
Nói. Eitt sinn kom Þorsteinn ekki að
hlýða föstumessunni. Setti séra Páll
ofan í hann fyrir þetta, en það kom
fyrir ekki. Skömmu síðar, einn mið-
vikudagsmorgun, er séra Páll kom á
fætur, aðrir segja að hann hafi komið
frá kirkju að bæ sínum, sér hann að
Þorsteinn er að róa fyrir Klettsnef.
Mælti þá prestur af reiði fyrir munni
sér, þó svo hátt að menn heyrðu: ,,Það
má mikið vera, ef hann Þorsteinn rær
á honum Nóa fyrir Klettsnef á mið
vikudögum að ári“. — Bar nú ekker'.
til tiðinda, það sem eftir var vertíð-
ar. En um vorið eftir lokin, er Þor-
steinn ætlaði að lenda báti sínum við
Landeyasand, mölbrotnaði skipið í
lendingu, en menn allir komust af. —
(Saga Vestmanneya).